ΤΟ ΠΕΤΡΑΔΙ ΤΟΥ ΜΑΓΟΥ (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ) – ROBERT BLOCH

…Στάθηκε μπροστά μου με σφιγμένες γροθιές. «Κάποτε είχα σπουδάσει ζωγραφική, ξέρεις. Ο δάσκαλός μου – ο γερο-Γκίφορντ, ο ζωγράφος πορτραίτων – είχε κρεμασμένο στο στούντιό του έναν συγκεκριμένο πίνακα. Ήταν το αριστούργημά του. Στον πίνακα απεικονιζόταν με λάδι μια χειμωνιάτικη σκηνή. Μια χειμωνιάτικη σκηνή με ένα αγροτόσπιτο.

»Τώρα δώσε βάση. Ο Γκίφορντ είχε δύο ζευγάρια γυαλιά. Το ένα ήταν ευαίσθητο στις υπέρυθρες και το άλλο στις υπεριώδεις ακτίνες. Πρώτα έδειχνε σε κάποιον φιλοξενούμενο τη χειμωνιάτικη σκηνή, κι έπειτα του ζητούσε να φορέσει το πρώτο ζευγάρι γυαλιών και να κοιτάξει ξανά. Με τα γυαλιά, στον πίνακα έβλεπε κανείς το ίδιο αγροτόσπιτο αλλά μια καλοκαιρινή μέρα. Το δεύτερο ζευγάρι αποκάλυπτε μια άποψη του αγροτόσπιτου το φθινόπωρο. Είχε ζωγραφίσει τρεις στρώσεις τη μια πάνω στην άλλη. Και με τους κατάλληλους φακούς αποκαλυπτόταν κάθε φορά μια διαφορετική εικόνα».

«Και λοιπόν;» τόλμησα να ρωτήσω.

Ο Νάιλς άρχισε να μιλάει γρηγορότερα, ολοένα και πιο ενθουσιασμένος.

«Λοιπόν, αυτό. Θυμάσαι τον πόλεμο; Οι Γερμανοί συνήθιζαν να καμουφλάρουν τις φωλιές πολυβόλων και τις συστοιχίες πυροβολικού τους. Το έκαναν με μεγάλη επιμέλεια. Έβαφαν τα κανόνια με μπογιά στο χρώμα των φύλλων και χρησιμοποιούσαν τεχνητά φυτά για να τα σκεπάσουν. Ως απάντηση, οι παρατηρητές του Αμερικανικού Στρατού άρχισαν να χρησιμοποιούν υπεριώδεις φακούς στα επιχειρησιακά κιάλια τους ώστε να εντοπίζουν το καμουφλάζ. Μέσα από τους φακούς τα φυσικά φύλλα παρουσιάζονταν με εντελώς διαφορετικά χρώματα σε σύγκριση με τα τεχνητά, από τα οποία έλειπαν οι υπεριώδεις χρωστικές».

«Εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω που το πας».

«Με τη χρήση υπεριωδών και υπέρυθρων φακών στη φωτογραφία, μπορούμε να εξασφαλίσουμε το ίδιο αποτέλεσμα», είπε γεμάτος έξαψη.

«Μα δεν πρόκειται απλώς για μια επέκταση της βασικής αρχής που ισχύει και για το φάσμα του ορατού φωτός;» ρώτησα.

«Πιθανώς. Όμως μπορούμε να συνδυάσουμε αυτή την τεχνική μαζί με ειδικά λειασμένους φακούς διαφόρων τύπων – φακούς που θα δημιουργούν οι ίδιοι μια στρέβλωση της προοπτικής. Μέχρι στιγμής, αυτό που έχουμε στρεβλώσει είναι απλώς η μορφή, το σχήμα των αντικειμένων. Αν όμως καταφέρουμε να στρεβλώσουμε τόσο το χρώμα όσο και τη μορφή, θα έχουμε τον τύπο εκείνο φωτογραφίας που αγωνίζομαι τόσο απεγνωσμένα να πετύχω – μιλάμε για τη σύλληψη της ίδιας της φαντασίας, καθαρά και ξάστερα. Θα εστιάσουμε πάνω στη φαντασία και θα την αναπαραστήσουμε πιστά, δίχως την παραποίηση που προκαλεί η χρήση οποιωνδήποτε αντικειμένων. Μπορείς να φανταστείς πως θα μοιάζει αυτό το δωμάτιο με τα χρώματά του αντεστραμμένα, κάποια, μάλιστα, ίσως και εντελώς εξαφανισμένα. Με τα οχήματα των επίπλων να έχουν αλλάξει, τους ίδιους τους τοίχους να έχουν παραμορφωθεί».

Δεν μπορούσα, όμως πολύ σύντομα είχα το προνόμιο να το δω με τα ίδια μου τα μάτια. Γιατί ο Νάιλς ξεκίνησε αμέσως έναν νέο κύκλο δραστηριοτήτων. Πειραματιζόταν ασταμάτητα με ένα σωρό νέους φακούς που κουβαλούσε σε καθημερινή βάση. Παράγγελνε να τους λειάνουν με ειδικό τρόπο, ξόδευε πολύ χρόνο στη μελέτη των φυσικών νόμων της οπτικής, μπερδευόταν με τεχνικές λεπτομέρειες που δεν μπορώ καν να προσποιηθώ πως καταλαβαίνω. Τα αποτελέσματα ήταν εκπληκτικά.

Οι ανορθόδοξες οπτικές που μου είχε υποσχεθεί υλοποιήθηκαν. Ύστερα από μια τελευταία μέρα εργασίας πίσω από τη μηχανή και μέσα στο σκοτεινό θάλαμο, βρεθήκαμε να ατενίζουμε μαζί έναν εκπληκτικό καινούργιο κόσμο που είχε δημιουργηθεί εκεί ακριβώς στο στούντιό μας. Θαύμασα ορισμένα από τα εφέ που είχε πετύχει ο Νάιλς.

«Λαμπρά», κόμπασε. «Και όλα μοιάζουν να δένουν με τις γενικά αποδεκτές επιστημονικές θεωρίες. Καταλαβαίνεις τι θέλω να πω; αναφέρομαι στις απόψεις του Αϊνστάιν για τη συνύπαρξη εναλλακτικών πραγματικοτήτων. Για την ιδέα του χωροχρονικού συνεχούς».

«Την Τέταρτη Διάσταση;» σιγοντάρισα.

«Ακριβώς. Νέοι κόσμοι παντού γύρω μας – παντού μέσα μας. Κόσμοι που ούτε στα όνειρά μας φανταστήκαμε ποτέ πως θα μπορούσαν να υπάρχουν ταυτόχρονα με τον δικό μας ακριβώς σ’ αυτό το σημείο υπάρχουν άλλες υπάρξεις. Άλλα έπιπλα, άλλοι άνθρωποι, ίσως. Και άλλοι φυσικοί νόμοι. Νέες μορφές, νέα χρώματα».

«Αυτό μου ακούγεται περισσότερο μεταφυσικό παρά επιστημονικό», παρατήρησα. «Αναφέρεσαι στο Αστρικό Πεδίο – ένα συνεχές που διαποτίζει την ύπαρξη και συνδέει όλα τα πράγματα μεταξύ τους».

Είχαμε επιστρέψει ξανά στο αιώνιο θέμα αντιπαράθεσης – επιστήμη ή αποκρυφισμός; Υλική ή υπεραισθητική πραγματικότητα;

«Η Τέταρτη Διάσταση είναι ο τρόπος της Επιστήμης να ερμηνεύει τις μεταφυσικές αλήθειες», ισχυρίστηκα.

«Οι μεταφυσικές αλήθειες, είναι τα ψυχολογικά ψεύδη όσων πάσχουν από σχιζοφρένεια», με διαβεβαίωσε.

«Οι φωτογραφίες σου δεν ψεύδονται», του απάντησα.

«Οι φωτογραφίες μου έχουν τραβηχτεί με αναγνωρισμένα επιστημονικά μέσα», επέμεινε εκείνος.

«Οι φωτογραφίες σου έχουν τραβηχτεί με μέσα παλιότερα της επιστήμης», ανταπάντησα. «Έχεις ακούσει ποτέ για τη λιθομαντεία; Πρόκειται για τη μαντεία με τη χρήση πολύτιμων λίθων. Για την κρυσταλλοσκοπία; Για αιώνες οι άνθρωποι προσήλωναν το βλέμμα τους στα βάθη των πολύτιμων λίθων, ατένιζαν μέσα από επεξεργασμένα, ειδικά κομμένα και λειασμένα γυαλιά, και έβλεπαν νέους κόσμους».

«Γελοιότητες. Όλοι οι αποκρυφιστές θα σου πουν ότι – »

«Δεν χρειάζεται να ολοκληρώσεις», τον διέκοψα. «Όλοι οι αποκρυφιστές θα σου πουν ότι στην πραγματικότητα βλέπουμε τα πάντα αντεστραμμένα. Και είναι ο εγκέφαλός μας εκείνος που ερμηνεύει την εικόνα του αμφιβληστροειδούς, που την τοποθετεί με τη σωστή πλευρά προς τα πάνω. Όλοι οι αποκρυφιστές θα σου πουν ότι, από μυϊκής απόψεως, ο μύωπας είναι στην πραγματικότητα πρεσβύωπας, ενώ ο πρεσβύωπας μύωπας».

Συνέχισα ακόμη πιο ζωηρά. «Όλοι οι αποκρυφιστές θα σου πουν ότι η λειτουργία της όρασης ελάχιστη σχέση έχει με αυτή καθεαυτή την αντίληψη της πραγματικότητας, είτε με τους νόμους και τους κανόνες της οπτικής.

»Πάρε για παράδειγμα τη γάτα – αντίθετα με τη γενική πεποίθηση, η όρασή της στο σκοτάδι είναι οξύτατη. Και ο άνθρωπος, όμως, μπορεί να εκπαιδευτεί να λειτουργεί με παρόμοιο τρόπο. Η ανάγνωση είναι επίσης ζήτημα του μυαλού περισσότερο παρά της σχολαστικής παρατήρησης. Κι έτσι λοιπόν, σου λέω να μην είσαι τόσο σίγουρος για τους νόμους της οπτικής σου και για τις επιστημονικές θεωρίες σου για το φως. Βλέπουμε πολύ περισσότερα απ’ όσα θα εξηγήσουν ποτέ οι νόμοι της φυσικής. Η Τέταρτη Διάσταση μπορεί να προσεγγιστεί μόνο μέσα από τα πρίσματα – αυτό η επιστήμη οφείλει τουλάχιστον να το παραδεχτεί θεωρητικά. Και οι φακοί σου είναι κομμένοι με παρόμοιο τρόπο. Τελικά, όλα οδηγούν πίσω στον αποκρυφισμό – όχι στην οπτική ή στην οφθαλμολογία».

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

…Ήταν λοιπόν, από τον ιδιοκτήτη του παλαιοπωλείου, τον Ισαάκ Βούρντεν που περίμενα βοήθεια στην έρευνά μου κι εκείνος δεν με απογοήτευσε. Του διηγήθηκα την ιστορία μου σχετικά με τα φωτογραφικά προβλήματα του Νάιλς. Ο παλαιοπώλης με το ωχρό πρόσωπο και τα λεπτά χείλη με άκουσε με προσοχή και, όση ώρα εγώ μιλούσα, τα φρύδια του ανεβοκατέβαιναν σαν ξαφνιασμένα μαύρα σκαθάρια.

«Πολύ ενδιαφέρον», είπε μόλις ολοκλήρωσα. Η βραχνή φωνή και το σκεπτικό του βλέμμα υποδήλωναν έναν εσωστρεφή και λόγιο χαρακτήρα – ο Ισαάκ πάντα είχε το ύφος καθηγητή που κάνει διάλεξη.

«Πολύ-πολύ ενδιαφέρον», επανέλαβε. «Ο Ντέιβιντ Νάιλς θα έπρεπε να ξέρει πως υπήρξαν πολλοί επιφανείς πρόδρομοι αυτών των πρακτικών. Οι ιερείς της Ιστάρ επιζητούσαν στα Μυστήριά τους να δουν πίσω από το πέπλο, και για να το πετύχουν αυτό κοίταζαν μέσα από κρυστάλλους. Τα πρώτα πρωτόγονα τηλεσκόπια της Αιγύπτου κατασκευάστηκαν από ανθρώπους που επιδίωκαν να δουν πέρα από τα άστρα και να ξεκλειδώσουν τις πύλες του Απείρου. Οι Δρυίδες διαλογίζονταν πάνω από λιμνούλες νερού και στην Κίνα οι παράφρονες αυτοκράτορες αναζητούσαν την Ουράνια Κλίμακα, την οποία προσδοκούσαν να ανέβουν ατενίζοντας περιστρεφόμενα ρουμπίνια υπό την επήρεια ναρκωτικών.

»Ναι, ο φίλος σου ο Νάιλς εύχεται κάτι που πολλοί έχουν ευχηθεί ανά τους αιώνες, και προσπαθεί να το εξασφαλίσει με τη χρήση παμπάλαιων μεθόδων. Είναι το ίδιο που αναζητούσε και ο πολυπράγμων Απολλώνιος, και ο Παράκελσος, κι εκείνος ο γελοίος παλιάτσος ο Καλιόστρο. Οι άνθρωποι ανέκαθεν ποθούσαν ν’ αντικρίσουν το Άπειρο. Να βαδίσουν ανάμεσα στους κόσμους – και κάποιες φορές ο πόθος τους αυτός εκπληρωνόταν».

Τον διέκοψα. Παρόλο που είχα τον Βούρντεν στη διάθεσή μου για όλο το απόγευμα, ανυπομονούσα να πάρω τις πληροφορίες μου.

«Λένε πως υπάρχουν πετράδια που χαρίζουν αλλόκοτα οράματα», μουρμούρισα. Ασυναίσθητα, είχα υιοθετήσει το στομφώδες στυλ ομιλίας του Βούρντεν. Εκείνος χαμογέλασε απαλά.

«Τα έχω εδώ», απάντησε.

«Ο Νάιλς δεν το πιστεύει», τον τσίγκλησα.

«Πολλοί δεν πιστεύουν. Όμως υπάρχει ένας λίθος που κάποτε χρησιμοποίησε ο Μοναχός Μπέικον(1), ένα σετ κρυστάλλων που είχαν διεγείρει την περιέργεια του Θεόφραστου και μαντικά πετράδια που ατένιζαν οι Αζτέκοι πριν τις αιματηρές τους θυσίες. Τα πετράδια, ξέρεις, είναι μαθηματικές εκφράσεις του φωτός – αντανακλούν το φως στο εσωτερικό τους μέσω των εδρών τους. Και ποιος μπορεί να αποκλείσει την περίπτωση οι γωνίες τους να εισβάλουν με μυστηριώδεις τρόπους, σε άλλους κόσμους; Ίσως τα πολυεδρικά πετράδια να έρχονται σε επαφή με το πολυδιαστατικό σύμπαν κι έπειτα να το μεταστοιχειώνουν, έτσι ώστε, όταν ατενίζουμε το εσωτερικό τους, εμείς να το αντιλαμβανόμαστε τρισδιάστατα. Οι αρχαίοι χρησιμοποιούσαν τις γωνίες στη μαγεία. Οι σύγχρονοι κάνουν το ίδιο πράγμα και το αποκαλούν «μαθηματικά». Ο ντε Σίτερ(2) αναφέρει…»

«Μπορώ να έχω τα πετράδια για τους φακούς της φωτογραφικής μηχανής;» διέκοψα.

«Με συγχωρείς, φίλε μου, παρασύρθηκα. Φυσικά και μπορείς. Θαρρώ μάλιστα πως έχω ένα που θα αποδειχθεί εξόχως κατάλληλο για τη δουλειά που το θέλεις. Το Άστρο της Σεχμέτ. Πολύ αρχαίο, αλλά όχι ακριβό. Κλάπηκε από το διάδημα της Θεάς Λέαινας κατά τη διάρκεια μιας ρωμαϊκής εισβολής στην Αίγυπτο. Μεταφέρθηκε στη Ρώμη, όπου τοποθετήθηκε στην παρθενική ζώνη της Πρωθιέρειας της Ντιάνα. Αργότερα έπεσε στα χέρια βαρβάρων, οι οποίοι έκοψαν το πετράδι και του έδωσαν στρογγυλή μορφή. Τελικά το κατάπιαν οι μαύροι αιώνες.

«Είναι, όμως, γνωστό ότι ο Άξενος ο Πρεσβύτερος το εμβάπτιζε σε κόκκινες, κίτρινες και γαλάζιες φλόγες στην προσπάθειά του να το χρησιμοποιήσει σαν ένα είδος Φιλοσοφικής Λίθου. Εικάζεται πως με τη βοήθεια του είχε δει πίσω από το Πέπλο και είχε αποκτήσει εξουσία πάνω στους Γνώμους, τις Συλφίδες, τις Σαλαμάνδρες και τις Νηρηϊδες(3). Αποτέλεσε τμήμα της συλλογής του Τζιλ ντε Ράις(4) για τον οποίο έλεγαν πως, κοιτάζοντας τα βάθη του πετραδιού, είχε οραματιστεί την ιδέα του Homunculus(5). Έπειτα το μαγικό αντικείμενο εξαφανίστηκε ξανά, όμως μια μονογραφία αναφέρει πως συμπεριλαμβανόταν στην κρυφή συλλογή του Κόμητος του Σαιν Ζερμαίν, την περίοδο που πρόσφερε τις τελετουργικές του υπηρεσίες στο Παρίσι. Εγώ το αγόρασα στο Άμστερνταμ από έναν Ρώσο ιερέα, τα μάτια του οποίου είχαν καεί από τον ζοφερό καλόγερο Ρασπούτιν. Ισχυριζόταν πως με το πετράδι είχε κάνει μαντείες και προβλέψεις-»

Στο σημείο αυτό τον διέκοψα ξανά. «Επομένως θα κόψεις τον λίθο ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν φωτογραφικός φακός. Πότε μπορώ να τον έχω;»

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

… «Αυτό είναι αλήθεια. Όμως τα τελευταία πράγματα που είδαμε ήταν διαφορετικά για τον καθένα μας. Δεν καταλαβαίνω».

«Εγώ νομίζω πως καταλαβαίνω», είπα. «Αν ο Βούρντεν έχει δίκιο, αυτό το πετράδι είναι ένα κλειδί. Οι γωνίες του ανοίγουν τις πύλες του Αστρικού Πεδίου. Το Αστρικό Πεδίο – και μην κουνάς το κεφάλι σου – είναι το αντίστοιχο της επιστημονικής έννοιας της Τέταρτης Διάστασης, αν και οι μελετητές της μεταφυσικής το αντιλαμβάνονται ως επέκταση του τρισδιάστατου κόσμου. Υποτίθεται πως, όταν ένας άνθρωπος πεθάνει, η ψυχή του εισέρχεται στο Αστρικό Πεδίο και μέσω αυτού μεταβαίνει σε μια ανώτερη μορφή ύπαρξης, σε μια ανώτερη διάσταση. Το Αστρικό Πεδίο είναι ένα είδος Ουδέτερης Ζώνης που μας περιβάλλει από παντού, όπου χαμένες ψυχές και κατώτερες οντότητες που δεν κατόρθωσαν ποτέ να αποκτήσουν ζωή περιφέρονται αιωνίως σε μια λανθάνουσα κατάσταση».

«Αρλούμπες»

«Φοβερή κριτική. Να ξέρεις, πάντως, πως πρόκειται για πανάρχαια πεποίθηση, χιλιάδες παραλλαγές της οποίας μπορεί κανείς να βρει σε όλες τις θρησκείες. Κι ακόμα δεν έχω φτάσει στο ψητό. Έχεις ακούσει ποτέ για τα Στοιχειακά;»

«Αποσπασματικές αναφορές μονάχα. Δεν είναι κάποιου είδους πνεύματα;»

«Όχι, είναι δυνάμεις. Μη ανθρώπινες οντότητες, που όμως συνδέονται με την ανθρωπότητα. Είναι οι διάβολοι, τα δαιμόνια, τα ινκούμπους και τα τζιν των θρύλων. Πλάσματα που κινούνται αόρατα τριγύρω μας και επιζητούν την επικοινωνία με τον άνθρωπο. Οργανισμοί έξω από το πλαίσιο της τρισδιάστατης μορφής ζωής, για να χρησιμοποιήσω και πιο επιστημονική ορολογία. Κατοικούν σε ένα άλλο χωροχρονικό συνεχές, που ωστόσο συγχρονίζεται και συνυπάρχει με το δικό μας. Ο μόνος τρόπος για να μπορέσουμε να δούμε αυτούς τους υπερδιαστασιακούς κατοίκους είναι μέσω των γωνιών. Οι γωνίες, οι έδρες αυτού εδώ του πετραδιού, μας επιτρέπουν μια τέτοια θέαση. Μας παρέχουν ένα σημείο εστίασης πάνω στο άπειρο. Αυτά που είδαμε, λοιπόν, ήταν Στοιχειακά».

«Εντάξει μεγάλε γκουρού της μεταφυσικής, όμως τότε γιατί είδαμε διαφορετικά πλάσματα;» επέμεινε εκείνος.

«Επειδή, αγαπητέ μου φίλε, διαθέτουμε διαφορετικούς εγκεφάλους. Στην αρχή είδαμε και οι δύο γεωμετρικές μορφές. Πρόκειται για τις πιο καθαρές μορφές ύπαρξης που μπορούν να προσλάβουν τα Στοιχειακά.

»Όμως ο εγκέφαλός μας έχει την τάση να μεταφράζει αυτές τις μορφές σε πιο οικεία σχήματα. Εγώ είδα έναν συγκεκριμένο τύπο τέρατος εξαιτίας των μελετών μου στο πεδίο της μυθολογίας. Σ’ εσένα δημιουργήθηκε μια διαφορετική εντύπωση – και, από τα λίγα σχόλιά σου (τώρα δείχνεις αρκετά σίγουρος για τον εαυτό σου, φίλε μου, όμως μόλις πριν από λίγο κραύγαζες δυνατά και ξέρω πως αυτό που αντίκρισες σ’ εντυπωσίασε πραγματικά) συμπεραίνω πως ανέσυρες εικόνες από όνειρα και εφιάλτες που είδες στο παρελθόν. Υποθέτω πως αν κάποιος Ούγγρος χωρικός κοίταζε μέσα από το πετράδι, θα έβλεπε βαμπίρ και λυκάνθρωπους.

»Είναι ψυχολογικό. Κατά κάποιον τρόπο, ο δίαυλος επικοινωνίας που καταφέρνει να δημιουργήσει το πετράδι δεν είναι μόνο οπτικός. Φαίνεται πως επιτρέπει και σ’ εκείνα τα πλάσματα να αντιλαμβάνονται την παρουσία μας – και να μας επιβάλλουν να τα βλέπουμε σύμφωνα με τις βασικές ιδέες που έχουμε για τέτοιου είδους οντότητες. Στην πραγματικότητα, εδώ θα πρέπει να βρίσκεται και η καταγωγή των διαφόρων προλήψεων. Στις περιστασιακές επαφές αυτών των πλασμάτων με τους ανθρώπους».

Ο Νάιλς έκανε μια χειρονομία γεμάτη δυσφορία. «Ας αφήσουμε για μια στιγμή κατά μέρος τις ψυχολογίες και τις παλαβομάρες», είπε. «Αυτόν το φίλο σου τον Βούρντεν, θα πρέπει να του βγάλω το καπέλο. Ανεξάρτητα από τη γνησιότητα της ιστορίας του για το πετράδι και ανεξάρτητα από την εγκυρότητα των δικών σου – μάλλον αφελών – εξηγήσεων, είναι ολοφάνερο πως εδώ έχουμε πέσει πάνω σε κάτι εντυπωσιακό. Το εννοώ. Οι φωτογραφίες που μπορούμε να τραβήξουμε με τη μηχανή θα είναι μοναδικές και ανεπανάληπτες. Δεν έχω διαβάσει ποτέ για κάποια πειραματική εργασία που να προσεγγίζει έστω κάτι τέτοιο. Αυτό ξεπερνάει και τα πιο τρελά όνειρα των ντανταϊστών και των σουρεαλιστών. Θα τραβήξουμε αληθινές φωτογραφίες – αν και ανάθεμά με κι αν μπορώ να προβλέψω τίνος πράγματος. Οι λεγόμενες πνευματικές προβολές σου διέφεραν από τις δικές μου».

Κούνησα το κεφάλι καθώς θυμήθηκα κάτι που μου είχε πει ο Βούρντεν.

«Λοιπόν, κοίτα εδώ, Νάιλς. Ξέρω πως δε με πιστεύεις, όμως μπορείς να πιστέψεις αυτό που βλέπεις στο φακό. Σε είδα που έτρεμες. Πρέπει να παραδεχτείς τη φρίκη εκείνων των πλασμάτων – είτε επιλέξεις να πιστέψεις ότι πρόκειται για αποκυήματα της φαντασίας σου, είτε δεχτείς τη δική μου θεωρία του Αστρικού Πεδίου, οφείλεις να αναγνωρίσεις ότι αποτελούν απειλή για την πνευματική υγεία του οποιουδήποτε ανθρώπου.

»Αν δεις υπερβολικά πολλά τέτοια πράγματα, στο τέλος θα τρελαθείς. Δεν προσπαθώ να γίνω μελοδραματικός. Θα σε συμβούλευα ειλικρινά να μην κοιτάζεις από πολύ κοντά εκείνον το φακό, ούτε να περνάς πολλή ώρα μπροστά του».

«Μη γίνεσαι ανόητος», είπε ο Νάιλς.

«Είναι Στοιχειακά», επέμεινα, «και – αυτό πρέπει να το πιστέψεις – λαχταρούν τη ζωή. Είναι κοσμικά γκουλ, που τρέφονται με τα κουφάρια των νεκρών ψυχών. Όμως ο διακαής πόθος τους είναι να δελεάσουν έναν ζωντανό άνθρωπο να έρθει κοντά τους μέσα από την πεδιάδα. Σκέψου όλους εκείνους τους θρύλους – απλές αλληγορίες, στην πραγματικότητα. Ιστορίες για ανθρώπους που εξαφανίζονται, που πουλάνε την ψυχή τους στο διάβολο, που επισκέπτονται άλλους κόσμους. Όλες περιστρέφονται γύρω από την ιδέα των Στοιχειακών που αναζητούν ανθρώπινο θήραμα και το σέρνουν στην επικράτειά τους».

«Κόφ’ το, μ’ ενοχλεί». Ο Νάιλς προσπαθούσε ν’ ακουστεί άνετος, όμως τα μάτια του μαρτυρούσαν μια μικρή αμφιβολία που μεγάλωνε όσο εγώ συνέχιζα να αγνοώ το σκεπτικισμό του.

«Λες πως όλα αυτά είναι δεισιδαιμονίες», συνέχισα απτόητος. «Εγώ λέω πως είναι επιστήμη. Οι μάγισσες, οι μάγοι, οι λεγόμενοι θαυματοποιοί, οι σοφοί εκείνοι που με τα μυστικά του έχτισαν τις πυραμίδες – όλοι τους χρησιμοποιούσαν ξόρκια που περιλάμβαναν τι νομίζεις; Γεωμετρικά σχήματα. Ζωγράφιζαν γωνίες και πεντάγωνα και καβαλιστικούς κύκλους. Μέσω των γραμμών καλούσαν τις δυνάμεις από το Αστρικό Πεδίο, όπου πλήρωναν με τη ζωή τους το οποιοδήποτε όφελος είχαν αποκομίσει. Όσο παράξενο κι αν ακούγεται, η μαγεία και η γεωμετρία συνεργάζονται στενά, κι αυτό είναι ιστορικά αποδεδειγμένο.

»Έτσι λοιπόν σε προειδοποιώ. Μπορεί εσύ να βλέπεις πλάσματα μέσα από το φακό του πετραδιού, όμως κι εκείνα σε βλέπουν, σε αισθάνονται, νιώθουν με κάποιον τρόπο την παρουσία σου. θα αναζητήσουν την ψυχή σου – και όπως εσύ μπορείς να τα δεις, έτσι κι εκείνα μπορούν ν’ απλώσουν τα πλοκάμια τους δια μέσου του πετραδιού και να σε ρουφήξουν στην πλευρά τους. Υπνωτιστικές δυνάμεις ή ίσως κάποιο είδος ψυχολογικής λειτουργίας που δεν έχει ακόμα ερευνηθεί. Μαγνητισμός, τηλεπάθεια. Αυτές είναι οι λέξεις που χρησιμοποιούν οι ψυχολόγοι για να περιγράψουν πράγματα που δεν κατανοούν πλήρως. Όπως ακριβώς οι αρχαίοι αποκαλούσαν αυτές τις δυνάμεις μαγεία. Μην κοιτάς μέσα από αυτό το πετράδι από πολύ κοντά ή για πολλή ώρα».

___________________________

(Σ.τ.Μ.)

1. Χαρακτήρας του ελισσαβετιανού θεατρικού έργου The Honourable History of Friar Bacon and Griar Bungay. Σε αυτό ο Μοναχός Μπέικον, παρουσιάζεται ως σκοτεινός μάγος.

2. Βίλεμ ντε Σίτερ (1872 – 1934). Γνωστός Ολλανδός μαθηματικός, φυσικός και αστρονόμος 3. Τα τέσσερα Στοιχειακά που κυβερνούν αντίστοιχα τη Γη, τον Αέρα, τη Φωτιά και το Νερό, σύμφωνα με τις αλχημιστικές πεποιθήσεις του Παράκελσου.

4. Γάλλος ιππότης του Μεσαίωνα(1404-1440). Υπηρέτησε στο στρατό της Ιωάννας της Λωραίνης και θεωρείται ένας από τους πλέον διαβόητους κατά συρροή δολοφόνους της ιστορίας.

5. Κατά λέξη «ανθρωπάκος». Σύμφωνα με τις δοξασίες των αλχημιστών, με κατάλληλες μεθόδους μπορούσε να κατασκευαστεί τεχνητά ένας μικρού μεγέθους ζωντανός άνθρωπος.

ROBERT BLOCH

Η ΣΚΙΑ ΣΤΟ ΚΩΔΩΝΟΣΤΑΣΙ

Και άλλες ιστορίες της Μυθολογίας Κθούλου

Μετάφραση: Γιάννης Στολτίδης

ΕΚΔΟΣΕΙΣ Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΚΑΝΤΑΘ 2014