Να πεθαίνουμε έτσι,
όπως παλιά τον είδα να πεθαίνει –,
τον φίλο που βλέμματα και λάμψεις
θεϊκές έρριχνε πάνω στη σκοτεινή νεότητά μου:
– ζωηρός και βαθύς,
ένας χορευτής μέσα στη μάχη –,
ο πιο χαρούμενος απ’ όλους τους πολεμιστές,
ο σοβαρώτερος απ’ όλους τους νικητές,
πάνω στη μοίρα του στήνοντας μια μοίρα,
σκληρός, στοχαστικός, προβλεπτικός –:
τρέμοντας που νικούσε,
αλαλάζοντας που πεθαίνοντας νικούσε –:
προστάζοντας την ώρα που πέθαινε,
– και πρόσταξε να τον αφανίσουν…
Να πεθαίνουμε έτσι,
όπως παλιά τον είδα να πεθαίνει:
νικώντας, αφανίζοντας…
Friedrich Nietzsche
ΟΙ ΔΙΘΥΡΑΜΒΟΙ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΡΗΣ ΔΙΚΤΑΙΟΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΚΟΒΟΣΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου