It was a quiet way (573b) / Ήταν ένας ήσυχος δρόμος - Emily Dickinson

It was a quiet way —
He asked if I was his —
I made no answer of the Tongue
But answer of the Eyes —
And then He bore me on
Before this mortal noise
With swiftness, as of Chariots
And distance, as of Wheels.
This World did drop away
As Acres from the feet
Of one that leaneth from Balloon
Upon an Ether street.
The Gulf behind was not,
The Continents were new —
Eternity it was before
Eternity was due.
No Seasons were to us —
It was not Night nor Morn —
But Sunrise stopped upon the place
And fastened it in Dawn.

***

Ήταν ένας ήσυχος δρόμος -
Ρώτησα αν ήμουν γι' αυτόν -
Δεν έβγαλα μιλιά απ' το Στόμα
Μόνο έγνεψα ναι με τα Μάτια -
Κι Αυτός τότε μ' έβαλε επάνω
Στον ήχο αυτόν του θανάτου
Με γρηγοράδα, σαν των Αρμάτων
Κι απόσταση σαν των Τροχών -
Ο Κόσμος αυτός όλο έφευγε
Σαν Χωράφια κάτω απ' τα πόδια
Όταν σκύβεις από 'να Αερόστατο
Πάνω σ' ένα δρόμο του Αιθέρα.
Πίσω μας ο Κόλπος δεν ήταν,
Οι Ήπειροι ήσαν καινούργιες -
Η Αιωνιότητα ήταν μπροστά
Η Αιωνιότητα αναμενόταν -
Ούτε Εποχές ήσαν για μας -
Νύχτα δεν ήταν ούτε Πρωί -
Η Ανατολή μόνο στάθηκε πάνω απ' τον τόπο
Και τον καθήλωσε σε Χαραυγή -

EMILY DICKINSON
Η ΠΟΙΗΤΡΙΑ ΤΩΝ ΕΠΟΜΕΝΩΝ ΕΠΟΧΩΝ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΚΩΣΤΑΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΡΩΠΙΑ