ΜΠΑΦΟΜΕΤ – ELIPHAS LEVI

Tem:. O:. H:. P:. Abb:.*

Binario Verbum Vitae Mortem et Vitam Aequilibrans

Απεικονίσεις του Μπαφομέτ υπάρχουν πολλές.

Μερικές φορές απεικονίζεται με γενειάδα, με κέρατα τράγου, με αντρικό πρόσωπο, με στήθος γυναίκας, με χαίτη και νύχια λιονταριού, με φτερά αετού και οπλές ταύρου.

Σε αυτόν αποδίδεται η αναστημένη σφίγγα των Θηβών, το τέρας του Οιδίποδα, που είναι πότε αιχμάλωτο και πότε επικυρίαρχο.

Είναι η γνώση που ορθώνεται σε αντίθεση με την ειδωλολατρία, διαμαρτυρόμενη μέσω της ίδιας της θηριωδίας του ειδώλου.

Ανάμεσα στα κέρατά του μεταφέρει τη δάδα της ζωής, της οποίας η ζωντανή ψυχή είναι ο Θεός .

Στους Ισραηλίτες ήταν απαγορευμένο να αποδίδουν θείες συλλήψεις με τη μορφή ανθρώπου ή οποιουδήποτε ζώου. Έτσι στην κιβωτό της Διαθήκης και στο ιερό, τόλμησαν να σκαλίσουν μόνο κερούμπ, δηλαδή σφίγγες με σώματα ταύρων και κεφάλια ανθρώπων, αετών και λιονταριών.

Αυτές οι μικτές μορφές δεν αναπαρίσταναν ούτε την πλήρη μορφή του ανθρώπου, ούτε οποιουδήποτε ζώου.

Αυτές οι υβριδικές δημιουργίες των απίθανων ζώων επιχειρούσαν να καταδείξουν ότι η εικόνα δεν ήταν ένα είδωλο ή αναπαραγωγή ενός ζωντανού πράγματος, αλλά μάλλον ένας χαρακτήρας ή αναπαράσταση κάποιου πράγματος που υφίσταται στη σκέψη.

Εκείνος που λατρευόταν δεν ήταν ο Μπαφομέτ, αλλά ο Θεός. Ο απρόσωπος Θεός πίσω από αυτή την άμορφη μορφή, αυτή την εικόνα που δε μοιάζει με κανένα δημιουργημένο πλάσμα.

Ο Μπαφομέτ δεν είναι ένας Θεός. Είναι το σημάδι της μύησης. Είναι, επίσης, το ιερόγλυφο σχήμα του μεγάλου θείου Τετραγράμματου.

Είναι μια επιβίωση των κερούμπ της Κιβωτού της Διαθήκης και του Αγίου των Αγίων.

Είναι ο φύλακας του κλειδιού του ναού.

Ο Μπαφομέτ είναι ανάλογος με το σκοτεινό Θεό του ραβίνου Συμεών.

Είναι η σκοτεινή πλευρά του θείου προσώπου. Γι’ αυτό το λόγο, κατά τη διάρκεια των τελετών μύησης, ο υποψήφιος πρέπει να φιλήσει το κρυμμένο πρόσωπο του Μπαφομέτ, ή να του δώσει ένα πιο κοινό όνομα, δηλαδή να τον ονομάσει Διάβολο. Στο συμβολισμό των δύο προσώπων, το κρυμμένο πρόσωπο του Θεού είναι ο Διάβολος και το κρυμμένο πρόσωπο του Διαβόλου είναι το ιερογλυφικό πρόσωπο του Θεού.

Γιατί υπάρχει άραγε το όνομα Ελευθεροτέκτονας; Ελεύθερος από τι; Από το φόβο του Θεού; Ναι αναμφίβολα, γιατί όταν κάποιος φοβάται το Θεό, τότε τον αντικρύζει πισώπλατα. Ο τρομερός Θεός είναι ο μαύρος Θεός, ο Διάβολος. Οι Ελευθεροτέκτονες επιθυμούν να οικοδομήσουν έναν πνευματικό ναό στον ένα Θεό, το Θεό του φωτός, το Θεό της κατανόησης και της φιλανθρωπίας. Αντιτίθενται στο Θεό του Διαβόλου και στο Διάβολο του Θεού. Σέβονται, ωστόσο, τις ευσεβείς πίστεις του Σωκράτη, του Βίνσεντ ντε Πολ και του Φενελόν. Εκείνου που θα αποκαλούσα πρόθυμα, μαζί με το Βολτέρο, «ποταπή ατιμία» είναι πρόσωπο. Ή, καλύτερα, αυτή την ανόητη μορφή που κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα πήρε τη θέση του Θεού.

Όσο λαμπρότερο είναι το φως, τόσο σκοτεινότερη είναι και η γειτονική σκιά. Ο Χριστιανισμός είναι ταυτόχρονα η σωτηρία και η πληγή του κόσμου. Είναι η πιο εκλεπτυσμένη από τις σοφίες και η πιο τρομακτική από τις τρέλες. Εάν ο Ιησούς δεν ήταν Θεός, θα ήταν ο πιο επικίνδυνος αμαρτωλός. Ο Ιησούς του Βεϊγιό είναι απαίσιος, του Ρενάν είναι ασυγχώρητος. Εκείνος των Ευαγγελίων είναι ανεξήγητος, αλλα ο Ιησούς του Βίνσεντ ντε Πολ και του Φενελάν είναι αξιαγάπητος και μπορεί να λατρευτεί. Εάν για εσάς ο Χριστιανισμός είναι η καταδίκη της λογικής, ο δεσποτισμός της άγνοιας και της πλειοψηφίας της ανθρωπότητας, τότε εσείς είστε ο εχθρός της ανθρωπότητας. Όμως, εάν λέγοντας Χριστιανισμός εννοείτε τη ζωή του Θεού μέσα στην ανθρωπότητα, τον ηρωισμό της φιλανθρωπίας, το βασίλειο της αγνότητας που δίνει θειότητα στις θυσίες των ανθρώπων και μέσω της θείας κοινωνίας τους κάνει να ζουν την ίδια ζωή, εμπνευσμένη από την ίδια αγάπη, τότε είστε ένας σωτήρας του κόσμου.

Η θρησκεία του Μωυσή είναι μια αλήθεια. Η λεγόμενη Μωσαϊκή θρησκεία των Φαρισαίων ήταν ένα ψέμα.

Η θρησκεία του Ιησού είναι η ίδια αλήθεια που έχει προχωρήσει ένα βήμα μπροστά, αποκαλυπτόμενη στον άνθρωπο σε μια νέα έκφραση. Η θρησκεία των ιεροεξεταστών και των καταπιεστών της ανθρώπινης συνείδησης είναι ένα ψέμα.

Ο Καθολικισμός των Πατέρων της Εκκλησίας και οι άγιοι είναι μια αλήθεια. Ο Καθολικισμός του Βεϊγιό είναι ένα ψέμα.

Αυτό είναι το ψέμα που ο Ελευθεροτεκτονισμός έχει αναλάβει να πολεμήσει για χάρη της αλήθειας.

Ο Ελευθεροτεκτονισμός δεν επιθυμεί να ανακατευτεί με δόγματα ανθρώπων σαν τον Τορκουεμάδα και τον Εσκομπάρ. Αποδέχεται, όμως, ανάμεσα στα σύμβολά του εκείνα του Ερμή, του Μωυσή και του Ιησού Χριστού. Ο πελεκάνος στα πόδια του σταυρού είναι κεντημένος στην κορδέλα των μυημένων του ανώτατου βαθμού. Ο Ελευθεροτεκτονισμός αποκλείει μόνο το φανατισμό, την άγνοια, την ηλίθια ευπιστία και το μίσος. Ενώ πιστεύει σε ένα δόγμα, μοναδικό στο πνευματικό επίπεδο, αν και πολλαπλό στην εξωτερική μορφή: στο δόγμα της ανθρωπότητας. Η θρησκεία του δεν είναι ο Ιουδαϊσμός, ο εχθρός όλων των άλλων λαών, ούτε αποκλειστικά ο Καθολικισμός, ούτε ο αυστηρός Προτεσταντισμός, αλλά μια αληθινή καθολικότητα που είναι άξια αυτού του ονόματος, δηλαδή η παγκόσμια φιλανθρωπία!

Όλα είναι αληθινά στα βιβλία του Ερμή. Όμως οι προσπάθειες να τα κρατήσουν μακριά από τον βέβηλο, μπορούμε να πούμε ότι τα κατέστησαν άχρηστα για τον κόσμο.

Στο δόγμα του Μωυσή όλα είναι αληθινά. Εκείνο που είναι πλαστό είναι η αποκλειστικότητα και ο δεσποτισμός κάποιων ραβίνων. Στα χριστιανικά δόγματα, επίσης, εκφράζονται όλες οι αλήθειες, αλλά οι Καθολικοί ιερείς διέπραξαν τα ίδια σφάλματα με τους ραβίνους του Ιουδαϊσμού.

Αυτά τα δόγματα συμπληρώνουν και εξηγούν το ένα το άλλο και η σύνθεση όλων θα αποβεί η θρησκεία του μέλλοντος.

Το λάθος των μαθητών του Ερμή ήταν ότι υποστήριζαν πως στον βέβηλο πρέπει να αφήνεται το λάθος, ενώ η αλήθεια να μην είναι προσεγγίσιμη για όλους, εκτός από τους ιερείς και τους βασιλιάδες.

Οι πικροί καρποί αυτού του δόγματος ήταν η ειδωλολατρία, ο δεσποτισμός και η προσπάθεια καταστροφής του ιερατείου.

Το λάθος των Ιουδαίων ήταν ότι ισχυρίζονταν πως ήταν μοναδικό και προνομιούχο έθνος, ενώ όλοι οι άλλοι λαοί ήταν καταραμένοι και μόνο αυτοί ήταν οι εκλεκτοί του Θεού.

Αλλά και αυτοί, θύματα της σκληρής αλλαγής της μοίρας, πήραν το στίγμα του καταραμένου και καταδιώχθηκαν από όλα τα άλλα έθνη.

Οι Καθολικοί εξαπατήθηκαν από τρία θεμελιώδη λάθη:

1. Πίστευαν ότι η πίστη πρέπει με κάθε τίμημα να επιβάλλεται στη λογική, ακόμη και στην επιστήμη, της οποίας την πρόοδο πολέμησαν.

2. Απέδωσαν στον Πάπα το αλάθητο, που δεν ήταν μόνο συντηρητικό και πειθαρχικό, αλλά απόλυτο σαν εκείνο του Θεού.

3. Πίστευαν ότι ο άνθρωπος θα πρέπει να αυτοστηλιτεύεται, να αποκηρύξει τη σπουδαιότητα της ύπαρξής του και να κάνει τον εαυτό του δυστυχισμένο, προκειμένου να προετοιμαστεί για τη μέλλουσα ζωή. Στην πραγματικότητα, βέβαια, τα πράγματα είναι μάλλον αντίστροφα. Ο άνθρωπος θα πρέπει να καλλιεργήσει όλες του τις ικανότητες, να τις αναπτύξει, να γεμίσει την ψυχή του, να μάθει, να γνωρίσει και να αγαπήσει τη ζωή του. Με μια λέξη, να είναι ευτυχισμένος. Γιατί τούτη η παρούσα ζωή είναι ουσιαστικά μια προετοιμασία για τη μελλοντική και η αιώνια ευτυχία του ανθρώπου αρχίζει μόνο όταν αποκτήσει τη βαθιά ειρήνη που απορρέει από την τέλεια ισορροπία.

Αυτά τα λάθη έκαναν τη φύση, την επιστήμη και τη λογική να διαμαρτυρηθούν εναντίον αυτών των θρησκειών. Έτσι δημιουργείται προς στιγμή η αντίληψη ότι κάθε πίστη έχει εξαφανιστεί και κάθε θρησκεία έχει χαθεί από το πρόσωπο της γης.

Όμως ο κόσμος δε θα μπορούσε να επιβιώσει χωρίς θρησκεία, όπως ένας άνθρωπος δε θα μπορούσε να ζήσει χωρίς καρδιά. Όταν όλες οι θρησκείες θα είναι νεκρές, τότε θα ζήσει η μοναδική και παγκόσμια θρησκεία. Αυτό θα συμβεί όταν όλοι οι άνθρωποι αποδεχθούν από κοινού την παγκόσμια αλληλεγγύη, την ενότητα έμπνευσης, την ποικιλία έκφρασης, την πίστη σε ένα μόνο Θεό, την ελευθερία στο συμβολισμό και στη χρήση των εικόνων, και την ορθά νοούμενη φιλανθρωπία, σύμφωνη με το πνεύμα παγκοσμιότητας που πρέπει να βρίσκεται πάντα στις καρδιές όλων. Θα μπορούσαμε ακόμη να αναφέρουμε το σεβασμό προς το πνεύμα, που είναι ανάλογο σε όλους τους ανθρώπους και που λειτουργεί σε διάφορους βαθμούς ανάμεσά τους, καθώς και την τελειοποίηση του δόγματος ή την πιθανή βελτίωση των λατρειών. Πάντως, πίσω από όλα αυτά παραμένει η μεγάλη και αμετακίνητη πίστη στο μοναδικό Θεό, που είναι άυλος και αμετάβλητος και του οποίου όλες οι συμβατικές αναπαραστάσεις είναι είδωλα, όπως και η πίστη στη λογική και στον παγκόσμιο νόμο, μέσω του οποίου ο Θεός χρησιμοποιεί τους ανθρώπους σαν εργαλεία για τη δημιουργία και τη συντήρηση τόσο των εντόμων όσο και των γαλαξιών.

Κάτω από τέτοιες συνθήκες ελπίζουμε ότι θα δούμε εγκαθιδρυμένα επάνω στη γη:

Το συνδυασμό όλων των οικονομικών ενδιαφερόντων.

Την ομοσπονδία των λαών.

Την συμμαχία όλων των θρησκευτικών λατρειών.

Και την παγκόσμια αλληλεγγύη.

______________________

Templi Omnium Hominum Paces Abbas: «Ο πατέρας του Ναού, η συμπαντική ειρήνη των ανθρώπων» (σ.τ.μ.)

Eliphas Levi

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΛΑΜΠΡΟΤΗΤΑΣ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΛΥΣΑΝΔΡΟΣ ΜΥΓΙΑΚΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ 1993