Κατά τον Γκουρτζίεφ υπάρχει ένας πολύ μικρός αριθμός θεμελιωδών νόμων « της δημιουργίας του κόσμου και της συντήρησης του που κανονίζουν όλες τις διαδικασίες στον κόσμο και στον άνθρωπο.» (23)
Οι Θεμελιώδεις Νόμοι του Σύμπαντος στην Κοσμολογία του Γκουρτζίεφ είναι ο ̈ Νόμος του Τρία ̈ (τρεις δυνάμεις ή τρεις αρχές ) και ο ̈ Νόμος του Επτά ̈ (ή ̈Νόμος της Οκτάβας ̈ ).
Εξ ́ αρχής η ιδέα αυτή που περιορίζει σε έναν μικρό αριθμό τους γενικούς νόμους, είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Εγκαθίσταται μια καινούργια μέθοδος που μπορεί να ονομαστεί ̈Υποθετικό - συμπερασματική ̈ , και η οποία για πρώτη φορά είχε χρησιμοποιηθεί από τον Kepler, και ξανά- ανακαλύφθηκε από την σύγχρονη επιστήμη. Δηλαδή παραδεχόμαστε κάποιον περιορισμένο αριθμό από νόμους, συχνά αφηρημένους και εκφραζόμενους σε μαθηματικά, και μετά απομακρυνόμαστε από την άμεση παρατηρούμενη πραγματικότητα, ...συμπεραίνουμε τις συνέπειες από αυτούς τους νόμους και μετά συγκρίνουμε τις συνέπειες αυτές με τα πειραματικά δεδομένα πληροφόρησης.
Η αντίστροφη μέθοδος μέσω της οποίας προσπαθούμε να συμπεράνουμε τους γενικούς νόμους από τις πειραματικές πληροφορίες, ανήκει σε επιστήμες που ακόμα δεν μπορούν να εκφραστούν σε μαθηματικά .
Η Υποθετικό-συμπερασματική μέθοδος έχει προσαρμοστεί στην μελέτη συστημάτων του κόσμου. Βέβαια υπάρχουν ειδικοί νόμοι ̈ λεπτομέρειας ̈ που χαρακτηρίζουν κάθε διαφορετικό επίπεδο της πραγματικότητας. Υπάρχουν όμως γενικοί νόμοι που είναι κοινοί σε όλα τα επίπεδα και σε όλες τις ̈κλίμακες ̈ της πραγματικότητας. Ο ίδιος ο Άνθρωπος λοιπόν, είναι μια εικόνα της πραγματικότητας: « ...η μελέτη του ανθρώπου και η μελέτη του κόσμου αλληλοϋποστηρίζονται .
Μελετώντας το Σύμπαν και τους νόμους του, ο Άνθρωπος μελετά τον εαυτό του, και μελετώντας τον εαυτό του μελετάει το Σύμπαν.» (24)
Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΤΡΙΑ
Στην από «...έναςαποτελεσμάτωνχαρακτηριστικέςπουδυνάμεις :
-μία ̈Δύναμη Κατάφασης ̈ ( ̈Παθητική δύναμη ̈ ή ̈Θετική δύναμη ̈)
-μία ̈Δύναμη Άρνησης ̈ ( ̈δύναμη Αντίστασης ̈ ή ̈Αρνητική δύναμη ̈) και
-μία ̈Δύναμη Εξουδετέρωσης ̈ ( ̈Εξισορροπητική δύναμη ̈ ή ̈Ουδέτερη δύναμη ̈).
Ο Γκουρτζίεφ βεβαιώνει ότι στην πραγματικότητα οι τρεις αυτές δυνάμεις είναι εξίσου ενεργητικές, ...ο χαρακτήρας της ̈ κατάφασης ̈ της ̈άρνησης ̈ ή της ̈εξουδετέρωσής ̈ τους, εμφανίζεται μόνον την στιγμή της συνάντησής τους .
Η πραγματικότητα γεννιέται από την αντίφαση η οποία ούτε λίγο ούτε πολύ, δεν είναι παρά η δυναμική αυτών των τριών δυνάμεων, παρούσες ταυτόχρονα σε κάθε πραγματικό φαινόμενο. «Μόνο η σύγκρουση μεταξύ δύο θέσεων έχει κάποια αξία», λέει ο Γκουρτζίεφ, «Μόνο το αντίθετο μπορεί να δημιουργήσει κάποιο αποτέλεσμα». (26)
Η πραγματικότητα έχει επομένως μια διαλεκτική δομή, ή πιο συγκεκριμένα ̈ τριαλεκτική ̈ με μια από τις τρεις δυνάμεις να επικρατεί .
Ο Γκουρτζίεφ στο βιβλίο του ̈Διηγήσεις του Βελζεβούλ προς τον εγγονό του ̈, δείχνει με άμεσο τρόπο αυτή την τριαλεκτική σκέψη μέσω του πανταχού παρόντος ενεργητικού στοιχείου, ονομαζόμενο ̈okidanokh ̈. Αυτό εκπροσωπεί την ένωση των τριών δυνάμεων το οποίο δεν μπορεί ποτέ να γίνει ̈αντιληπτό και αισθητό από τα όντα ̈(27) και που στην συνέχεια χωρίζεται στις τρεις του συνθετικές δυνάμεις κατά την στιγμή που εισχωρεί σε μία δεδομένη κρυστάλλωση.
Το ̈Okidanokh ̈ είναι το ̈Άγιο ̈ στοιχείο που βοηθά να πραγματώσει την λειτουργία ...του αντικειμενικού και θεϊκού λόγου. Ο Γκουρτζίεφ δίνει έμφαση στο γεγονός ότι παρόλο που είναι εύκολο να παρατηρήσουμε την αντίφαση σε κάθε φαινόμενο μεταξύ Κατάφασης και Άρνησης, εντούτοις είναι πολύ δύσκολο να καταλάβουμε και να παρατηρήσουμε την Τρίτη δύναμη, την Εξουδετερωτική. « Η αιτία αυτού του φαινομένου βρίσκεται στους λειτουργικούς περιορισμούς της καθημερινής ψυχολογικής λειτουργίας των ανθρώπων και στους κύριους τρόπους της αντίληψης που έχουμε για τον φαινομενικό κόσμο ...δηλαδή του τρόπου αίσθησης , του χώρου και του χρόνου, προερχόμενη από αυτούς τους περιορισμούς μας. » (28)
Με άλλα λόγια, η εξουδετερωτική δύναμη εκδηλώνεται η ίδια σε έναν χώρο διαφορετικό από τον στιγμιαίο χώρο - χρόνο που εμπεριέχει την δική μας ̈πραγματικότητα ̈. Είναι ένας απελευθερωτικός και πνευματοποιός παράγων.
Άραγε λοιπόν θα ήταν δυνατόν αυτή η Τρίτη δύναμη να είναι η πηγή της ασυνέχειας ; της μη - χωριστικότητας; της μη - τοποθεσίας; Εν πάση περιπτώσει αν και η σύγχρονη επιστήμη είναι ένας
θησαυρός ̈συστημάτων ̈ και ̈αντισυστημάτων ̈ ( σωματίδια - αντισωματίδια, κουάρκ - αντικουάρκ, ύλης - αντιύλης κ.λ.π. ...) εντούτοις περιέχει πολύ λιγότερα στοιχεία σχετικά με την ταυτόχρονη ύπαρξη ενός ̈ εξουδετερωτικό συστήματος ̈.
Πάντως σε μερικές θεωρίες της φυσικής φαίνεται να είναι αναγκαία η παραδοχή ενός μεγαλύτερου χώρου από τον συνεχή χώρο - χρόνο και αυτό μπορεί να θεωρηθεί σαν την πρώτη ένδειξη της εκδήλωσης της Τρίτης δύναμης.
Το γεγονός ότι αυτές οι θεωρίες προσπαθούν ενοποιήσουν όλες τις γνώσεις αλληλοεπίδρασης στην φυσική, αυτό έχει μεγάλη σημασία . Είναι επίσης σημαντικό να σημειωθεί ότι η τριαλεκτική του Lupasco που αναπτύχθηκε από μία γενίκευση των ιδιοτήτων των συστημάτων του κβάντα, προσφέρει αξιοσημείωτες αναλογίες με τον Νόμο του Τρία του Γκουρτζίεφ.
Οι τριάδες του Lupasco : η μία πραγμάτωση, εν δυνάμη ̈κατάσταση -Τ ̈ (29) και η άλλη ομοιογένειας, ετερογένειας, ̈κατάσταση - Τ ̈ είναι και οι δύο δυνατές απόψεις του Νόμου του Τρία.
Όπως ο Γκουρτζίεφ, που υποστήριζε ότι « η ενότητα αποτελείται από τρεις ύλες » (30), έτσι και ο Lupasco μιλά για τρεις ύλες αλλά με μία έννοια πιο περιορισμένη : δηλ. την μακροφυσική, την βιολογική και την κβαντική ύλη.
( Η τελευταία στην μικροφυσική ή στην ψυχική μορφή ). Μία άλλη ανακάλυψη του Νόμου του Τρία μπορεί επίσης στην φιλοσοφία του Pierce, με τις κατηγορίες του της ̈ πρωτοτυπίας ̈, ̈δευτερότητας ̈, και ̈τριτότητας ̈.
Η τριϋπόστατη δομή της πραγματικότητας είναι εγγραμμένη στον ίδιο τον άνθρωπο. Κατά μία έννοια ο άνθρωπος είναι η πραγμάτωση αυτής της τριϋπόστατης δομής .
Ο Γκουρτζίεφ υποστηρίζει ότι αυτό που ξεχωρίζει τον άνθρωπο από άλλες οντότητες στην φύση, είναι το γεγονός ότι ο άνθρωπος έχει τρεις ̈εγκεφάλους ̈ τρία ̈κέντρα ̈ :
-το Διανοητικό κέντρο ( η έδρα της Κατάφασης )
-το Κινητικό κέντρο ( η έδρα της Άρνησης ) και
-το Συναισθηματικό κέντρο ( η έδρα της Συμβίβασης ).
Οι τρεις αντίστοιχοι εγκέφαλοι είναι τοποθετημένοι, στο κεφάλι, στην σπονδυλική στήλη, και στο ηλιακό πλέγμα. (31).
Ολόκληρη η ζωή του ανθρώπου είναι μία συνεχής μάχη μεταξύ των τριών αυτών εγκεφάλων του.
Η κυριαρχία του ενός έναντι των άλλων οδηγεί στην καταστροφή και τον θάνατο - «Ο θάνατος σε δόσεις του ενός τρίτου» όπως ειπώθηκε από τον Γκουρτζίεφ (32) . Αρμονία σημαίνει ισορροπία των τριών, σημαίνει επίτευξη της ̈ ολικό - εγκεφαλικό - εξισορροπημένης κατάστασης ̈ (33).
Μόνο τότε μπορεί να αρχίσει η εργασία της πνευματικής αλχημείας .
Διαφορετικά -αν δεν υπάρχει ισορροπία- τότε οι άνθρωποι γίνονται φορείς μόνο ̈της αρνητικής αρχής ̈ και σχηματίζουν μόνο το πλανητικό σώμα, έτσι οι ίδιοι είναι για τους εαυτούς τους κατεστραμμένοι για πάντα .(34).
Επομένως, για τον Γκουρτζίεφ, γνώση είναι η λειτουργία ενός μόνο κέντρου, ενώ το ̈είναι ̈ , είναι λειτουργία όλων των τριών κέντρων μαζί. Αυτή η τριϋπόστατη δομή εμφανίζεται στον άνθρωπο κατά πολλούς τρόπους.
Υπάρχουν τρία σώματα δυνατά για τον άνθρωπο : πέρα από το κανονικό ̈πλανητικό σώμα ̈, υπάρχει το σώμα ̈kesdjan ̈ και το ̈Ανώτατο οντικό σώμα ̈.(35). Παράλληλα υπάρχουν τρία είδη ̈οντικής τροφής ̈ που αντιστοιχούν σε αυτά τα τρία σώματα - δηλαδή, το κανονικό φαγητό, ο ̈αέρας ̈ ( ή ̈ η βοήθεια προς το φεγγάρι ̈) και οι ̈εντυπώσεις ̈ ( ή ̈ η βοήθεια προς τον Θεό ̈) .(36).
Επίσης τρία είδη σκέψης . (37).
Ο Άνθρωπος έχοντας την δική του θέση σε αυτήν την αρχιτεκτονική του Σύμπαντος, συμμετέχει και στην ζωή του αμέσως ανώτερου κόσμου καθώς επίσης και του αμέσως κατώτερου. Ο ίδιος είναι ένα αληθινό σύστημα διάμεσο στην τριάδα : ̈πλανήτες - άνθρωπος - άτομα ̈.
Η διεύρυνση της συνειδητότητας δεν γίνεται μόνο προς μία κατεύθυνση, δηλαδή, προς την κατεύθυνση των ανώτερων κόσμων μόνο αλλά συγχρόνως και προς τα κάτω... Παραδείγματος χάρη, όταν ένας άνθρωπος αρχίσει να αισθάνεται την ζωή των πλανητών ...αρχίζει συγχρόνως να αισθάνεται την ζωή των ατόμων. (38)
Επιστήμονες στην Φυσική, φαίνεται να έχουν επίσης ανακαλύψει αυτό το τριϋπόστατο. Οι σύγχρονοι φυσικοί έχουν αποδείξει ότι αυτό που συμβαίνει στην κλίμακα του ̈απείρως μικρού ̈ μπορεί να εξηγήσει τί συμβαίνει και στην κοσμική κλίμακα, αυτήν του ̈απείρως μεγάλου ̈.
Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΕΠΤΑ
Εάν ο Νόμος του Τρία αφορά την εσωτερική δυναμική κάθε συστήματος, η ανεξάντλητη αξία του Νόμου του Επτά ( ή ̈Επταπαραπαρσχινόχ ̈ ) είναι η βάση στην εκδήλωση όλων των διαδικασιών.
Για να καταλάβουμε τα χαρακτηριστικά και την λειτουργία αυτού του Νόμου, πρέπει να ξεκινήσουμε με την υπόθεση ότι ̈ Το Σύμπαν απαρτίζεται από Δονήσεις ̈ (39), μιας υπόθεσης που επιπλέον έχει αποδειχθεί πλήρως στο πειραματικό επίπεδο που σχετίζεται με τα μικροφυσικά και (μικρο)βιολογικά συστήματα . Τα φαινόμενα στα οποία η συνέχεια και η ασυνέχεια υπάρχουν ταυτοχρόνως, ο Γκουρτζίεφ τα ονόμαζε ̈δονήσεις ̈. Αυτές οι ̈δονήσεις ̈ είναι πολύ κοντά στα φαινόμενα της κβαντικής φυσικής και ορίζονται ταυτόχρονα σαν κλίμακα και σωματίδια .
Η αρχή της ασυνέχειας εκφράζεται σε διάφορα επίπεδα . Υπάρχει σαν ενδογενής ιδιότητα όλων των δονήσεων, αλλά επίσης εκδηλώνεται σε όλα τα φαινόμενα κατά την ανάπτυξη των δονήσεων που τα απαρτίζουν στην συγχώνευση και στο χωρισμό τους, ακόμα και στην δημιουργία υποσυστημάτων.
Οι δονήσεις έχουν κάποιο ̈ momentum ̈ (ορμή) που οφείλεται σε μία αρχική ώθηση. Έτσι λοιπόν μπορούν να αναπτυχθούν μέχρι ένα ορισμένο επίπεδο, όπου σταματούν. Για να συνεχίσουν την ανάπτυξη, χρειάζεται ένα ̈σοκ ̈, μια ανταλλαγή με τα περιβάλλοντα συστήματα των δονήσεων.
Αυτή η ανταλλαγή μπορεί να είναι περισσότερο ή λιγότερο χαοτική, τυχαία, ή μηχανική και τότε, η ανάπτυξη, του εν λόγω συστήματος θα είναι προβληματική, χωρίς κατεύθυνση.
Έτσι η ανάπτυξη αυτή μπορεί να απεικονιστεί σε μία τεθλασμένη γραμμή η οποία συνέχεια αλλάζει κατεύθυνση, κι ακόμα μπορεί να γυρίσει στο αρχικό σημείο, κλείνοντας τον φαύλο κύκλο του τυχαίου, ̈γυρίζοντας κυκλικά ̈.(40).
«Ο Νόμος αυτός εξηγεί γιατί δεν υπάρχουν ευθείες γραμμές στην φύση», λέει ο Γκουρτζίεφ και, «γιατί επίσης δεν μπορούμε να σκεφτόμαστε, ούτε να κάνουμε κάτι, γιατί κάθε τι σε μας είναι στην σκέψη, κάθε τι που μας συμβαίνει, συμβαίνει με τρόπο συνήθως αντίθετο από αυτόν που θέλουμε, ή που θα περιμέναμε.» (41)
Έτσι λοιπόν η συνεχής παρέκκλιση της κατεύθυνσης μπορεί να τελειώσει κάποτε σε μία κατεύθυνση διαμετρικά αντίθετη από την αρχική, ακόμα κι όταν διατηρεί τον αρχικό της τίτλο. Η μελέτη της Ιστορίας βασισμένη σε αυτήν την ιδέα της ̈φυσικής ̈ παρέκκλισης των δυνάμεων θα ήταν σίγουρα ανεκτίμητος θησαυρός βαθιάς διδασκαλίας .
Η ανταλλαγή μεταξύ ενός υποσυστήματος με τα άλλα περιβάλλοντα υποσυστήματα μπορεί να έχει συνοχή κατά την έννοια της αύξησης της δομής και της συντήρησης σε μία προκαθορισμένη ̈κατεύθυνση ̈. Αυτού του είδους η ανταλλαγή απαιτεί κάποιο βαθμό ̈θέλησης ̈ και ̈συνειδητότητας̈.
Ο Γκουρτζίεφ διακρίνει δύο είδη ̈διαστημάτων ̈, δηλ. χώρους , όπου οι δονήσεις δεν έχουν την δυνατότητα να αυξηθούν ανεξάρτητα : το πρώτο διάστημα, το οποίο μπορεί να διασταυρωθεί από μία ̈αυτόματη ̈ ανταλλαγή με τα γειτονικά συστήματα (μηχανικό - συμπίπτοντα ) (42), και ένα δεύτερο διάστημα, το οποίο μπορεί να διασταυρωθεί με την ανταλλαγή, με υποσυστήματα που ανήκουν σε άλλη κλίμακα, αλλά με περισσότερη δυσκολία (σκοπίμως - πραγματούμενα ) (43).
Ο Νόμος του Τρία και ο Νόμος του Επτά πρέπει να δρουν ταυτόχρονα στις εκδηλώσεις τους. Η πλήρης δύναμη του Νόμου του Τρία βρίσκεται στην τριϋπόστατη εφαρμογή της τριαδικής δομής, η οποία δίνει εννέα διαφορετικά δομικά στοιχεία εκδήλωσης. Επιπλέον δύο από τα διαστήματα έχουν διαφορετική φύση από τα υπόλοιπα επτά .
Η παρατήρηση αυτή δικαιολογεί το όνομα του Νόμου του Επτά όπως ακριβώς συμβαίνει αναλογικά στην μουσική κλίμακα και το αντίστοιχο όνομα του ̈ Νόμου των Οκτάβων ̈.
Η αναγνώριση των δύο τύπων διαστημάτων κάνει τον Γκουρτζίεφ να ξεχωρίζει μεταξύ δύο είδη οκτάβων ανάλογα με την θέση στην οποία βρίσκονται τα διαστήματα της οκτάβας : μία ̈κατερχόμενη ̈ οκτάβα στην οποία η πιο δύσκολη φάση ξεπερνιέται στην αρχή της οκτάβας , και μία ̈ανερχόμενη ̈ οκτάβα στην οποία η πιο δύσκολη φάση ξεπερνιέται στο τέλος της οκτάβας .
Όποτε υπάρχει λοιπόν μια ασυμμετρία στην κίνηση δύο αντίθετων κατευθύνσεων, δύο παράλληλα ̈ποτάμια ̈, η ̈κατερχόμενη ̈ κατεύθυνση συνδυάζεται με μία αύξηση πυκνότητας της ύλης, με μία μείωση της συχνότητας των δονήσεων και με μία αύξηση της ̈μηχανικότητας ̈. Από την άλλη μεριά, η ανερχόμενη κατεύθυνση συνδυάζεται με μία αύξηση της πυκνότητας της ενέργειας, αύξηση της συχνότητας των δονήσεων (και επομένως σε όλο και μεγαλύτερη ̈διαφάνεια ̈ της ύλης ) και σε μία αύξηση της ̈συνειδητότητας ̈.
Έτσι λοιπόν ο Γκουρτζίεφ κάνει ένα λεπτό διαχωρισμό μεταξύ ̈δημιουργίας ̈ και ̈εξέλιξης ̈ ο οποίος κατά την γνώμη μας θα μπορούσε να διαφωτίσει με τρόπο πολύ διαφορετικό, απόψεις της φυσικής, της βιολογίας, της ψυχολογίας και της ζωής των ανθρώπων.
Στην Δημιουργία, καθώς συνεπάγεται μία αύξηση της Μηχανικότητας , είναι αναγκαία μια όλο και πιο έντονη ̈ Βασιλεία της ποσότητας ̈, στην διατήρηση του ̈ φυσικού κόσμου ̈...
«Στην διαδικασία της δημιουργίας του τωρινού υπάρχοντος κόσμου, η θεϊκή Δύναμη – Θέλησης του Δημιουργού μας συμμετείχε μόνο στην αρχή. Η Επακολουθούμενη δημιουργία συνεχίστηκε αυτομάτως μόνη της, με την θέλησή της, ...χάρις στους δύο αυτούς θεμελιακούς πρωταρχικούς κοσμικούς νόμους .» (44)
Έτσι τα φυσικά συστήματα δημιουργούνται μόνα τους με την πάροδο του χρόνου. Χαίρουν κάποιας ανεξαρτησίας και κάποιας ελευθερίας αυτοοργάνωσης.
Έτσι λοιπόν και πάλι η σκέψη του Γκουρτζίεφ συνδέεται με μερικά θεμελιώδη συμπεράσματα της σύγχρονής επιστήμης . Παραδείγματος χάριν στην θεωρία Bootstrap της φυσικής, τα σωματίδια, κατασκευάζουν από μόνα τους, τους δικούς τους νόμους μέσω της εσωτερικής τους συνοχής και μέσω των αλληλεπιδράσεων τους με τα άλλα σωματίδια .
Κατ ́ αυτήν την έννοια η εξέλιξη εδώ παρουσιάζεται ̈αντίθετη προς την φύση ̈. Αλλά ο άνθρωπος ενώ εκπληρώνει τον σκοπό του σαν φυσιολογικό σύστημα είναι συγχρόνως ελεύθερος να προχωρήσει στην κατεύθυνση προς την εξέλιξη: Ο Άνθρωπος διαθέτει μέσα του την δυνατότητα της εξέλιξης.
Εξέλιξη αναγκαστική, μηχανική, δεν υπάρχει. Η Εξέλιξη είναι το αποτέλεσμα συνειδητού αγώνα .
Η φύση δεν χρειάζεται αυτήν την εξέλιξη, δεν την θέλει και πολεμά ενάντιά της .
«Η Εξέλιξη του ανθρώπου είναι η εξέλιξη της συνειδητότητας του. Και η συνειδητότητα δεν μπορεί να εξελιχθεί ασυνείδητα .
Η Εξέλιξη του ανθρώπου είναι η εξέλιξη της θέλησης του και η θέληση δεν μπορεί να εξελιχθεί αθέλητα .
Η Εξέλιξη του ανθρώπου είναι η εξέλιξη της δύναμης του να ̈δρα ̈ και η δράση δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα των πραγμάτων που απλώς συμβαίνουν.» (45)
Εάν ένας άνθρωπος δεν κάνει αυτήν την εκλογή τότε θα πρέπει να υποβληθεί στην αναπόφευκτη μοίρα της εξέλιξης . Δια τούτο σύμφωνα με τον Νόμο του Επτά, κάθε σύστημα στο σύμπαν πρέπει να ανέβει είτε να κατέβει, ή να εξελιχθεί ή να εξασθενίσει.
Ο Νόμος του Επτά (σε συνδυασμό με τον Νόμο του Τρία ) είναι δυνατό να αποτελέσει την βάση μιας πραγματικής επιστήμης συστημάτων. Όλα τα φαινόμενα προέρχονται από την αλληλοδιείσδυση των οκτάβων που προέρχονται από μια ίδια ή διαφορετικές κλίμακες . Η δομή των οκτάβων είναι επομένως δενδροειδής . Συγχρόνως κάθε δομικό στοιχείο μιας οκτάβας είναι το ίδιο μία ολόκληρη οκτάβα . Η ενότητα του κόσμου πραγματώνεται μέσα στην ποικιλία της . Μέσα στην Πραγματικότητα που έτσι δημιουργείται, η αιτία και το αποτέλεσμα συνυπάρχουν (ακόμα και όταν αυτό το ̈αποτέλεσμα ̈ γίνεται αντιληπτό με δυσκολία από κάποιο σχετικά ανεξάρτητο υποσύστημα ). Έτσι η αλληλοδιείσδυση των οκτάβων εξασφαλίζει την συνύπαρξη μεταξύ της συνέχειας και της ασυνέχειας και, της παρουσίας κάποιου στοιχείου ́αυθορμητισμού ̈, σε κάθε φαινόμενο της Πραγματικότητας .
ΤΟ ΕΝΝΕΑΓΡΑΜΜΑ
Η Ενωτική δράση του Νόμου του Τρία και του Νόμου του Επτά, εμφανίζεται στο Εννεάγραμμα, το βασικό σύμβολο της διδασκαλίας του Γκουρτζίεφ. « Το Εννεάγραμμα » λέει ο Γκουρτζίεφ, « είναι το Θεμελιώδες ιερόγλυφο μιας παγκόσμιας γλώσσας, το οποίο έχει τόσα διαφορετικά μηνύματα όσα επίπεδα ανθρώπων μπορούν να υπάρχουν.
Το Εννεάγραμμα είναι η διαρκής κίνηση, η ίδια διαρκής κίνηση που οι άνθρωποι έχουν αναζητήσει από την πιο παλιά αρχαιότητα και δεν μπόρεσαν να βρουν ποτέ ...είναι διαρκής κίνηση και ακόμα η φιλοσοφική λίθος των αλχημιστών !» (46)
Ο Νόμος του Τρία μπορεί να παρασταθεί γεωμετρικά με ένα τρίγωνο που συμβολίζει τις τρεις αρχές .
Ο Νόμος του Επτά δείχνει την ύπαρξη επτά όψεων στην τεμάχιση κάθε ολοκληρωμένου φαινομένου. Επίσης είναι συνδεδεμένος με την διαίρεση του 1 ( ενότητα ), με το 9, το αποτέλεσμα του οποίου είναι 0, ακολουθούμενο από την απεριόριστη επανάληψη του αριθμού 142857.
Ο αριθμός αυτός με τα έξι ψηφία είναι ένας περιοδικός αριθμός υπό την έννοια ότι στον πολλαπλασιασμό του με 1,2,3,4,5,6, ...κ.λ.π. δίνει σαν αποτέλεσμα μια κυκλική μετάθεση των συστατικών του αριθμών.
Στην θεωρία των αριθμών ο αριθμός αυτός έχει πάρα πολύ μελετηθεί και πράγματι έχει πολλές αξιοσημείωτες ιδιότητες. Παραδείγματος χάρη η ̈ψηφιακή ρίζα ̈ ( ή το θεοσοφικό άθροισμα) αυτού του αριθμού είναι 9, γιατί 1+4+2+8+5+7=27, 2+7=9 ). Τα έξι ψηφία του περιοδικού αριθμού 142857 και οι 3 κορυφές του τριγώνου, συνδυάζονται σε εννέα σημεία τοποθετημένα σε έναν κύκλο. (47).
Οι τρεις κορυφές του τριγώνου είναι φυσικά συνδεδεμένες με τα ψηφία 3, 6, και 9 (διότι αυτά δεν είναι παρόντα στον περιοδικό αριθμό 142857).
Υπάρχει ένα ̈εξωτερικό ̈ σχήμα και ένα ̈εσωτερικό ̈ στο Εννεάγραμμα.
Το εξωτερικό ( ο κύκλος ) αντιστοιχεί στην διαδοχική διάταξη 1,2,3,4, ...9. Το εσωτερικό σχήμα χωρίζεται σε δύο διαφορετικά σχήματα :
το "3 - 6 - 9" που συμβολίζει την δράση του Νόμου του Τρία
και το "1 - 4 - 2 - 8 - 5 - 7 - 1" που συμβολίζει την δράση του Νόμου του Επτά.
Τα δύο αυτά σχήματα έχουν έναν κοινό προσανατολισμό ο οποίος είναι επίσης σε συμφωνία με τον συνολικό προσανατολισμό του εξωτερικού σχήματος. Βέβαια υπάρχουν δύο ξεχωριστές δυνατές κατευθύνσεις, που αντιστοιχούν είτε στην καθοδική είτε στην ανοδική οκτάβα .
Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι ο περιοδικός αριθμός 142857, που εκπροσωπεί τον Νόμο του Επτά, περιέχει μόνον έξι ψηφία . Η αρχή της οκτάβας ταυτίζεται με την κορυφή του τριγώνου που είναι ο αριθμός 9. Έτσι ο Νόμος του Τρία είναι ενδογενώς και άμεσα συνδεδεμένος με κάθε εκδηλωμένο φαινόμενο. Ο αριθμός 9 είναι το μηδέν του δικού μας δεκαδικού συστήματος .
Επομένως τοπολογικά αντίστοιχου με το κέντρο του κύκλου, πηγή όλων των εκδηλώσεων. Οι άλλες δύο κορυφές του τριγώνου ( 3 και 6) είναι τοποθετημένες στις ̈παύσεις ̈ του Νόμου του Επτά, που εκπληρώνουν τον ρόλο των ̈σοκ ̈, αναγκαίων για την ανάπτυξη του δεδομένου φαινομένου.
Σύμφωνα με τον Νόμο του Επτά οι ίδιες αυτές παύσεις αποτελούν την αρχή δύο καινούργιων οκτάβων, των οποίων οι νότες ̈εναρμονίζονται ̈ στις δονήσεις με τις αντίστοιχες νότες της αρχικής οκτάβας ( μια ̈συμφωνία ̈ αναγκαία για την ̈ροή ̈ των ̈ρυθμών ̈ και για την ροή των δονήσεων).
Έτσι ένας ολοκληρωμένος περιοδικός κύκλος του Νόμου του Επτά απαιτεί τρεις διαφορετικές οκτάβες . Όταν αυτό λαμβάνεται υπ ́όψιν, τότε είναι δυνατόν να καταλάβουμε την φαινομενική ̈ανακρίβεια ̈ η οποία συμβαίνει στις θέσεις 6 (μεταξύ 5 και 7 ) και όχι στην ̈λογική ̈ τους θέση (μεταξύ 8 και 9) δεύτερη παύση της οκτάβας . (48) Η ̈ανακρίβεια ̈ αυτή είναι κατά τον Γκουρτζίεφ «σύμφωνα με τον Νόμο».
Μια κάποια ̈ασυμμετρία ̈ φαίνεται να υπάρχει μεταξύ των σημείων 3, 6 και 9, που συμβολίζουν τον Νόμο του Τρία . Τα σημεία 3 και 6 αντιπροσωπεύουν τις θέσεις ανταλλαγής με τα άλλα συστήματα, μια ανταλλαγή κατευθυνόμενη προς την ανάπτυξη της δομής του εν λόγο συστήματος .
Το σημείο επαφής του με ένα σύστημα ίδιας φύσης είναι το 9 και το οποίο φανερώνει κίνηση, σχέση, άνοιγμα. Οπότε το 9 όταν ξεκινήσει μια καινούργια οκτάβα, μπορεί να αναδυθεί από τον κύκλο και να παίξει τον ρόλο ενός ̈σοκ ̈ σε κάποιον άλλο κύκλο... οπότε ο κύκλος μεταμορφώνεται σε σπιράλ.
Η τοπολογική σύμπτωση μεταξύ ενός σημείου τρίτης (9) και ενός σημείου εβδόμης (η αρχή της οκτάβας) είναι αποκαλυπτικό για το νόημα του εννεαγράμματος .
Αυτό κάνει δυνατό να μην πέσουμε στην παγίδα της τρις- υπόστασης όπως πολλοί φιλόσοφοι από τον Jacob Boehme ( 1575-1624 ) μέχρι τον Charles Sanders Pierce ( 1839-1914 ), οι οποίοι αναγκάστηκαν να αλλάξουν το σημείο της τρίτης σε σημείο τετάρτης, στην προσπάθεια τους να συνδέσουν το σημείο τρίτης με την εκδήλωση. Έτσι ο Boehme εισήγαγε μια μεσάζουσα αρχή (την ̈Σοφία ̈ ) μεταξύ των τριών αρχών στον ορισμό του Νόμου του Τρία, και επτά ̈πηγές - πνεύματος ̈ ή ̈ποιότητες ̈ στον ορισμό του για τον Νόμο του Επτά. (49)
Οι τρεις πρώτες ̈ποιότητες ̈ είναι κάτω από την κυριαρχία της πρώτης αρχής (του ̈Κρυπτόμενου Θεού ̈) και οι υπόλοιπες τέσσερις είναι η εκδήλωση (του ̈Αποκαλυμμένου Θεού ̈). Στο διάστημα μεταξύ των τριών πρώτων ποιοτήτων και των υπόλοιπων τεσσάρων υπάρχει η αρχή της ασυνέχειας ( ̈διάταγμα ̈, ή ̈δημιουργική λέξη ̈ ). Αλλά ο Boehme δεν μιλά για την ύπαρξη ενός δεύτερου σημείου ασυνέχειας στον Νόμο του Επτά .
Η Σύγκριση του Εννεαγράμματος με το κεντρικό σύμβολο της ̈Αριθμολογίας ̈ του Kirchev (1602- 1680) είναι εξίσου πολύ επιμορφωτική. Το σύμβολο αυτό διαιρεί επίσης τον κύκλο σε εννέα σημεία, αλλά η εσωτερική γραμμή κατασκευάζεται από τρία ξεχωριστά σχήματα τρία αλληλοσυνδεδεμένα τρίγωνα). Το σύμβολο του Kirchev είναι επομένως στατικό χωρίς κίνηση.
Τέλος η παραλληλία μεταξύ του Εννεαγράμματος και του οράματος του Δάντη σχετικά με την δομή του θεϊκού κόσμου (η θεϊκή κωμωδία - ̈παράδεισος ̈ Cauto XXVIII ) είναι πολύ αποκαλυπτική. Ο Δάντης βλέπει τον Θεό σαν ένα σημείο πολύ μεγάλης λαμπρότητας . Εννέα κύκλοι οργανωμένοι σε τρεις τριάδες που γυρνούν γύρω από αυτό το σημείο και η περιστροφή τους γίνεται γρηγορότερη όσο πλησιάζουν την πηγή. Η ταχύτητα περιστροφής ( felicity ) είναι ανάλογη προς την εγγύτητα δράσης της αλήθειας, δηλ. της πηγής. Η ύπαρξη δύο αντίθετων κατευθύνσεων, ταυτισμένες η μία με τον υπέρ-αισθαντικό κόσμο και η άλλη με τον κόσμο των εκδηλώσεων, βρίσκονται και οι δύο στο δράμα του Δάντη. Οι εννέα σφαίρες που γυρίζουν γύρω από την γη έχουν ενεργοποιηθεί από την περιστροφική κίνηση της οποίας η ταχύτητα αυξάνει αναλογικά με την αντίστασή τους από την γη. Η μακρύτερη σφαίρα από την γη αντιστοιχεί με τον κοντινότερο κύκλο προς το σημείο - πηγής. Διάφοροι αναζητητές έχουν εξετάσει την σχέση μεταξύ του Εννεαγράμματος και άλλων παραδοσιακών συμβόλων, π.χ. ο ζωδιακός κύκλος (50), ή το Δέντρο της Ζωής της Καμπάλα (51). Ομοίως μία βαθιά σχέση μπορεί να υπάρξει ανάμεσα στο Εννεάγραμμα και στο εξάγραμμα του ̈Ι Ching ̈. Σίγουρα υπάρχει ένας απεριόριστος αριθμός πιθανών ̈αναγνώσεων ̈ του Εννεαγράμματος. Η ακρίβεια γίνεται εφικτή από την ύπαρξη ενός κοινού προσανατολισμού όλων αυτών των ερμηνειών. Σαν σύμβολο το Εννεάγραμμα δεν μπορεί να έχει ένα νόημα έσχατο και εξαντλητικό, αλλά δίνει νόημα σε κάθε φαινόμενο της ζωής και του σύμπαντος .
Για να καταλάβουμε το Εννεάγραμμα πρέπει να το ζήσουμε, να το βιώσουμε με το σώμα, με την αίσθηση, με τα αισθήματα και την σκέψη. Οι ̈κινήσεις ̈ και οι ιεροί χοροί, οι οποίοι αποτελούν ένα από τα πιο ουσιώδη μέρη της διδασκαλίας του Γκουρτζίεφ, αποκαλύπτουν πολλές απόψεις του Εννεαγράμματος. Αυτές οι ̈κινήσεις ̈ όπως και το ̈άκουσμα ̈ της μουσικής του Γκουρτζίεφ (που έχει γραφτεί σε συνεργασία με τον Thomas de Hartman ) προκαλούν μια ζωτική, πρακτική και βιώσιμη προσέγγιση του Νόμου του Τρία και του Νόμου του Επτά, ακόμα και ̈ενσαρκώσεις ̈ αυτών των δύο νόμων.
________________
(23) Αποσπάσματα από κείμενα του Γκουρτζίεφ
(24) Αποσπάσματα
(25) Όλα και τα Πάντα: Ιστορίες του Βελζεβούλ στον εγγονό του.
(26) Αποσπάσματα
(27) Βελζεβούλ
(28) Αποσπάσματα
(29) ̈Tiers inclus ̈
(30) Απόψεις
(31-32-33-34-35-36) Βελζεβούλ
(37-38) Όλα και τα Πάντα: Ιστορίες του Βελζεβούλ στον εγγονό του.
(39) Αποσπάσματα
(40-41) Αποσπάσματα
(42-43) Όλα και τα Πάντα: Ιστορίες του Βελζεβούλ στον εγγονό του.
(44-45) Αποσπάσματα
(46) Αποσπάσματα
(47-48) Αποσπάσματα
(49) Jacob Boehme, Aurora , Rising of the Dawn, Mysterium Magnum.
(50) Patrizia Novelli - Bachelet, The nostic Circle Samuel Weiser
(51) Z’ en ben Shimson Halevi, Tree of life, Rider and Co.London 1978
Οι Θεμελιώδεις Νόμοι του Σύμπαντος στην Κοσμολογία του Γκουρτζίεφ είναι ο ̈ Νόμος του Τρία ̈ (τρεις δυνάμεις ή τρεις αρχές ) και ο ̈ Νόμος του Επτά ̈ (ή ̈Νόμος της Οκτάβας ̈ ).
Εξ ́ αρχής η ιδέα αυτή που περιορίζει σε έναν μικρό αριθμό τους γενικούς νόμους, είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Εγκαθίσταται μια καινούργια μέθοδος που μπορεί να ονομαστεί ̈Υποθετικό - συμπερασματική ̈ , και η οποία για πρώτη φορά είχε χρησιμοποιηθεί από τον Kepler, και ξανά- ανακαλύφθηκε από την σύγχρονη επιστήμη. Δηλαδή παραδεχόμαστε κάποιον περιορισμένο αριθμό από νόμους, συχνά αφηρημένους και εκφραζόμενους σε μαθηματικά, και μετά απομακρυνόμαστε από την άμεση παρατηρούμενη πραγματικότητα, ...συμπεραίνουμε τις συνέπειες από αυτούς τους νόμους και μετά συγκρίνουμε τις συνέπειες αυτές με τα πειραματικά δεδομένα πληροφόρησης.
Η αντίστροφη μέθοδος μέσω της οποίας προσπαθούμε να συμπεράνουμε τους γενικούς νόμους από τις πειραματικές πληροφορίες, ανήκει σε επιστήμες που ακόμα δεν μπορούν να εκφραστούν σε μαθηματικά .
Η Υποθετικό-συμπερασματική μέθοδος έχει προσαρμοστεί στην μελέτη συστημάτων του κόσμου. Βέβαια υπάρχουν ειδικοί νόμοι ̈ λεπτομέρειας ̈ που χαρακτηρίζουν κάθε διαφορετικό επίπεδο της πραγματικότητας. Υπάρχουν όμως γενικοί νόμοι που είναι κοινοί σε όλα τα επίπεδα και σε όλες τις ̈κλίμακες ̈ της πραγματικότητας. Ο ίδιος ο Άνθρωπος λοιπόν, είναι μια εικόνα της πραγματικότητας: « ...η μελέτη του ανθρώπου και η μελέτη του κόσμου αλληλοϋποστηρίζονται .
Μελετώντας το Σύμπαν και τους νόμους του, ο Άνθρωπος μελετά τον εαυτό του, και μελετώντας τον εαυτό του μελετάει το Σύμπαν.» (24)
Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΤΡΙΑ
Στην από «...έναςαποτελεσμάτωνχαρακτηριστικέςπουδυνάμεις :
-μία ̈Δύναμη Κατάφασης ̈ ( ̈Παθητική δύναμη ̈ ή ̈Θετική δύναμη ̈)
-μία ̈Δύναμη Άρνησης ̈ ( ̈δύναμη Αντίστασης ̈ ή ̈Αρνητική δύναμη ̈) και
-μία ̈Δύναμη Εξουδετέρωσης ̈ ( ̈Εξισορροπητική δύναμη ̈ ή ̈Ουδέτερη δύναμη ̈).
Ο Γκουρτζίεφ βεβαιώνει ότι στην πραγματικότητα οι τρεις αυτές δυνάμεις είναι εξίσου ενεργητικές, ...ο χαρακτήρας της ̈ κατάφασης ̈ της ̈άρνησης ̈ ή της ̈εξουδετέρωσής ̈ τους, εμφανίζεται μόνον την στιγμή της συνάντησής τους .
Η πραγματικότητα γεννιέται από την αντίφαση η οποία ούτε λίγο ούτε πολύ, δεν είναι παρά η δυναμική αυτών των τριών δυνάμεων, παρούσες ταυτόχρονα σε κάθε πραγματικό φαινόμενο. «Μόνο η σύγκρουση μεταξύ δύο θέσεων έχει κάποια αξία», λέει ο Γκουρτζίεφ, «Μόνο το αντίθετο μπορεί να δημιουργήσει κάποιο αποτέλεσμα». (26)
Η πραγματικότητα έχει επομένως μια διαλεκτική δομή, ή πιο συγκεκριμένα ̈ τριαλεκτική ̈ με μια από τις τρεις δυνάμεις να επικρατεί .
Ο Γκουρτζίεφ στο βιβλίο του ̈Διηγήσεις του Βελζεβούλ προς τον εγγονό του ̈, δείχνει με άμεσο τρόπο αυτή την τριαλεκτική σκέψη μέσω του πανταχού παρόντος ενεργητικού στοιχείου, ονομαζόμενο ̈okidanokh ̈. Αυτό εκπροσωπεί την ένωση των τριών δυνάμεων το οποίο δεν μπορεί ποτέ να γίνει ̈αντιληπτό και αισθητό από τα όντα ̈(27) και που στην συνέχεια χωρίζεται στις τρεις του συνθετικές δυνάμεις κατά την στιγμή που εισχωρεί σε μία δεδομένη κρυστάλλωση.
Το ̈Okidanokh ̈ είναι το ̈Άγιο ̈ στοιχείο που βοηθά να πραγματώσει την λειτουργία ...του αντικειμενικού και θεϊκού λόγου. Ο Γκουρτζίεφ δίνει έμφαση στο γεγονός ότι παρόλο που είναι εύκολο να παρατηρήσουμε την αντίφαση σε κάθε φαινόμενο μεταξύ Κατάφασης και Άρνησης, εντούτοις είναι πολύ δύσκολο να καταλάβουμε και να παρατηρήσουμε την Τρίτη δύναμη, την Εξουδετερωτική. « Η αιτία αυτού του φαινομένου βρίσκεται στους λειτουργικούς περιορισμούς της καθημερινής ψυχολογικής λειτουργίας των ανθρώπων και στους κύριους τρόπους της αντίληψης που έχουμε για τον φαινομενικό κόσμο ...δηλαδή του τρόπου αίσθησης , του χώρου και του χρόνου, προερχόμενη από αυτούς τους περιορισμούς μας. » (28)
Με άλλα λόγια, η εξουδετερωτική δύναμη εκδηλώνεται η ίδια σε έναν χώρο διαφορετικό από τον στιγμιαίο χώρο - χρόνο που εμπεριέχει την δική μας ̈πραγματικότητα ̈. Είναι ένας απελευθερωτικός και πνευματοποιός παράγων.
Άραγε λοιπόν θα ήταν δυνατόν αυτή η Τρίτη δύναμη να είναι η πηγή της ασυνέχειας ; της μη - χωριστικότητας; της μη - τοποθεσίας; Εν πάση περιπτώσει αν και η σύγχρονη επιστήμη είναι ένας
θησαυρός ̈συστημάτων ̈ και ̈αντισυστημάτων ̈ ( σωματίδια - αντισωματίδια, κουάρκ - αντικουάρκ, ύλης - αντιύλης κ.λ.π. ...) εντούτοις περιέχει πολύ λιγότερα στοιχεία σχετικά με την ταυτόχρονη ύπαρξη ενός ̈ εξουδετερωτικό συστήματος ̈.
Πάντως σε μερικές θεωρίες της φυσικής φαίνεται να είναι αναγκαία η παραδοχή ενός μεγαλύτερου χώρου από τον συνεχή χώρο - χρόνο και αυτό μπορεί να θεωρηθεί σαν την πρώτη ένδειξη της εκδήλωσης της Τρίτης δύναμης.
Το γεγονός ότι αυτές οι θεωρίες προσπαθούν ενοποιήσουν όλες τις γνώσεις αλληλοεπίδρασης στην φυσική, αυτό έχει μεγάλη σημασία . Είναι επίσης σημαντικό να σημειωθεί ότι η τριαλεκτική του Lupasco που αναπτύχθηκε από μία γενίκευση των ιδιοτήτων των συστημάτων του κβάντα, προσφέρει αξιοσημείωτες αναλογίες με τον Νόμο του Τρία του Γκουρτζίεφ.
Οι τριάδες του Lupasco : η μία πραγμάτωση, εν δυνάμη ̈κατάσταση -Τ ̈ (29) και η άλλη ομοιογένειας, ετερογένειας, ̈κατάσταση - Τ ̈ είναι και οι δύο δυνατές απόψεις του Νόμου του Τρία.
Όπως ο Γκουρτζίεφ, που υποστήριζε ότι « η ενότητα αποτελείται από τρεις ύλες » (30), έτσι και ο Lupasco μιλά για τρεις ύλες αλλά με μία έννοια πιο περιορισμένη : δηλ. την μακροφυσική, την βιολογική και την κβαντική ύλη.
( Η τελευταία στην μικροφυσική ή στην ψυχική μορφή ). Μία άλλη ανακάλυψη του Νόμου του Τρία μπορεί επίσης στην φιλοσοφία του Pierce, με τις κατηγορίες του της ̈ πρωτοτυπίας ̈, ̈δευτερότητας ̈, και ̈τριτότητας ̈.
Η τριϋπόστατη δομή της πραγματικότητας είναι εγγραμμένη στον ίδιο τον άνθρωπο. Κατά μία έννοια ο άνθρωπος είναι η πραγμάτωση αυτής της τριϋπόστατης δομής .
Ο Γκουρτζίεφ υποστηρίζει ότι αυτό που ξεχωρίζει τον άνθρωπο από άλλες οντότητες στην φύση, είναι το γεγονός ότι ο άνθρωπος έχει τρεις ̈εγκεφάλους ̈ τρία ̈κέντρα ̈ :
-το Διανοητικό κέντρο ( η έδρα της Κατάφασης )
-το Κινητικό κέντρο ( η έδρα της Άρνησης ) και
-το Συναισθηματικό κέντρο ( η έδρα της Συμβίβασης ).
Οι τρεις αντίστοιχοι εγκέφαλοι είναι τοποθετημένοι, στο κεφάλι, στην σπονδυλική στήλη, και στο ηλιακό πλέγμα. (31).
Ολόκληρη η ζωή του ανθρώπου είναι μία συνεχής μάχη μεταξύ των τριών αυτών εγκεφάλων του.
Η κυριαρχία του ενός έναντι των άλλων οδηγεί στην καταστροφή και τον θάνατο - «Ο θάνατος σε δόσεις του ενός τρίτου» όπως ειπώθηκε από τον Γκουρτζίεφ (32) . Αρμονία σημαίνει ισορροπία των τριών, σημαίνει επίτευξη της ̈ ολικό - εγκεφαλικό - εξισορροπημένης κατάστασης ̈ (33).
Μόνο τότε μπορεί να αρχίσει η εργασία της πνευματικής αλχημείας .
Διαφορετικά -αν δεν υπάρχει ισορροπία- τότε οι άνθρωποι γίνονται φορείς μόνο ̈της αρνητικής αρχής ̈ και σχηματίζουν μόνο το πλανητικό σώμα, έτσι οι ίδιοι είναι για τους εαυτούς τους κατεστραμμένοι για πάντα .(34).
Επομένως, για τον Γκουρτζίεφ, γνώση είναι η λειτουργία ενός μόνο κέντρου, ενώ το ̈είναι ̈ , είναι λειτουργία όλων των τριών κέντρων μαζί. Αυτή η τριϋπόστατη δομή εμφανίζεται στον άνθρωπο κατά πολλούς τρόπους.
Υπάρχουν τρία σώματα δυνατά για τον άνθρωπο : πέρα από το κανονικό ̈πλανητικό σώμα ̈, υπάρχει το σώμα ̈kesdjan ̈ και το ̈Ανώτατο οντικό σώμα ̈.(35). Παράλληλα υπάρχουν τρία είδη ̈οντικής τροφής ̈ που αντιστοιχούν σε αυτά τα τρία σώματα - δηλαδή, το κανονικό φαγητό, ο ̈αέρας ̈ ( ή ̈ η βοήθεια προς το φεγγάρι ̈) και οι ̈εντυπώσεις ̈ ( ή ̈ η βοήθεια προς τον Θεό ̈) .(36).
Επίσης τρία είδη σκέψης . (37).
Ο Άνθρωπος έχοντας την δική του θέση σε αυτήν την αρχιτεκτονική του Σύμπαντος, συμμετέχει και στην ζωή του αμέσως ανώτερου κόσμου καθώς επίσης και του αμέσως κατώτερου. Ο ίδιος είναι ένα αληθινό σύστημα διάμεσο στην τριάδα : ̈πλανήτες - άνθρωπος - άτομα ̈.
Η διεύρυνση της συνειδητότητας δεν γίνεται μόνο προς μία κατεύθυνση, δηλαδή, προς την κατεύθυνση των ανώτερων κόσμων μόνο αλλά συγχρόνως και προς τα κάτω... Παραδείγματος χάρη, όταν ένας άνθρωπος αρχίσει να αισθάνεται την ζωή των πλανητών ...αρχίζει συγχρόνως να αισθάνεται την ζωή των ατόμων. (38)
Επιστήμονες στην Φυσική, φαίνεται να έχουν επίσης ανακαλύψει αυτό το τριϋπόστατο. Οι σύγχρονοι φυσικοί έχουν αποδείξει ότι αυτό που συμβαίνει στην κλίμακα του ̈απείρως μικρού ̈ μπορεί να εξηγήσει τί συμβαίνει και στην κοσμική κλίμακα, αυτήν του ̈απείρως μεγάλου ̈.
Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΕΠΤΑ
Εάν ο Νόμος του Τρία αφορά την εσωτερική δυναμική κάθε συστήματος, η ανεξάντλητη αξία του Νόμου του Επτά ( ή ̈Επταπαραπαρσχινόχ ̈ ) είναι η βάση στην εκδήλωση όλων των διαδικασιών.
Για να καταλάβουμε τα χαρακτηριστικά και την λειτουργία αυτού του Νόμου, πρέπει να ξεκινήσουμε με την υπόθεση ότι ̈ Το Σύμπαν απαρτίζεται από Δονήσεις ̈ (39), μιας υπόθεσης που επιπλέον έχει αποδειχθεί πλήρως στο πειραματικό επίπεδο που σχετίζεται με τα μικροφυσικά και (μικρο)βιολογικά συστήματα . Τα φαινόμενα στα οποία η συνέχεια και η ασυνέχεια υπάρχουν ταυτοχρόνως, ο Γκουρτζίεφ τα ονόμαζε ̈δονήσεις ̈. Αυτές οι ̈δονήσεις ̈ είναι πολύ κοντά στα φαινόμενα της κβαντικής φυσικής και ορίζονται ταυτόχρονα σαν κλίμακα και σωματίδια .
Η αρχή της ασυνέχειας εκφράζεται σε διάφορα επίπεδα . Υπάρχει σαν ενδογενής ιδιότητα όλων των δονήσεων, αλλά επίσης εκδηλώνεται σε όλα τα φαινόμενα κατά την ανάπτυξη των δονήσεων που τα απαρτίζουν στην συγχώνευση και στο χωρισμό τους, ακόμα και στην δημιουργία υποσυστημάτων.
Οι δονήσεις έχουν κάποιο ̈ momentum ̈ (ορμή) που οφείλεται σε μία αρχική ώθηση. Έτσι λοιπόν μπορούν να αναπτυχθούν μέχρι ένα ορισμένο επίπεδο, όπου σταματούν. Για να συνεχίσουν την ανάπτυξη, χρειάζεται ένα ̈σοκ ̈, μια ανταλλαγή με τα περιβάλλοντα συστήματα των δονήσεων.
Αυτή η ανταλλαγή μπορεί να είναι περισσότερο ή λιγότερο χαοτική, τυχαία, ή μηχανική και τότε, η ανάπτυξη, του εν λόγω συστήματος θα είναι προβληματική, χωρίς κατεύθυνση.
Έτσι η ανάπτυξη αυτή μπορεί να απεικονιστεί σε μία τεθλασμένη γραμμή η οποία συνέχεια αλλάζει κατεύθυνση, κι ακόμα μπορεί να γυρίσει στο αρχικό σημείο, κλείνοντας τον φαύλο κύκλο του τυχαίου, ̈γυρίζοντας κυκλικά ̈.(40).
«Ο Νόμος αυτός εξηγεί γιατί δεν υπάρχουν ευθείες γραμμές στην φύση», λέει ο Γκουρτζίεφ και, «γιατί επίσης δεν μπορούμε να σκεφτόμαστε, ούτε να κάνουμε κάτι, γιατί κάθε τι σε μας είναι στην σκέψη, κάθε τι που μας συμβαίνει, συμβαίνει με τρόπο συνήθως αντίθετο από αυτόν που θέλουμε, ή που θα περιμέναμε.» (41)
Έτσι λοιπόν η συνεχής παρέκκλιση της κατεύθυνσης μπορεί να τελειώσει κάποτε σε μία κατεύθυνση διαμετρικά αντίθετη από την αρχική, ακόμα κι όταν διατηρεί τον αρχικό της τίτλο. Η μελέτη της Ιστορίας βασισμένη σε αυτήν την ιδέα της ̈φυσικής ̈ παρέκκλισης των δυνάμεων θα ήταν σίγουρα ανεκτίμητος θησαυρός βαθιάς διδασκαλίας .
Η ανταλλαγή μεταξύ ενός υποσυστήματος με τα άλλα περιβάλλοντα υποσυστήματα μπορεί να έχει συνοχή κατά την έννοια της αύξησης της δομής και της συντήρησης σε μία προκαθορισμένη ̈κατεύθυνση ̈. Αυτού του είδους η ανταλλαγή απαιτεί κάποιο βαθμό ̈θέλησης ̈ και ̈συνειδητότητας̈.
Ο Γκουρτζίεφ διακρίνει δύο είδη ̈διαστημάτων ̈, δηλ. χώρους , όπου οι δονήσεις δεν έχουν την δυνατότητα να αυξηθούν ανεξάρτητα : το πρώτο διάστημα, το οποίο μπορεί να διασταυρωθεί από μία ̈αυτόματη ̈ ανταλλαγή με τα γειτονικά συστήματα (μηχανικό - συμπίπτοντα ) (42), και ένα δεύτερο διάστημα, το οποίο μπορεί να διασταυρωθεί με την ανταλλαγή, με υποσυστήματα που ανήκουν σε άλλη κλίμακα, αλλά με περισσότερη δυσκολία (σκοπίμως - πραγματούμενα ) (43).
Ο Νόμος του Τρία και ο Νόμος του Επτά πρέπει να δρουν ταυτόχρονα στις εκδηλώσεις τους. Η πλήρης δύναμη του Νόμου του Τρία βρίσκεται στην τριϋπόστατη εφαρμογή της τριαδικής δομής, η οποία δίνει εννέα διαφορετικά δομικά στοιχεία εκδήλωσης. Επιπλέον δύο από τα διαστήματα έχουν διαφορετική φύση από τα υπόλοιπα επτά .
Η παρατήρηση αυτή δικαιολογεί το όνομα του Νόμου του Επτά όπως ακριβώς συμβαίνει αναλογικά στην μουσική κλίμακα και το αντίστοιχο όνομα του ̈ Νόμου των Οκτάβων ̈.
Η αναγνώριση των δύο τύπων διαστημάτων κάνει τον Γκουρτζίεφ να ξεχωρίζει μεταξύ δύο είδη οκτάβων ανάλογα με την θέση στην οποία βρίσκονται τα διαστήματα της οκτάβας : μία ̈κατερχόμενη ̈ οκτάβα στην οποία η πιο δύσκολη φάση ξεπερνιέται στην αρχή της οκτάβας , και μία ̈ανερχόμενη ̈ οκτάβα στην οποία η πιο δύσκολη φάση ξεπερνιέται στο τέλος της οκτάβας .
Όποτε υπάρχει λοιπόν μια ασυμμετρία στην κίνηση δύο αντίθετων κατευθύνσεων, δύο παράλληλα ̈ποτάμια ̈, η ̈κατερχόμενη ̈ κατεύθυνση συνδυάζεται με μία αύξηση πυκνότητας της ύλης, με μία μείωση της συχνότητας των δονήσεων και με μία αύξηση της ̈μηχανικότητας ̈. Από την άλλη μεριά, η ανερχόμενη κατεύθυνση συνδυάζεται με μία αύξηση της πυκνότητας της ενέργειας, αύξηση της συχνότητας των δονήσεων (και επομένως σε όλο και μεγαλύτερη ̈διαφάνεια ̈ της ύλης ) και σε μία αύξηση της ̈συνειδητότητας ̈.
Έτσι λοιπόν ο Γκουρτζίεφ κάνει ένα λεπτό διαχωρισμό μεταξύ ̈δημιουργίας ̈ και ̈εξέλιξης ̈ ο οποίος κατά την γνώμη μας θα μπορούσε να διαφωτίσει με τρόπο πολύ διαφορετικό, απόψεις της φυσικής, της βιολογίας, της ψυχολογίας και της ζωής των ανθρώπων.
Στην Δημιουργία, καθώς συνεπάγεται μία αύξηση της Μηχανικότητας , είναι αναγκαία μια όλο και πιο έντονη ̈ Βασιλεία της ποσότητας ̈, στην διατήρηση του ̈ φυσικού κόσμου ̈...
«Στην διαδικασία της δημιουργίας του τωρινού υπάρχοντος κόσμου, η θεϊκή Δύναμη – Θέλησης του Δημιουργού μας συμμετείχε μόνο στην αρχή. Η Επακολουθούμενη δημιουργία συνεχίστηκε αυτομάτως μόνη της, με την θέλησή της, ...χάρις στους δύο αυτούς θεμελιακούς πρωταρχικούς κοσμικούς νόμους .» (44)
Έτσι τα φυσικά συστήματα δημιουργούνται μόνα τους με την πάροδο του χρόνου. Χαίρουν κάποιας ανεξαρτησίας και κάποιας ελευθερίας αυτοοργάνωσης.
Έτσι λοιπόν και πάλι η σκέψη του Γκουρτζίεφ συνδέεται με μερικά θεμελιώδη συμπεράσματα της σύγχρονής επιστήμης . Παραδείγματος χάριν στην θεωρία Bootstrap της φυσικής, τα σωματίδια, κατασκευάζουν από μόνα τους, τους δικούς τους νόμους μέσω της εσωτερικής τους συνοχής και μέσω των αλληλεπιδράσεων τους με τα άλλα σωματίδια .
Κατ ́ αυτήν την έννοια η εξέλιξη εδώ παρουσιάζεται ̈αντίθετη προς την φύση ̈. Αλλά ο άνθρωπος ενώ εκπληρώνει τον σκοπό του σαν φυσιολογικό σύστημα είναι συγχρόνως ελεύθερος να προχωρήσει στην κατεύθυνση προς την εξέλιξη: Ο Άνθρωπος διαθέτει μέσα του την δυνατότητα της εξέλιξης.
Εξέλιξη αναγκαστική, μηχανική, δεν υπάρχει. Η Εξέλιξη είναι το αποτέλεσμα συνειδητού αγώνα .
Η φύση δεν χρειάζεται αυτήν την εξέλιξη, δεν την θέλει και πολεμά ενάντιά της .
«Η Εξέλιξη του ανθρώπου είναι η εξέλιξη της συνειδητότητας του. Και η συνειδητότητα δεν μπορεί να εξελιχθεί ασυνείδητα .
Η Εξέλιξη του ανθρώπου είναι η εξέλιξη της θέλησης του και η θέληση δεν μπορεί να εξελιχθεί αθέλητα .
Η Εξέλιξη του ανθρώπου είναι η εξέλιξη της δύναμης του να ̈δρα ̈ και η δράση δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα των πραγμάτων που απλώς συμβαίνουν.» (45)
Εάν ένας άνθρωπος δεν κάνει αυτήν την εκλογή τότε θα πρέπει να υποβληθεί στην αναπόφευκτη μοίρα της εξέλιξης . Δια τούτο σύμφωνα με τον Νόμο του Επτά, κάθε σύστημα στο σύμπαν πρέπει να ανέβει είτε να κατέβει, ή να εξελιχθεί ή να εξασθενίσει.
Ο Νόμος του Επτά (σε συνδυασμό με τον Νόμο του Τρία ) είναι δυνατό να αποτελέσει την βάση μιας πραγματικής επιστήμης συστημάτων. Όλα τα φαινόμενα προέρχονται από την αλληλοδιείσδυση των οκτάβων που προέρχονται από μια ίδια ή διαφορετικές κλίμακες . Η δομή των οκτάβων είναι επομένως δενδροειδής . Συγχρόνως κάθε δομικό στοιχείο μιας οκτάβας είναι το ίδιο μία ολόκληρη οκτάβα . Η ενότητα του κόσμου πραγματώνεται μέσα στην ποικιλία της . Μέσα στην Πραγματικότητα που έτσι δημιουργείται, η αιτία και το αποτέλεσμα συνυπάρχουν (ακόμα και όταν αυτό το ̈αποτέλεσμα ̈ γίνεται αντιληπτό με δυσκολία από κάποιο σχετικά ανεξάρτητο υποσύστημα ). Έτσι η αλληλοδιείσδυση των οκτάβων εξασφαλίζει την συνύπαρξη μεταξύ της συνέχειας και της ασυνέχειας και, της παρουσίας κάποιου στοιχείου ́αυθορμητισμού ̈, σε κάθε φαινόμενο της Πραγματικότητας .
ΤΟ ΕΝΝΕΑΓΡΑΜΜΑ
Η Ενωτική δράση του Νόμου του Τρία και του Νόμου του Επτά, εμφανίζεται στο Εννεάγραμμα, το βασικό σύμβολο της διδασκαλίας του Γκουρτζίεφ. « Το Εννεάγραμμα » λέει ο Γκουρτζίεφ, « είναι το Θεμελιώδες ιερόγλυφο μιας παγκόσμιας γλώσσας, το οποίο έχει τόσα διαφορετικά μηνύματα όσα επίπεδα ανθρώπων μπορούν να υπάρχουν.
Το Εννεάγραμμα είναι η διαρκής κίνηση, η ίδια διαρκής κίνηση που οι άνθρωποι έχουν αναζητήσει από την πιο παλιά αρχαιότητα και δεν μπόρεσαν να βρουν ποτέ ...είναι διαρκής κίνηση και ακόμα η φιλοσοφική λίθος των αλχημιστών !» (46)
Ο Νόμος του Τρία μπορεί να παρασταθεί γεωμετρικά με ένα τρίγωνο που συμβολίζει τις τρεις αρχές .
Ο Νόμος του Επτά δείχνει την ύπαρξη επτά όψεων στην τεμάχιση κάθε ολοκληρωμένου φαινομένου. Επίσης είναι συνδεδεμένος με την διαίρεση του 1 ( ενότητα ), με το 9, το αποτέλεσμα του οποίου είναι 0, ακολουθούμενο από την απεριόριστη επανάληψη του αριθμού 142857.
Ο αριθμός αυτός με τα έξι ψηφία είναι ένας περιοδικός αριθμός υπό την έννοια ότι στον πολλαπλασιασμό του με 1,2,3,4,5,6, ...κ.λ.π. δίνει σαν αποτέλεσμα μια κυκλική μετάθεση των συστατικών του αριθμών.
Στην θεωρία των αριθμών ο αριθμός αυτός έχει πάρα πολύ μελετηθεί και πράγματι έχει πολλές αξιοσημείωτες ιδιότητες. Παραδείγματος χάρη η ̈ψηφιακή ρίζα ̈ ( ή το θεοσοφικό άθροισμα) αυτού του αριθμού είναι 9, γιατί 1+4+2+8+5+7=27, 2+7=9 ). Τα έξι ψηφία του περιοδικού αριθμού 142857 και οι 3 κορυφές του τριγώνου, συνδυάζονται σε εννέα σημεία τοποθετημένα σε έναν κύκλο. (47).
Οι τρεις κορυφές του τριγώνου είναι φυσικά συνδεδεμένες με τα ψηφία 3, 6, και 9 (διότι αυτά δεν είναι παρόντα στον περιοδικό αριθμό 142857).
Υπάρχει ένα ̈εξωτερικό ̈ σχήμα και ένα ̈εσωτερικό ̈ στο Εννεάγραμμα.
Το εξωτερικό ( ο κύκλος ) αντιστοιχεί στην διαδοχική διάταξη 1,2,3,4, ...9. Το εσωτερικό σχήμα χωρίζεται σε δύο διαφορετικά σχήματα :
το "3 - 6 - 9" που συμβολίζει την δράση του Νόμου του Τρία
και το "1 - 4 - 2 - 8 - 5 - 7 - 1" που συμβολίζει την δράση του Νόμου του Επτά.
Τα δύο αυτά σχήματα έχουν έναν κοινό προσανατολισμό ο οποίος είναι επίσης σε συμφωνία με τον συνολικό προσανατολισμό του εξωτερικού σχήματος. Βέβαια υπάρχουν δύο ξεχωριστές δυνατές κατευθύνσεις, που αντιστοιχούν είτε στην καθοδική είτε στην ανοδική οκτάβα .
Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι ο περιοδικός αριθμός 142857, που εκπροσωπεί τον Νόμο του Επτά, περιέχει μόνον έξι ψηφία . Η αρχή της οκτάβας ταυτίζεται με την κορυφή του τριγώνου που είναι ο αριθμός 9. Έτσι ο Νόμος του Τρία είναι ενδογενώς και άμεσα συνδεδεμένος με κάθε εκδηλωμένο φαινόμενο. Ο αριθμός 9 είναι το μηδέν του δικού μας δεκαδικού συστήματος .
Επομένως τοπολογικά αντίστοιχου με το κέντρο του κύκλου, πηγή όλων των εκδηλώσεων. Οι άλλες δύο κορυφές του τριγώνου ( 3 και 6) είναι τοποθετημένες στις ̈παύσεις ̈ του Νόμου του Επτά, που εκπληρώνουν τον ρόλο των ̈σοκ ̈, αναγκαίων για την ανάπτυξη του δεδομένου φαινομένου.
Σύμφωνα με τον Νόμο του Επτά οι ίδιες αυτές παύσεις αποτελούν την αρχή δύο καινούργιων οκτάβων, των οποίων οι νότες ̈εναρμονίζονται ̈ στις δονήσεις με τις αντίστοιχες νότες της αρχικής οκτάβας ( μια ̈συμφωνία ̈ αναγκαία για την ̈ροή ̈ των ̈ρυθμών ̈ και για την ροή των δονήσεων).
Έτσι ένας ολοκληρωμένος περιοδικός κύκλος του Νόμου του Επτά απαιτεί τρεις διαφορετικές οκτάβες . Όταν αυτό λαμβάνεται υπ ́όψιν, τότε είναι δυνατόν να καταλάβουμε την φαινομενική ̈ανακρίβεια ̈ η οποία συμβαίνει στις θέσεις 6 (μεταξύ 5 και 7 ) και όχι στην ̈λογική ̈ τους θέση (μεταξύ 8 και 9) δεύτερη παύση της οκτάβας . (48) Η ̈ανακρίβεια ̈ αυτή είναι κατά τον Γκουρτζίεφ «σύμφωνα με τον Νόμο».
Μια κάποια ̈ασυμμετρία ̈ φαίνεται να υπάρχει μεταξύ των σημείων 3, 6 και 9, που συμβολίζουν τον Νόμο του Τρία . Τα σημεία 3 και 6 αντιπροσωπεύουν τις θέσεις ανταλλαγής με τα άλλα συστήματα, μια ανταλλαγή κατευθυνόμενη προς την ανάπτυξη της δομής του εν λόγο συστήματος .
Το σημείο επαφής του με ένα σύστημα ίδιας φύσης είναι το 9 και το οποίο φανερώνει κίνηση, σχέση, άνοιγμα. Οπότε το 9 όταν ξεκινήσει μια καινούργια οκτάβα, μπορεί να αναδυθεί από τον κύκλο και να παίξει τον ρόλο ενός ̈σοκ ̈ σε κάποιον άλλο κύκλο... οπότε ο κύκλος μεταμορφώνεται σε σπιράλ.
Η τοπολογική σύμπτωση μεταξύ ενός σημείου τρίτης (9) και ενός σημείου εβδόμης (η αρχή της οκτάβας) είναι αποκαλυπτικό για το νόημα του εννεαγράμματος .
Αυτό κάνει δυνατό να μην πέσουμε στην παγίδα της τρις- υπόστασης όπως πολλοί φιλόσοφοι από τον Jacob Boehme ( 1575-1624 ) μέχρι τον Charles Sanders Pierce ( 1839-1914 ), οι οποίοι αναγκάστηκαν να αλλάξουν το σημείο της τρίτης σε σημείο τετάρτης, στην προσπάθεια τους να συνδέσουν το σημείο τρίτης με την εκδήλωση. Έτσι ο Boehme εισήγαγε μια μεσάζουσα αρχή (την ̈Σοφία ̈ ) μεταξύ των τριών αρχών στον ορισμό του Νόμου του Τρία, και επτά ̈πηγές - πνεύματος ̈ ή ̈ποιότητες ̈ στον ορισμό του για τον Νόμο του Επτά. (49)
Οι τρεις πρώτες ̈ποιότητες ̈ είναι κάτω από την κυριαρχία της πρώτης αρχής (του ̈Κρυπτόμενου Θεού ̈) και οι υπόλοιπες τέσσερις είναι η εκδήλωση (του ̈Αποκαλυμμένου Θεού ̈). Στο διάστημα μεταξύ των τριών πρώτων ποιοτήτων και των υπόλοιπων τεσσάρων υπάρχει η αρχή της ασυνέχειας ( ̈διάταγμα ̈, ή ̈δημιουργική λέξη ̈ ). Αλλά ο Boehme δεν μιλά για την ύπαρξη ενός δεύτερου σημείου ασυνέχειας στον Νόμο του Επτά .
Η Σύγκριση του Εννεαγράμματος με το κεντρικό σύμβολο της ̈Αριθμολογίας ̈ του Kirchev (1602- 1680) είναι εξίσου πολύ επιμορφωτική. Το σύμβολο αυτό διαιρεί επίσης τον κύκλο σε εννέα σημεία, αλλά η εσωτερική γραμμή κατασκευάζεται από τρία ξεχωριστά σχήματα τρία αλληλοσυνδεδεμένα τρίγωνα). Το σύμβολο του Kirchev είναι επομένως στατικό χωρίς κίνηση.
Τέλος η παραλληλία μεταξύ του Εννεαγράμματος και του οράματος του Δάντη σχετικά με την δομή του θεϊκού κόσμου (η θεϊκή κωμωδία - ̈παράδεισος ̈ Cauto XXVIII ) είναι πολύ αποκαλυπτική. Ο Δάντης βλέπει τον Θεό σαν ένα σημείο πολύ μεγάλης λαμπρότητας . Εννέα κύκλοι οργανωμένοι σε τρεις τριάδες που γυρνούν γύρω από αυτό το σημείο και η περιστροφή τους γίνεται γρηγορότερη όσο πλησιάζουν την πηγή. Η ταχύτητα περιστροφής ( felicity ) είναι ανάλογη προς την εγγύτητα δράσης της αλήθειας, δηλ. της πηγής. Η ύπαρξη δύο αντίθετων κατευθύνσεων, ταυτισμένες η μία με τον υπέρ-αισθαντικό κόσμο και η άλλη με τον κόσμο των εκδηλώσεων, βρίσκονται και οι δύο στο δράμα του Δάντη. Οι εννέα σφαίρες που γυρίζουν γύρω από την γη έχουν ενεργοποιηθεί από την περιστροφική κίνηση της οποίας η ταχύτητα αυξάνει αναλογικά με την αντίστασή τους από την γη. Η μακρύτερη σφαίρα από την γη αντιστοιχεί με τον κοντινότερο κύκλο προς το σημείο - πηγής. Διάφοροι αναζητητές έχουν εξετάσει την σχέση μεταξύ του Εννεαγράμματος και άλλων παραδοσιακών συμβόλων, π.χ. ο ζωδιακός κύκλος (50), ή το Δέντρο της Ζωής της Καμπάλα (51). Ομοίως μία βαθιά σχέση μπορεί να υπάρξει ανάμεσα στο Εννεάγραμμα και στο εξάγραμμα του ̈Ι Ching ̈. Σίγουρα υπάρχει ένας απεριόριστος αριθμός πιθανών ̈αναγνώσεων ̈ του Εννεαγράμματος. Η ακρίβεια γίνεται εφικτή από την ύπαρξη ενός κοινού προσανατολισμού όλων αυτών των ερμηνειών. Σαν σύμβολο το Εννεάγραμμα δεν μπορεί να έχει ένα νόημα έσχατο και εξαντλητικό, αλλά δίνει νόημα σε κάθε φαινόμενο της ζωής και του σύμπαντος .
Για να καταλάβουμε το Εννεάγραμμα πρέπει να το ζήσουμε, να το βιώσουμε με το σώμα, με την αίσθηση, με τα αισθήματα και την σκέψη. Οι ̈κινήσεις ̈ και οι ιεροί χοροί, οι οποίοι αποτελούν ένα από τα πιο ουσιώδη μέρη της διδασκαλίας του Γκουρτζίεφ, αποκαλύπτουν πολλές απόψεις του Εννεαγράμματος. Αυτές οι ̈κινήσεις ̈ όπως και το ̈άκουσμα ̈ της μουσικής του Γκουρτζίεφ (που έχει γραφτεί σε συνεργασία με τον Thomas de Hartman ) προκαλούν μια ζωτική, πρακτική και βιώσιμη προσέγγιση του Νόμου του Τρία και του Νόμου του Επτά, ακόμα και ̈ενσαρκώσεις ̈ αυτών των δύο νόμων.
________________
(23) Αποσπάσματα από κείμενα του Γκουρτζίεφ
(24) Αποσπάσματα
(25) Όλα και τα Πάντα: Ιστορίες του Βελζεβούλ στον εγγονό του.
(26) Αποσπάσματα
(27) Βελζεβούλ
(28) Αποσπάσματα
(29) ̈Tiers inclus ̈
(30) Απόψεις
(31-32-33-34-35-36) Βελζεβούλ
(37-38) Όλα και τα Πάντα: Ιστορίες του Βελζεβούλ στον εγγονό του.
(39) Αποσπάσματα
(40-41) Αποσπάσματα
(42-43) Όλα και τα Πάντα: Ιστορίες του Βελζεβούλ στον εγγονό του.
(44-45) Αποσπάσματα
(46) Αποσπάσματα
(47-48) Αποσπάσματα
(49) Jacob Boehme, Aurora , Rising of the Dawn, Mysterium Magnum.
(50) Patrizia Novelli - Bachelet, The nostic Circle Samuel Weiser
(51) Z’ en ben Shimson Halevi, Tree of life, Rider and Co.London 1978
Basarab Nicolescu
Ο ΓΚΟΥΡΤΖΙΕΦ ΚΑΙ Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου