ΑΙ ΕΠΤΑ «ΜΥΗΣΕΙΣ» ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ – ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ Σ. ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ

Η ΠΡΩΤΗ «ΜΥΗΣΙΣ»: «ΜΕΛΧΙΖΕΔΕΚ ΥΙΟΣ»

Εις κάθε «Μύησιν» ο Ιησούς, ως κοινός ιδιώτης, ή μέλος Τάξεως τινός, ανελάμβανε νέον όνομα, νέαν εξυπηρέτησιν και ουδείς εγνώριζε την πραγματικήν αυτού ιδιότητα. Κατά την πρώτην «Μύησιν» παρουσιάσθη ως μέλος της Τάξεως Μελχιζεδέκ – «Μελχιζεδέκ Υιός» – και εξυπηρέτησεν επί εκατόν έτη. Οποίον ήτο το Σύστημα ή η πόλις εις την οποίαν η «Μύησις» αύτη έλαβεν χώραν δεν γνωρίζομεν. Είναι γνωστόν όμως ότι τρεις ημέρας μετάτην αναχώρησίν του εκ Σάλβιγκτον, πρωτεύουσαν του σύμπαντος Νέβαδον εξηγγέλθη δια του ραδιοφώνου, εκ της Σφαίρας των Μελχιζεδέκ ότι «εν μέλος της Τάξεώς μας αφίχθη σήμερον, το οποίον αν και δεν ανήκει εις το Τοπικόν μας Τμήμα, εν τούτοις είναι εις των Μελχιζεδέκ. Φέρει πιστοποιητικά ταυτότητος, υπεγεγραμμένα παρά του Εμμανουήλ της Σάλβινκτον, των «Αρχαίων των ημερών» και από μέλη της Havona».

Κατά την απουσίαν του εκ Σάλβινκτον, ο πρεσβύτερος αδελφός του Εμμανουήλ, εκ Havona ανέλαβε την διοίκησιν του Νέβαδον. Τον σκοπόν της απουσίας του μόνον ο Εμμανουήλ, ο Γαβριήλ, και δύο ή τρεις άλλοι την εγνώριζον. Εις διάγγελμα, προ της αναχωρήσεώς του ο Ιησούς είπεν ότι θα απουσιάση όπως εκτελέση ωρισμένην εξυπηρέτησιν δια τον Θεόν Πατέρα. Η επιστροφή του ήτο αιφνίδιος και ουδείς είχεν την ελαχίστην νύξιν επ' αυτού.

Η ΔΕΥΤΕΡΑ «ΜΥΗΣΙΣ»: «ΣΩΤΗΡ ΗΓΕΜΩΝ»

Επί 150 εκατομμύρια έτη, μετά την πρώτην «Μύησιν» όλα έβαινον κατ' ευχήν, εις το Τοπικόν Σύμπαν Νέβαδον, ότε αποστασία του Ηγεμόνος – Κυβερνήτου του Συστήματος Παλόνια, εν τω 37ω Αστερισμώ έλαβε χώραν. Τούτο ήτο το πρώτον τοιούτον κρούσμα όπερ ποτέ συνέβη εις το Σύμπαν και μεγάλως διετάραξεν τους ιθύνοντας εις τε τον Αστερισμόν ως και την Σάλβινκτον.

Κατ' εκείνην την εποχήν ο Ιησούς προετοιμάζετο δια την Δευτέραν «Μύησιν» και η ανταρσία του Κυβερνήτου Λοντένια, του έδωκε την ευκαιρίαν προς εξυπηρετικήν εκπλήρωσίν της. Ούτως, εν μια των ημερών, όλως απροσδοκήτως, ενεφανίσθη εις την Παλόνια, με ξένην ιδιότητα, και αφού έδωσε όλα τα αναγκαιούντα πιστοποιητικά, επίσημα έγγραφα, υπογεγραμμένα παρά του Εμμανουήλ, εν Σάλβινκτον, και των «Αρχαίων των Ημερών», εν Uversa, εγνωστοποίησεν εις τον αποστάτην Λουτένια ότι αναλαμβάνει, προσωρινώς, την διαχείρισιν του Συστήματος, μέχρι του διορισμού νέου Ηγεμόνος – Κυβερνήτου.

Επί 75 γήινα έτη, ο μυστηριώδης διοικητής εκυβέρνησε το Σύστημα, με σοφίαν, αγάπην και άμεμπτον δικαιοσύνην. Έλεος και ευσπλαχνία ήσαν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του. Προσωπικώς προσεπάθει να βοηθήση κοινούς ιδιώτας και ο λαός τόσον τον ηγάπησεν ώστε να τον θεωρεί ημίθεον. Η καλωσύνη του ήτο απέραντος. Αυτόν τούτον τον έκπτωτον Λουτένια, του προσέφερεν συνδιοίκησιν του Συστήματος εάν ανεγνώριζε το σφάλμα του και μετηνόει.

Εν τέλει ο καιρός ήλθεν όπου ο νέος Ηγεμών – Κυβερνήτης αφίχθη, και η προσωρινή κυβέρνησις του παρέδωσε την διοίκησιν. Ολόκληρος η Παλόνια επένθησε την αποχώρησιν του λατρευτού της κυβερνήτου – του ευγενέστερου, του πλέον σοφού και του δικαιότατου. Ακόμη και αυτός ο Λουτίνια δεν ηδύνατο παρά να τον επαινέση, καίτοι ενδομύχως εγνώριζεν ότι ο προσωρινός κυβερνήτης ήτο ο ίδιος ο Ιησούς.

Ήτο η τρίτη ημέρα μετά την άφιξη εν Παλόνια του νέου κυβερνήτου όπου ο Ιησούς επέστρεψεν εις Σάλβινκτον και ανέλαβε εκ νέου την διοίκησιν του Νέβαδον.

Η ΤΡΙΤΗ «ΜΥΗΣΙΣ»: «MATERIAL SON» - «ΥΛΙΚΟΣ ΥΙΟΣ»

Εκατομμύρια έτοι παρήλθον μετά την παλινόρθωσιν του Συστήματος Παλόνια όπου εν νέον κρούσμα αποστασίας εσημειώθη εις το Νέβαδον. Τούτο ήτο τοπικόν και αφεώρα τον Πλανήτην 217 του Συστήματος 87, του Αστερισμού 61 όστις, εν όωει τον εξ εκεί ειδήσεων εις Σάλβινκτον, εις της Τάξεως των «Material Sons», έπρεπε να αποσταλή προς επανόρθωσιν και βελτίωσιν της καταστάσεως.

Εις τοιαύτας περιπτώσεις, ο διορισμός των τοιούτων διοικητών δεν ενέχει μεγάλην δαπάνην χρόνου. Περιέργως όμως, εν προκειμένω το αντίθετον ελάμβανε χώραν. Τούτο, εν όλοις ανώμαλον, ήτο καταφανές ότι κάτι το ασύνηθες εγκυμονείτο, αλλά τι το τοιούτον ήτο ουδείς εγνώριζεν. Η εκκρεμότης δεν διήρκεσε επί πολύ και όταν εγνώσθη ότι ο Ιησούς μετέφερεε την διοίκησιν του Σύμπαντος εις τον Εμμανουήλ, την δε κυβέρνησιν των Ουρανίων Δυνάμεων εις τον Γαβριήλ, ήτο πρόδηλον ότι μια νέα «Μύησις» ευρίσκετο εν πορεία.

Ήτο η τρίτη ημέρα, μετά την αναχώρησίν του εκ Σάλβινκτον όπου ο Ιησούς, ως «Material Son», παρουσιάσθη προ του Ηγεμόνος – Κυβερνήτου, του Συστήματος 87, του Αστερισμού 61 και έδωσε τα πιστοποιητικά της ταυτότητός του, υπογεγραμμένα παρά του Εμμανουήλ και των «Αρχαίων των Ημερών». Εν όψει τούτων, αμέσως εδιωρίσθη «Πλανητικός Πρίγκηψ» του κόσμου 217, γεγονός το οποίον επεκυρώθη παρά των «Υψηλοτάτων» - «Mosto High» - του αστερισμού 61.

Επί μίαν ολόκληρον ενσάρκωσιν ο μυστηριώδης ούτος «Material Son», ειργάσθη αόκνως να επαναφέρη εις την ευθείαν γραμμήν τον πεπτωκότα πλανήτην, άνευ βοηθείας παρ' ουδενός, στερούμενος έτι και συγκοινωνίαν με τον έξω κόσμον, λόγω του ότι αύτη, με την απαρχήν της ανταρσίας, διεκόπη.

Όταν εν τέλει, οι μόνιμοι « Material Son» και «Daughter» - «Υλικός Υιός και Θυγάτηρ» - αφίχθησαν, τοις παρέδωσε τα ηνία της κυβερνήσεως και, ως πρότερον, κατά την τρίτην ημέραν, όλως αιφνιδίως, παρουσιάσθη εις Σάλβινκτον.

Ολίγας ημέρας αργότερον, το ραδιόφωνον της Uversa, πρωτεύουσα του Υπερ-Σύμπαντος Orvonton, ανήγγειλε την νέαν προαγωγήν του «Μιχαήλ του Νέβαδον».

Η ΤΕΤΑΡΤΗ «ΜΥΗΣΙΣ»: «ΣΕΡΑΦΕΙΜ»

Η «Μυησις» αύτη διέφερε των άλλων καθ' ότι δεν ήτο διοικητική. Πάντοτε μυστηριώδης, παρουσιάσθη μιαν ημέραν ως Σεραφείμ, φέρων επίσημα πιστοποιητικά ταυτότητος και αμέσως ανέλαβε υπηρεσίαν ως ιδιαίτερος γραμματεύς διαφόρων διδασκάλων εις 22 πλανήτας. Το τελευταίον ανατεθέν εις αυτόν έργον ήτο σύμβουλος και βοηθός ενός των «Trinity Διδασκάλων» εις τον πλανήτην 462, του Συστήματος 84, του Αστερισμού 3, του Νέβαδον. Καθ' όλην την περίοδον ταύτην, ως και εις τας προηγηθείσας, ουδείς εγνώριζε την πραγματικήν ιδιότητα του μυστηριώδους τούτου Σεραφείμ όστις, εις οιανδήποτε υπηρεσίαν ετίθετο ήτο εξαιρετικώς δραστήριος και ικανός. Η «Μύησις» αύτη διήρκεσε 200 γήινα έτη.

Η ΠΕΜΠΤΗ «ΜΥΗΣΙΣ»: «ΘΝΗΤΟΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ»

Προ 300 εκατομμυρίων ετών εις μιαν εκπομπήν του ραδιοφώνου της Uversa, ο Κόσμος επληροφορείτο ότι αφίχθη εκεί εις προσκηνητής, θνητής προελεύσεως, με πιστοποιητικά ταυτότητος επεβεβαιούμενα παρά του Εμμανουήλ. Ο εν λόγω προσκυνητής εσυνωδεύετο παρά του Γαβριήλ του Νέβαδον και παρουσιάζει προσωπικότητα αληθούς «πνεύματος». Περισσότερα δεν εδόθησαν καθότι το γεγονός δεν ηνείχε σπουδαιότητα.

Ούτως η Πέμπτη «Μύησις» είχεν την απαρχήν της εν Uversa όπου, υπό το ψευδώνυμον Evented, ο άγνωστος προσκυνητής έζησε και ειργάσθη επί 55 γήινα έτη, εν προπαρασκευή δι' ευρυτέραν πείραν πάσης ζωής, εκ του ύψους των Μελχιζεδέκ μέχρι του τελευταίου θνητού ιδιώτου.

Εν Uversa, ως κοινός αναληφθείς θνητός, ετέθη εις την ιδίαν κατηγορίαν και προπαίδειαν όπως όλοι, της ιδίας τάξεως, θνητής προελεύσεως, και εδοκιμάσθη κατά διαφόρους τρόπους και υφ' όλας τας απόψεις. Εις κάθε περίπτωσιν ευρέθη, όχι μόνον αντάξιος της εμπιστοσύνης ήτις του εδίδετο αλλ' επί πλέον, λόγω της ικανότητός του και των ανωτέρων προτερημάτων του είλκυε την αγάπην και τον σεβασμόν όλων των συνεργατών του.

Η ΕΚΤΗ «ΜΥΗΣΙΣ»: «MORONTIA ΘΝΗΤΟΣ»*

Η Έκτη «Μύησις» διαφέρει των προηγουμένων λόγω του ότι, εις την παρούσαν περίπτωσιν η αναχώρησις και σκοπός της εγίνετο πλήρως γνωστή όχι μόνον εις τους αμέσως ενδιαφερομένους, αλλ' εις ολόκληρον την Σάλβινκτον. Ο Ιησούς εκάλεσε όλον τον λαόν και, δια πρώτην φοράν ανεκοίνωσε το σχέδιον της επερχομένης ενσαρκώσεως ήτις θα ελάμβανε σώμα και ζωήν ενός «Morontia θνητού», εις την Αυλήν των «Υψηλοτάτων Πατέρων», εις την πρωτεύουσαν του 5ου Αστερισμού. Επίσης, τότε, κατ' εκείνην την γενικήν συνάθροισιν, ο Ιησούς, δια πρώτην φοράν είπε ότι η Εβδόμη «Μύησις» θα λάβη ζωήν, σώμα και οστά, κοινού θνητού. Δεν ωνόμασε όμως τον πλανήτην όπου τούτο θα ελάμβανε χώραν.

Η αναχώρησίς του, προς ανάληψιν της νέας «Μυήσεως» εγένετο εν πλήρει όψει του λαού. Εσυνωδεύετο παρά του Γαβριήλ και ενός σεραφείμ και, ως πρότερον, ο Εμμανουήλ ανέλαβε την πλήρη διοίκησιν του Σύμπαντος. Όταν έφθασε την έδραν του 5ου Αστερισμού, την Αυλήν των «Υψηλοτάτων Πατέρων», έφερε σώμα και τελείαν μορφήν «Morontia θνητού», με το όνομα Endantum.

Λεπτομέρειαι επ' αυτής της «Μυήσεως» δεν εδόθησαν, και ο Mantutia Μελχιζεδέκ, εις τον οποίον οφείλομεν το ιστορικόν των «Μυήσεων», λέγει ότι περισσότερα επ' αυτού του θέματος δεν δύναται να δώση – δεν του επετράπη.

Η ΕΒΔΟΜΗ «ΜΥΗΣΙΣ»: «ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ»

Η εκλογή της Γης, ως το θέατρον της Εβδόμης «Μυήσεως» δεν εγένετο γνωστή εις την Σάλβινκτον μέχει και μετά την «Πτώσιν του Αδάμ και της Εύας», προ 35.000 ετών περίπου. Ήτο τότε όπου αύτη έλαβεν γενικήν διαφήμησιν, καθ' όλον το Σύμπαν και ήτο τότε που ο Ιησούς ανεκοίνωσε, επισήμως ότι η Εβδόμη «Μύησις» θα ελάμβανε χώραν εις την «Urtantia» - το όνομα της Γης εις τα αρχεία του Νέβαδον – και ότι θα επιτελείτο δια βρεφικής γεννήσεως, ως κάθε άλλη ύπαρξις εν τη Γη. Μετά την ανακοίνωσιν ταύτην, αι εκπομπαί του ραδιοφώνου της Σάλβινκτον έδιδον σοβαρότητα εις κάθε φάσιν της ζωής του κόσμου της Γης, ιδιαιτέρως δε μετά την γέννησιν του Ιησού εν Βηθλεέμ.

Εις όλας τα προηγηθείσας «Μυήσεις» ο Ιησούς ως ιδιώτης επαρουσιάζετο πλήρως, φυσικώς ανεπτυγμένος και όχι ως βρέφος. Ήτο το τελευταίονπου παρετηρείτο μετά φόβου εν Σάλβινκτον, λογω του ότι τούτο διεκινδύνευε ολόκληρον την «Μύησιν», ένεκα της αβεβαιότητος και ακροσφαλείας της ζωής ενός βρέφους. Πάντως ανεγνωρίζετο ότι προστασία ήτο προσιτή και θα εδίδετο εν ανάγκη.

Παρήλθον εν δις-εκατομμύρια γήινα έτη πριν ή αι Επτά «Μυήσεις» περατωθώσι και ο Ιησούς εδραιώση την θέσιν του ως ο ανώτατος και απόλυτος Κυβερνήτης του Σύμπαντος το οποίον ο ίδιος εδημιούργησε. Ως «Μιχαήλ Υιός» εγεννήθη δημιουργός, εξεπαιδεύθη ως διαχειριστής, εξεγυμνάσθη ως εκτελεστικός διοικητής και τώρα, ίνα λάβη τελείαν επικυριαρχίαν του Σύμπαντός του, έπρεπε να αποβή κοινός θνητός του κόσμου της Γης και να διέλθη όλας τας φάσεις της ζωής της ανθρωπότητος**. Τούτο ήτο αναγκαίον και απαιτείται παρ' όλων των «Δημιουργών Υιών του Παραδείσου», αλλ' όχι όμως και η Σταύρωσις. Αύτη δεν επιφυλάσσετο ούτε και δια τον Ιησούν, και ηδύνατο να την αποφύγη εάν ήθελεν – αλλά την επροτίμησε.

Courtesy: «The Urantia Foundation» from: «The Urantia Book»

_______________________________

*«Μορόντια Θνητός». Τούτο είναι μια κατάστασις εις την οποίαν ο ιδιώτης δεν θεωρείται ούτε θνητός αλλ' ούτε τέλειον πνεύμα. Ευρίσκεται εις διαρκή μεταθανάτιον εξέλιξιν ήτις απαριθμεί 570 σταθμούς προαγωγής προτού φθάσει την έδραν του Τοπικού Σύμπαντος – την Σάλβινκτον.

**Καίτι έμφασις ενταύθα δίδεται επί της τελευταίας ενσαρκώσεως, αλλαχού αναφερόμεθα (Κεφ. 24) ο Ιησούς είχεν και άλλας διαβιώσεις επί της Γης. Τούτο εγένετο, όχι προς εξιλέωσιν καρμικών ευθυνών, αλλ' όπως αποκτήση περισσοτέραν πείραν και γνώσιν του κόσμου επί του οποίου εγνώριζεν ότι θα ελάμβανε την Εβδόμην και τελευταίαν «bestowal» - «Μύησιν».

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ Σ. ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ

Ο ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ Η ΓΝΩΣΙΣ

ΑΘΗΝΑΙ 1978