ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ – ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΗΡΡΗΣ

Ποιος είναι ο προορισμός του ανθρώπου στη Γη;

Στο ερώτημα αυτό εδόθηκαν κατά καιρούς διάφορες απαντήσεις. Η κάθε δε απάντησις στηριζόταν, αποκλειστικά, στη σκοπιά από την οποίαν έβλεπεν ο κάθε συγγραφέας το ζήτημα αυτό. Και η σκοπιά του είχεν απόλυτη σχέσι με τις πεποιθήσεις του ιδίου του συγγραφέα.

Ας προσπαθήσουμε να δώσουμε κι εμείς μια απάντηση:

Κάθε δύο περίπου χιλιάδες χρόνια η Υδρόγειος σφαίρα μπαίνει στην επίδρασι κάποιου ζωδιακού. Κατά το 4.000 περίπου προ Χριστού η Γη εμπήκε στην επήρεια του Ταύρου. Τότε εγεννήθη και εδίδαξε ο θείος Διόνυσος. Τα αισθήματα που του προσέφεραν οι πιστοί της εποχής εκείνης αυτό υποδεικνύουν: βώδια (1)

Κατά το 2.000 περίπου εγεννήθη κι εδίδαξεν ο Απόλλων. Τα αναθήματά του ήταν κριοί – η Γη εμπήκε στην επήρεια του Κριού.

Κατά την αρχή της χρονολογίας μας η Γη εμπήκε στην επήρεια του Ζωδίου των Ιχθύων, που αναφέρονται τόσες φορές στο Ευαγγέλιο, αλλά και στα μυστικά σύμβολα των πρώτων χριστιανών: ιχθύς.

Κατά τα χρόνια μας αυτά η Γη μπαίνει στην επήρεια του Υδροχόου. Το ζώδιον αυτό είναι στοιχείον αέρινο. Αποτελέσματα της επιδράσεώς του φαίνονται από τώρα στον τεχνικό τομέα: τηλέφωνα, τηλέγραφοι, ασύρματα τηλέφωνα και τηλέγραφοι, ραδιόφωνο, τηλεόρασις, αεροπλάνα, διαστημόπλοια – οι διαστημικές πτήσεις πλησιάζουν.

Στον πνευματικό τομέα η πρόοδος θα είναι επίσης εκπληκτική. Όπως οι σημερινές μας γνώσεις είναι τεράστιες και η ταχύτης του συλλογισμού μας αξιοπρόσεχτη, σχετικά με τις νοητικές ικανότητες ενός ανθρώπου του 1.500 μ. Χ. έτσι θα είναι και οι γνώσεις και οι συλλογισμοί των ανθρώπων του 2.100 σχετικά μ’ εμάς.

Ειδικά δε στον τομέα της θρησκείας και της φιλοσοφίας η πρόοδος θα είναι καταπληκτική σε συνδυασμό με τις τεχνικές ανακαλύψεις. Θα έρθη στιγμή που με λεπτότατα και ευπαθέστατα μηχανικά μέσα θα επιβεβαιωθεί θετικά – χειροπιαστά – η ύπαρξη αθανάτου οντότητος στον άνθρωπο. Το επίτευγμα αυτό θα επιφέρει ριζικήν αλλαγήν στις θρησκευτικές και γενικά, φιλοσοφικές αντιλήψεις των ανθρώπων. Οι σημερινές σκέψεις και αντιλήψεις σχετικά με τον υπερυλικόν κόσμον θα θεωρηθούν παιδαριώδη φληναφήματα. Και ο Άνθρωπος θα οδεύση συνειδητά και χειροπιασμένος με τους συνανθρώπους του προς την τελειοποίηση, τον βαθύτερο σκοπό της κάθε θρησκείας κάθε εποχής, τον μόνο σκοπό για τον οποίον εδημιουργήθη και ζη στη Γη.

Ο άνθρωπος, στο πέρασμα των αιώνων, εδιδάχθη, εγνώρισε, εσκέφθη, έπαθε κι έμαθε. Γενικά η ανθρωπότης μπορεί να παρομοιωθή με τη φάση μιας ζωής ανθρώπου: βρέφος, παιδάκι άγνωρο, έφηβος, άνδρας δραστήριος , ώριμος άνδρας, γέρος νουνεχής γεμάτος εμπειρία. Σ’ αυτό το χρονικό διάστημα των 60, 70, 80 ετών πόσα έμαθε, πόσες εμπειρίες εγνώρισε, πόσες ιδέες άκουσε, πόσες αντιλήψεις άλλαξε. Στο πέρασμα κάθε πενταετίας ο άνθρωπος ρίχνοντας το βλέμμα πίσω κι ερευνώντας τον τότε εαυτό του συνήθως λέγει: «τι ανόητος ήμουν προ πέντε ετών!» Το ίδιο συμβαίνει και με την ανθρωπότητα ως σύνολο: κανείς σήμερα δεν θα ήθελε να είναι Ιεροεξεταστής, ούτε δούλος σε φεουδαρχικόν άρχοντα, ούτε σκλάβος για πούλημα, ούτε υπήκοος ανεξέλεγκτου αυτοκράτορος. Αλλά και ούτε θα ήθελε να βασανίση το σώμα του για να κερδίση (;;;) την ψυχή του, ούτε θα επιθυμούσε να βασανισθή όπως ο Άγιος Γεώργιος λ.χ. για να γίνη άγιος όπως εκείνος. Οι εποχές άλλαξαν, η νοοτροπία έγινε διαφορετική. Η σκοπιά από την οποία βλέπουμε τα πράγματα είναι ριζικά αντίθετη με την τότε σκοπιά. Ο άνθρωπος επιθυμεί την πολιτική και πνευματική του ελευθερία. Επιθυμεί να είναι αυτός ο ίδιος ο υπεύθυνος των πράξεων και σκέψεών του.

Αυτή δε η νοοτροπία είναι ένας σταθμός για το μελλοντικό του φθάσιμο σε κάποια άλλη σκοπιά, όπως η παλιές σκοπιές ήταν σταθμοί για τη σημερινή.

Παράδειγμα θετικό: η σημερινή προσωπική και συλλογική ελευθερία θα ήταν κάτι ακατανόητο για τον άνθρωπο του 900 μ.Χ. Το ίδιο και η θρησκευτική ελευθερία.

Οι δυνάμεις του εξουδετερώνονται σιγά-σιγά με την επίδραση του Υδροχόου στην Γη. Ο Αδάμ εγνώρισε το καλό και το πονηρό. Άνοιξε τα μάτια του, στων αιώνων το πέρασμα, και το «είδε» εμπειρικά. Το προπατορικόν αμάρτημα, η απομάκρυνσή μας από την θεϊκή κατάσταση, πλησιάζει στο τέλος του. Ο άνθρωπος με το βάπτισμα εν Χριστώ «ενδύεται Χριστόν». Δεν τον βάζει όμως μέσα του. Δεν κερδίζει ενοαισθησίαν μ’ Αυτόν. Χρειάζονται όμως φροντίδες και κόποι για να τελειοποιηθή ο ίδιος.

Και όσο πιο πολύ φροντίση κανέις, όπως εφρόντισαν οι ήρωες της Ελληνικής Μυθοπλασίας, τόσο το καλύτερο, τόσο το γρηγορώτερο, τόσο πιο πολύ κοντά θα βρεθή στην κατάσταση του 21^ου αίώνα, και τόσο πιο εύκολα θα προσαρμοσθή σ’ αυτή.

Ο χοϊκός εγκέφαλος, ύστερ’ από τα τόσα του παραστρατήματα, θα δεχθή υποχρεωτικά πια, την ανάγκη της προσαρμογής του προς τους υπερυλικούς κόσμους και νόμους που εγνώριζαν και εφάρμοζαν οι Μύστες όλων των εποχών. Διότι μη λησμονούμε: η κάθε ιδέα είναι στη σκέψη μας, και μόνο σ’ αυτήν. Αυτή την εδημιούργησε κι εκλείσθη μέσα της, σαν σε κλουβί, και παραπαίει με βάσανα στις επιδράσεις της. Στη σκέψη μας μονάχα υπάρχει το μίσος, ο φανατικός εθνικισμός, η ιδέα του πλούτου, η επιθυμία των σωματικών απολαύσεων, η εγωπαθητική διάθεση για απόκτηση τίτλων και αξιωμάτων γηίνων, και πουθενά αλλού. Αυτά όλα δεν είναι ουσία ζωής, είναι ένδυμα ζωής. Ας τα πετάξει ο άνθρωπος απ’ επάνω του για νάρθη «επί Γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία» κι ο ίδιος να είναι «θεός»(2).

Το «ξύλο της ζωής» εφυλάχθη με πυρίνην ρομφαίαν, «μη ποτε φάγη και ζήση εις τον αιώνα». Πλησιάζει, για τον καθένα, η στιγμή να αποτινάξη την χωριστικότητά του, να καθαρίση τον εαυτό του από τις γήινες επιδιώξεις. Και τότε η πυρίνη ρομφαία ο Ιερός Όφις (το Κουνταλίνι) θα ξυπνήση. Τα κέντρα θα κινηθούν γοργά. Τα ζωτικά ρευστά θα πάρουν την ορθή θέση τους, θα φανερωθή η διόραση και η διακοή.

Ο άνθρωπος θα είναι τότε παντοδύναμος, αλλά και ελεύθερος από κάθε γήινο περιορισμο. Με άλλα λόγια θα είναι ικανός να προϊδη και να κατορθώνη το κάθε τι, αλλά ποτέ δεν θα επιχειρή να το εκτελέση αφού θα το θεωρή καθαρά ματαιοπονία εντελώς γήινη, δηλαδή άχρηστη προσπάθεια. Και τότε, και μόνο τότε, θα είναι συνειδητά ευτυχισμένος. Τα βάρη των περασμένων αιώνων θα έχουν φύγη ή θα είναι ελαφρά πια σαν πούπουλα. Και θα είναι τότε η στιγμή, που θα γυρίση στον Πατέρα, σαν άσωτος γυιός, ευτυχής πια και απηλλαγμένος από τα δεσμά της γηίνης προσωπικότητός του. Και τότε και μόνον τότε, θα έλθη η «επί Γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία». Τότε θα έχει πια κατοικήση ο Χριστός μέσα του. Ο άνθρωπος θα γίνη «θεός», όπως του είπεν ο Θεός.

Άγγελοι Χερουβίμ φυλάγουν και φλογίνη ρομφαία στρεφομένη φυλάττε το δρόμο προς το «ξύλο της ζωής» ΟΧΙ όμως και για τον Παράδεισο. Σ’ αυτόν μπορεί να μπη και να βρίσκεται κανείς και ένσαρκος ακόμη, φθάνει να έχη την ακλόνητον επιθυμίαν και διάθέσι για ένα τέτοιον άθλο. Παραδείγματα ενσάρκων αγίων ανθρώπων έχουμε πολλά, πάρα πολλά.

Το Ιερό Φίδι, κουλουριασμένο στη βάση της σπονδυλικής μας στήλης φυλάγει την δίοδο για ένα ξαφνικό μοιραίο δρομολόγιό μας σε καταστάσεις αφύσικες και θλιβερές για μας σήμερα. Ο άνθρωπος είναι αναγκαστικά φυλακισμένος στο μνήμα του, το γήινο σώμα. Με τον εξαγνισμό η συχνότης των κραδασμών του ανυψώνεται. Και τότε, και μόνον τότε τα χερουβίμ, το Ιερό Φίδι, επιτρέπει την απόκτηση απέραντης γνώσης τέτοιας που να έχη ο άνθρωπος την δυνατότητα να ζήση σωματικώς αιώνια: θα φάγη από το δένδρο της ζωής και «ζήσεται εις τον αιώνα». Σ’ αυτό το σημείο αναπτύξεως έχουν φθάσει έως σήμερα με αποκλειστικά δική τους προσπάθεια μόνον μερικές δεκάδες ανθρώπων. Ο δρόμος όμως γι’ αυτό τον σκοπό είναι ανοικτός για όλους ανεξαιρέτως. Είναι η στενή πύλη του Ευαγγελίου. Και κάθε προσπάθεια προς τον σκοπόν αυτόν είναι βήματα ανόδου προς «το δένδρο της ζωής» και προσέγγιση της ανθρωπότητος στην συναδέλφωση και την «επί γης ειρήνη».

Η επίδραση της υψηλής συχνότητος κραδασμών ενός εξαγνισμένου ανθρώπου στις συνειδήσεις και τις διάνοιες των γύρω του είναι καταπληκτικά και αφάνταστα μεγάλη. Οι τέτοια άνθρωποι, αφανείς ΠΑΝΤΟΤΕ δημιουργούν καταστάσεις και προετοιμάζουν και πλάθουν πολιτισμούς λαών, που κι αυτοί με τη σειρά τους, επιδρούν σε μεγάλο αριθμό ατόμων για πολλούς αιώνες.

Αυτοί βοηθούν και τα άτομα, αφανείς ΠΑΝΤΟΤΕ, όταν αυτά λάβουν την απόφαση ν’ ακολουθήσουν τον δρόμο της «θεώσεως», ας είναι και ως ένα μικρό βαθμό. Αυτοί θα φέρουν, κάποτε, και την «επί Γης ειρήνη».

Ο άνθρωπος, γνώστης και καθαρμένος θα μπορή να χρησιμοποιή, ότνα χρειάζεται, τους ηχητικούς κραδασμούς των Ιερών λέξεων και των ονομάτων των δυνάμεων – θεών. Η συχνότης τότε των δικών του κραδασμών θα αυξάνη – και αυτός θα έχη την δυναμικότητα να τους αντέχη. Και θα βλέπη και τις σκιές των προγόνων του και των διδασκάλων του, θα συνομιλή μαζί τους και θα το θεωρή τόσο φυσικό πράγμα όσο και το όργωμα της Γης. Θα είναι πια Υιός θεού και «θεός».

Θα έχη πια εκτελέση τον προορισμό του. Και ο πλανήτης Γη θα γίνη όσιος όπως έγιναν και άλλα άστρα, όπου «υπάρχει ειρήνη και ευδοκία». Οι πόλεμοι εκεί είναι ένα κακό όνειρο περασμένων εποχών. Το ίδιο θα γίνη και στη Γη. Τότε θα ευοδοθή η ευχή: «το Φως, η Αγάπη και η Δύναμη ας αποκαταστήσουν το Σχέδιο πάνω στη Γη».

_______________

1. Υπάρχουν τέτοια πολλά στο αρχαιολογικό Μουσείον Αθηνών.

2. «Αν δ’ απαλείψας σώμα (με όλα του τα επίκτητα πάθη, σκέψεις, ιδεολογίες) εις αιθέρ’ αγνόν έλθεις, έσεαι θεός άμβροτος, ουκέτι θνητός». Πυθαγόρεια έπη

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΗΡΡΗΣ

ΑΠΟΚΡΥΦΟΙ ΓΝΩΣΕΙΣ

ΠΟΛΥΓΡΑΦΗΜΕΝΑΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ΝΙΚ. ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ

ΑΘΗΝΑΙ ΕΚΔΟΣΙΣ 1966