Στο κουτί το Εβένινο μέσα κοιτάμε – Emily Dickinson

 

Στο κουτί το Εβένινο μέσα κοιτάμε

Μ’ ευλάβεια, τα χρόνια σαν έχουν περάσει -
Τη βελούδινη σκόνη φυσώντας
Που τόσα καλοκαίρια το ‘χει σκεπάσει!

Ένα γράμμα κρατάμε στο φως -
Ο καιρός – το ‘χει πια – Κιτρινίσει -
Να διαβάσουμε λέξεις σβησμένες
Σαν Κρασί που μας είχαν κεντρίσει!

Ένα Άνθος με ξεραμένα τα πέταλα
Ίσως βρούμε ανάμεσα στα άλλα -
Ένα πρωί, χρόνια πίσω κομμένο -
Από χέρι αβρό – μα πια πεθαμένο!

Μια μπούκλα, ίσως, από κρόταφο
Που έχει η πίστη μας ξεχάσει -
Ένα μπιχλιμπίδι, ίσως, αντίκα -
Σε δέσιμο μόδας που ‘χει περάσει!

Και μετά τα βάζουμε ήρεμα πίσω - 
Και φεύγει όλη η έγνοια του πια -
Ωσάν το μικρό Κουτί από Έβενο
Να μην ήταν δική μας δουλειά! 

***

In Ebon Box, when years have flown
To reverently peer,
Wiping away the velvet dust
Summers have sprinkled there!

To hold a letter to the light —
Grown Tawny now, with time —
To con the faded syllables
That quickened us like Wine!

Perhaps a Flower's shrivelled check
Among its stores to find —
Plucked far away, some morning —
By gallant — mouldering hand!

A curl, perhaps, from foreheads
Our Constancy forgot —
Perhaps, an Antique trinket —
In vanished fashions set!

And then to lay them quiet back —
And go about its care —
As if the little Ebon Box
Were none of our affair!

c. Summer 1860                    Unpublished Poems 1935

Emily Dickinson

Η Ποιήτρια των επομένων εποχών
Μετάφραση Κώστας Ιωάννου
Δεύτερη Δίγλωσση Έκδοση
Εκδόσεις Κρωπία 2000