ΚΑΙ ΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΙΟΝ ΘΑ ΜΑΘΗΣ, ΕΑΝ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΤΟ ΘΕΛΗ, ΤΗΝ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΣ ΦΥΣΙΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΟΜΟΙΑ - FABRE D' OLIVET

Είπον ήδη ότι η ομοιογένεια της Φύσεως μαζύ με την ενότητα του Θεού, απετέλουν απόρρητα των Μυστηρίων. Ο Πυθαγόρας εστήριζε την ομοιογένειαν ταύτην επί της ενότητος του πνεύματος εκ του οποίου είναι εμπεποτισμένη και εκ του οποίου, κατ' αυτόν, όλαι αι ψυχαί μας έλκουν την καταγωγήν των (Πορφ. Αφορ. 10). Το δόγμα τούτο το οποίον είχε διδαχθή παρά τοις Χαλδαίοις και από τους ιεροφάντας της Αιγύπτου, είχε γίνει αποδεκτόν παρ' όλων των σοφών της αρχαιότητος, όπως το αποδεικνύουν εν εκτάσει ο STANLEY και ο εμβριθής BEAUSOBRE (STANLEY, DE PHIL. CHALD. σ. 1123 – BEAUSOBRE, HIST. DU MANICH. T. II, β. ΙΧ κ. 1 πργρ. 10). Οι σοφοί εκείνοι απεκαθίστων μιαν αρμονίαν, μιαν τέλειαν αναλογίαν μεταξύ ουρανού και γης, μεταξύ νοητού και αισθητού, της αμερίστου και της μεριστής ουσίας. Ο τρόπος καθ' ον διεδραματίζετο κάτι εις μιαν περιοχήν του Σύμπαντος, ή εις μιαν των μεταλλαγω του πρωταρχικού τριαδικού, ήτο η ακριβής εικών εκείνου που παρήγετο εις μιαν άλλην. Απαντώμεν την ιδέαν ταύτην εκτιθεμένην εντόνως υπό του αρχαίου Θωθ, αποκαλουμένου Ερμού του Τρισμεγίστους υπό των Ελλήνων, εις τον εις αυτόν αποδιδόμενον Σμαράγδινον Πίνακα: «Είναι αληθέστατον, αψευδέστατον, βεβαιότατον ότι τα κατώτερα πράγματα είναι ανάλογα προς τα ανώτερα και αντιστρόφως. Και τα μεν και τα δε ενώνουν τας ακαταμαχήτους δυνάμεις των δια να παραγάγουν εν μόνον πράγμα. Και επειδή τα πάντα απέρρευσαν εκ της θελήσεως του ενός μόνου Θεού, όλα τα οιαδήποτε πράγματα πρέπει να γεννώνται εκ του ενός τούτου πράγματος, δια καταλλήλου διαθέσεως της παγκοσμίου Φύσεως». (Σ.Σ. Λέγεται ότι ο περίφημος ούτος Πίναξ ανευρέθη εις την κοιλάδα των Εβρών, εις ένα τάφον εις τας χείρας του πτώματος αυτού τούτου του Θωθ. Ο KRIEGSMANN όστις βεβαιοί ότι ο εν λόγω Πίναξ πρέπει να αναγνωσθή εις την φοινικικήν γλώσσαν και όχι εις την Ελληνικήν, τον μεταφράζει κάπως διαφορετικά από ό,τι τον απαντώμεν εις τας συνήθεις εκδόσεις. Βλ. Σμαράγδινον Πίνακα, αναφερ. υπό του FABRICIUS, Ελλ. Βιβλ. σ. 68).

Αφ' ετέρου, οφείλω να ομολογήσω, ότι επί της ομοιογένειας ταύτης της Φύσεως, εστηρίζοντο κατά βάσιν όλαι αι καλούμεναι απόκρυφοι επιστήμαι, των οποίων αι, τέσσαρες βασικώτεραι, αναφερόμεναι εις το ανθρώπινον τετραδικόν ήσαν η Θεουργία, η Αστρολογία, η Μαγεία και η Χημεία. Ωμίλησα ήδη συμπτωματικώς περί της αστρολογικής επιστήμης και ανέφερα τας απόψεις μου περί της ανοήτου και γελοίας ιδέας την οποίαν έχουν σχηματίσει οι νεώτεροι περί αυτής. Θα παραλείψω να ομιλήσω περί των τριών άλλων, λόγω της μακρυγορίας την οποίαν θα ηναγκαζόμην να μεταχειρισθώ. Θα προσπαθήσω εις άλλο έργον μου να αποδείξω ότι αι αρχαί επί των οποίων αύται εστηρίζοντο, διέφερον κατά πολύ εκείνων τας οποίας η δεισιδαιμονία και η τυφλή ευπιστία εις τους χρόνους της αγνωσίας τους απέδωσεν. Και ότι αι επιστήμαι αι διδασκόμεναι εις τους μεμυημένους εντός των αρχαίων ιερών, διέφερον εις άκρον από ό,τι έκτοτε ο κοινός όχλος παραδέχεται και αντιλαμβάνεται.

FABRE D' OLIVET

ΕΞΕΤΑΣΙΣ ΤΩΝ ΧΡΥΣΩΝ ΕΠΩΝ ΤΩΝ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΩΝ

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΣΦΙΓΓΟΣ 068

ΠΕΤΡΟΣ ΓΡΑΒΙΓΓΕΡ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΜΕΛΗ 2005