ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ – SEBASTIANO CARACCIOLO

Δεν είναι δυνατόν να κατανοήσουμε την Παράδοση ούτε να προσεγγίσουμε την μύηση δίχως την απαραίτητη στήριξη της παραδοσιακής νοοτροπίας και της παραδοσιακής μεθόδου.

Το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο της Εποχής του Σιδήρου, ιδιαιτέρως δε της «σύγχρονης εποχής», είναι ο ανθρωπισμός, από τον οποίο προέρχεται ο ορθολογισμός και ο συναισθηματισμός, ως η προσπάθεια της αποκαταστάσεως της τιτανικής παρανομίας.

Ο ανθρωπισμός, με την αξίωση να επαναφέρει όλα τα καθαρώς ανθρώπινα στοιχεία αποκλείοντας κάθε τι που είναι υπερανθρώπινο και υπερατομικό, υπήρξε το πρώτο αίτιο του ορθολογισμού του αρνουμένου κάθε υπερβατική αξία μέσα στο ανθρώπινο ον, καθιστώντας τον άνθρωπο μια κομματιασμένη οντότητα, περιστρεφόμενη καθ' ολοκληρίαν μέσα στην υλικότητα του σώματος και σε κάθε τι που μπορεί να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις της υλικής ζωής.

Γι' αυτόν τον λόγο, ο σύγχρονος άνθρωπος ζει, δίχως να γνωρίζει να πεθαίνει ή να αναγεννάται, μία ύπαρξη στερούμενη όλων εκείνων των στοιχείων που αντιπροσωπεύουν την πραγματική ουσία του.

Το υπαρξιακό δράμα του σύγχρονου ανθρώπου είναι το δράμα μιας μεγάλης ελλείψεως ικανοποιήσεως, μιας ανέλπιδης κρίσεως ταυτότητας, μιας βαθειάς αγωνίας, γιατί, την στιγμή κατά την οποία βρίσκεται μόνος με τον εαυτό του και θέλει να κάνει τον ισολογισμό των κατακτήσεων της δικής του ζωής, βρίσκει μονάχα ένα απελπιστικό κενό γεμάτο ψευδαισθήσεις.

Όμως, επειδή το παν υπεισέρχεται στο μεγάλο σχέδιο της θείας εκδηλώσεως, κατά καιρούς τα σπέρματα της αναγεννήσεως, που είναι διαρκώς παρόντα, βρίσκουν μέσα σε κάποιο άτομο γόνιμο έδαφος για να φυτρώσουν. Έτσι αρχίζει η σκληρή και δύσκολη αναζήτηση του θείου.

Όσοι αναζητούν, γνωρίζουν, ωστόσο, ότι οφείλουν να αναθεωρήσουν την νοοτροπία τους η οποία από ορθολογιστική πρέπει να καταστεί παραδοσιακή, προκειμένου να μπορέσουν να κατανοήσουν την Παράδοση και να αντιμετωπίσουν την μύηση με προδιατεθειμένο πνεύμα.

Η παραδοσιακή νοοτροπία είναι η νοοτροπία που διακρίνει το ουσιώδες από την υπερδομή.

Είναι η νοοτροπία του αρχαίου ανθρώπου που, όντας πλήρης και όχι κατακερματισμένος όπως ο σύγχρονος άνθρωπος, ένοιωθε να προσελκύεται από τον θείο κόσμο του γίγνεσθαι. Ο αρχαίος άνθρωπος θεωρούσε την Φύση ως ζώσα εκδήλωση της θείας Τάξεως, στις δε φυσικές δυνάμεις απέδιδε μια υπερβατική έννοια και ένα «όνομα» που υποδείκνυε μια ηθική και πνευματική αρχή.

Αντίθετα, ο σύγχρονος άνθρωπος θεωρεί την φύση ως σύμπλεγμα πραγμάτων που τέθηκαν στην αποκλειστική υπηρεσία του, και γι' αυτό μπορεί να τα καταστρέφει κατά το δοκούν.

Η παραδοσιακή νοοτροπία είναι ο τύπος της νοοτροπίας που επιτρέπει να διεισδύσουμε στο Πνεύμα της ορατής Φύσεως για να κατανοήσουμε το Πνεύμα της αντίστοιχης αόρατης Φύσεως και να επιτελέσουμε την ενοποιό σύνθεση.

Η παραδοσιακή μέθοδος, που στηρίζεται στην αρχή της αντιστοιχίας και της αναλογίας, είναι εκείνη η πράξη που φέρνει στην επιφάνεια τον συμπαντικό χαρακτήρα ενός μύθου, ενός συμβόλου, μιας παραδοσιακής διδασκαλίας, και το μεταφέρει αναλογικά σε άλλους αντίστοιχους μύθους, σύμβολα και διδασκαλίες άλλων παραδόσεων, για να βεβαιώσει την παρουσία της πραγματικότητας της αρχετυπικής τάξεως που είναι προγενέστερη και ανώτερη από την οποιαδήποτε από τις ποικίλες διατυπώσεις που, αν και διαφέρουν μεταξύ τους, είναι παρά ταύτα, αντίστοιχες.

Αποτελείται από μια σύνθεση ως λειτουργία εκ των έσω που επαναφέρει τις διάφορες όψεις του ιδίου πράγματος ή περισσοτέρων πραγμάτων στην ενότητα αυτής τούτης της αρχής τους, από την οποία προέρχονται και εξαρτώνται, και στην συνειδητοποίηση του εσωτερικού δεσμού που τα ενώνει.

Η πολυαξία των συμβόλων είναι μια συνέπεια του νόμου της αντιστοιχίας. Οι πολλαπλές σημασίες των συμβόλων που ιεραρχικώς υπερτίθενται, όχι μόνο δεν αποκλείουν η μια την άλλη, αλλά δίνουν την έννοια της εγκυρότητας τους σε όλα τα πεδία εντός των οποίων εξετάζονται και με μια σφαιρική θέαση συμπληρώνονται και ακεραιοποιούνται μέσα στην αρμονία της συνθέσεως.

Η παραδοσιακή νοοτροπία τείνει πάντοτε να συνδέσει τα φαινόμενα του μικρόκοσμου με τα αντίστοιχα του μακρόκοσμου σε αρμονία με την αρχή της συμβιώσεως μεταξύ των δύο πόλων του Κόσμου. Πάντοτε δε η παραδοσιακή νοοτροπία είναι αυτή που μας κάνει να κατανοήσουμε πως ο εδώ κάτω κόσμος κινητοποιείται από τον άνω κόσμο και τανάπαλιν. Δίχως τέτοια νοοτροπία, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε την ουσία και τους μηχανισμούς του τύπου και τον ακατάλυτο δεσμό μεταξύ της θείας τάξεως και της ανθρώπινης τάξεως.

Για να μετατρέψουμε την ορθολογιστική νοοτροπία σε παραδοσιακή νοοτροπία, δεν αρκεί να χρησιμοποιούμε την παραδοσιακή μέθοδο. Επιβάλλεται επίσης και να ζούμε την Παράδοση (μύθους, σύμβολα, αλληγορίες κλπ.) sub specie interioritatis για να αναζητήσουμε και να κατανοήσουμε τα αρχέτυπα που εκδηλώνονται μέσα της. Επιβάλλεται, άρα, να διαλογιζόμαστε επί κάθε συμβόλου και επί κάθε μύθου, μέχρι την στιγμή που το σύμβολο και ο μύθος θα αποκαλύψουν το μυστήριο που περικλείεται μέσα τους και η συνειδητότητά μας θα υποστεί μια τροποποίηση.

Για να διευκολύνουμε περισσότερο την κατανόηση της παραδοσιακής νοοτροπίας, είναι καλό να διευκρινήσουμε τις έννοιες της Ενότητας και της Πολλαπλότητας.

Η έννοια της Ενότητας – Μονάδας είναι αυστηρώς μεταφυσική. Δεν ανάγεται στον αριθμό ένα (1) από τον οποίο προκύπτει ότι 1 + 1 = 2, και έπειτα 1 + 1 + 1 = 3 κ.ο.κ. Αναφέρεται απλώς το 1 + 1 = 1. Η Ενότητα – Μονάδα, που πρέπει να την ξεχωρίζουμε από την ενότητα, είναι το άπειρο Παν, είναι το «εν το παν», το οποίο, έχοντας μέσα του όλους τους αριθμούς, παραμένει πάντοτε Μονάδα κι αυτή η Μονάδα συν ο εαυτός της είναι πάντοτε ίση προς τον εαυτό της.

Η Μονάδα – Ενότητα είναι η φυσική αρχή, η πολλαπλότητα είναι η ποσοτική εκδήλωσή της.

Πρέπει να σημειώσουμε ότι σε κάθε αριθμό κρύπτεται, εμφωλεύει, ολόκληρη, ακέραιη η Μονάδα, έτσι όπως μέσα σε κάθε πράγμα ζει η θεία αρχή.

Κανείς δεν μπορεί να βεβαιώσει ότι απέκτησε την παραδοσιακή νοοτροπία αν δεν έχει συλλάβει (συν + λαμβάνω) την Μονάδα μέσα στον φαινομενικό διαφορισμό όλων των πραγμάτων κι αν δεν έχει καταστήσει αυτή την Μονάδα αρχή της ίδιας του της ζωής.

“Ο Θεός βρίσκεται στον ουρανό, στην γη σε κάθε τόπο” ας προσθέσουμε δε “και σε κάθε χρόνο”.

Η παραδοσιακή νοοτροπία αφυπνίζει τις αυθεντικές αξίες, που καταπατήθηκαν από τον επικρατούντα ηδονισμό, και τις επαναφέρει στο απόγαιο ως κανόνες ζωής που σημαδεύουν το άτομο που ποθεί την πραγματική μύηση.

Η νοοτροπία αυτή εκμηδενίζει την ηθική ως σύμπλεγμα ανθρωπίνων νορμών που διαστρεβλώθηκαν από την ιστορία και υπαγορεύθηκαν από τα ενδεχόμενα συμφέροντα, ενώ αφυπνίζει μέσα στο άτομο τις ηθικές αρχές που εξ' αρχής έφερε μέσα του ο Άνθρωπος.

SEBASTIANO CARACCIOLO

Η ΕΡΜΗΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΣΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ALDEBARAN

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ