Η Εργασία Ατραπού με τα Ταρώ – GARETH KNIGHT

Μαζευόμαστε στην εξοχή, στην είσοδο μιας μεγάλης πλατιάς σπηλιάς(1). Μπαίνουμε μέσα και νιώθουμε τις πέτρες και τη γη κάτω από τα πόδια μας και τους βράχους γύρω μας. Θα προχωρήσουμε βαθιά μέσα στη σπηλιά και για αυτό χρειάζεται να βαδίζουμε όλοι μαζί(2).

Βαδίζοντας στη σπηλιά βλέπουμε να απλώνεται ένα δερμάτινο πέπλο και να μας κλείνει το δρόμο. Το φως που φτάνει ως εμάς αρκεί για να βλέπουμε που βαδίζουμε, καθώς και να διακρίνουμε ένα χώρισμα που υπάρχει στη μέση του πέπλου. Κάποιος το ανασηκώνει από μέσα για λογαριασμό μας και καθώς περνάμε, μας εξετάζει προσεκτικά.

Περνώντας στην άλλη πλευρά, βλέπουμε πως η σπηλιά φέγγει από ένα λαμπρό φως που προέρχεται από ένα χρυσό στρογγυλό τραπέζι, πάνω στο οποίο κινούνται οι εικόνες των Ταρώ(3). Παρατηρούμε πως ο Φύλακας που μας άνοιξε είναι η γυμνή ερμαφρόδιτη μορφή του Θριάμβου Κόσμος, που περνά από την άλλη πλευρά του τραπεζιού και μας γνέφει να την ακολουθήσουμε(4).

Μοιάζει σαν να κινούμαστε μέσα σε ένα σκοτεινό ελλειπτικό στεφάνι, μια και σε αυτό το σημείο το σπήλαιο είναι στολισμένο τριγύρω με δαφνόφυλλα.

Προχωράμε μπροστά και η αίσθηση των βράχων που μας περιόριζαν χάνεται. Στο σκοτάδι βλέπουμε ελάχιστα, αλλά νιώθουμε να πλησιάζουμε δύο ισχυρούς φύλακες(5). Ο δεξιός μεταδίδει την αίσθηση της δύναμης της Σελήνης και υπάρχει η αίσθηση σκοτεινών σύννεφων και του νυχτερινού ουρανού. Από την άλλη νιώθουμε κάποιον που φαίνεται ελάχιστα, έναν άγγελο με μια μεγάλη σάλπιγγα. Περνάμε ανάμεσά τους νιώθοντας την παρουσία τους και βαδίζουμε σε ένα τοπίο που γίνεται όλο και φωτεινότερο.

Βαδίζοντας στο χορτάρι που καλύπτει μια μικρή πλαγιά πλησιάζουμε μια λίμνη(6). Μόλις αρχίζει να φέγγει και στο αμυδρό φως του λυκαυγούς βλέπουμε το βαθύ ίντιγκο της λίμνης μπροστά μας και κάτι που μας πλησιάζει σιωπηλά, κάτι που κινείται στο σκοτάδι΄ είναι ένα μεγάλο πλοιάριο.

Στην πρύμνη του υπάρχει μια αγγελική μορφή που κρατάει δύο κύπελλα και αδειάζει το νερό από το ένα στο άλλο(7). Γνωρίζουμε πως πρόκειται για το νερό της ζωής και πως αυτή η μεγάλη μορφή είναι κάποιος που φυλά την πύλη ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο. Μόλις ενσαρκώνεται μια καινούργια ψυχή, τα ύδατα της ζωής αδειάζουν μέσα της, από το ένα δοχείο στο άλλο.

Προσκαλούμαστε να ανέβουμε και μόλις καθόμαστε στις θέσεις μας το σκαρί γλιστρά σιωπηλά στα σκοτεινά νερά. Καθώς πλέουμε, βλέπουμε στα δεξιά μας ένα λαμπρό πρωινό άστρο να λάμπει στον ουρανό και αριστερά την απαστράπτουσα ακτινοβολία του πρωινού ήλιου που ανέρχεται στον ορίζοντα(8). Συνεχίζουμε διακρίνοντας μπροστά μια πράσινη ακτή.

Η βάρκα τρίζει στα βότσαλα της παραλίας και ο Άγγελος με τα Δύο Κύπελλα στέκει προστατευτικά στη μια πλευρά επιβλέποντας την αποβίβαση. Ο ουρανός φωτίζει περισσότερο και ο δρόμος μας φαίνεται καθαρότερα. Συνειδητοποιούμε πως διασχίζουμε μια πράσινη πεδιάδα, βαδίζοντας σε ένα αρχαίο πέρασμα(9).

Συνεχίζουμε να προχωράμε στην εξοχή και έπειτα βλέπουμε μπροστά μας, περίπου στη μέση της απόστασης, ένα δρόμο που διασταυρώνεται με το μονοπάτι μας. Αντίθετα από το μονοπάτι φαίνεται φτιαγμένος από πέτρες, κροκάλες ή ίσως άσφαλτο. Στο σταυροδρόμι βλέπουμε έναν ψηλό πύργο(10).

Στην πόρτα του πύργου υπάρχουν δύο φύλακες που μας προσκαλούν να εισέλθουμε. Στο εσωτερικό του βρίσκονται σκαλοπάτια που διαγράφουν ένα σπειροειδές, οδηγώντας όλο και ψηλότερα. Αν κοιτάξουμε έξω θα δούμε στα δεξιά μας, στο βάθος του δρόμου, έναν ψηλό κωνικό λόφο. Από την άλλη, στα αριστερά μας, φαίνεται μακριά μια πόλη(11).

Κοιτάζοντας από τα παράθυρα νιώθουμε τον ισχυρό άνεμο που κατεβαίνει από τον πράσινο λόφο να περνά τον πύργο και να ορμάει στην πόλη. Η δύναμη του ανέμου αυξάνεται συνεχώς, ώσπου αλυχτά και ουρλιάζει γύρω από τον πύργο. Ξάφνου ακούγεται ένας κεραυνός, μια αστραπή πέφτει και βάζει φωτιά στο εσωτερικό του πύργου(12). Αυτή τη στιγμή βλέπουμε τον εαυτό μας όπως πραγματικά είναι. Η απίστευτη λάμψη του λευκού φωτός φανερώνει τα πάντα, το εσωτερικό της ψυχής μας. Το αποτέλεσμα είναι να εντυπωθεί στο νου η πραγματική κατάσταση του εαυτού μας, την οποία μπορούμε να σκεφτούμε αργότερα στο τέλος του ταξιδιού. Το γυμνό πνεύμα της αλήθειας χτύπησε τον πύργο της άποψης που έχουμε χτίσει για τον εαυτό μας.

Αντιλαμβανόμαστε πως οι δύο συνοδοί του πύργου στέκουν κάτω, οδηγώντας μας πίσω στο μονοπάτι. Συνεχίζουμε κάπως βιαστικά, αλλά καθαρότεροι και ξαναπαίρνουμε το πράσινο μονοπάτι που ακολουθούσαμε.

Ο ήλιος ανατέλλει ψηλά στον ουρανό καθώς συνεχίζουμε την πορεία μας(13). Βρισκόμαστε σε μια μεγάλη γυμνή έκταση και μπροστά μας, ακριβώς στην κορφή ενός λόφου υπάρχει ένας κύκλος από πέτρες.

Εισερχόμαστε σε αυτόν τον αρχαίο ηλιακό ναό(14). Εδώ μας χαιρετούν οι φύλακες του χώρου. Έχουμε την εντύπωση πως μοιάζουν με γενειοφόρους δρυίδες ντυμένους στα λευκά. Πλησιάζοντας περισσότερο βλέπουμε πως μοιάζουν με ορισμένες εικόνες των Ταρώ(15). Ανάμεσά τους βρίσκεται κάποιος που μοιάζει με τον Ερημίτη. Επίσης, κάποιος άλλος που μοιάζει με τον Αυτοκράτορα. Και οι δύο μοιάζουν πολύ με ιερείς-βασιλιάδες. Από την άλλη βρίσκονται δύο ιέρειες. Μια ιέρεια του έρωτα και κάποια άλλη που κρατά ένα μεγάλο ζώο. Δε θα το έλεγα λιοντάρι, αλλά είναι σίγουρα αιλουροειδές και το κρατά με ένα κοντό λουρί. Βλέπουμε μπροστά μας δύο όρθιους λίθους. Ανάμεσά τους στέκει η μορφή της Μεγάλης Ιέρειας. Καθώς στεκόμαστε με δέος μπροστά της, σχεδόν τηλεπαθητικά, μας υποδεικνύει να κοιτάξουμε πίσω μας.

Στρεφόμαστε πίσω και δεξιά μας βλέπουμε την εικόνα του Θανάτου. Αριστερά βρίσκεται η εικόνα ενός διαβολικού τέρατος(16). Η Μεγάλη Ιέρεια χαμογελά κάπως με την αναστάτωση μας και ανασηκώνει έναν καθρέφτη, υπονοώντας πως αυτές οι δύο εικόνες είναι τμήματα του εαυτού μας. Έπειτα, παραμερίζει το πέπλο ανάμεσα στις στήλες και βλέπουμε ένα δρόμο που οδηγεί στον ουρανό(17).

Μακριά φαίνεται ένα σταυροδρόμι όπου στέκει η μορφή της Δικαιοσύνης, μια γυναίκα με ξίφος και ζυγαριά(18). Μας λέγεται ότι για να περάσουμε τη μορφή πρέπει να έχουμε αγνή πρόθεση.

Βαδίζουμε ένας-ένας μπροστά, επάνω στο χρυσό δρόμο που οδηγεί από την κορυφή του λόφου προς τη μορφή της δικαιοσύνης. Μόλις φτάνουμε, καθένας με τη σειρά, καθόμαστε στον ένα δίσκο της μεγάλης χρυσής ζυγαριάς. Από την άλλη κάθονται ο Θάνατος και ο Διάβολος΄ νιώθουμε ιλιγγιώδεις ταλαντώσεις.

Καθώς γίνεται αυτό, αντικρύζουμε στη μέση ενός μπερδεμένου συστήματος δακτυλίων και κύκλων μια θηλυκή μορφή. Μοιάζει με τον κοσμικό χρόνο και υπονοεί πως με τον καιρό θα θεραπευτούν όλες οι δυσαρμονίες(19). Κοιτάζοντας από την άλλη, βλέπουμε έναν άνθρωπο κρεμασμένο ανάποδα. Η λαμπρότητά του μας δίνει την εντύπωση πως μόνο οι πραγματικότητες των ανώτερων κόσμων είναι παντοτινές και πως μόνο με τη βοήθεια των ανώτερων όντων θα σωθούμε και θα αποκαταστήσουμε την ισορροπία. Συνειδητοποιούμε όμως πως κάτι τέτοιο συντελείται μονάχα με τη θυσία των ανώτερων όντων και του ελέους του χρόνου, του κοσμικού χρόνου.

Βλέπουμε πως η Μεγάλη Ιέρεια, που μας οδήγησε ως εδώ, μας παροτρύνει να κατέβουμε από τη ζυγαριά και να συνεχίσουμε. Αυτό μας προκαλεί μια αίσθηση αφαίρεσης και ιλίγγου. Βαδίζουμε πάνω από μια μεγάλη άβυσσο και μοιάζει να περνάμε μέσα από τα σύννεφα(20) που κρατούν γαλήνιο και προστατευμένο το νου μας.

Ξαφνικά βρισκόμαστε μπροστά από δύο χρυσές πύλες(21). Η Μεγάλη Ιέρεια κάνει ένα νεύμα, οι πύλες ανοίγουν και πίσω τους, σε ένα πανέμορφο κήπο, βλέπουμε τη μορφή της Αυτοκράτειρας. Μπαίνουμε σε ένα τεράστιο στολισμένο κήπο, πάνω από τον κόσμο που γνωρίζουμε. Αν και φαίνεται χτισμένος με γεωμετρικά πρότυπα, δεν υπάρχει κάποια εντύπωση σταθερής επιφάνειας. Η Αυτοκράτειρα μας χαιρετά και μας προσκαλεί να περπατήσουμε στους κήπους. Υπάρχουν πηγές, πουλιά που κελαϊδούν, πεταλούδες και πλάσματα που μας κοιτούν. Μοιάζει με συνηθισμένο κήπο, αλλά προχωρώντας βαθύτερα, νιώθουμε μια ελευθερία που είναι αδύνατο να περιγραφεί΄ απλά παρατηρούμε.

Βλέπουμε έναν ευωδιαστό χρυσό δρόμο να διασχίζει τον κήπο και προσκαλούμαστε να τον βαδίσουμε΄ μπροστά μας υπάρχει κάτι που μοιάζει με το Όρος του Αγίου Μιχαήλ, ένα μεγάλο σπειροειδές κάστρο σε ένα ψηλό βουνό. Ψηλοί οβελίσκοι λάμπουν ολόλευκοι στο ηλιόφως. Πλησιάζουμε τις πλατιές διπλές θύρες και εισερχόμενοι ανακαλύπτουμε πως περάσαμε τους πυλώνες ενός μεγάλου αββαείου ή καθεδρικού ναού. Μοιάζει διαφορετικός από ό,τι έχουμε δει μέχρι τώρα στη Γη. Ύμνοι ακούγονται από πολυάριθμες χορωδίες και η μουσική φαίνεται να συντίθεται από χρώματα(22). Εδώ υπάρχει μια πολλαπλότητα που δεν εκτείνεται μόνο σε πλάτος αλλά και σε ύψος. Υπάρχουν άγγελοι και πέτρινες μορφές, οι οποίες μοιάζουν με μεγάλο χορωδιακό όργανο που αντηχεί με υποβλητικές συμφωνικές αρμονίες. Γνωρίζουμε ότι με κάποιο τρόπο αυτές οι αρμονίες οδηγούν τις σφαίρες, τα άστρα του φυσικού σύμπαντος. Ολόκληρη η δημιουργία, άστρα, πλανήτες, κόσμοι, γαλαξίες, άτομα και μόρια, η άνοδος και η κάθοδος των εθνών στα εκατομμύρια εκατομμυρίων κόσμων, τα πάντα κατευθύνονται από τον ισχυρό συμφωνικό ήχο(23).

Στην ανατολή βλέπουμε εκείνον που διευθύνει. Είναι η ισχυρή μορφή του Μάγου που στέκει σε ένα βωμό. Απλά στέκει΄ μια απίστευτη μορφή δύναμης. Ολόγυρά του βλέπουμε μεγάλες φωτεινές σφαίρες, από τις οποίες φαίνεται να έρχεται ο ήχος, καθώς ο Μάγος χειρίζεται το φως που μεταφράζεται σε αρμονίες και γεμίζει το μεγάλο κάστρο(24). Όλες οι αισθήσεις μας πλέκονται σε αυτόν τον αρμονικό ιστό, καθώς η μυρωδιά του λιβανιού γεμίζει τα ρουθούνια μας.

Έπειτα, πίσω από το Μάγο, ψηλά στο λαμπρό χρωματιστό γυάλινο παράθυρο της Ανατολής που ανοίγει με μια αστραπή φωτός, στέκει μια λαμπρή μορφή με κουρέλια και φτερά στα μαλλιά. Μια μορφή γεμάτη απλότητα και φτώχια από την οποία αναδύεται μια απίστευτη δύναμη αγάπης(25). Ταυτίζεται μαζί μας και με όλο τον κόσμο, απλώνοντας τη θεραπευτική του αγάπη σε όλους όσους βρίσκονται σε δύσκολες στιγμές, σε ολόκληρο το σύμπαν. Σταματάμε και ανοιγόμαστε στην όλη δύναμη και ατμόσφαιρα.

* * *

Νιώθουμε ανάμεσά μας πλάσματα που προσφέρουν βοήθεια και θεραπεία, θυμίζοντας την άφιξη του Αγίου Δισκοπότηρου. Οτιδήποτε χρειάζεστε, οτιδήποτε επιθυμείτε περισσότερο θα σας προσφερθεί εδώ, από εκείνους που διαθέτουν ουσιαστική και άφθαρτη αγάπη.

* * *

Νιώθουμε πως αρχίζουμε να μετακινούμαστε. Ολόκληρο το οικοδόμημα κατεβαίνει μέσα από σύννεφα(26), δονούμενο από τους ήχους, κραδαινόμενο από φως, αναδίδοντας με κάθε τρόπο φως και αγάπη, προς τον πέτρινο κύκλο της λοφοκορφής(27) και τον διαπερνά.

Συνεχίζει προς τη λίμνη(280 και βυθίζεται σ’ αυτήν παρασύροντας όλα τα πλάσματα των κατώτερων κόσμων. Υπάρχουν πουλιά, ψάρια και κάθε δημιούργημα που μπορεί να περάσει από το νου μας΄ όλα έλκονται από την ισχυρή επίδραση του κάστρου. Κατεβαίνουμε προς τη σπηλιά. Οι μορφές του μεγάλου κάστρου δεν είναι πλέον ευδιάκριτες, αλλά η αίσθησή τους κυριαρχεί μέσα μας. Νιώθουμε πως διατηρούμε αυτό που μας δόθηκε και παρουσιάστηκε με τη μορφή του χρώματος, του γεωμετρικού σχήματος και του ήχου.

Η ερμαφρόδιτη μορφή στέκει στην κουρτίνα και μας χαμογελά, μας ανοίγει να περάσουμε και εγκαταλείπουμε το χρυσό τραπέζι με τις εικόνες των Ταρώ επάνω του΄ εικόνες που λειτούργησαν σαν χάρτης και οδοδείκτης του δρόμου που διαβήκαμε και των πραγματικοτήτων με τις οποίες ήλθαμε σε επαφή. Περνάμε στην κυρίως σπηλιά, βγαίνουμε αργά από το στόμιο και στεκόμαστε στο φως του ήλιου.

Βαθμιαία νιώθουμε τη συνείδηση να επανέρχεται στη φυσιολογική της κατάσταση και αντιλαμβανόμαστε το χώρο. Κινούμαστε για να σιγουρευτούμε πως έχουμε επιστρέψει εντελώς.

Σημειώσεις για την Ατραπό

1. Ο δρόμος για τα άστρα βρίσκεται στη Γη. Visita Interiora Terrae Rectificando Invenies Occultum Lapidem (V.I.T.R.I.O.L) (Επισκέψου το Εσωτερικό της Γης για να Δικαιώσεις με τη Φωτιά την Απόκρυφη Λίθο). Βλ. Ρ. Τζ. Στιούαρτ (R.J. Stewart) Η Μύηση του Κάτω Κόσμου για λεπτομέρειες στο θέμα. Την ίδια αφετηρία χρησιμοποιεί και ο Στάινμπρεχερ στον Εσωτερικό Οδηγό του Διαλογισμού, αλλά με πλατωνικό ύφος.

2. Ένας χρήσιμος παραδοσιακός μηχανισμός της ομαδικής εργασίας, που βοηθά στη σύνθεση και διατήρηση της πρόθεσης και της εμπειρίας.

3. Πρόκειται για εικόνες που παρουσιάζονται στο βιβλίο Μεγάλοι Θρίαμβοι του Τσαρλς Ουίλιαμς.

4. Από καββαλιστική άποψη είναι μια πρόσκληση να διαβούμε την 32^η Ατραπό, από τη Σεφίρα της Γης Μαλκούτ, προς τους εσωτερικούς κόσμους.

5. Είναι οι αντίστοιχοι φύλακες των Ατραπών 29 και 31 του Δέντρου της Ζωής. Οι Θρίαμβοι, στην παράδοση που χρησιμοποιούμε, είναι η Σελήνη και η Τελική Κρίση αντίστοιχα.

6. Αντιστοιχεί στη Σεφίρα Γεσούντ. Επίσης η Λίμνη παίζει σπουδαίο ρόλο στον αρθουριανό κύκλο. Βλ. Η Μυστική Παράδοση στον Αρθουριανό Θρύλο.

7. Η μορφή της Εγκράτειας που αποδίδεται στην 25^η Ατραπό του Δέντρου της Ζωής από το Γεσούντ στο Τίφαρετ.

8. Οι πύλες των Ατραπών 28 και 30, από το Γεσούντ στο Νετζά και Χοντ. Στο σύστημα που χρησιμοποιούμε αποδίδονται οι Θρίαμβοι Άστρο και Ήλιος.

9. Είναι η 25^η Ατραπός από το Γεσούντ μέχρι τη διασταύρωση της 27^ης Ατραπού.

10. Ο Θρίαμβος Πύργος αποδίδεται στην 27^η Ατραπό από το Χοντ στο Νετζά, η οποία διασταυρώνεται με την 25^η.

11. Τα Σεφιρόθ Νετζά και Χοντ.

12. Είναι μια ιδιαίτερη εμπειρία που συμβολίζεται με την Αστραπή, το ιερόγλυφο που δείχνει την κάθοδο της θείας Δύναμης πάνω στο Δέντρο της Ζωής μέσω των σφαιρών.

13. Είναι η 25^η Ατραπός από το σημείο που διασταυρώνεται με την 27^η μέχρι τη Σεφίρα Τίφαρετ.

14. Η Σεφίρα Τίφαρετ.

15. Είναι οι αντιστοιχίες των Ταρώ για τις Ατραπούς που οδηγούν στο Τίφαρετ΄ Δύναμη, Αγάπη, Μεγάλη Ιέρεια, Ερημίτης και Αυτοκράτορας για την 22^η, 17^η, 13^η, 15^η και 20^η Ατραπό αντίστοιχα.

16. Οι αντιστοιχίες των Ταρώ για τις Ατραπούς 24 και 26, που καταλήγουν στο Τίφαρετ από το Νετζά και το Χοντ.

17. Η 13^η Ατραπός. Στην εργασία της «ανύψωσης στα πεδία» αυτή είναι η σειρά που ακολουθείται.

18. Σε αυτό το σημείο δεν ακολουθήσαμε τη Χρυσαυγή στην αντιμετάθεση των Θριάμβων VIII και XI. Η Δικαιοσύνη ταιριάζει περίφημα στη 19^η Ατραπό που εξισορροπεί τα Σεφιρόθ Χέσεντ και Γκεβούρα.

19. Μια εμπειρία των πλευρικών Ατραπών 21 και 23, καθώς ταλαντευόμαστε στο σημείο ισορροπίας του Δέντρου, που αντιπροσωπεύεται από τις εικόνες του Τροχού της Τύχης και του Κρεμασμένου.

20. Το πέρασμα της Αβύσσου μέσω της συννεφιασμένης ή αόρατης και μυστικής Σεφίρα Ντάατ, που σημαίνει Γνώση.

21. Η πύλη αντιπροσωπεύει τη διασταύρωση της 13^ης από τη 14^η Ατραπό πέρα από την Άβυσσο.

22. Σε αυτό το επίπεδο υπάρχει μια γενική ενοποίηση των δυνάμεων των ανώτερων Ατραπών και των Ουράνιων Σεφιρόθ, της 16^ης που αντιπροσωπεύεται από τον Πάπα ή Ιεροφάντη και της 18^ης που αντιπροσωπεύεται από το Άρμα της Νίκης.

23. Πρόκειται για τη λειτουργία της primum mobile (πρωταρχικής κίνησης) στο Κέτερ.

24. Μια εμπειρία της 12^ης Ατραπού, αν οι διαφοροποιήσεις σημαίνουν κάτι σε αυτά τα ενοποιημένα πεδία. Μια εκπόρευση του Κέτερ.

25. Κατά τον ίδιο τρόπο, η 11^η Ατραπός είναι εκπόρευση του Κέτερ.

26. Ένας συνδυασμός του Άρματος του Θριάμβου με τις μεσολαβητικές δυνάμεις του Ιεροφάντη.

27. Τίφαρετ.

28. Γεσούντ.

Συμπέρασμα

Λίγοι από όσους συμμετείχαν σε αυτή την εργασία αναγνώρισαν τη βασική της δομή. Στους περισσότερους φάνηκε σαν μια βαθιά συγκινησιακή εμπειρία. Κάποιος σχολίασε ότι μάλλον επιστρέψαμε σε λάθος τόπο – πως η λογική κατάληξη ήταν να βρεθούμε φυσικά στη δόξα του καθεδρικού της Σάρτρ. Ίσως στη συνείδηση όσων παραβρέθηκαν να εκδηλώθηκε ένα μικρό κομμάτι της Νέας Ιερουσαλήμ. Εξαρτάται λοιπόν από όσους είχαν αυτό το προνόμιο να προσπαθήσουν να εκφραστεί στην πραγματικότητα της καθημερινής τους ζωής. Αυτή είναι η μαγεία της πλανητικής, αντίθετα με την ατομική θεραπεία και αναγέννηση.

Gareth Knight

ΤΑΡΩ Θεωρία και Πρακτική

Μετάφραση Θεόδωρος Σιαφαρίκας

Εκδόσεις ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ 1990