Πολλοί Σοφοί, μελετητές και μορφωμένοι άνθρωποι σε όλες τις εποχές ακόμα και (σύμφωνα με τον Ερμή) από τις ημέρες προ του Κατακλυσμού, έγραψαν πολλά σχετικά με την παρασκευή της Φιλοσοφικής Λίθου, και αν τα βιβλία τους μπορούσαν να κατανοηθούν χωρίς τη γνώση των ζωντανών διαδικασιών της Φύσης, θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι φτιαγμένα για να αντικαθιστούν τη μελέτη του πραγματικού κόσμου γύρω μας. Ωστόσο, αν και δεν απομακρύνθηκαν από τους απλούς τρόπους της Φύσης, έχουν να μας διδάξουν κάτι το οποίο εμείς – σε αυτή την περίπλοκη εποχή – χρειαζόμαστε να μάθουμε, επειδή έχουμε στηριχθεί στους θεωρούμενους πιο προχωρημένους κλάδους της γνώσης και παραβλέψαμε τη μελέτη ενός τόσο «απλού» πράγματος όπως είναι η φυσική Γένεση. Έτσι δίνουμε περισσότερη προσοχή σε απίθανα πράγματα παρά σε εκείνα που παρουσιάζονται φανερά μπροστά στα μάτια μας. Χανόμαστε περισσότερο μέσα σε άπιαστες υποθέσεις, παρά στη σοβαρή μελέτη της Φύσης και των λόγων των Σοφών. Ένα από τα αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά της ανθρώπινης φύσης είναι ότι παραμελούμε τα πράγματα εκείνα που φαίνονται οικεία και διψάμε για καινούργιες και παράξενες πληροφορίες. Ο τεχνίτης που φθάνει στον ύψιστο βαθμό τελειότητας της Τέχνης του την παραμελεί και ασχολείται με κάτι άλλο, ή διαφορετικά κάνει κακή χρήση της γνώσης του. Ο πόθος μας για περισσότερη γνώση μας ωθεί συνεχώς προς κάποιο τελικό στόχο, όπου φανταζόμαστε πως θα βρούμε την τελική ανάπαυση και ικανοποίηση, όπως ένα μυρμήγκι που δεν προικίζεται με φτερά, παρά μόνο τις τελευταίες μέρες της ζωής του.
Στην εποχή μας η Φιλοσοφική Τέχνη έχει γίνει ένα πολύ λεπτό ζήτημα, όπως η τέχνη του χρυσοχόου σε σύγκριση με ενός ταπεινού σιδηρουργού που ασκεί την εργασία του στο καμίνι. Έχουμε πετύχει τόσο τεράστια βήματα, ώστε αν οι αρχαίοι Κύριοι της επιστήμης μας, ο Ερμής, ο Γκέμπερ και ο Ραϋμόντ Λούλλιους ήταν δυνατόν να ξαναγυρίσουν στη ζωή, θα αντιμετωπίζονταν από τους σύγχρονους Αλχημιστές όχι σαν Σοφοί, αλλά σαν απλοί ταπεινοί γνώστες. Θα έμοιαζαν πολύ φτωχοί μελετητές στη σύγχρονη παράδοση των μάταιων αποστάξεων, κυκλοφοριών, αποτεφρώσεων και όλων των άλλων αναρίθμητων εργασιών με τις οποίες η σύγχρονη έρευνα έχει εμπλουτίσει την Τέχνη μας, αν και δεν κατανοεί το νόημα των αρχαίων κειμένων. Από όλες αυτές τις απόψεις η γνώση μας είναι ανώτερη από τη δική τους. Αλλά δυστυχώς μας λείπει ένα πράγμα το οποίο κατείχαν εκείνοι, δηλαδή η ικανότητα που είχαν στην πραγματική παρασκευή της Φιλοσοφικής Λίθου. Ίσως, επομένως, οι απλούστερες μέθοδοι να είναι τελικά καλύτερες. Ακριβώς με βάση αυτή την υπόθεση θέλω κι εγώ – με τον παρόντα τόμο – να σας διδάξω να κατανοήσετε τη Φύση, ώστε οι μάταιες φαντασιώσεις μας να μην μας απομακρύνουν από τον αληθινό και απλό δρόμο. Η Φύση, λοιπόν, είναι μοναδική, αληθινή, απλή, αυτάρκης, δημιουργημένη από τον Θεό και εμψυχούμενη από ένα κάποιο παγκόσμιο πνεύμα. Το τέλος και η αρχή της είναι ο Θεός. Η ενότητά της βρίσκεται επίσης στον Θεό, γιατί ο Θεός έφτιαξε τα πάντα. Η Φύση είναι η μοναδική πηγή όλων των πραγμάτων: δεν υπάρχει τίποτα στον κόσμο έξω από τη Φύση ή αντίθετο προς αυτή. Η Φύση διαιρείται σε τέσσερις «τόπους» στους οποίους γεννά όλα τα πράγματα που είναι φανερά και κρυμμένα. Και ανάλογα με την καλή ή κακή ποιότητα του «τόπου», γεννάει καλά ή κακά πράγματα. Υπάρχουν μόνο τέσσερις ποιότητες που βρίσκονται σε όλα τα πράγματα, αλλά ωστόσο δεν συμφωνούν μεταξύ τους, καθώς πάντα η μια από αυτές αγωνίζεται για να πετύχει κυριαρχία πάνω στις υπόλοιπες. Η φύση δεν είναι ορατή, αν και δρα ορατά. Είναι ένα πτητικό πνεύμα που εκδηλώνεται στη Θέληση του Θεού. Είναι πολύ σημαντικό για μας να γνωρίζουμε τους «τόπους» της, καθώς και όσους είναι περισσότερο αρμονικοί και πιο στενά συνδεδεμένοι, ώστε να μπορούμε να συνενώνουμε πράγματα σύμφωνα με τη Φύση και να μην προσπαθούμε να μπερδέψουμε τα φυτά με τα ζώα, ή τα ζώα με τα μέταλλα. Το καθετί θα πρέπει να οδηγείται έτσι ώστε να δράσει πάνω σε κείνο που είναι όμοιό του – και τότε η Φύση θα εκτελέσει το καθήκον της.
Οι σπουδαστές της Φύσης οφείλουν να είναι σαν την ίδια τη Φύση – αληθινοί, απλοί, υπομονετικοί, σταθεροί κ.λπ. Πάνω απ’ όλα θα πρέπει να φοβούνται τον Θεό και να αγαπούν τους συνανθρώπους τους. Οφείλουν να είναι πάντα έτοιμοι να μάθουν από τη Φύση και να καθοδηγηθούν από τις μεθόδους της, επιβεβαιώνοντας με ορατά και αισθητά παραδείγματα πως εκείνο που προτίθενται να εκτελέσουν βρίσκεται σε συμφωνία με τις δυνατότητές της. Αν θέλουμε να αναπαράγουμε κάτι που έχει ήδη επιτευχθεί από τη Φύση, πρέπει να την ακολουθήσουμε. Αλλά αν θέλουμε να βελτιώσουμε το Έργο της, πρέπει να το γνωρίζουμε, όπως επίσης να γνωρίζουμε και με ποιους τρόπους βελτιώνεται. Για παράδειγμα αν θέλουμε να μεταδώσουμε σε ένα μέταλλο μεγαλύτερη λεπτότητα από όση του έδωσε η Φύση, πρέπει να πάρουμε τη μεταλλική ουσία στην αρσενική και στη θηλυκή της ποικιλία, γιατί διαφορετικά όλες οι προσπάθειές μας θα είναι μάταιες. Είναι αδύνατον να δημιουργήσουμε μέταλλο από φυτό, όπως είναι αδύνατον να φτιάξουμε δένδρο από έναν σκύλο ή από οποιοδήποτε άλλο ζώο.
ΤΟ ΝΕΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΑΛΧΗΜΕΙΑΣ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΝΑΝΟΥ-ΤΣΑΚΑΛΗ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΥΡΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ 1992
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου