[Λέω, λοιπόν, νάρθω μια μέρα] - Κώστας Μόντης

 Λέω, λοιπόν, νάρθω μια μέρα

να κλειστώ σαν πριν στη σοφίτα μας

και να μου χτυπάν την πόρτα,

να μου χτυπάν την πόρτα όσοι μ’ αγάπησαν,

να μου χτυπάν την πόρτα όλοι όσους αγάπησα,

όλοι όσους πιο πολύ αγάπησα

και να μην ανοίγω,

και να σπρώξω την ξυλόσκαλα

για να μην μπορούν καν να μου χτυπήσουν την πόρτα.