Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ - T.S. ELIOT

Το σκήνωμα του ποταμού σωριάστηκε. Γαντζώνονται τα
τελευταία δάχτυλα
Των φύλλων και βουλιάζουν στην υγρή ακροποταμιά. Ο άνεμος
Διασχίζει την καφετιά γή χωρίς ν' ακούγεται. Οι νύμφες
αναχώρησαν.
Τάμεση γλυκέ, κύλα απαλά, ωσότου ν' αποσώσω του τραγούδι
μου.
Το ποτάμι δεν κατεβάζει άδεια μπουκάλια, χαρτιά από
σάντουϊτς,
Μεταξωτά μαντίλια, χαρτοκούτια, αποτσίγαρα
Ή άλλα πειστήρια θερινών νυκτών. Οι νύμφες αναχώρησαν.
Το ίδιο και οι φίλοι τους, οι αργόσχολοι κληρονόμοι των διευ-
θυντών του Σίτυ.
Αναχωρήσαν, δεν άφησαν διευθύνσεις.
Επί των υδάτων της Λεμάν εκεί εκάθησα και έκλαυσα....
Τάμεση γλυκέ, κύλα απαλά, ωσότου ν' αποσώσω το τραγούδι
μου,
Τάμεση γλυκέ, κύλα απαλά, γιατί ούτε φωνασκώ ούτε πολυ-
λογώ.
Ομως μέσα σε μια ψυχρή ριπή ακούω πίσω από την πλάτη μου
Το κροτάλισμα των οστών κι ένα χασκόγελο ν' απλώνεται απ'
το ένα αυτί στο άλλο.

T.S. ELIOT
Η ΡΗΜΑΓΜΕΝΗ ΓΗ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΚΛΕΙΤΟΣ ΚΥΡΟΥ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΥΨΙΛΟΝ / ΒΙΒΛΙΑ