μες στην ομίχλη βαδίζει τώρα κάποιος σ’ ένα δρόμο
κι είναι κιόλας αργά κι ακόμα ο χρόνος περιπλανιέται
σε κάποια μέρη σαν κάτι να μην είχε ξεχαστεί
από γυμνά δέντρα πολλά παιδιά φτιάχνουν εικόνες
μόνο οι μέρες δισταχτικά χάνονται
και μακρινά μες στο σκοτάδι μιλάει ακόμη κάποιος
σα να ερχόταν συνεχώς ένας τρίτος που
πολλές φορές ξαναγυρίζει
από το ένα όνειρο και μπαίνει σ’ ένα άλλο
με χειμωνιάτικη βαριά φορεσιά προβάλλει
κοιμόμαστε όμως κι αυτός απ’ την αρχή διηγείται
το ίδιο τ’ όνειρο ώσπου ξυπνώντας βλέπουμε
ότι τώρα κι αυτός που εδώ διηγείται
υπήρξε ένα παράξενο όνειρο
Μετάφραση Νόρα Πυλόρωφ - Προκοπίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου