Τότε ο Μαχαμάτι ο Μποντισάττβα-Μαχασάττβα είπε τα εξής στον Ευλογημένο: Σύμφωνα με τη διδασκαλία του Ευλογημένου, το αιωνίως-αδιανόητο είναι η εξυψωμένη θέση της αυτοπραγμάτωσης καθώς επίσης και της ύψιστης πραγματικότητας. Οι φιλόσοφοι τώρα δεν ομιλούν επίσης για τον δημιουργικό παράγοντα ότι είναι το αιωνίως-αδιανόητο;
Ο Ευλογημένος απάντησε: Όχι, Μαχαμάτι το αιωνίως-αδιανόητο το θεωρούμενο από τους φιλοσόφους σαν το χαρακτηριστικό του δημιουργού τους είναι ανυποστήρικτο. Γιατί; Διότι Μαχαμάτι, το αιωνίως-αδιανόητο, όπως υποστηρίζεται από τους φιλοσόφους, δεν είναι σε συμφωνία με την ιδέα μιας αιτίας καθεαυτής. Όταν, Μαχαμάτι, αυτό το αιωνίως-αδιανόητο δεν είναι σε συμφωνία με την ιδέα μιας αιτίας καθεαυτής, πως μπορεί αυτό να αποδειχθεί υποστηρίξιμο; Πάλι, Μαχαμάτι, αν αυτό που διεκδικεί ότι είναι το αιωνίως-αδιανόητο, είναι σε συμφωνία με την ιδέα μιας αιτίας καθεαυτής [η οποία είναι αιώνια], μπορεί αυτό να είναι αιώνιο. Αλλά αφού η ιδέα ενός δημιουργού είναι βασισμένη επάνω σε εκείνην ενός [περαιτέρω] αιτίου, δεν μπορεί αυτό να είναι το αιωνίως-αδιανόητο.
Αλλά, Μαχαμάτι, η ύψιστη πραγματικότης μου είναι το αιωνίως-αδιανόητο, αφού συμφωνεί με την ιδέα μιας αιτίας και είναι πέραν από την ύπαρξη και τη μη-ύπαρξη. Επειδή αυτό είναι η εξυψωμένη κατάσταση της αυτοπραγμάτωσης, έχει τον ιδιαίτερο του χαρακτήρα, επειδή αυτό είναι η αιτία της ύψιστης πραγματικότητας, έχει την αιτιότητα του. Επειδή δεν έχει καμία σχέση με την ύπαρξη και τη μη-ύπαρξη, γι’ αυτό δεν δρα. Επειδή κατατάσσεται στην ίδια κατηγορία όπως ο χώρος, η Νιρβάνα και η κατάπαυση, είναι αιώνιο. Κατά συνέπειαν, Μαχαμάτι, αυτό δεν είναι το ίδιο σαν το αιωνίως-αδιανόητο των φιλοσόφων. Το αιωνίως-αδιανόητο των Ταθαγκάτας είναι το «Ούτως-Έχειν» (αγγλ. Thatness) πραγματοποιούμενο από την ευγενή σοφία εσωτερικά, μέσα τους. Για τον λόγο αυτόν, Μαχαμάτι, ο Μποντισάττβα Μαχασάττβα ας αυτοπειθαρχηθεί προκειμένου να επιτύχει, μέσω της ευγενούς σοφίας, την αλήθεια της αυτοπραγμάτωσης η οποία είναι το αιωνίως-αδιανόητο.
Περαιτέρω, πάλι, Μαχαμάτι, το αιωνίως-αδιανόητο των φιλοσόφων δεν χαρακτηρίζεται από αιωνιότητα, γιατί έχει ένα αίτιο το οποίο δεν είναι αιώνιο. Εκείνο που αυτοί θεωρούν σαν αιώνιο δεν είναι αιώνιο, εφόσον δεν χαρακτηρίζεται από τη δύναμη που μπορεί να δημιουργήσει εαυτήν. Αν πάλι, Μαχαμάτι, οι φιλόσοφοι αποδείξουν την αιωνιότητα του δικού τους αιωνίως-αδιανόητου σε αντιδιαστολή με το «γίγνεσθαι» και συνεπώς τη μη-αιωνιότητα των δημιουργημένων πραγμάτων, με τον ίδιο συλλογισμό, Μαχαμάτι, μπορώ να αποδείξω ότι η αιωνιότητα τους δεν έχει λόγο να είναι γνωστή σαν τέτοια, ακριβώς επειδή τα δημιουργημένα πράγματα είναι μη-αιώνια λόγω του «γίγνεσθαι» τους.
Αν πάλι, Μαχαμάτι, το αιωνίως-αδιανόητο των φιλοσόφων είναι σε συμφωνία με την ιδέα μιας αιτίας, εκείνο που αυτοί θεωρούν σαν χαρακτηριστικό μιας αιτίας είναι μια μη-οντότης σαν τα κέρατα ενός λαγού. Και το αιωνίως-αδιανόητο του, Μαχαμάτι, δεν είναι τίποτε περισσότερο παρά μια λεκτική χωριστικότης, στην οποία, Μαχαμάτι, έγκειται το σφάλμα των φιλοσόφων. Γιατί; Επειδή, Μαχαμάτι, τα κέρατα του λαγού είναι, πράγματι, απλές λεκτικές χωριστικότητες, εξαιτίας του ότι δεν έχουν το χαρακτηριστικό ενός αυταιτίου. Επιπρόσθετα, Μαχαμάτι, το αιωνίως-αδιανόητο μου είναι πραγματικά αιώνιο, επειδή βρίσκει την αιτία του στην εξυψωμένη κατάσταση της αυτοπραγμάτωσης, και επειδή δεν έχει καμία σχέση ούτε με έναν δημιουργό, ούτε με το ον και το μη ον. Η αιωνιότητα του δεν προκύπτει από τον συλλογισμό ο οποίος βασίζεται επάνω στην εξωτερική έννοια του όντος και του μη-όντος, της αιωνιότητας και της μη-αιωνιότητας. Αν το αιωνίως-αδιανόητο είναι αιώνιο λόγω της μη-ύπαρξης και αιωνιότητας των εξωτερικών πραγμάτων, μπορούμε να ειπούμε ότι γι’αυτό το είδος του αιωνίως-αδιανόητου οι φιλόσοφοι δεν γνωρίζουν ποια είναι η έννοια του χαρακτηριστικώς αυταιτίου. Όπως αυτοί είναι έξω από την κατάσταση της αυτοπραγμάτωσης που επιτυγχάνεται από την ευγενή σοφία, Μαχαμάτι, ο λόγος τους δεν είναι επί του θέματος.
[ΒΟΥΔΔΙΣΜΟΣ ΜΑΧΑΓΙΑΝΑ]
ΛΑΝΚΑΒΑΤΑΡΑ ΣΟΥΤΡΑ
Μεταφρασμένη για πρώτη φορά από τα Σανσκριτικά από τον ΝΤΑΪΣΕΤΖ ΤΕΪΤΑΡΟ ΣΟΥΖΟΥΚΙ
Μετάφραση ΦΙΛΗΜΩΝ Π. ΡΩΣΣΗΣ
Εκδόσεις ΠΥΡΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ 1999
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου