ΟΙ ΝΙΚΗΜΕΝΟΙ – ALUN LEWIS

«Πιο γρήγορα θα ξοδευτεί το αίμα του μέχρι να πάει στου γάμου

το γιορτάσι. Θα λείψει η αμάχη ανάμεσα σε σένα και σε μένα.

Κάλλιο για σε θα κάνω, να σε παινέσω με τραγούδι».

                                                                                  (Ουαλικό ποίημα 7ος – 9ος αιώνας)

Η παλικαριά μας είναι μύθος παλιός.

Αφήσαμε τη γη των γονιών μας.

Η μοίρα ήταν ο εχθρός μας.

Ο κόσμος ήταν μες στα χέρια μας

και τον πετάξαμε σα μια δεκάρα

που ήταν ανώφελο να την κρατάς.

Πιότερη αγάπη δεν ξανάγινε

σιμά στον Τίγρη και τον Ευφράτη

απ’ όση στην περήφανή μας χώρα.

Φυλαχτό μας ήταν ο έρωτας.

Πάνω στη μάχη μας ετύφλωσε

των γυναικών ο θρήνος.

Οι λαβωματιές μας στράγγισαν,

μέσα τους σπαρταρούν σκουλήκια.

Χύθηκε όλος ο σπόρος ο γοργός...

Αχ! Μαύροι εμείς που η λαχτάρα μας για ζωή

ήταν μια πράσινη στα μάτια μας σχισμή

κι είμαστε στο σκοτάδι μας σοφοί.

Δόξα, τιμές και λεβεντιά ξεχνώντας

μες στο σκοτάδι αυτό απ’ όπου ήρθαμε.

ΚΛΕΙΤΟΣ ΚΥΡΟΥ

ΞΕΝΕΣ ΦΩΝΕΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ 1979