ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΑΤΡΑΠΩΝ ΚΑΙ ΔΙΟΔΩΝ – ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ «ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ»

…Στην εντελώς συνειδητή διαλογιστική εργασία έρχονται να προστεθούν ορισμένες σύγχρονες αποκρυφιστικές τεχνικές, που απευθύνονται άμεσα στο ασυνείδητο. Η σφαίρα του ασυνείδητου αποτελεί ένα καινούργιο όρο για ένα κομμάτι του εαυτού μας γνωστό από την αρχαιότητα. Ο χώρος του αγκαλιάζει όλα όσα λειτουργούν μέσα μας χωρίς την επίγνωση ή την έγκρισή μας. Εκεί κρύβονται οι εμπειρίες του παρελθόντος και, όπως πολλοί υποστηρίζουν, η γνώση του μέλλοντος. Στην τελευταία περίπτωση, όμως, μιλάμε πια για υπερσυνείδητο, δηλαδή την περιοχή εκείνη της ψυχής που σχετίζεται με τον ανώτερο εαυτό.

Το ενδιαφέρον γι αυτόν τον ψυχικό χώρο ουσιαστικά προϋπήρχε, αλλά είχε νεκρωθεί για πολλές εκατονταετηρίδες. Πρόσφατα, όμως, αναζωπυρώθηκε πάνω σε μια νέα βάση, πολύ πιο τεκμηριωμένη, καθώς ο άνθρωπος κατέχει πλέον τη γνώση ενός μεγαλύτερου μέρους του εαυτού του. Οι ρίζες των σύγχρονων αποκρυφιστικών τεχνικών που σχετίζονται με το ασυνείδητο, βρίσκονται στην αρχαία Αίγυπτο και Ελλάδα. Οι αιγυπτιακές τελετουργίες και μυήσεις δεν αποτελούσαν απλά μια διαδικασία προετοιμασίας των πιστών για τη μεταθανάτια ζωή. Ούτε ο λαβύρινθος του Μίνωα είναι ένας μύθος για να πλουτίζει τη φαντασία των παιδιών. Και τα Ελευσίνια μυστήρια που, από ό,τι γνωρίζουμε, ένα μέρος τους εκτυλισσόταν σε δαιδαλώδεις, υπόγειες και σκοτεινές στοές, στόχευαν στην απόκτηση της ίδια εμπειρίας. Στα ίδια χνάρια βρίσκονται και τα Ορφικά Μυστήρια που σχετίζονται με τον Κάτω Κόσμο, τον Κρυφό και τον Άγνωστο. Όλες αυτές οι τελετές οδηγούσαν το μυημένο σε μια προσέγγιση του άγνωστου χώρου που ονομάζουμε ασυνείδητο και που φαίνεται τόσο φοβερός όταν δεν καταλαβαίνουμε την ταυτότητα και τη σκοπιμότητά του.

Οι επόμενοι αιώνες απομάκρυναν τον άνθρωπο από αυτή την επαφή, έστω και αν αρχικά, όπως υποστηρίζεται, οι πρώτοι Χριστιανοί διατηρούσαν την κληρονομιά των προγόνων τους με τις συμβολικές υπόγειες κατακόμβες.

Η απύθμενη ανάγκη για αυτοεξερεύνηση και γνώση της θεότητας ξαναζωντάνεψε μόλις πριν μερικές δεκαετίες και ολοένα γίνεται πιο επιτακτική. Οι κυριότερες σύγχρονες μέθοδοι που οδηγούν σε αυτή τη γνώση μέσω του ασυνείδητου, με στόχο την πληρέστερη κατανόηση όλου του εαυτού μας και όχι μόνο του συνειδητού, είναι κύρια οι λεγόμενες Δίοδοι και οι εργασίες Ατραπών. Το γενικό πλαίσιο εφαρμογής τους είναι η ομαδική συμμετοχή. Το άτομο δεν εργάζεται μόνο του, αλλά μέσα σε ένα ομαδικό σχηματισμό, όπου παίρνουν μέρος και άλλα μέλη που τα εμπιστεύεται. Έτσι νιώθει μεγαλύτερη ασφάλεια κατά τη διάρκεια της εφαρμογής, έχει τη χαρά του μοιράσματος της εμπειρίας με τους συντρόφους του και τέλος του δίνεται η ευκαιρία της επικοινωνίας και της ανταλλαγής απόψεων μετά το τέλος της άσκησης. Αυτό, βέβαια, δεν αποκλείει πάντοτε την πιθανότητα ατομικής εργασίας – η εμπειρία, όμως, της τελευταίας δεν μπορεί να συγκριθεί ούτε κατά το ελάχιστο με την ποιότητα της πρώτης.

Ας αρχίσουμε με τις εργασίες Ατραπών. Πρόκειται πραγματικά για λειτουργία πάνω σε ένα συγκεκριμένο πεδίο. Η λέξη ατραπός φανερώνει κάποιο δρόμο, ο οποίος πρέπει να ακολουθηθεί πιστά κατά την εφαρμογή. Ο δρόμος αυτός έχει μια αρχή και ένα τέλος, η δε διαδρομή βοηθάει το άτομο να αποκτήσει την εμπειρία εκείνη για την οποία σχεδιάστηκε η Ατραπός. Η συγκεκριμένη διαδρομή δεν αποκλείει, αλλά δεν είναι και απαραίτητο τνα έχει κάποιο υλικό αντίστοιχο. Αυτές οι εργασίες συνήθως γίνονται μέσα στο νου με τη βοήθεια της δημιουργικής φαντασίας. Οι εικόνες χτίζονται βήμα-βήμα με τη βοήθεια κάποιου οδηγού, που μπορεί να είναι το μαγνητόφωνο ή κάποιο από τα μέλη της ομάδας, αν είναι εργασίες υπό καθοδήγηση. Κατά την εφαρμογή και μετά από μια λιγόλεπτη χαλάρωση, η ομάδα οδηγείται με τη βοήθεια συμβόλων και εικόνων στην επιλεγμένη Ατραπό. Τα σύμβολα και οι εικόνες, άψυχες και έμψυχες, είναι αστείρευτες πηγές ενεργειών και νοημάτων και στοχεύουν στο να αφυπνίσουν καταστάσεις που είναι ναρκωμένες μέσα στο άτομο. Μετά το τέλος της εργασίας και πάντα με τη βοήθεια του οδηγού επιστρέφει πίσω, φέρνοντας μαζί τους ό,τι αποκόμισε από αυτήν. Τα αποτελέσματα της εφαρμογής γίνονται φανερά στις επόμενες εβδομάδες και γι αυτό η συχνή εξάσκηση δε συμβουλεύεται. Το άτομο πρέπει να έχει τον απαιτούμενο χρόνο για να σηκώσει το βάρος όσων αναδύονται από την εσωτερική του ύπαρξη. Μια υπερβολική υπερφόρτιση θα είχε πιο έντονα από το επιθυμητό αποτελέσματα, με τις θετικές και τις αρνητικές τους συνέπειες.

Κι εδώ, φυσικά, η χρήση οποιασδήποτε ναρκωτικής ουσίας είναι καταστροφική. Η εμπειρία και η συνειδητότητα που αποκτάται από την επίπονη και επίμονη προσπάθεια δεν είναι δυνατό να αντικατασταθεί με τίποτε.

Επιστρέφοντας πίσω στις εργασίες Ατραπών, θα αναφερθούμε σε ένα πιο προχωρημένο στάδιό τους, το οποίο προϋποθέτει πλήρη γνώση και κατάκτηση των εμπειριών της καθοδηγούμενης Εργασίας Ατραπού. Σε αυτό υπάρχει, επίσης, μια αρχή και ένα τέλος στο δρόμο που θα βαδιστεί, καθώς και τα απαραίτητα σύμβολα-κλειδιά. Αλλά τώρα το κάθε άτομο μέσα στην ομάδα αφήνεται μόνο του να ακολουθήσει την Ατραπό, ανακαλύπτοντας μέσα του τον εσωτερικό του οδηγό που θα το συνοδεύει στην απόκτηση της εμπειρίας. Αυτή η μέθοδος απαιτεί πολύχρονη πείρα σε παρόμοιες εφαρμογές.

Είναι γνωστοί τρεις τύποι Ατραπών: ο Ορφικός, ο Ερμητικός και ο Μυστικιστικός. Ο Ορφικός τύπος χρησιμοποιεί μυθολογικά στοιχεία, ο Ερμητικός γεωμετρικά σχήματα, ενώ ο Μυστικιστικός στηρίζεται στις «Πνευματικές Ασκήσεις» του Ιγνάτιου Λογιόλα, οι οποίες είναι βασισμένες σε σκηνές από τη ζωή του Χριστού.

Στο καββαλιστικό σύστημα υπάρχει η δυνατότητα να εφαρμοστούν και οι τρεις τύποι πάνω στις 22 Ατραπούς του Δέντρου της Ζωής, ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του καθένα.

Οι Ατραποί που γίνονται πάνω στο Δέντρο, είναι στην ουσία ένα ταξίδι της Ψυχής από μια Σεφίρα σε μια άλλη, δηλαδή από μια κατάσταση συνείδησης σε μια άλλη. Κάτι που σχετίζεται άμεσα με τις 22 Κάρτες της Μεγάλης Αρκάνα των Ταρώ, οι οποίες βρίσκουν εδώ την αντιστοιχία τους.

Οι εργασίες Ατραπών έχουν εξασκηθεί πλατιά και επί πολύ χρόνο σε ορισμένους κύκλους της Ευρώπης και της Αμερικής. Τα αποτελέσματά τους υπήρξαν πάντα θετικά, εφόσον ακολουθήθηκαν οι βασικές τους αρχές και βοήθησαν σημαντικά στη διερεύνηση, αποκάλυψη και γνώση του Ασυνείδητου Κόσμου.

Ακόμη, όμως, πλατύτερης εφαρμογής έτυχαν οι Δίοδοι. Οι Δίοδοι είναι ένα είδος νοητικών ασκήσεων και σχετίζονται άμεσα με τον πολυχρησιμοποιημένο στο εξωτερικό όρο «Μεταβαλόμενες Καταστάσεις Συνείδησης» (Altered States of Consciousness). Η εφαρμογή τους είναι επίσης, ως επί το πλείστον, ομαδική και στηρίζεται στην ανάπτυξη μιας διαφορετικής κατάστασης συνείδησης από αυτή που έχει το άτομο στη συνηθισμένη επαγγελματική ή προσωπική του ζωή. Πρόκειται για μια ανώτερη κατάσταση, που πετυχαίνεται μέσω ασκήσεων χαλάρωσης, ρυθμικών αναπνοών και οραματισμού που προηγούνται της κυρίως άσκησης. Μετά από μακρόχρονη πείρα, το άτομο αποκτά την ικανότητα να πέφτει σε ένα είδος έκστασης. Όσο πιο καλή η εξάσκηση, τόσο πιο αποτελεσματική θα είναι και η εφαρμογή της Διόδου. Οι Δίοδοι δεν περιορίζονται απλά στη διερεύνηση του ασυνείδητου. Οι στόχοι τους είναι πολύ πιο ποικίλοι και πολύπλοκοι. Άλλοτε αποσκοπούν στην ενσωμάτωση ορισμένων στοιχείων που θα βοηθήσουν το άτομο θετικά στη ζωή του. Άλλοτε στην εναρμόνιση του ατόμου με το ρυθμό της φύσης και του σύμπαντος. Άλλοτε στην αφύπνιση των κέντρων ευαισθησίας, στην αφύπνιση της διόρασης ή της διακοής. Άλλοτε πάλι στρέφουν το άτομο στο προσωπικό του παρελθόν και, μέσω αναδρομών, ξεθάβουν και θεραπεύουν τραυματικές εμπειρίες του. Όλα αυτά κάνουν φανερή την έκταση δραστηριοτήτων και πεδίων που καλύπτουν. Έχουν ακόμη τη δυνατότητα να συμμετέχουν, καθώς και την αμοιβαία τους κατανόηση. Και μέσω αυτών προσφέρεται μια ευκαιρία για γνώση και κατανόηση των πλατύτερων μαζών των ανθρώπων και για μια καλύτερη συνεργασία σε όλους τους τομείς της ζωής, εσωτερικούς και εξωτερικούς. Όσο πιο προχωρημένης φύσης είναι αυτές οι ασκήσεις, τόσο περισσότερο ασχολούνται με ομαδικότερες εμπειρίες.

Η μετέπειτα ανταλλαγή απόψεων και εντυπώσεων οδηγεί στη διασταύρωση τυχόν κοινών εμπειριών και στις τελικές εντυπώσεις που έχουν τα μέλη της ομάδας για τη συγκεκριμένη εφαρμογή. Η συλλογικότητα της διεξαγωγής αυτών των ασκήσεων παίζει καθοριστικό ρόλο στην αποτελεσματικότητά τους.

Όπως και στις εργασίες Ατραπών, έτσι και εδώ υπάρχει κάποιος οδηγός – συντονιστής. Αποκλείεται η περίπτωση του μαγνητόφωνου, καθώς η εποπτεία πρέπει να είναι ζωντανή και δημιουργική. Οι εικόνες που ακολουθούνται είναι – ανάλογα με την άσκηση – πάντα μιας ορισμένης σειράς και τα σύμβολα εκ των προτέρων καθορισμένα. Η πρωτοβουλία του ατόμου περιορίζεται συνήθως στην υποκειμενική εμπειρία και μόνο όποτε του ζητηθεί γίνεται πιο δημιουργική.

Μετά το τέλος της άσκησης τα άτομα επανέρχονται στην καθημερινή κατάσταση συνείδησης, φέρνοντας όμως μαζί τους και την εμπειρία που απεκόμισαν. Οι Δίοδοι και οι Εργασίες Ατραπού μοιάζουν με ονειρικές καταστάσεις, που διεξάγονται όμως όταν το άτομο είναι ξυπνητό. Το πλεονέκτημά τους έγκειται στο γεγονός ότι το άτομο δε χάνει τον έλεγχο του εαυτού του ούτε για μια στιγμή, ενώ ταυτόχρονα του δίνεται η ευκαιρία να αποκτήσει πολύτιμες εμπειρίες για τον εαυτό του και το περιβάλλον του.

Οι μέθοδοι αυτές δε χρησιμοποιούνται μόνο στους αποκρυφιστικούς κύκλους. Τυχαίνουν πλατιάς εφαρμογής και στην Ψυχανάλυση. Η σύγχρονη ψυχαναλυτική μέθοδος εφαρμόζει όλο και περισσότερο την ομαδική εργασία. Έτσι, τα άτομα αλληλοβοηθιούνται μεταξύ τους και δεν πέφτουν σε ακόμη μεγαλύτερη απομόνωση από εκείνη που τους προσφέρει η μοναχική ξεκομμένη κοινωνία μας.

Οι πιο γενικές μορφές Διόδων εφαρμόζονται και μεταξύ σχετικών με την Ψυχολογία και Κοινωνιολογία ατόμων, με υγιή κατά το γενικό μέτρο ψυχικό κόσμο. Η επιδίωξη τους είναι η ανάπτυξη της Συνείδησης και η προσπάθεια να ανταποκριθούν καλύτερα και πιο ποιοτικά στα επαγγελματικά τους καθήκοντα: εκπαιδευτικά, συντονιστικά, επιμορφωτικά κ.λπ.

ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ «ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ»

ΦΩΤΕΙΝΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ «ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ»

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ 1993