The same leaves over and over again!
They fall from giving shade above
To make one texture of faded brown
And fit the earth like a leather glove.
Before the leaves can mount again
To fill the trees with another shade,
They must go down past things coming up.
They must go down into the dark decayed.
They must be pierced by flowers and put
Beneath the feet of dancing flowers.
However it is in some other world
I know that this is way in ours.
***
Τα ίδια φύλλα πάλι και ξανά
πέφτουν απ’ όπου έδιναν σκιά
και φτιάχνουν ξέθωρο καφέ στρωσίδι
σαν από δέρμα γάντι
για τ’ αβρό χέρι της γης.
Πριν πάλι καβαλήσουν τα κλωνιά
και τη σκιά τους δροσερή να ξαναδώσουν,
πρέπει να πέσουν, για να σκεπάσουν
πράγματα άλλα που θ’ ανεβούν·
πρέπει να πέσουν·
ο μαρασμός τους κάποιου άλλου ανυψωμός.
Μέσα απ’ τη σάρκα τους
θα ξεφυτρώσουν τα λουλούδια·
πίστα θα γίνουν να στηθεί επάνω ο χορός τους.
Δάσος κι οι άνθρωποι
και όλα τούτα, αν και σ’ άλλο κόσμο,
τα ίδια ακριβώς και στον δικό τους.
Μετάφραση Κώστας Βαλεοντής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου