Παραλία – Τζίμης Πανούσης

Ξαπλωμένη ολόγυμνη στην ερημική παραλία και απολαμβάνοντας τον καυτό αυγουστιάτικο ήλιο, σκεφτότανε πόσο γελοίες ήταν οι αντιδράσεις της όταν πέρσι τέτοιον καιρό, στην ίδια παραλία, προσπαθούσε ο Σωτήρης, που τώρα ήταν φαντάρος, να την πείσει να βγάλει το μπικίνι της και να μείνει γυμνή. Μετά από έντονες συζητήσεις με κουτά από μέρους του επιχειρήματα πείστηκε στην αρχή να βγάλει μόνο το επάνω και μετά από λίγο και το κάτω, αφού ο Σωτήρης τη διαβεβαίωσε, αρκετά εκνευρισμένος, ότι δεν προσπαθούσε να την πείσει για σεξουαλικούς λόγους. Άλλωστε, ανέκαθεν την ενοχλούσαν αισθητικά τα άσπρα χωρίσματα που άφηνε στο σώμα το μαγιό μετά από έντονο μαύρισμα. Μ' αυτές τις σκέψεις ανασηκώθηκε, και ρίχνοντας μια τελευταία ματιά μήπως την έβλεπε κανείς, βούτηξε στα δροσερά νερά του Ευβοϊκού. Κολυμπώντας, διαπίστωσε για μια ακόμη φορά την ομορφιά να χαϊδεύει το αλμυρό νερό όλα τα σημεία του σώματος της, προκαλώντας της μια περίεργη ερωτική διάθεση που η μοναξιά της την έκανε ακόμη πιο έντονη. Ξαφνικά, και ενώ χάιδευε απαλά το στήθος της, ένας έντονος πόνος κι ένα διαπεραστικό τσούξιμο ανάμεσα στα πόδια της την έκανε να τιναχτεί έντρομη προς την παραλία, διώχνοντας με γρήγορες απλωτές ένα μικρό κοπάδι τσούχτρες που την τριγύριζαν. Κλαίγοντας από τον πόνο, μόλις άρχισε να πατώνει, προσπάθησε να ξεκολλήσει το γλοιώδες ζελοειδές ζωάκι που είχε κολλήσει με μανία στα χείλια του κόλπου της. Βγαίνοντας στην παραλία και πέφτοντας μπρούμυτα, ακούμπησε το ερεθισμένο της όργανο στην καυτή άμμο, πιέζοντας το με ανακούφιση. Οι ενστικτώδεις κινήσεις τής απάλυναν τον πόνο, όταν ξαφνικά ένα τσίμπημα την έκανε να τιναχτεί απάνω και να πέσει ανάσκελα, μισολιπόθυμη. Ένας ξεραμένος αχινός κρυμμένος στην άμμο είχε διαπεράσει την ερεθισμένη της κλειτορίδα, ενώ λίγα μέτρα πιο πίσω, κρυμμένος σε μια συστάδα θάμνων, ένας ηλικιωμένος ψαράς που από ώρα την παρακολουθούσε, εκσπερμάτωνε αθόρυβα με σπασμούς.

Τζίμης Πανούσης
Μικροαστική καταστροφή
Εκδόσεις Opera 2005