.

Όποιος φοβάται τον θάνατο είναι ήδη νεκρός.
Όποιος θέλει για μια στιγμή η ζωή του να ανήκει μόνο σ' αυτόν, που θέλει για μια στιγμή να είναι πεπεισμένος για όσα κάνει, πρέπει να αδράξει το παρόν.
Πρέπει να αντιμετωπίζει τα πάντα στο παρόν ως τελικά, σαν να ήταν βέβαιο ότι θα ακολουθήσει αμέσως ο θάνατος.
Και πρέπει μετά στο σκοτάδι να δημιουργήσει ζωή. Ζωή μέσα από τον εαυτό του.
Carlo Michelstaedter, La Persuasione e la Rettorica

Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2022

Το κλέψιμο της μπούκλας The Rape of the Lock [Canto 1 απόσπασμα] – ALEXANDER POPE


Και τώρα δίχως πέπλο η Τουαλέτα εμπρός στα μάτια μας
Βάζα Αργυρά με απόκρυφη τοποθετημένα Τάξη.
Πρώτα ντυμένη στα λευκά, η Νύμφη προσηλωμένη λατρεύει,
Μ’ ακάλυπτη την κεφαλή, τις Καλλυντικές Δυνάμεις.
Ένα είδωλο θεϊκό παρουσιάζεται στον Καθρέφτη,
Σ’ εκείνο σκύβει αυτή, σ’ εκείνο τα Μάτια υψώνει.
Μια κατώτερη Ιέρεια, στο πλευρό του βωμού της,
Ριγώντας αρχίζει της έπαρσης τις ιερές μυσταγωγίες.
Αμέτρητοι μονομιάς θησαυροί ανοίγουνε, κι εδώ
Τα ποικιλότροπα αναθήματα της Υφηλίου προβάλλουν.
Απ’ το καθένα επιλέγει με χάρη και με μόχθο αλλόκοτο,
Και στολίζει τη θεά με τ’ αστραφτερά της τρόπαια.
Η Κασετίνα αυτή έχει κλειδωμένα λαμπρά Πετράδια της Ινδίας,
Κι ολάκερη Αραβία ανασαίνεις από το παρακείμενο Κουτί.
Η Χελώνα κι ο Ελέφαντας, ενώνονται εδώ και
Μεταμορφώνονται σε Χτένες πιτσιλωτές και λευκές.
Σειρές απλώνονται οι Καρφίτσες γυαλίζοντας αραδιαστές, 
Πούδρες, Πομπόν, ψεύτικες Ελιές, Ευαγγέλια, Ραβασάκια.
Και να η τρομερή Ομορφιά που καταφεύγει σε όλα τα Όπλα.
Η Ωραία κάθε στιγμή σηκώνεται μέσα στα θέλγητρά της,
Σιάζει τα Χαμόγελά της, ξυπνάει κάθε Χάρη,
Κι όλα τα Θαύματα επισύρει του Προσώπου της.
Βλέπει να ξεπροβάλλει βαθμηδόν κάποιο αγνό Ερύθημα,
Κι Αστραπές δυνατές να ζωηρεύουν στα Μάτια της.
Οι Συλφίδες πολυάσχολες πολιορκούν την αγαπημένη τους έγνοια.
Εκείνες στήνουν την Κόμη, κι αυτές κάνουν χωρίστρα.
Άλλες διπλώνουν το Μανίκι, ενώ τη Ρόμπα άλλες πτυχώνουν…

***

And now, unveil'd, the toilet stands display'd,
Each silver vase in mystic order laid.
First, rob'd in white, the nymph intent adores
With head uncover'd, the cosmetic pow'rs.
A heav'nly image in the glass appears,
To that she bends, to that her eyes she rears;
Th' inferior priestess, at her altar's side,
Trembling, begins the sacred rites of pride.
Unnumber'd treasures ope at once, and here
The various off'rings of the world appear;
From each she nicely culls with curious toil,
And decks the goddess with the glitt'ring spoil.
This casket India's glowing gems unlocks,
And all Arabia breathes from yonder box.
The tortoise here and elephant unite,
Transform'd to combs, the speckled and the white.
Here files of pins extend their shining rows,
Puffs, powders, patches, bibles, billet-doux.
Now awful beauty puts on all its arms;
The fair each moment rises in her charms,
Repairs her smiles, awakens ev'ry grace,
And calls forth all the wonders of her face;
Sees by degrees a purer blush arise,
And keener lightnings quicken in her eyes.
The busy Sylphs surround their darling care;
These set the head, and those divide the hair,
Some fold the sleeve, whilst others plait the gown;
And Betty's prais'd for labours not her own.


Μετάφραση Κλείτος Κύρου [από τις σημειώσεις του  βιβλίου: T.S. Eliot, Ρημαγμένη Γη (The Waste Land), Εκδόσεις Ύψιλον 1990]

Δεν υπάρχουν σχόλια: