.

Όποιος φοβάται τον θάνατο είναι ήδη νεκρός.
Όποιος θέλει για μια στιγμή η ζωή του να ανήκει μόνο σ' αυτόν, που θέλει για μια στιγμή να είναι πεπεισμένος για όσα κάνει, πρέπει να αδράξει το παρόν.
Πρέπει να αντιμετωπίζει τα πάντα στο παρόν ως τελικά, σαν να ήταν βέβαιο ότι θα ακολουθήσει αμέσως ο θάνατος.
Και πρέπει μετά στο σκοτάδι να δημιουργήσει ζωή. Ζωή μέσα από τον εαυτό του.
Carlo Michelstaedter, La Persuasione e la Rettorica

Κυριακή 24 Ιουλίου 2011

Η ΟΡΘΑ “ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΗ” ΣΤΟΑ – FOSTER BAILEY

...Η Στοά είναι επίσης κανονική όταν είναι ορθά “συντεταγμένη” για να χρησιμοποιήσω την συνήθη έκφραση. Όσον αφορά την εργασία της Στοάς ως κανονικής και εργαζομένης προς μια καθορισμένη ιδέα, ίσως να ήταν χρήσιμη η διατύπωση ορισμένων σκέψεων κλειδιών. Θα φωτίσουν το όλο θέμα, καθώς και τον σωστά προσανατολισμένο προς την Ανατολή Τέκτονα. Οι παρακάτω αρχαίες δηλώσεις, διατυπωμένες με τη σημασιολογική τους σειρά, είναι δυνατόν να αποδειχθούν πραγματικά χρήσιμες. Δεν έχουν πάντως δοθεί με τη συνήθη σειρά.

1.Ας είναι αυτό που βρίσκεται κάτω, όμοιο με εκείνο που βρίσκεται πάνω.
2.Υπάρχει ένα σχέδιο στους ουρανούς το οποίο πρέπει τελικά να ακολουθήσει η ανθρωπότητα.
3.Τρεις Διδάσκαλοι Τέκτονες κυβερνούν μια Στοά.
4.Πέντε Διδάσκαλοι Τέκτονες σχηματίζουν Στοά.
5.Επτά Διδάσκαλοι Τέκτονες αποτελούν Τεκτονική Στοά.
6.Επτά Διδάσκαλοι Τέκτονες την τελειοποιούν.
7.Ας εισέλθουμε στο φως, ας περάσουμε από το απατηλό στο πραγματικό και ας υψωθούμε στη ζωή.

Αυτοί οι επτά είναι οι πλέον σημαντικοί αφορισμοί του Τεκτονισμού. Όμως, τόσο πολύ έχει αιχμαλωτίσει η εξωτερική μορφή την προσοχή της αδελφότητας, ώστε είναι δύσκολο για πολλούς να αναγνωρίσουν ότι σήμερα κατέχουμε μόνο μια συμβολική μορφή που, προς το παρόν, ενσωματώνει μη αναγνωρισμένες αλήθειες αλλά εσώτερες πνευματικές αλήθειες. Πρέπει να έλθει ο καιρός που το ΚΕΝΤΡΟ απ' όπου εκφωνήθηκε ο ΛΟΓΟΣ – αυτός ο ΛΟΓΟΣ που παραδόθηκε στους τρεις Μεγάλους Διδασκάλους, Βασιλέα Σολομώντα, Χιράμ, Βασιλέα της Τύρου, και Χιράμ Αμπίφ – θα είναι το Κέντρο στο οποίο όλοι οι Διδάσκαλοι Τέκτονες θα έχουν τη θέση τους και από εκεί θα εργάζονται. Μόνο τότε μπορεί να ξαναβρεθεί ο Απολεσθείς Λόγος και να συντελεστεί στη γη το έργο της Τριάδας των Διδασκάλων. Μόνο τότε το Σχέδιο μπορεί να γίνει ορατό στην αγνότητά του και να κατανοηθεί ο θείος Πίνακας Χάραξης με τον “ορώντα οφθαλμό”. Αυτός είναι “ο ένας οφθαλμός” στον οποίο αναφερόταν ο μέγας Ξυλουργός της Ναζαρέτ. Όταν είναι ενεργός, μπορεί να αναγνωρίσει κανείς ότι “όλο σώμα είναι γεμάτο φως”. Η τεκτονική σημασία αυτών των λόγων του Χριστού συχνά λησμονείται. Ωστόσο, κάποιο φως μπορεί να ριφθεί στο σύμβολο του “ΟΦΘΑΛΜΟΥ”, του τόσο γνωστού στον Τεκτονισμό.
Από αμνημονεύτων χρόνων και σε σχέση με τα αρχαία Μυστήρια ήχησαν οι λέξεις “όπως πάνω έτσι και κάτω”, υποδεικνύοντας το σκοπό της τεκτονικής εργασίας. Στους ουρανούς υπάρχει ένας Ναός “αιώνιος”. Υπεράνω αυτού του Ναού προεδρεύει η Τριαδική Θεότητα, το πρότυπο αυτού που εμφανίζεται στη γη, ή “κάτω”. Υπό τον έλεγχο αυτής της Τριάδας των Προσώπων υπάρχουν οι Οικοδόμοι του ουράνιου Ναού και, μιλώντας συμβολικά, είναι επτά. Οι “Επτά που κυβερνώνται από τον ΕΝΑ και τους Τρεις”. Γι' αυτό το λόγο “τρεις κυβερνούν μια Στοά, ενώ επτά την απαρτίζουν και την τελειοποιούν”. Τούτο εκφράζεται όμορφα στις ακόλουθες στροφές από μια πολύ αρχαία γραφή, πολύ αρχαιότερη της χριστιανικής Βίβλου. Αποδίδεται στην παρακάτω εκσυγχρονισμένη μορφή.

“Ας οικοδομηθεί ο Ναός του Κυρίου”, αναφώνησαν οι επτά μεγάλοι Άγγελοι. Τότε κινήθηκαν και πήραν τη θέση Τους στον τόπο Τους, στο Βορρά, το Νότο, την Ανατολή και τη Δύση οι επτά Μεγάλοι Γιοί του Θεού με βήμα μετρημένο. Το έργο της οικοδόμησης άρχισε.
Οι θύρες ήταν κλειστές και σφαλισμένες. Τα φώτα ήταν αμυδρά και οι τοίχοι του Ναού αθέατοι. Οι Επτά ήταν σιωπηλοί και οι μορφές τους καλυμμένες. Δεν είχε έρθει ακόμη ο χρόνος για την ακτινοβολία του ΦΩΤΟΣ. Η ΛΕΞΗ δεν μπορούσε να προφερθεί. Μόνο η σιωπή βασίλευε. Μεταξυ των επτά Μορφών συνεχιζόταν το έργο. Ένα σιωπηλό κάλεσμα ήχησε από τον ένα στον άλλο. Ωστόσο, οι θύρες του Ναού παρέμεναν ακόμη κλειστές... Καθώς περνούσε ο χρόνος, έξω από τις θύρες του Ναού ακούστηκαν οι ήχοι της ζωής. Η θύρα άνοιξε και έκλεισε. Κάθε φορά που άνοιγε ένας μικρότερος Γιός του Θεού εισερχόταν και η δύναμη μέσα στο Ναό αύξανε. Κάθε φορά το Γως γινόταν δυνατότερο. Έτσι, ένας-ένας, οι γιοι των ανθρώπων εισήλθαν στο Ναό. Διήλθαν από Βορρά προς Νότο, από Δύση προς Ανατολή και στο κέντρο, στην καρδιά, βρήκαν το φως, την κατανόηση και τη δύναμη για εργασία. Εισήλθαν διαμέσου της θύρας. Πέρασαν μπροστά από τους Επτά. Ανύψωσαν το πέπλο του Ναού και εισήλθαν στο φως.
Το κάλλος του Ναού αυξήθηκε. Οι γραμμές του, οι τοίχοι του, ο διάκοσμός του, το πλάτος, το μήκος και το ύψος του αναδύθηκαν αργά στο φως της ημέρας.
Από την Ανατολή ήχησε ένας λόγος: “Ανοίξτε τις θύρες σε όλους τους γιους των ανθρώπων, που έρχονται απ' τις σκοτεινές κοιλάδες της γης, και επτρέψτε τους να αναζητήσουν το Ναό του Κυρίου. Δώστε τους το φως. Αποκαλύψτε το εσώτερο ιερό και με το έργο όλων των Οικοδόμων του Θεού εξαπλώστε το Ναό του Κυρίου και ακτινοβολήστε τους κόσμους. Στείλτε τον Δημιουργικό Λόγο και ανυψώστε τους νεκρούς στη ζωή”.
Με αυτόν τον τρόπο θα μεταφερθεί από τον ουρανό στη γη ο Ναός του Φωτός. Έτσι θα ανυψωθούν τα τείχη του στςι κοιλάδες της γης. Έτσι θα αποκαλύψει το φως και θα βοηθήσει όλα τα όνειρα των ανθρώπων.
Τότε ο Διδάσκαλος της Ανατολής θα αφυπνίσει εκείνους που κοιμούνται. Τότε ο Φύλακας της Δύσης θα δοκιμάσει όλους τους αληθινούς ερευνητές του φωτός. Τότε ο Φύλακας του Νότου θα καθοδηγήσει και θα βοηθήσει τους τυφλούς. Τότε οι πύλες του Βορρά θα παραμείνουν ορθάνοικτες, γιατί εκεί στέκει ο αόρατος Διδάσκαλος με χέρια που καλωσορίζουν και καρδιά που κατανοεί, για να οδηγήσει τον υποψήφιο στην Ανατολή, απ' όπου ξεπηδά το αληθινό φως...
“Αλλά γιατί αυτό το άνοιγμα των θυρών του Ναού;” ρωτούν οι μεγαλύτεροι Επτά από τους καθημένους Τρεις. “Επειδή έφτασε το πλήρωμα του χρόνου. Οι Οικοδόμοι ετοιμάστηκαν και ο Θεός δημιούργησε το φως. Οι γιοι του μπορούν να δημιουργήσουν τώρα. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο να κάνουν”.
“Ας γίνει”, ήλθε η απάντηση από τους μεγαλύτερους Επτά στους καθήμενους Τρεις. “Το έργο μπορεί τώρα να προχωρήσει. Ας προχωρήσουν όλοι οι Γιοι της γης”.

Συνεπώς ο Ναός των Ουρανών προεδρεύεται από την Τριπλή Θεότητα. Τούτος ο Ναός με τη διοίκηση, τη διακυβέρνηση, το σύνταγμα και την εργασία του προμηθεύει το αρχέτυπο και το πρότυπο για όλα όσα θα 'πρεπε να συμβαίνουν στη γη. Οι Οικοδόμοι αυτού του θείου οικοδομήματος – συμβολικά μιλώντας – είναι επτά και κυβερνώνται από τα Τρία Πρόσωπα της θείας Τριάδας. Τούτη η τριαδικότητα των προσώπων που σχηματίζουν την εκδηλωμένη Θεότητα είναι πολύ γνωστή σε όλες τις θρησκείες του κόσμου και δεν είναι αναγκαίο να επεκταθούμε. Υπάρχει συμπαντική αναγνώριση (σύμφωνα με τους Χριστιανούς) του Θεού ως Πατέρα, του Θεού ως Υιού και του Θεού ως Αγίου Πνεύματος. Στην ινδική παράδοση η Τριάδα είναι περισσότερο γνωστή με τα ονόματα των Σίβα, Βισνού και Μπράχμα. Ο Τεκτονισμός αναφέρεται στο Πνεύμα, την Ψυχή και το Σώμα, υποδεικνύοντας τη σχέση των τριών όψεων του ανθρωπίνου όντος με το Θείο Πρόσωπο. Η παρουσίαση του Θεού ως τα Τρία στο Ένα και το Ένα στα Τρία βρίσκεται παντού. Στον Τεκτονισμό η ίδια η Τριπλότητα είναι γνωστή ως ο Ύψιστος, ο Μέγας Γεωμέτρης και ο Μέγας Αρχιτέκτων του Σύμπαντος. Η ενωμένη δράση τους έχει φέρι σε ύπαρξη την Κυανή Στοά των Ουρανών. Τούτο αναπόφευκτα αντανακλάται στη γη.
Όλες οι παγκόσμιες θρησκείες θέτουν το γεγονός ότι η βασική Τριάδα επεξεργάζεται τα σχέδιά της μέσω μιας Επτάδας Οντοτήτων, των οποίων η ενέργεια, η δύναμη και η δράση ευθύνεται για την εκδήλωση όλου του σύμπαντος. Αυτοί οι επτά αποκαλούνται με πολλά ονόματα. Το πλέον γνωστό στους Χριστιανούς είναι “Τα Επτά Πνεύματα ενώπιον του Θρόνου του Θεού”. Είναι οι ίδιες οντότητες με τους “Επτά Αιώνες” ή τις “Επτά Εκπορεύσεις” της ελληνικής φιλοσοφίας, την οποία δίδαξε ο Πλάτωνας σκιαγραφώντας το έργο και το σκοπό τους. Είναι οι Επτά Ρίσι ή Πραζαπάτι της ινδικής διδασκαλίας και σχετική αναφορά μπορεί να βρεθεί στις επταδικότητες της μυθολογίας, της θρησκείας και των αρχαίων χειρογράφων. Στις ημέρες μας καταγράφονται στις επτά ημέρες της εβδομάδας.
Πολλά από τα ποικίλα ονόματα με τα οποία είναι γνωστή αυτή η βασική επταδικότητα θα αναγνωριστούν από οποιονδήποτε σπουδαστή σχετικής θρησκείας. Πάνω σ' αυτή τη δομή θεμελιώνεται η Στοά και μπορεί να λειτουργήσει ορθά.
Βλέποντας το θέμα από άλλη σκοπιά, του τρόπου διακυβέρνησης, είναι δυνατόν να λεχθεί ότι η θέληση του Μεγάλου Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος εκδηλώνεται μέσω τεσσάρων Νόμων. Νόμος, από την πλευρά της φύσης, μπορεί να θεωρηθεί η αυτενέργεια της θείας πρόθεσης με τον ίδιο τρόπο που αυτοκαταγράφεται στη συνείδηση του εγκεφάλου η βασική πρόθεση της ζωής κάθε ανθρωπίνου όντος. Αυτή η πρόθεση συνιστά την κινητήρια δύναμη κάθε σωματικής δράσης και αυτή η βασική ζωή, έτσι εκδηλωμένη, θα χρωματίσει όλες τις κύριες δραστηριότητες και την ποιότητα του χαρακτήρα. Αν αυτό αληθεύει για την ατομικότητα, αληθεύει ομοίως και για τον Μέγα Διδάσκαλο της Στοάς του Υψίστου.
Τούτοι οι νόμοι μπορούν να κληθούν με πολλά ονόματα και εδώ βρίσκονται οι δυσκολίες στην παρουσίαση του θέματος. Η επιλογή της ονοματολογίας είναι τόσο μεγάλη και η δυνατότητα της πολυποίκιλης φρασεολογίας αναλόγων αληθειών τόσο αχανής, ώστε καθίσταται αδύνατη η επιλογή ενος λεξιλογίου που θα ταιριάζει σε όλους τους διαφορετικούς τύπους σκέψης. Αυτό που μπορεί να κάνει κάποιος είναι να ξεχωρίσει, από τις πολλές δυνατότητες, την ειδική φρασεολογία της αλήθειας που του ταιριάζει και που ευθυγραμμίζεται με το βασικό σκοπό αυτών των τεκτονικών κειμένων.
Θα χρησιμοποιήσουμε τα ακόλουθα ονόματα για τους νόμους με τους οποίους οι Στοές οφείλουν να λειτουργούν. Τούτοι οι νόμοι ενσωματώνουν το υποκείμενο σύνταγμα. Η αδελφότητα είναι δυνατόν να ανανεώσει τις ονομασίες τους. Αν το κάνει όμως οφείλει να προσέξει ώστε να διατηρήσει την αρχική τους σημασία. Αυτοί οι νόμοι είναι:

1.Ο Νόμος της Αγάπης. Κυβερνά την αδελφική φύση του Τεκτονισμού και υπαγορεύει τη συνεργατική στάση που οφείλει να κυβερνά όλες τις σχέσεις Τέκτονα προς Τέκτονα και Τεκτόνων προς τους αξιωματικούς τους.
2.Ο Νόμος του Ρυθμού. Ενσωματώνει τον υιοθετημένο σκοπό όλων των τυπικών της Στοάς. Όταν κυριαρχεί παράγει το πλέον αποτελεσματικό έργο.
3.Ο Νόμος της Αναγνώρισης. Χαρακτηρίζει το κίνητρο για την αποδοχή κάθε υποψήφιου. Αυτός ο νόμος συχνά λησμονείται, εξαιτίας της επιθυμίας που υπάρχει γαι πολυμελείς Στοές.
4.Ο Νόμος των Οικοδόμων. Εκφράζει την κυβερνώσα αρχή, με την οποία όλες οι Στοές εργάζονται υπό τον Σεβάσμιο Διδάσκαλο. Εκείνος εμπνέει την πρόθυμη υπακοή που βασίζεται στην κατανόηση του συνεργατικού ομαδικού έργου.

Αυτές οι τέσσερις εκφράσεις της πρόθεσης του Μεγάλου Διδασκάλου για τον κόσμο οφείλουν να έχουν την αντιστοιχία τους στις μικρές στοές της γης. Όταν αυτοί οι τέσσερις νόμοι είναι παρόντες σε κάποια στοά, τότε έχουμε ένα δείγμα της τέλειας Στοάς. Προς το παρόν οι Τέκτονες απλώς αναζητούν αυτή την κατανόηση. Ίσως, λοιπόν, θα πρέπει να συζητήσουμε αυτούς τους νόμους λεπτομερέστερα, καθώς συνδέονται με την ανθρώπινη συνείδηση και φέρνουν όλη τη ζωή σε ευθυγράμμιση με τη θεία θέληση. Θεωρείται πως με την πάροδο του χρόνου χτίζουν τις τέσσερις πλευρές αυτού του “επιμήκους τετραγώνου”, που είναι και το σχήμα κάθε αληθινής Στοάς.


FOSTER BAILEY
ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΥ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΤΑΚΗΣ ΠΑΠΑΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια: