Θρησκεία ή Οδηγός των Παιδιών για την Γνώση – Ezra Pound

Τι είναι Θεός;
Θεός είναι μια αιώνια κατάσταση του νου.
Τι είναι φαύνος;
Ο φαύνος είναι ένα απλό δημιούργημα.
Τι είναι νύμφη;
Η νύμφη είναι ένα απλό δημιούργημα.
Πότε ένας θεός αποκαλύπτεται;
Όταν οι καταστάσεις του νου παίρνουν μορφή.
Πότε ένας άνθρωπος γίνεται θεός;
Όταν μπαίνει σε μια από αυτές τις καταστάσεις του νου.
Ποια είναι η φύση των μορφών με τις οποίες αποκαλύπτεται ένας θεός;
Είναι ποικίλες αλλά διατηρούν σταθερά ορισμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.
Είναι όλες οι αιώνιες καταστάσεις του νου θεοί;
Θεωρούμε ότι είναι.
Είναι όλες οι διαρκείς καταστάσεις του νου θεοί;
Δεν είναι.
Με ποια χαρακτηριστικά αναγνωρίζουμε τις θεϊκές μορφές;
Με την ομορφιά.
Κι αν οι μορφές που μας παρουσιάζονται δεν είναι όμορφες;
Τότε είναι δαίμονες.
Κι αν είναι αλλόκοτες:
Ίσως είναι καλά πνεύματα.
Ποια είναι τα είδη της γνώσης;
Υπάρχει άμεση γνώση και γνώση εξ ακοής.
Έχει καμιά αξία η γνώση εξ ακοής;
Έχει κάποια αξία.
Ποια είναι η σημαντικότερη γνώση εξ ακοής;
Η σημαντικότερη γνώση εξ ακοής είναι οι παραδόσεις των θεών.
Σε τι χρησιμεύουν οι παραδόσεις αυτές;
Μας λένε να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά.
Με ποιο τρόπο αποκαλύπτονται οι θεοί;
Με μορφή και χωρίς μορφή.
Σε τι εμφανίζονται όταν παίρνουν μορφή;
Στην αίσθηση της γνώσης.
Μπορούν όταν παίρνουν μορφή, να εμφανιστούν σε ο,τιδήποτε άλλο εκτός από την αίσθηση της όρασης;
Μπορούμε να πετύχουμε μια αίσθηση της παρουσίας τους σαν να στέκονται πίσω μας.
Και στην περίπτωση αυτή μπορούν να αποκτούν μορφή;
Ίσως αισθανόμαστε ότι αποκτούν σίγουρα μορφή.
Υπάρχουν ονόματα για τους θεούς;
Οι θεοί έχουν πολλά ονόματα. Είναι τα ονόματα που χρησιμοποιούνται στην παράδοση.
Είναι βλαβερή η χρήση αυτών των ονομάτων;
Δεν είναι κακό να καταλαβαίνουμε τους θεούς από τα ονόματά τους.
Πως θα μπορούσε να καταλάβει κάποιος ένα θεό από τ’ όνομά του;
Καλύτερα να καταλάβει το θεό από τη μορφή του, ή με την αίσθηση της γνώσης κι αφού τον καταλάβει μ’ αυτό τον τρόπο, να σκεφτεί τ’ όνομά του ή τι μπορεί να είναι ένας θεός.
Γνωρίζουμε πόσοι θεοί υπάρχουν;
Οι άνθρωποι πρέπει να είναι ευχαριστημένοι μ’ ένα λογικό αριθμό.
Ποιοι είναι οι θεοί αυτής της λατρείας;
Ο Απόλλων και, κατά κάποιο τρόπο, ο Ήλιος, η Άρτεμη σε κάποιες φάσεις της κι επίσης, η θεά των  Κυθήρων.
Σε ποιους άλλους θεούς, σε αρμονία ή σε συνάφεια μ’ αυτή τη λατρεία, ταιριάζει να προσφέρουμε θυμίαμα;
Στην Κόρη και στη Δήμητρα, στους Λάρητες επίσης και στις Ορειάδες, και σε ορισμένα απλά δημιουργήματα.
Με τι ταιριάζει να ευχαριστούμε τις θεότητες αυτές και τα άλλα δημιουργήματα;
Ταιριάζει να τους ευχαριστούμε και να τους τρέφουμε με άνθη.
Τους χρειάζονται τέτοιες τροφές;
Θα ήταν ανόητο να το πιστεύαμε. Πάντως, είναι καλός οιωνός το γεγονός ότι πρέπει να τους ευχαριστούμε για να εμφανίζονται.
Έχουν εφαρμογή αυτά τα πράγματα στην Ανατολή;
τούτη η λατρεία προορίζεται για τη Δύση.

Μετάφραση - Εισαγωγή Αναστάσης Βιστωνίτης

[Το μικρό αυτό κείμενο σε στίχους, γραμμένο το 1918, αντιπροσωπευτικό των παγανιστικών καταβολών του Πάουντ, έχει αξία κατά τούτο. Πέρα από το παιχνιδιάρικο και ελαφρώς προκλητικό ύφος του (τα «παιδιά» εδώ δεν είναι παιδιά αλλά οι καθηγητές Πανεπιστημίου που δίδασκαν αρχαίες γλώσσες και Ιστορία των παλιών πολιτισμών) δίνει μερικά πολύ σημαντικά κλειδιά για την πρώιμη ποιητική περίοδο του Πάουντ, από την πρώτη του συλλογή «A Lume Spento», (Βενετία 1908), ως τα «Lustra», (1916). Δυστυχώς ο Πάουντ παραμένει στη χώρα μας ουσιαστικά αμετάφραστος. Πάντως, το κείμενο αυτό καθαυτό έχει την αξία του και δεν πρέπει να του δώσει κανείς διαφορετικές διαστάσεις απ’ αυτές που είχε στο νου του ο ίδιος ο ποιητής, όταν ένα χρόνο μετά, έγραφε στο περιοδικό «The New Age», τον Αύγουστο του 1919: «Στο διάβολο η θρησκεία. Ομολογεί την έσχατη ανικανότητά της τη μέρα που καίει τον πρώτο της αιρετικό»].
Περιοδικό Η Λέξη 
Τεύχος 1 Γενάρης 1981