Γέρος, με το ογκώδες σώμα μου, με ελαφρές καρδιακές ενοχλήσεις, ήμουν ξαπλωμένος στο ανάκλιντρο ύστερα από το μεσημεριανό φαγητό, με το ένα πόδι να ακουμπά στο πάτωμα, και διάβαζα ένα ιστορικό βιβλίο. Η υπηρέτρια, φέρνοντας δυο δάχτυλα στα χείλη της, ήρθε και μου ανήγγειλε σιγανά έναν επισκέπτη.
«Ποιος είναι;» ρώτησα ενοχλημένος, γιατί δεν είχα καμιά όρεξη να δεχτώ έναν επισκέπτη, την ώρα πού περίμενα τον απογευματινό καφέ.
«Ένας Κινέζος», είπε ή υπηρέτρια, κάνοντας σπασμωδικές προσπάθειες να μη γελάσει δυνατά και την ακούσει ο επισκέπτης πίσω από την πόρτα.
«Ένας Κινέζος; Σε μένα; Φοράει κινέζικα ρούχα;»
«Πες του το όνομά μου και ρώτησέ τον, αν πράγματι θέλει έμενα, πού όσο άγνωστος είμαι στο γειτονικό σπίτι, άλλο τόσο και πόσο περισσότερο άγνωστος πρέπει να είμαι στην Κίνα».
Ή υπηρέτρια γλίστρησε κοντά μου και μου ψιθύρισε:
«Κρατάει μόνο ένα επισκεπτήριο, πού γράφει πάνω την παράκληση να γίνει δεκτός. Δεν ξέρει Γερμανικά, μιλάει μια ακατανόητη γλώσσα, φοβάμαι να του πάρω την κάρτα».
«Να περάσει», φώναξα, πέταξα από τον ερεθισμό, πού μ’ έπιανε συχνά εξαιτίας της καρδιάς μου, το βιβλίο στο πάτωμα, και καταράστηκα την αδεξιότητα τής υπηρέτριας. Σηκώθηκα, και τεντώνοντας το τεράστιο σώμα μου, πού μέσα στο χαμηλό δωμάτιο θα φόβιζε κάθε επισκέπτη, πήγα στην πόρτα. Πράγματι, μόλις ο Κινέζος με αντίκρισε, το έβαλε στα πόδια. Τον έφτασα στον διάδρομο και τον τράβηξα προσεχτικά από την μεταξωτή ζώνη του στο δωμάτιό μου. Ήταν προφανώς ένας Μανδαρίνος, μικρόσωμος, αδύνατος, με γυαλιά σε κοκάλινο σκελετό, με αραιό γκριζόμαυρο σκληρό γένι. Ένα ευχάριστο ανθρωπάκι, κρατούσε το κεφάλι σκυφτό και χαμογελούσε με μισόκλειστα μάτια.
Franz Kafka
ΤΑ ΜΠΛΕ ΤΕΤΡΑΔΙΑ
Μετάφραση Γιώργος Βαμβαλής
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ 1982
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου