Αυτή την ιστορία τη διηγείται ο Βράχμα ως απάντηση σε θεούς και ρίσι:
«Τη νύχτα του Βράχμα όταν όλα τα όντα και όλοι οι κόσμοι διαλύονται σε αδιατάραχτη ηρεμία, διέκρινα τον μεγάλο Ναραγιάνα, την ψυχή του σύμπαντος, με τα χίλια μάτια, τον παντογνώστη, τον Όντα και μη Όντα, γερμένο στα αδιαμόρφωτα ύδατα, υποστηριζόμενο από το ερπετό του Απείρου με τα χίλια μάτια. Ξεγελασμένος από αυτήν τη λαμπρότητα άγγιξα το αιώνιο ον με το χέρι μου ρωτώντας: “Ποιος είσαι; Μίλα”. Τότε εκείνος με τα μάτια λωτού μου έριξε μια νωχελική ματιά, έπειτα σηκώθηκε, χαμογέλασε και είπε: “Καλώς όρισες, παιδί μου, λαμπερέ προπάτορα”. Προσβεβλημένος όμως από τα λόγια του είπα: “Γιατί αναμάρτητε θεέ, σαν δάσκαλος προς μαθητή, αποκαλείς παιδί εμένα που είμαι η αιτία της δημιουργίας και της καταστροφής, ο πλάστης των μυριάδων κόσμων, η πηγή και η ψυχή των πάντων; Πες μου γιατί μου απεύθυνες αυτά τα ανόητα λόγια;” Τότε ο Βισνού απάντησε: “Δε γνωρίζεις ότι εγώ είμαι ο Ναραγιάνα, δημιουργός, διατηρητής και καταστροφέας των κόσμων, το αιώνιο αρσενικό η αθάνατη πηγή και κέντρο του σύμπαντος; Και εσύ γεννήθηκες από το δικό μου άφθαρτο σώμα”.
»Ξεκίνησε λοιπόν μια φοβερή λογομαχία ανάμεσά μας πάνω στην όμορφη θάλασσα. Και για να παύσει τη διαμάχη μας εμφανίστηκε εμπρός μας ένα υπέροχο αστραφτερό λίνγκαμ (φαλλικό έμβλημα), μια πύρινη στήλη, σαν μυριάδες αδηφάγες φωτιές, χωρίς αρχή, μέση ή τέλος, ασύγκριτο, απερίγραπτο. Απομείναμε άφωνοι, μαγεμένοι από τις χιλιάδες φλόγες. Τότε ο Βισνού μου είπε: “Ας αναζητήσουμε την πηγή τούτης της φωτιάς. Εγώ θα κατεβαίνω κι εσύ θα ανεβαίνεις με όλη σου τη δύναμη”. Μεταμορφώθηκε σε χοίρο, σαν ένα βουνό από μπλε κολλύριο, πλάτος πεντακόσια χιλιόμετρα, με λευκούς σουβλερούς χαυλιόδοντες, μακρύ ρύγχος, κοντά πόδια, γρυλίζοντας δυνατά, νικηφόρος, ισχυρός, ασύγκριτος – και βούτηξε στο βάθος. Για χίλια χρόνια κατέβαινε ορμητικός, αλλά δεν έβρισκε τη βάση του λίνγκαμ. Στο μεταξύ, εγώ μεταμορφώθηκα σε κύκνο λευκό με φλογερά μάτια, με φτερά σε κάθε πλευρά, γρήγορος σαν τη σκέψη και τον άνεμο. Και ανέβαινα ψηλά επί χίλια χρόνια, αναζητώντας το τέλος της στήλης, αλλά απέτυχα. Έτσι επέστρεψα και συνάντησα τον μεγάλο Βισνού, εξουθενωμένο και κατάπληκτο, καθώς ανερχόταν.
»Αίφνης εμφανίστηκε ο Σίβα και εξαπατημένοι από τη μαγεία του υποκλιθήκαμε εμπρός του ενώ από παντού ακουγόταν διαρκώς και ευκρινώς η λέξη Ομ. Ο Ναραγιάνα είπε στον Σίβα: “Άξιζε η προσπάθειά μας, Θεέ των θεών, εφόσον εμφανίστηκες για να της δώσεις ένα τέλος”. Και ο Σίβα του απάντησε: “Είσαι όντως ο δημιουργός, ο διατηρητής και ο καταστροφέας των κόσμων. Διατηρείς, παιδί μου, αυτό τον κόσμο κινούμενο και αδρανή συνάμα. Διότι, εγώ, ο αδιαχώριστος Επικυρίαρχος, είμαι εσύ, ο Βράχμα, ο Βισνού, και ο Ρούντρα, που δημιουργεί, διατηρεί και καταστρέφει. Φρόντισε αυτόν τον Βράχμα, γιατί θα γεννηθεί από σένα σε μεταγενέστερη εποχή. Τότε θα με δείτε ξανά και οι δύο”. Με αυτά τα λόγια ο Μεγάλος Θεός εξαφανίστηκε. Έκτοτε καθιερώθηκε η λατρεία του λίνγκαμ στους τρεις κόσμους».
COOMARASWAMY / NIVEDITA / MACKENZIE
ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΘΕΟΙ ΤΗΣ ΙΝΔΙΑΣ
ΕΠΙΛΟΓΗ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΕΛΕΝΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου