ΜΑΤΙ – IVAN GOLL

Σε κοιτάζω που με κοιτάζεις, μάτι μου!

Ανέβηκες δεν ξέρω από που

στην επιφάνεια του προσώπου μου

με το αγέρωχο βλέμμα των λιμνών

και την καθαρή εντολή των καθρεφτών

Με κοιτάζεις

λίγο πιο έκπληκτο από το μάτι της τσίχλας ή απ’ το μάτι

του φρύνου

που είναι γεμάτα μεταφυσικό τρόμο

και φλέγεσαι από την παγερή φωτιά

των πρώτων λίθων.

Ω κύκλε μαγικέ, μάτι όλων των όντων!

Μάτι ηφαιστείου κατακόκκινο από αίματα νοσηρά

μάτι αυτού του μαύρου λωτού

που αναδύθηκες απ’ τη γαλήνη του ονείρου

μάτι διαμάντι κομμένο σε τριάντα έξι έδρες

που ατενίζεις τις εκατό χιλιάδες στάσεις του θανάτου

το σύμπαν γυρίζει γύρω σου

μάτι πρισματικό που κυνηγάς τα μάτια των άστρων

και τα οδηγείς στην περιδίνησή σου

που παρασύρεις νεφελώματα ματιών στη μανία σου

και ροδώνες ματιών που είναι ακόμα σκεπασμένοι με βλέφαρα

κοιμισμένα

δίχτυα ματιών από την τρίσβαθη θάλασσα

Μάτι μαγνητικό όπου οι χειμώνες ξανασμίγουν υπνωτισμένοι

όπου τα νυχτοχελίδονα τελειώνουν το ταξίδι τους

όπου σβήνουν τσαμπιά φεγγαριών

μάτι του προσώπου μου

ω παντοδύναμο

Σ’ αυτό το μάτι μέσα έρριξα

όλα μου τα ιερά λείψανα

το χρυσό ρολόι του παππού μου

και τους καρπερούς ήλιους των εγγονιών μου

τα πάντα είναι κλεισμένα σ’ αυτή την άβυσσο με τις χιλιόχρωμες

ανταύγειες

άβυσσο μεγάλη ίσαμε ένα φουντούκι κρύσταλλο

Ένα κρύσταλλο πολύ πιο αγνό απ’ την πηγή αυτούτου πρωινού

μια αγνότητα, απόσταγμα

χιλιάδων αιώνων πετροκάρβουνου και νύχτας

και στο κέντρο της φτερουγίζει ακόμα

ο αρχέγονος σκαραβαίος!

Κατεβαίνω, κατεβαίνω τη σκάλα των συνθετικών ύπνων

προς τους κόσμους του αχάτη όπου αναπαύεται η μήτρα

ανάμεσα στις σάρκες του μαλαχίτη

από σκαλί σε σκαλί συντρίβω

κρανία θεών και αυγά του μέλλοντος

αναζητώντας την ημέρα

στο βυθό των καθρεφτών.

IVAN GOLL

ΠΟΙΗΜΑΤΑ (1920-1950)

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ Ε. Χ. ΓΟΝΑΤΑΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΤΙΓΜΗ 2003