Οι Πράκτορες του Χάους και οι Τρεις Νόμοι του Παγώματος – ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΜΠΟΣ

Η κατηγορία Ο.Φ. (Οριακών Φαινομένων) που μας ενδιαφέρει εδώ είναι εκείνη που αφορά στο σύνολο της φαινομενολογίας του Παράξενου.

Με απλά λόγια αυτό σημαίνει νεράιδες, αράπηδες, χαμοδράκια, UFO, φαντάσματα, στοιχειά, τελώνια, παραφυσικά πλάσματα και όλες τις στρατιές των ανεξήγητων φαινομένων που αραδιάσαμε στα προηγούμενα κεφάλαια.

Εδώ και αιώνες, ερευνητές χρησιμοποιώντας τα οπλοστάσια της επιστήμης, και της θρησκείας έχουν προσπαθήσει να “παγώσουν” όλα αυτά τα Ο.Φ. Να τα ερμηνεύσουν,να τα τακτοποιήσουν σε κουτιά και να ορίσουν νέους κλάδους γνώσης. Η πρόθεσή τους μπορεί να είναι αγαθή, αλλά ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις.

Μερικές φορές τα Ο.Φ. ήταν τόσο πολυάριθμα και τόσο επίμονα, που οι άνθρωποι αναγκάστηκαν να διευρύνουν την πλαστικότητα των νόμων για να τα περικλείσουν. Το κύτταρο ενεργοποίησε τη διαδικασία της φαγοκύτωσης. Έτσι τα Ο.Φ. εγκολπώθηκαν, αφομοιώθηκαν και πάγωσαν, έχοντας όμως επιτελέσει το σκοπό τους.

Όμως το παιχνίδι δεν τελειώνει ποτέ.

Και κάποιοι ερευνητές κατάφεραν να συνειδητοποιήσουν το βασικό μηχανισμό πίσω από το παιχνίδι. Δεν έμπλεξαν ούτε στα παγωμένα βασίλεια της Επιστήμης και της Θρησκείας, ούτε στα τέλματα του Αποκρυφισμού. Έμειναν πέρα από κανόνες, πέρα από κατηγοριοποιήσεις, καταλαβαίνοντας ότι δεν μπορεί κανείς να εξετάσει την υφή του σκοταδιού ρίχνοντας πάνω του μια φωτεινή δέσμη. Και έπαιξαν με τα ίδια τα “όπλα” της συλλογικής παγωμένης πραγματικότητας. Έγιναν κι αυτοί με τη σειρά τους δευτερογενείς εστίες κυματισμών. Έγιναν Πράκτορες του Χάους(*).

Ο Τσαρλς Φορτ ήταν ένας απ' αυτούς. Πέρασε χρόνια σε δημόσιες βιβλιοθήκες συλλέγοντας περιπτώσεις Ο.Φ. που στοίχειωναν τα χωράφια της επιστήμης, και τις οποίες απέρριπταν απωθούσαν ή δεν παραδέχονταν οι επιστήμονες. Βροχές ψαριών, αίματος, φυσικών και τεχνητών αντικειμένων, παράξενοι ήχοι, οπτασίες, φωτεινοί όγκοι στον ουρανό και μέσα στον ωκεανό, μυστηριώδη σκάφη, αυταναφλέξεις, εμφανίσεις και εξαφανίσεις, όντα και φαινόμενα, παρελαύνουν καμαρωτά μέσα στις χιλιάδες των καλά τεκμηριωμένων περιστατικών που αναφέρει ο Φορτ στα βιβλία του. Όμως ο Φορτ δεν έπεσε στην παγίδα. Όσες θεωρίες δημιούργησε, τις κατέρριψε ο ίδιος σαρκαστικά. Ο Φορτ καταπολέμησε κάθε μορφή δόγματος.

Η συντριπτική πλειοψηφία των σύγχρονων ερευνητών του παράξενου είναι – χωρίς να το θέλουν – Πράκτορες του Παγώματος, που κατηγοριοποιούν τα φαινόμενα γύρω από θεωρίες – ή από παράξενους ελκυστές όπως θα έλεγε η Χαολογία. Και κάθε θεωρία, όσο εξωπραγματική και ανήκουστη και αν είναι, γίνεται τέλος ένα παγωμένο έγκλειστο στην πραγματικότητα. Όπως το στρείδι εναποθέτει στρώματα ασβεστολιθικού υλικού γύρω από τον κόκκο της άμμου που εισχώρησε μέσα του. Βέβαια το παράδειγμα είναι μάλλον ατυχές. Το στρείδι κατασκευάζει τελικά ένα πανέμορφο μαργαριτάρι.

Όμως πέρα από τα ομιχλώδη όρια της πραγματικότητας, ο Αλλόκοσμος είναι αφοσιωμένος στο αιώνιο έργο της ρευστοποίησης. Κι επειδή σ' αυτό το σύμπαν, κάθε τι προσπαθεί απεγνωσμένα να διατηρήσει την κινητική του κατάσταση, την καθιερωμένη του μορφή και σχήμα, υπάρχουν μηχανισμοί που μας εμποδίζουν να αντικρίσουμε τον Αλλόκοσμο σε όλη τη ζοφερή του μεγαλοπρέπεια.

Η συνείδηση αποτελεί τη γέφυρα που συνδέει το νου με τον εξωτερικό κόσμο. Και η συνείδηση, το συνειδητό εγώ, έχει έναν απλό αλλά αποτελεσματικό μηχανισμό για να διατηρεί το κατασκεύασμα της συλλογικής πραγματικότητας σταθερό. Είναι οι Τρεις Νόμοι του Παγώματος.

Πρώτος Νόμος: Οτιδήποτε είναι πιθανό να συμβεί μέσα στο υπάρχον σύμπαν, τελικά θα συμβεί, αλλά μέσα σε ένα περιορισμένο πλαίσιο αντίληψης και πίστης.

Δεύτερος Νόμος: Σαν αποτέλεσμα της διαδικασίας που ονομάζουμε μάθηση, το πλαίσιο αντίληψης και πίστης, πρέπει να επεκταθεί μέσα στα πλαίσια της συνειδητότητας του νου – συμβάλλοντας έτσι στην επέκταση και τη μεταβολή της καθιερωμένης αντίληψης που έχει ο νους για την πραγματικότητα.

Τρίτος Νόμος: Η επέκταση και η αλλαγή της φυσικής θεώρησης της πραγματικότητας, οδηγεί τελικά σε μια ακόμα μεγαλύτερη συχνότητα συμβάντων μέσα στο ήδη υπάρχον σύμπαν. (Υπάρχει δηλαδή μεγαλύτερο φάσμα πιθανοτήτων). Κι αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την περαιτέρω ανάπτυξη του πλαισίου της αντίληψης και πίστης, και συνεπώς ενισχύονται οι δυο προηγούμενοι νόμοι του Παγώματος.

Είδατε πόσο εύκολα μπορεί κανείς να μπει στο παιχνίδι του παγώματος; Ήδη αναφέραμε ορισμούς, κανόνες, νόμους... Οριοθετήσαμε κι εμείς με τη σειρά μας το Αδιαμόρφωτο και το παγώσαμε σε συγκεκριμένες μορφές...

Όμως τι άλλο μπορεί να κάνει κανείς όταν χρησιμοποιεί λέξεις;

______________________

(*) Κάποιοι άλλοι θα τους αποκαλούσαν Γκρίζους Αδελφούς...

ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΜΠΟΣ

ΟΙ ΠΥΛΕΣ ΤΟΥ ΑΛΛΟΚΟΣΜΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΑΡΙΟΣ ΒΕΡΕΤΤΑΣ 1999