Η Μαγεία του Ζωροάστρου – Eliphas Levi

Ζωροάστρης είναι κατά πάσαν πιθανότητα συμβολικόν όνομα, όπως και του Θωθ ή του Ερμού. Ο Εύδοξος και ο Αριστοτέλης ανάγουν την χρονολογίαν της δράσεώς του εις 6000 έτη προ της γεννήσεως του Πλάτωνος, άλλοι πάλι λέγουν ότι εγεννήθη 500 έτη προ της αλώσεως της Τροίας. Οι μεν τον θεωρούν ως βασιλέα της Βακτριανής, οι δε παραδέχονται την ύπαρξιν δύο ή τριών Ζωροαστρών. Νομίζομεν ότι οι δύο πρώτοι κατενόησαν μόνοι την μαγικήν φυσιογνωμίαν του Ζωροάστρου υπολογίζοντες την καββαλιστικήν ηλικίαν ενός κόσμου μεταξύ της γενέσεως του δόγματος αυτού και της θεουργικής βασιλείας της φιλοσοφίας του Πλάτωνος. Υπάρχουν πράγματι δύο Ζωροάστραι, δηλ. Δύο αποκαλυπταί των μυστηρίων, ο εις υιός του Ωρομάζδου και πατήρ φωτεινής διδασκαλίας, ο άλλος υιός του Αρειμάν και πρόξενος της βεβηλώσεως των μυητικών αληθειών. Ζωροάστρης είναι ο ενσαρκωμένος Λόγος των Χαλδαίων, των Μήδων και των Περσών. Η μυθική περί αυτού ιστορία, φαίνεται ως προφητεία περί της του Χριστού και είναι φυσικόν να είχε και εκείνος τον Αντίχριστόν του, συμφώνως προς τον μαγικόν νόμον της παγκοσμίου ισορροπίας.

Εις τον βέβηλον Ζωροάστρην πρέπει να αποδοθή η λατρεία του υλικού πυρός και το ασεβές δόγμα του θείου δυϊσμού, όστις έδωσεν αργότερον γένεσιν εις την φοβεράν γνώσιν του Μάνητος (Μανιχαίου) και εις τας σφαλεράς αρχάς του παρεξηγημένου Τεκτονισμού.

Ο βέβηλος Ζωροάστρης είναι ο πατήρ της υλόφρονος εκείνης μαγείας η οποία προεκάλεσε τας εκατόμβας των μάγων και συνέβαλες ώστε το αληθές μαγικόν δόγμα να περιπέση εις λησμοσύνην και προγραφήν. Η εκκλησία, εμπνεομένη πάντοτε υπό του πνεύματος της αληθείας, ηναγκάσθη να προγράψη υπό τα ονόματα μαγεία, μανιχαϊσμός, ιλλουμινισμός, τεκτονισμός, παν το σχετιζόμενον εκ του σύνεγγυς ή εξ αποστάσεως προς την πρωταρχικήν ταύτην βεβήλωσιν των μυστηρίων. Η ιστορία των Ναϊτών, μέχρι τούδε ακατάληπτος, είναι εν παράδειγμα της περιπτώσεως ταύτης.

Τα δόγματα του αληθούς Ζωροάστρου, είναι τα αυτά με εκείνα της αγνής Καββάλας, αι δε ιδέαι του περί θεότητος, είναι αι αυταί με τας των Πατέρων της Εκκλησίας. Μόνον τα ονόματα διαφέρουν: ούτω αποκαλεί τριτύν, εκείνο που ημείς αποκαλούμεν τριάδα και εις κάθε αριθμόν της τριάδος επί τον αριθμόν της, τον απόλυτον λόγον του αριθμού 9 και την οικουμενικήν κλείδα όλων των αριθμών και όλων των μορφών. Εκείνο το οποίον ημείς ονομάζομεν τα τρία πρόσωπα της τριάδος, εκείνος τα αποκαλεί τους τρεις βυθούς (PROFONDEURS). Ο πρώτος βυθός ή ο πατρικός είναι η πηγή της πίστεως, ο δεύτερος του υιού, είναι η πηγή της αληθείας, ο τρίτος ή η δημιουργική ενέργεια, είναι η πηγή του έρωτος. Προς επιβεβαίωσιν των όσων εδώ εκθέτομεν, δύνασθε να συμβουλευθήτε τας απόψεις του Ψελλού επί των δογμάτων των αρχαίων Ασσυρίων εις την MAGIE PHILOSOPHIQUE του FRANCOIS PATRICIUS, σελ. 24, Αμβούργον 1593.

Επί της ενναδικής ταύτης κλίμακος, ο Ζωροάστρης εγκαθιστά την ουράνιον ιεραρχίαν και όλας τας αρμονίας της φύσεως. Καταμετρά ανά τρία όλα τα όντα τα απορρέοντα εκ της ιδέας, ανά τέσσαρα ό,τι σχετίζεται με την μορφήν, οπότε λαμβάνει τον επτά ως τύπον της δημιουργίας. Εδώ σταματά η πρώτη μύησις και αρχίζουν αι υποθέσεις της σχολής, οι αριθμοί προσωποποιούνται, αι ιδέαι εκφράζονται με εμβλήματα τα οποία αργότερον θα καταστούν είδωλα. Ιδού καταφθάνουν πρώτον οι Συνοχείς (SYNOCHEES), οι Τελετάρχαι (TELETARQUES) και οι Πατέρες (PERES), υπηρέτες της τριπλής Εκάτης, μετά οι τρεις Αμείλικτοι (AMILICTES) και τα τρία πρόσωπα του Υπεζωκότος (HYPEZOCOS). Μετά οι άγγελοι, ύστερα οι δαίμονες και τέλος αι ανθρώπιναι ψυχαί. Οι αστέρες είναι εικόνες και ανταύγειαι των νοερών λάμψεων, ο δε ήλιος ημών είναι το σύμβολον του ηλίου της αληθείας, σκιάς και αυτού της πρώτης πηγής εξ ης απορρέουν όλαι αι αναλαμπαί. Δια τον λόγον τούτον οι οπαδοί του Ζωροάστρου εχαιρέτων την ανατολήν της ημέρας και εθεωρούντο υπό των βαρβάρων ως λατρεύοντες τον ήλιον.

Αυτά ήσαν τα δόγματα των μάγων, αλλ’ εκτός τούτων κατείχον και μυστικά δια των οποίων καθίσταντο κυρίαρχοι των μυχίων δυνάμεων της φύσεως. Τα μυστικά ταύτα τα οποία εν τω συνόλω των θα ηδύναντο να αποκληθούν «Υπερβατική πυροτεχνια» ήσαν συνυφασμένα με την βαθείαν γνώσιν και την διακυβέρνησιν του πυρός. Είναι βέβαιον ότι οι μάγοι είχαν γνώσιν του ηλεκτρισμού και εγνώριζον τα μέσα να τον παράγουν και να τον κατευθύνουν, τα οποία μας είναι τελείως άγνωστα.

Ο Νουμάς όστις εμελέτησε τους τύπους και εμυήθη εις τα μυστήρια των, κατείχε, κατά τα λεγόμενα του Λουκίου Πίσωνος, την τέχνην να σχηματίζη και να κατευθύνη τον κεραυνόν. Το ιερατικόν τούτο μυστικόν το οποίον ο Ρωμαίος μυσταγωγός ήθελε να μεταβιβάση εις τους ηγεμόνας της Ρώμης, εβεβηλώθη υπό του Τύλλου Οστιλίου, όστις κατηύθυνε κακώς την ηλεκτρικήν εκκένωσιν και κατεκεραυνώθη(1). Ο Πλίνιος αναφέρει τα περιστατικά ταύτα ως μίαν αρχαίαν ετρουσκικήν παράδοσιν(2) και διηγείται ότι ο Νουμάς εχρησιμοποίησεν επιτυχώς την κεραυνοβόλον συστοιχίαν του εναντίον ενός τέρατος καλουμένου VOLTA, το οποίον εμάστιζε τας πεδιάδας της Ρώμης. Θα ενόμιζε κανείς, αναγιγνώσκων την παράδοσιν ταύτην, ότι ο φυσικός Βόλτα είναι ένας μύθος και ότι το όνομα των βολταϊκών στηλών ανάγεται εις την εποχήν του Νουμά...

Όλα τα ασσυριακά σύμβολα, αναφέρονται εις την επιστήμην ταύτην του πυρός, ήτις ήτο το μέγα απόρρητον των μάγων, πανταχού βλέπομεν τον θαυματουργόν διαπερώντα τον λέοντα και χειριζόμενον τους όφεις. Ο Λέων είναι το ουράνιον πυρ, οι όφεις τα ηλεκτρικά και μαγνητικά ρεύματα της γης. Εις το μέγα τούτο μυστικόν των μάγων πρέπει να αποδώσωμεν όλα τα θαυμάσια της ερμητικής μαγείας περί της οποίας όλαι αι παραδόσεις λέγουν ότι το μέγιστον απόρρητον του Μεγάλου Έργου συνίσταται εις τον χειρισμόν του πυρός.

Ο σοφός FR. PATRICIUS εδημοσίευσεν εις το προαναφερθέν βιβλίον του, τα Λόγια του Ζωροάστρου, (Χαλδαϊκά Λόγια), τα οποία συνεκέντρωσεν από τα πλατωνικά έργα, από την θεουργίαν του Πρόκλου εις τα σχόλια του επί του Τιμαίου, εις τα σχόλια του Ερμείου επί του Φαίδρου και εις τα υπομνήματα του Ολυμπιοδώρου επί του Φιλήβου και του Φαίδωνος. Τα Λόγια ταύτα είναι η σαφής και ακριβής διατύπωσις του δόγματος το οποίον ανωτέρω εξεθέσαμεν, μετά ακολουθούν αι προδιαγραφαί του μαγικού τυπικού...

___________________

1. Το περιστατικόν αναφέρεται εν εκτάσει υπό του Πλουτάρχου εις τον βίον του Νουμά (Σ.τ.Μ.)

2. PLINIUS, βιβλ.ΙΙ, κεφ. 53.

Eliphas Levi

Ιστορία της Μαγείας (Τόμος 1ος)

Βιβλιοθήκη της Σφιγγός Νο 018

Μετάφραση Πέτρος Γραβιγγερ

Εκδόσεις Διμελή