Ο άνθρωπος κατά την αιγυπτιακήν μυστηριολογίαν, όπως άλλως τε και εις όλας τας μυσταγωγικάς Σχολάς, δεν είναι απλώς το ορατόν σώμα, όπως συνηθίζομεν να λέγωμεν. Είναι τουναντίον πολυσύνθετος, αναγόμενος εις τέσσαρας κυρίας οντότητας:
1) Το κυρίως σώμα
2) Το είδωλον ή Κα.
3) Η καθ' αυτό ψυχή ή Βα. και
4) Η ζωτική και θεία πνοή ή Κου.
Μελετήσωμεν εν έκαστον των συστατικών τούτων ιδιαιτέρως.
Και όσον αφορά το πρώτον, το υλικόν σώμα, δεν υπάρχει λόγος να διατρίψωμεν επί πολύ. Είναι εκείνο το οποίον αντιλαμβανομεθα όλοι δια των κοινών ημών αισθητηρίων και όπερ εξετάζει η Επιστήμη.
Ως δεύτερον συστατικόν έρχεται το είδωλον ή, εις αιγυπτίαν γλώσσαν το Κα. Αποτελεί τούτο πιστήν εικόνα του ορατού σώματος, αλλ' είναι λεπτοτέρας συστάσεως, πράγμα το οποίον αναγκάζει αυτό να παραπένη δια τους πολλούς και δια τας συνήθεις περιστάσεις αόρατον. «Είναι κατά τον Maspero, η έγχρους πιστή αναπαράστασις του υλικού σώματος, αναπαράγουσα τούτο κατά γράμμα». Δια να συγχρονίσωμεν τους όρους και δώσωμεν εις τους ασχολουμένους με τον Αποκρυφισμόν βάσιν συγκρίσεως αυτών, θα είπωμεν ότι το σώμα τούτο είναι το είδωλον ή φάσμα των μαγνητιστών, το περίπνευμα των πνευματιστών, το αστρικόν σώμα του Μαρτινισμού και της Θεοσοφίας, το Νεφές της Καββάλας, το Εβέστρουμ του Παρακέλσου, το Αυγοειδές σώμα των Αλεξανδρινών φιλοσόφων. Είναι η αιτία πάντων των ψυχικών φαινομένων και δη της εις απόστασιν εκδηλώσεως του ατόμου, άνευ της μεσολαβήσεως του σώματός του των φαινομένων δηλ. τα οποία ονομάζομεν σήμερον τηλεπάθειαν, τηλεκινησίαν, ψυχοβογίαν και εκτοπλασμίαν. Είναι επίσης ο διαμορφωτικός παράγων του υλικού ημών σώματος, και το απαράγραπτον βιβλίον των πράξεών μας.
Τας τοιαύτας ιδιότητας του Κα φαίνεται ότιε εγνώριζον κατά βάθος οι Αιγύπτιοι ιερείς, δια τούτο δε βλέπομεν εις τας διαφόρους αναγλύφους παραστάσεις των ιερών τους, εικονιζόμενα πολλάκις δύο σώματα όμοια, εις την αυτήν στάσιν, με την διαφοράν ότι επί της κεφαλής του ακολουθούντος το πρώτον ανυψούται το χαρακτηριστικόν έμβλημα του Κα, ο ιερέας. Το Κα είναι ζων οργανισμός, τρεφόμενος, συμπαθών, αντιπαθών και εν γένει συμπεριφερόμενος ως ιδιαιτέρα τις ψυχική οντότης ανεξάρτητος του υλικού σώματος αν και ομοιάζη προς αυτό εξαιρετικά, δι' ον λόγον ανεφέραμεν. Κατά την διάρκειαν της ζωής του ανθρώπου, το Κα ευρίσκεται μακράν του σώματος «εις τον πολικόν αστέρα, τον διοικούμενον υπό της καλλιπαρείου θεάς Αθωρ» κατά την μυστικήν έκφρασιν των ιερογλύφων, μόνον δε η μαγική δύναμις ηδύνατο να φθάση μέχρις αυτού και το επικαλεσθή. Από της μακρυνής δε ταύτης και δυσπροσπελάστου γωνίας του Ουρανού επιστατεί επί της κανονικής λειτουργίας του επί γης σώματός του. Η παράδοσις αύτη, ως φαίνεται, είνα εικονική, αναφερομένη μάλλον προς την καταγωγήν της ουσίας του αστρικού σώματος, αποδίδουσα αυτώ σεληνιακήν και θηλείαν προέλευσιν, δεδομένου ότι η θεά Αθώρ, είναι σεληνιακή θεότης, ανάλογος προς την Ίσιδα εκπροσωπούσα τον Έρωτα και το κάλλος ήτοι την γονιμότητα. Δια τούτο δε και παρίσταται ενίοτε υπό το ιδεόγραφον δύο χειρών τεινομένων προς τα άνω υπό την μορφήν δράκοντος εν τέλει δε υπό την χαρακτηριστικήν μορφήν του ιερογλύφου της εικόνος 9β υπενθυμίζοντος την έννοιαν ότι η ζωογόνος αύτη δύναμις διέρχεται το σώμα, εισαγομένη δια του αυχενικού κέντρου. Εν κείμενον λέγει ότι ο Δημιουργός «έδωκε γένεσιν δια του λόγου του εις τα Κάου (πληθυντικός του Κα), ειρήνευσε τας εχθρικάς δυνάμεις και παρήγαγε τας ποικιλίας των τροφών (των Κάου) και των προσφορών, δημιουργών ούτω το αγαθόν και το κακόν». Βλέπομεν εκ της περικοπής ταύτης ότι εις την λέξιν Κα δίδεται συναφής έννοια προς την ζωτικήν, θρεπτικήν και συντηρητικήν αντίληψιν.
Το Κα μιας θεάς παρίσταται δια των δύο ανθρωπίνων χειρών και ενός όφεως. Το Κα ενός βασιλέως γράφεται ήδη από της αρχαιας δυναστείας, ως εν εικ. 9 γ εικονίζεται, συχνά δε ακόμη υπό την μορφήν δ, ήτις σημαίνει «το ζων Κα του βασιλέως». Τέλος εν Εντφού η ιδία αρχή του ανθρώπου χαρακτηρίζεται ως «το φωτεινόν Κα» (ζ).
Εις τα κείμενα των Πυραμίδων «πηγαίνω προς το Κα μου» ισοδυναμεί προς το αποθνήσκω.
Εν συνόψει λοιπόν το Κα είναι ο φορεύς του αισθήματος, της επιθυμίας της θελήσεως. «Το Κα σου ευφραίνεται», «είναι ηυχαριστημένον», «πράττε ό,τι το Κα σου επιθυμεί» είναι συνηθέσταται φράσεις των επιγραφών των Πυραμίδων. Το Κα περαιτέρω αισθάνεται αποστροφήν, αηδίαν, φόβον, ευτυχίαν, αντιδρά προς την μουσικήν και το άσμα.
Αλλ' οι Αιγύπτιοι σοφοί δεν περιωρίσθησαν εις την αναγνώρισιν ενός ατομικού Κα εις τον άνθρωπον, αλλ' απέδωσαν προσέτι χαρακτηριστικόν Κα δια τας ομάδας ανθρώπων, δια τα ζώα, δια τας πόλεις, κράτη κ.κ., διετύπωσαν δηλ. εκείνο το οποίον οι νεώτεροι ερμητισταί απεκάλεσαν εγρηγορότα (egregores) και οι σημερινοί θεόσοφοι ομαδικάς ψυχάς (ames-groupe). Πολλά ακόμη θα ηδυνάμεθα να είπωμεν περί του περιφήμου αυτού συστατικού του ανθρώπου, του Κα, πλην ο περιωρισμένος χώρος μας αναγκάζει να παραπέμψωμεν τον αναγνώστην εις την σχετικήν βιβλιογραφίαν (1).
Εισερχόμεθα ήδη εις την έρευναν του τρίτου παράγοντος, της κυρίως ψυχής ή άλλως του Βα. Αποτελεί τούτο την κυρίως οντότητα του ανθρώπου, την κατευθύνουσαν τας κατωτέρας αρχάς προς υψηλάς ορμάς. Εν αυτώ εδρεύει το αίσθημα της αγάπης, ο ενθουσιασμός, η φαντασία κ.ο.κ. Είναι το υπεύθυνον των πράξεων του ανθρώπου, διότι μέλλει μετά θάνατον να δώση λόγον των πράξεών του ενώπιον του υπάτου συμβουλίου των θεών. Ενώ το Κα αποτελεί την ασυνείδητον αρχήν του ατόμου, το Βα έχει αναλάβει την συνειδητήν κατεύθυνσιν ολοκλήρου της οντότητος. Ενθυμούμεθα ότι το χαρακτηριστικόν ζώον του Κα είναι ο Ιέραξ. Το Βα κατ' αναλογίαν παρίσταται συμβολικώς δια του σοφού ίβεως, του ιερού πτηνού του Θευθ – Ερμού, ενίοτε παρισταμένου με κεφαλήν ανθρωπίνην.
Τέλος το Κου, η θεία πνοή, η απόρροια του θείου πνεύματος, είναι η υψίστη αρχή εξ ης ο άνθρωπος αποτελείται. Είναι η άμεσος απόρροια του υπάτου θεού Άμμωνος – Ρα, ήτις παρακολουθεί τας κατωτέρας αρχάς εν τη εξελίξει των, προσπαθούσα να αγάγη αυτάς εις αγαθόν λιμένα. Ευτυχής ο μύστης όστις ήθελεν ακολουθήση τας υποδείξεις και προτροπάς του: έμελλεν αμέσως μετά τον θάνατόν του να αχθή από τον μεταβλητόν κόσμον, εις αυτήν ταύτην την καρδίαν του Οσίριδος, εις τον υπό του πραγματικού Ηλίου φωτιζόμενον κόσμον.
_____________
(1) Al. Moret: Mysteres Egyptiens σελ. 199 κ.εφ. Paris
Maspero: Hist. d. Ancients peuples d' Orient I. 258 κ.εφ.
H. Durville: La Science Secrete σελ. 149 κ.εφ.
Der Ka: Εν τω περιοδικώ “Saturn Gnosis” Ιούλιος 1928, Berlin
ΠΕΤΡΟΣ ΓΡΑΒΙΓΓΕΡ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΣΦΙΓΓΟΣ Νο 003
Η ΜΕΛΕΤΗ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΜΕΛΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου