ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΝ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ - ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΑΝΑΓΡΑΣ

-Τί είναι ό άνθρωπος στην πλάση;

-’Έχομε κι’ εμείς υπεράνθρωπους ιδιότητας;

-Ό άνθρωπος, μικρός Θεός.

-Τί σκοπό έχει ή ψυχική έρευνα.

Τί είναι τά ψυχικά φαινόμενα; θά διερωτώνται συχνά πολλοί. 'Υπάρχουν πράγματι ή δεν υπάρχουν; ’Έχουμε άποδείξεις ότι συμβαίνουν ή όχι; Τί σκοπόν έπιδιώκει ή ερευνά τους;

Καί την μέν πραγματικότητά των, άνέκαθεν άπέδειξεν ή πείρα των αιώνων, άνέλαβον δέ νά έκλαϊκεύσουν καί έν Έλλάδι τήν άπόδειξίν των τά μέντιουμ πού έξήσκησεν ή «Εταιρεία Ψυχικών ’Ερευνών».

Ποια όμως είναι τά περίεργα αυτά φαινόμενα καί πώς γίνεται ή ερευνά των;

'Η ιστορία των ψυχικών φαινομένων.

Τά ψυχικά φαινόμενα παρετηρήθησαν πάντοτε καί κατά τάς μάλλον μακρινάς έποχάς άπό τήν άνθρωπίνην πείραν καί άπετέλεσαν μάλιστα τήν βάσιν τών πρώτων θρησκειών.

Θρησκειών, βέβαια, πρωτογόνων, όπως είναι αί σημεριναί τών άγριων, μέ βάσιν ότι τά φαινόμενα αυτά προήρχοντο έκ μέρους νεκρών, έρχομένων, κατόπιν παρακλήσεων ή μαγγανειών, νά έπικοινωνήσουν μετά τών ζώντων διά μέσου ώρισμένων προνομιούχων άτόμων, τών ιερέων-μάγων, άτόμων ιδιαιτέρας ιδιοσυγκρασίας, τά όποια σήμερον όνομάζομεν μέντιουμ ή διαισθητικούς.

’Ολίγον κατ’ ολίγον, έν τούτοις, εφόσον ό πολιτισμός προήγετο, ή άντίληψις αύτή έτροποποιήθη. 'Υπετέθη ότι όχι πνεύματα νεκρών, άλλά τό θείον έπεκοινώνει διά τών μέντιουμ καί τοιουτοτρόπως ίδρύθησαν τά πρώτα μαντεία μέ μεσάζοντας τάς Πυθίας.

Αί Πυθίαι ήσαν ισχυρά μέντιουμ, τά όποια έζούσαν εις άπόλυτον άγνότητα καί άσκησιν, όπως καί οί ’Ινδοί Γιογκήδες καί οί Θιβετινοί Λάμα, διά νά κατορθώνουν νά μειώνουν τό ένσυνείδητον καί νά προκαλούν τήν έκδήλωσιν τών ψυχικών φαινομένων.

Σήμερον τά μέντιουμ δεν χρειάζονται πιά όμοια μαρτύρια προς πρόκλησιν φαινομένων. 'Ο υπνωτισμός ή ή έκστασις φθάνουν. Πάντως όμως ή θρησκευτική άσκησις διαταράσσουσα τήν φυσιολογικήν ισορροπίαν παράγει πολύ ίσχυράς ψυχικάς εκδηλώσεις.

Τά θαύματα των προφητών καί των άγιων, τά όποια διηγούνται φυσικά μέ υπερβολές τά Συναξάρια, δέν είναι άπλώς άποκυήματα φανατικής φαντασίας.

'Ο ψυχοφυσιολόγος μελετών έκ περιεργείας σήμερον αύτά, άναγνωρίζει τά κυριώτερα ψυχικά φαινόμενα: Τηλεπάθειαν, Διόρασιν, Ψυχομετρίαν, Εκτόπλασμα, Τηλεψυχίαν, Μετεώρησιν, καί τά παρόμοια.

Αί Πυθίαι, πριν χρησμοδοτήσουν, ένήστευαν, έπιναν ένα μεθυστικόν ποτόν, τό Πύθιον, έμασούσαν φύλλα πικροδάφνης καί ύφίσταντο άκόμη επί τού τρίποδος τήν έπίδρασιν άναθυμιάσεων άνθρακικού οξέος. Οί σημερινοί Μάγοι τών άγριων, πριν έπικαλεσθούν τά δήθεν πνεύματα τών νεκρών, πίνουν μεθυστικά ποτά καί χορεύουν μέχρις έξαντλήσεως.

Τά ψυχικά φαινόμενα λοιπόν έπεβλήθησαν στον άνθρωπον μαζί μέ τήν διανόησιν, καί έδιναν κατά τό μάλλον ή ήττον τήν άόριστον έντύπωσιν ότι όφείλοντο εις πνεύματα νεκρών.

Κατά τά μέσα όμως περίπου τού περασμένου αιώνος, μερικά τηλεκινητικά φαινόμενα προκληθέντα άπό δύο ισχυρά μέντιουμ, τούς άδελφούς Φόξ, στο Χάϊδεσβιλλ τής ’Αμερικής καί θεωρηθέντα ότι έπεκύρωνον τελεσιδίκους τό δυνατόν τής επικοινωνίας μέ τά πνεύματα, διέδωσαν εύρύτατα τον πνευματισμόν στούς Άγγλοσαξωνικούς λαούς καί κατόπιν σ’ όλην τήν ύφήλιον.

Τό ψυχρόν όμως καί κριτικόν έπιστημονικόν πνεύμα δέν ήτο ίκανοποιημένον μέ τήν άνεπαρκή βεβαίωσιν τών φαινομένων καί τήν διδομένην έξήγησιν.

Προησθάνετο κάτι άλλο, τό όποιον θά έξηγοΰσε καί τάς ελλείψεις, άσυναρτησίας καί άνακριβείας πού έπίδοντο άπό τά δήθεν πνεύματα τών νεκρών.

Κατά τό 1859, λοιπόν, ή «Διαλεκτική Εταιρεία» τού Λονδίνου συνέστησε μίαν επιτροπήν έκ γνωστών έπιστημόνων, στήν όποιαν καί άνέθεσε να έξετάση τά ψυχικά φαινόμενα καί νά έκφέρη τήν γνώμη της.

Παρ’ όλην έν τούτοις τήν γενικήν πεποίθησιν ότι ή επιτροπή θ’ άπεφαίνετο άρνητικώς καί ότι θά έληγε τό ζήτημα, μετά έξ μηνών επιμελή πειράματα τό συμπέρασμα ύπήρξεν άπολύτως βεβαιωτικόν.

«Ναί! άπεφαίνετο ή επιτροπή. Τά φαινόμενα ύπάρχουν, δέν δυνάμεθα όμως νά δώσωμεν οιανδήποτε έξήγησιν».

Ήγέρθη τότε άφάνταστος θόρυβος άπό τον τύπον καί τούς διανοουμένους τής εποχής. "Ολοι, έμποτισμένοι άπό τάς ύλιστικάς θεωρίας, ήρνούντο κατηγορηματικώς νά πιστεύσουν κάθε τι παρουσιαζόμενον ώς ύπερφυσικόν. Έπίστευσαν λοιπόν ότι οί έπιστήμονες τής επιτροπής ήπατήθησαν άπό έπιτηδείους ταχυδακτυλουργούς καί έζήτησαν όμοφώνως τήν σύστασιν νέας επιτροπής στήν οποίαν νά συμμετάσχη καί ό διάσημος φυσικός καί χημικός Κρούξ, ή φωτεινοτέρα επιστημονική διάνοια τής εποχής εκείνης.

’Όντως, ή επιτροπή συνεστήθη μέ έπικεφαλής τον Κρούξ, όπως άπαιτούσεν ή κοινή γνώμη καί αί έργασίαι της διήρκεσαν έπί έννέα ολοκλήρους μήνας μέ τά γνωστότερα μέντιουμ τής έποχής.

Παρ’ όλην όμως τήν πεποίθησιν ότι τά ψυχικά φαινόμενα θ’ άπεδεικνύοντο ταχυδακτυλουργίας ή άπόφασις τής έπιτροπής έξερράγη πάλιν σάν βόμβα.

Σώζεται άκόμη ή έκθεσις αύτή καί άποτελεί πραγματικόν μνημείον έπιστημονικής επιχειρηματολογίας καί σαφήνειας.

«Μεθ’ όλην τήν κατάπληξιν – λέγει – τών αισθήσεων καί τής λογικής μας, είμεθα υποχρεωμένοι νά τονίσωμεν ότι τά ψυχικά φαινόμενα ύπάρχουν, αν καί άδυνατούμεν νά δώσωμεν οίανδήποτε έξήγησιν.

»Οί έξ έπαγγέλματος άρνηταί, οί όποιοι, μακράν τών πειραματικών γεγονότων, περιορίζονται άπλώς ν’ άρνούνται καί να κρίνουν, ας έλθουν καλλίτερα νά μας είπούν που έσφάλαμεν ή ας μας υποδείξουνε αν μπορούν, πειραματικάς μεθόδους τελειοτέρας».

'Ο θόρυβος όμως αυτήν τήν φοράν ύπερέβη κάθε όριον. ’Όχι μόνον ειρωνείας, αλλά καί ύβρεις καί προπηλακισμούς ύπέστησαν άπό τούς ύλιστάς οί έπιστήμονες τής έπιτροπής. Έφθασαν δέ μέχρι τού σημείου νά κατηγορήσουν άργότερα αύτόν τον Κρούξ, ότι ήτο ερωτευμένος μέ ένα έκ των καλλιτέρων μέντιουμ της εποχής, τήν Φλόρενς Κούκ, μέ τήν οποίαν καί έξετέλεσε τά περιεργότερα των άτομικών του πειραμάτων.

Ούτως ή άλλως όμως, τά συμπεράσματα των δύο αυτών έπιτροπών είχον ώς αποτέλεσμα τήν σύστασιν κατά τό 1882 τής Βρεττανικής «Εταιρείας Ψυχικών ’Ερευνών» στήν οποίαν έλαβαν μέρος οί διασημότεροι έπιστήμονες τής έποχής, με σκοπόν τήν αύστηρώς έπιστημονικήν έξέτασιν τών ψυχικών φαινομένων.

Σήμερα, όμοιαι Έταιρείαι υπάρχουν σ’ όλα τά πολιτισμένα μέρη καί τείνουν μέ τήν διαρκή έξάσκησιν νέων μέντιουμ νά έπιβάλλουν καί νά έκλαϊκεύσουν τήν πειραματικήν άλήθειαν τών ψυχικών φαινομένων.

Τι είναι ο άνθρωπος εις τήν πλάσιν.

"Εως τώρα υπήρχαν δύο ίδέαι : "Η ότι ό άνθρωπος ήτο μόνον υλη, ή ότι άπετελείτο άπό ύλην καί ψυχήν (ένέργειαν).

’Αλλά σήμερον, μετά τήν άνακάλυψιν τής Ραδιενεργείας, δτε άπεδείχθη ότι ή ύλη σύγκειται άπό ήλεκτρόνια, ήτοι άπό ήλεκτρισμόν, δηλαδή άπό μίαν μορφήν ένεργείας, ό όρος ύλη έπαυσε νά έχη τήν πρώτην σημασίαν του καί γνωρίζομεν ότι τό σύμπαν ολόκληρον άποτελείται άπό κάποιαν δημιουργικήν ένέργειαν είτε ύπό μορφήν ήλεκτρονίων, είτε ύπό μορφήν ένδιαμέσων καταστάσεων διαφόρου άραιότητος, ώς ό ήλεκτρομαγνητισμός, αί άκτίνες X καί Ύπέρ-Χ, αί προερυθραί, αί υπεριώδεις.

Καί ό άνθρωπος, λοιπόν, άποτελείται άπό μέρος, έστω καί έλάχιστον, τής ιδίας δημιουργικής ένεργείας ύπό μορφήν ήλεκτρονίων. Είναι καί αυτός έν μέρος τής παγκοσμίου αρμονίας.

Ή δημιουργική αυτή ενέργεια όμως, βάσις τού παντός, διά ν’ άποτελή τό καταπληκτικόν αύτό σύμπαν, πρέπει άναγκαίως νά έχη ύπερανθρώπους ιδιότητας.

Καί τάς ιδιότητας αυτάς νά τάς έχη καί τό τελευταίον πετραδάκι, έστω καί εις λανθάνουσαν κατάστασιν.

Άπόδειξις τούτου είναι ή σπουδή τών ραδιενεργών σωμάτων (Ράδιον, Ουράνιον, Θάλλιον, Άκτόνιον κλπ.), τά όποια ύφίστανται αυτόματον έξαΰλωσιν.

ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΑΝΑΓΡΑΣ

ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ

15ΘΗΜΕΡΟΣ ΕΚΔΟΣΙΣ ΑΡΧΗΓΕΙΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΠΟΛΕΩΝ ΜΕΡΙΜΝΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ – ΤΜΗΜΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ

ΕΤΟΣ Γ’ ΑΘΗΝΑΙ, 1 ΙΟΥΛΙΟΥ 1955 ΤΕΥΧΟΣ 51ον