Τα Λύτρα [La rançon] – Charles Baudelaire

Ο άνθρωπος έχει, για να ξεπληρώσει τα λύτρα του,

Δυο αγρούς με πέτρα πορώδη, βαθιά και πλούσια,

Που πρέπει ν' ανακινεί και να εκχερσώνει

Με το σιδερένιο εργαλείο της κρίσης.

Το πιο μικρό ρόδο για ν' αποκτήσει,

Ελάχιστα στάχυα για να σουφρώσει,

Με τα δάκρυα του γκρίζου μετώπου του

Αδιάκοπα πρέπει να ποτίζει.

Ο ένας είναι η Τέχνη κι ο άλλος η Αγάπη.

-Για ν' αποδώσει ο επιεικής κριτής,

Όταν της απόλυτης δικαιοσύνης

Θ' ανατείλει η φοβερή μέρα,

Θα πρέπει να τους δείξει σιταποθήκες

Γεμάτες θερισμούς και λουλούδια

Που με τα σχήματα και τα χρώματα

Κερδίζουν των Αγγέλων την αποδοχή.

* * *

L'homme a, pour payer sa rançon,
Deux champs au tuf profond et riche,
Qu'il faut qu'il remue et défriche
Avec le fer de la raison ;

Pour obtenir la moindre rose,
Pour extorquer quelques épis,
Des pleurs salés de son front gris
Sans cesse il faut qu'il les arrose.

L'un est l'Art, et l'autre l'Amour.
- Pour rendre le juge propice,
Lorsque de la stricte justice
Paraîtra le terrible jour,

Il faudra lui montrer des granges
Pleines de moissons, et des fleurs
Dont les formes et les couleurs
Gagnent le suffrage des Anges.

Charles Baudelaire

Τα Άνθη του Κακού – Les Fleurs du Mal

Μετάφραση Δέσπω Καρούσου

Έκδοση Δίγλωσση

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΚΟΒΟΣΤΗ