Τίποτα ακόμη! Και του κάκου ξεφύλλισα τρεις μέρες και τρεις νύχτες, στις χλωμές λάμψεις του λύχνου, τα ερμητικά βιβλία του Ραϋμόνδου – Λυλ.
Όχι τίποτα, αν δεν είναι το σφύριγμα του λαμπρού κώδωνα, τα κοροϊδευτικά γέλια μιας σαλαμάντρας που ταράζει, παίζοντας, τους στοχασμούς μου.
Πότε δένει μια σπίθα σε μια τρίχα της γενειάδας μου, πότε μου τοξεύει με τη βαλλίστρα της μια σαΐτα φωτιάς στον μανδύα μου.
Ή πάλι στιλβώνει την πανοπλία της, και τότε η στάχτη του φούρνου φυσιέται πάνω στις σελίδες του συνταγολογίου μου και στο μελάνι μου.
Κι ο κώδωνας, όλο πιο λαμπερός, σφυρίζει την ίδια μελωδία με τον διάβολο, όταν ο Άγιος Ελοά του ‘πιασε τη μύτη με μια τανάλια, στο χαλκιδιό του.
Μ’ ακόμη τίποτα! Κι επί τρεις άλλες μέρες και τρεις άλλες νύχτες θα ξεφυλλίσω, στις χλωμές λάμψεις του λύχνου, τα ερμητικά βιβλία του Ραϋμόνδου – Λυλ!
Μτφρ. Άρης Δικταίος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου