Κι ό,τι μ' απόμεινε απ' το πέρασμά σου
σιγά-σιγά ο χρόνος το λειαίνει
σαν ένα βότσαλο της ποταμιάς.
Μονάχα πια για τ' όνομά σου είμαι σίγουρος.
Κι όλο το λέω, το ξαναλέω μπρος στη θάλασσα
μήπως και κάποια νύχτα,
όταν μας πνίγουνε τα σύρματα κι η πέτρα,
το χρειαστώ σα λέξη σωτηρίας
κι ανακαλύψω αιφνίδια πως κι αυτό έχει σβήσει.
Διάβασα πρόσφατα τον κ. Τεστ του Βαλερυ στη μετάφραση που είχε κάνει ο Τίτος Πατρικιος αλλά δεν είχα διαβάσει κάτι δικο του. Η μετάφραση του ήταν πολύ καλή όπως κι αυτό που διάβασα εδώ σήμερα. Πολύ όμορφο. Καλημέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφή