Είχα -για τα γέλια- ένα "μέρος" να "παίξω"
ένα ρόλο σε έργο μυστήριο.
θα μ' ανάγγελνεν ένα (ως θάμπαινα απεξω)
χαιρώο εμβατήριο
Και θάμουν -για κέφι- τι τέλειος όταν
με τούτη μου ήθελε προβώ τη γκριμάτσα
στο φως της Σκηνής -ως assorti θα μου 'ρχόταν
και φόρμα και φάτσα...
Και να-'μαι!. Μα κύταξε! Ζικ-ζακ λυγμού βιόλας
κειδά με περδίκλωσε -που ο κόσμος μ' εκύτα-
και -φείδι- ένα σφύριγμα των φλάουτων κι' όλας
με βρήκε -σαϊτα.
Τι αστείο!. Θα γέλαγα.. Μα πάλι η ανάσα
μου, επιάστη σε τρέμενς βιολιού -σάμπως βούρλου.
και κάτω -όρνια ανήσυχα- μου εκρώξαν τα μπάσα
στον κρότο ταμπούρλου!.
Σοβαρά;... Θα τραγούδα;... Κι' είχα -στο Δία
τ' ορκίζομαι- ένα ρόλο ίδιο θάμα...
Δεν μούπαν πως θάκλαιγα κι αντίς κωμωδία
θα παίξω σε δράμα...
ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΚΑΡΙΜΠΑΣ
Μαριάμπας
ΕΚΔΟΣΕΙΣ Νεφέλη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου