Σε οράματα
μέσα της μαύρης νύχτας
Μια χαρά
που χάθηκε ονειρεύτηκα.
Όμως ένα
όνειρο της μέρας με ζωή και με φως
Ραγισμένη
άφησε την καρδιά μου.
Αχ! πόσο
αξίζει τη μέρα ένα όνειρο
Για τον που
στρέφει τα μάτια
Τριγύρω
στα πράγματα, με ματιά
Που επιστρέφει
στο παρελθόν;
Κείνο το
άγιο όνειρο, το άγιο όνειρο,
Όταν οι
άλλοι, όλοι με μάλωναν,
Μου έδωσε
χαρά σαν την αγαπημένη λάμψη
Που οδηγεί
ένα πνεύμα έρημο.
Τι κι αν το
φως αυτό, μέσα στη νύχτα,
Και τη
θύελλα, τόσο τρεμόσβηνε από μακριά -
Και τι άλλο
θα υπήρχε με θάμπος αγνότερο
Κάτω από
της Αλήθειας το αυγινό άστρο;
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΜΠΕΚΑΤΩΡΟΣ
---
In visions of the
dark night
I have dreamed of
joy departed—
But a waking dream
of life and light
Hath left me
broken-hearted.
Ah! what is not a
dream by day
To him whose eyes
are cast
On things around him
with a ray
Turned back upon the
past?
That holy dream—that
holy dream,
While all the world
were chiding,
Hath cheered me as a
lovely beam
A lonely spirit
guiding.
What though that
light, thro' storm and night,
So trembled from
afar—
What could there be
more purely bright
In Truth's day-star?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου