ΑΝΑΣΥΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΤΟΥ ΟΦΕΟΣ – ΠΑΥΛΟΣ ΣΠ. ΚΥΡΑΓΓΕΛΟΣ

Πορίσματα απ' την πορεία ανάμεσα στα εμπορευματικά δεδομένα (data) της εμπορικής πρακτικής.

Με την αγγλική αμερικάνικη λέξη cash που είναι λατινική της παλαιοελληνικής (βλέπε ΕΙΣ.Β, α' λέξεως κας = δέρμα = σκύτος) και που σημαίνει ρευστό, συνάλλαγμα, δηλ. ποσότητα νομισμάτων, που έχουμε σ' ένα πορτοφόλι (= κας), μπαίνουμε στη λογική του πουγγιού, δηλ. μικρής δερμάτινης θήκης (τσάντας), που φυλάμε το διαθέσιμο ρευστό μας. Τα καλά πουγγιά, τότε όπως και τώρα είναι φτιαγμένα από δέρμα φιδιού ή σαύρας = serpent, οπότε προκύπτει πάλι το γνωστό μας σύμβολο S. Το ότι το δέρμα λέγεται και σκύτος, μαζί με την πληροφορία για σκύτινα νομίσματα στην αρχαιότητα, προφανώς πρόδρομο του χαρτονομίσματος, μας οδηγεί στην έννοια του σκούδου μέσω της σκυτάλης (απ' το σκύτος), που καταλήγει στο ECU, τη νομισματική μονάδα της πρώην Ε.Ο.Κ.

Η σκυτάλη στην Ελλάδα, όπως τα κιπού στους Ινδιάνους, καθώς και το ογαμικό αλφάβητο στη ρουνική γραφή, ήταν ένα καλό μέσο (αποτελεσματικό) για την καταγραφή, απομνημόνευση και επαλήθευση (λογιστικό έλεγχο) των οικονομικών δεδομένων στις αποθήκες αγαθών με λογιστική μέθοδο, μέσα κι απ' τα συγχρονισμένα λογισμικά δεδομένα, που αναφέρονται στα αγαθά (εμπορεύματα ή υπηρεσίες) γνωστά στο Ρωμαϊκό Δίκαιο (πρόδρομο των σύγχρονων Ευρωπαϊκων Δικαίων) σαν res, δηλ. πράγμα (=κάθε τι) που μπορείς να διαπραγματευτής ή χρησιμοποιήσης = χρήμα.

Ορίζοντας σαν εμπόρευμα κάθε τι που μπορεί να αλλάξη χέρια, δηλ. να γίνη αντικείμενο συναλλαγής (intra commercium), χαρακτηρίζουμε σαν έμπορο το φυσικό ή νομικό πρόσωπο (άνθρωπο ή εταιρία), που διακινεί (άγει) νόμιμα ή παράνομα και με τρόπου τυπικό ή παράτυπο, έντυπο ή άτυπο, πραγματικά ή παραστατικά, αυτά τα πράγματα (res ή εμπορεύματα) μέσω ενός μέσου, φορτίου ή αγωγίου (αγώι), που αρχικά ήτνα ένα ζώο ή μηχάνημα. Εκεί, που ένα βάρος (άχθος) δεν μπορούσε να μεταφερθή με ζώο ή μηχάνημα ή μηχανισμό, το φορτωνότανε (επιβαρυνότανε) εκούσια (θεληματικά) ή με αγγαρεία (φορτικά) ένας βαστάζος ή αχθοφόρος, γνωστός σα χαμάλης.

Η αραβική λέξη hamal (= aAri) δείχνει ο,τιδήποτε μπορεί να χρησιμοποιηθή σαν όχημα (= φέρων οργανισμός), απ' την καμήλα (σύνηθες ως αποτελεσματικό μέσο μεταφοράς) μέχρι το φορείο κι απ' το άρμα μέχρι το πλοίο, ακόμη και μέχρι το Maaseh Merkavah = Έργον του Οχήματος στη ραββινική (καββαλιστική) ορολογία, χωρίς να μας διαφεύγη ο υποκρυπτόμενος όρος merkator = έμπορος στην εβραϊκή λέξη merkavah, απ' το όνομα Merkurius, που σημαίνει στα λατινικά και τον υδράργυρο (ΑΑ30) και τον θεό Ερμή, δεδομένου ότι και ο θεός αυτός, σαν προστάτης των εμπόρων (Κερδώος Ερμής), και ο υδράργυρος, σαν υγρό μέταλλο, διασπείρονται προς όλες τις κατευθύνσεις μέσω της εικόνας του διπλού όφεος (δύο φίδια), που απαρτίζουν το κηρύκειον, δηλ. τη ράβδο της αναγγελίας μιας ειρηνικής προσεγγίσεως και μιας χρήσιμης αγγελίας, λόγος για τον οποίο ο Ερμής λέγεται και Ευάγγελος. Αυτή η παράσταση του ανθρώπου, που κρατάει τα δύο φίδια, έρχεται από πολύ παλιά, και από πολύ μακρυά, είναι η εικόνα της θεάς Αθηνάς γνωστής στην Κρήτη σαν «Θεάς των Όφεων» ή A-ta-na-po-ta-ni-ja, όπου σ' αυτήν την περιοχή ο Μίνως (mines = ορυχεία), αναγραμματισμός, όπως είδαμε, του ονόματος Σίμων, ήλεγχε και το εμπόριο του χαλκού (aes στα λατινικά, aeris στη γενική, εξ ου και Αερία ή Κρήτη, κατά τη γνώμη μου). Το εμπόριο αυτό του χαλκού επεξετάθη στην Αθήνα, πολιούχο της Αθηνάς, γνωστής σαν Άθωρ ή Άθως στην περιοχή της Χαλκιδικής, όπου τα ορυχεία των Αθηναίων («Σκαπτή ύλη») και το Άγιον Όρος ή Άθως των αρχαίων, αφιερωμένο στην Αθάνα ή Αθηνά, άβατον για τους άνδρες στην προχριστιανική εποχή και για τις γυναίκες στη Χριστιανική εποχή.

Το εξαγωγικό και διαμετακομιστικό εμπόριο του χαλκού μεταξύ Αθηνών και Αιγύπτου μέσω Κρήτης διαχρονικά και διαχωρικά κάτω απ' την εξωτερική μορφή του αταθηνίου (=χαλκός, έλυτρον και το σχήμα του σταυρού του Αγίου Ανδρέα), με το οποίο μεταφερότανε, (πρβλ. π.χ. το χρυσό σε ράβδους ή γλώσσες παλαιότερα). Έτσι φθάσαμε και στην εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών δεδομένων του Σινά, κυρίως των ορυχείων χαλκού, που δούλευαν οι Ευραίοι, όπως αναλύσαμε στην αρχή του παρόντος. Είναι σημαντικό να τονίσουμε, ότι η θεότητα του Σινά, γνωστή σαν Hathor ή Ma' na, είναι η γνωστή μας Αθώρ (κατ' εμέ Άθως), μητέρα του Ώρου ή Χετ Χερού, και ότι ο επίγειος θεός των Αιγυπτίων, ο Φαραώ, παρίσταται μ' ένα φίδι στο μέτωπό του (στο στέμμα του) το γνωστό μας Ουραίον, που είναι μια κόμπρα ή νάγια, γνωστή στην ελληνική γλώσσα της περιοχής σαν «ασπίς».

Αναφορικά με όσα περιγράψαμε ανωτέρω για την αποθήκη των αγαθών (ή την αποθήκευση των δεδομένων σ' έναν υπολογιστή), μπορούμε να παρατηρήσουμε, πως μια μικρή αποθήκη (ή πρόχειρη, πρβλ. μπιζουτιέρα) είναι η γαβάθα, που αποδίδεται στα γαλλικά ecueile (προφ. Εκουέιλ), δηλ. σκυτάλη (με τη γνωστή αποβολή του S), απ' όπου προήλθε η προηγούμενη ονομασία ECU του ευρωπαϊκού νομίσματος χωρίς να μας διαφεύγη και η λέξη ecueil (προφ. Εκυέιγ) = σκόπελος, που μπορεί να δηλώνη το Γιβραλτάρ, το μεγάλο βράχο, του οποίου οι στήλες, παριστάμενες αρχικά στο σκούδο και στο δολλάριο, πέρασαν με οριζόντια μορφή στο Εβρώ. Το ότι οι «Στήλες του Γιβραλτάρ» λέγονται και «Στήλες του Ηρακλέους», πέραν απ' τον εμπορικό συμβολισμό της υπερπηδήσεως του εμποδίου αυτού για τα σκάφη των Ελλήνων και αργότερα Φοινίκων, Βενετών κλπ, μας ανακαλεί στη μνήμη την αρχαία παράσταση της κρητικής Αθηνάς, όπως την αναλύσαμε ανωτέρω, εφ' όσον και ο Ηρακλής, γνωστός για τις σχιζοφρενικές η επιληπτικές κρίσεις του, παρίσταται επίσης όρθιος και κρατώντας από ένα φίδι σε κάθε χέρι. Η παράσταση αυτή απλοποιήθηκε αργότερα, μέσω της παραστάσεως της ιέρειας της Ίσιδος, σ' ένα μόνο φίδι διαπλεκόμενο στον αριστερό της βραχίονα, όπως ακριβώς και της Αθηνάς στον Παρθενώνα και της συζύγου του Σίβα (βλ. ΕΙΣ. Β' η, σελ. 1) και αναλυόμενο μυστικιστικώς στο Χάλκωμα ή Νεεσθάν, δηλαδή τον Χαλκούν Όφιν, που ύψωσαν στην έρημο οι Ευραίοι, προκειμένου να σωθούν απ' τα θανατηφόρα δαγκώματα των φιδιών) που τους επετίθεντο. Είναι σαφές απ' όλες τις Βιβλικές, ιστορικές, συμβολικές, οικονομικές) εμπορευματικές και πολεμικές συνυφάνσεις της παρουσίας του χαλκού ότι αυτός σαν κύριο αν όχι αποκλειστικό υλικό όπλων, αγγείων και νομισμάτων ήταν ο κύριος μοχλός της πολιτικής σκέψεως των αρχόντων της περιοχής και κυρίως του Φαραώ.

Η οικονομική δικτατορία του Ιωσήφ στην Αίγυπτο, με την οποία υποδούλωσε τους Αιγυπτίους στο Φαραώ, που μας είναι γνωστός ήδη σαν Δράκων ο Μέγας (δηλ. φίδι ή κόμπρα) και κατά συνέπειαν σαν δράκος, παρέχει (τίει) τη δραχμή (δηλ. το νόμισμα της εποχής), απ' όπου προκύπτει και η διπλή έννοια της διοικητικής δραστηριότητος και μέριμνας του βασιλέως:

1)σαν δράκος, απ' το ρήμα δέρκομαι = παρατηρώ καθαρά, δείχνει την καταμέτρηση, απογραφή και φακέλλωμα όλων εκείνων, που μπορούν να συνεισφέρουν στο δημόσιο κορβανά έμμεσοι και άμεσοι φόροι, τέλη, παροχές υπηρεσιών, χορηγίες κλπ).

2)σαν δράκος, απ' το ρήμα δράττομαι = αρπάζω, κατακρατώ, παίρνω στην κυριότητά μου (βλ. και λήμμα «μεσεγγύση» στο Ταμείο, Κεφ. VII του παρόντος), παίρνει στην κυριότητά του, μέσω των δολίων ενεργειών του Ιωσήφ τα εμπορεύματα, τα ζωντανά, τα κτήματα και τέλος την προσωπική ελευθερία των πολιτών της Αιγύπτου, που τους μετατρέπει σε δούλους, δηλ. ανδράποδα, δηλ. δημοσίους υπαλλήλους (= ιεραρχική υπαλληλία με κεφαλή τον Φαραώ), προκειμένου να εκτελούν τα δημόσια έργα, που χρειάζεται το σύστημα του παραγωγικού και διαμετακομιστικού εμπορίου της περιοχής και εκείνων, οι οποίοι ωφελούνται απ' αυτό, (δηλ. βλ. όπως πάντα το Ιερατείο και ο Βασιλεύς = Φαραώ, σήμερα Διοικητής ή Διευθυντής Διαχειριστής ή Ελεγκτής οποιασδήποτε τράπεζας, που ασκεί χρηματοδοτική πολιτική, ιδιαίτερα δανειοληπτική).

Η καταδυνάστευση των πρώην ελευθέρων Αιγυπτίων πολιτών απ' τον Ιωσήφ και στη συνέχεια τους δύο γιούς του, Εφραίμ και Μανασή, χρησίμευσε σαν άριστο μοντέλλο για την επέκταση του συστήματος παγκοσμίως με τις εβραιοαιγυπτιακές φυλές των δύο γιών του Ιωσήφ, ανταποκρινόμενες κατά πολλούς στους αγγλικούς και αμερικάνικους πληθυσμούς, με ρυθμούς, τακτική και αποτελεσματικότητα ωρολογιακού μηχανισμού παγκοσμίως.

Είναι άκρως σημαντικό (critical point) και αποκαλυπτικό ότι η υπόθεση της υποδουλώσως του πληθυσμού, προκειμένου να μετατραπούν σε μια άβουλη αγέλη παραγωγικών μηχανισμών με επιταχυνόμενους ρυθμούς παραγωγικότητας (τουλ, 6% ετησίως plus), ξεκίνησε απ' το πρότυπο της αγελάδας και του σταριού: πράγματι ο Ιωσήφ διηγείται στον Μεγάλο Δράκοντα το όνειρό του (διάβαζε: Σχεδιασμό του), που είναι:

1)σε 1η φάση, 7 παχείες και 7 εξηντλημένες αγελάδες

2)σε 2η φάση, 7 εύρωστα και 7 άρρωστα στάχυα

3)σε 3η φάση, 7 πλούσια και 7 φτωχά χρόνια (λιμός)

Το σχέδιο αυτό δείχνει την εκμετάλλευση σε γεωργικό επίπεδο (στάχυα, στάρι, ψωμί) και σε κτηνοτροφικό επίπεδο (αγελάδες, κρέας, δέρματα), προκειμένου να ωφεληθή η άρχουσα τάξη απ' το χρονοδιάγραμμα αυτό, δηλ. απ' τη μετατροπή του χρόνου σε χρήμα, λόγος για τον οποίο αποκρύπτεται η αναφορά αρχικά στα χρόνια απ' τον Ιωσήφ, δεδομένου ότι η τριπλή αναφορά αρχικά στις «γενεές 14» στη γενεαλογία του Ιησού στα Ευαγγέλια σημαίνει την τριπλή αναφορά στον αριθμό 14, που εδώ μας αποδίδεται ως

1)7 + 7 αγελάδες = 14 αγελάδες ή 14 ζωικά μέρη

2)7 + 7 στάχυα = 14 στάχυα ή 14 φυτικά μέρη

3)7 + 7 χρόνια = 14 χρόνια ή 14 μονάδες πληροφορήσεως.

Οι 14 μονάδες (units) ή μέρη ή μόρια πληροφορήσεως, (information) αντιστοιχούν στη 14η θέση στον Περιοδικό Πίνακα άρα δείχνουν το 14ο στοιχείο, που είναι το πυρίτιο (ΑΑ14) διεθνώς γνωστό σαν Si, υλικό παραγωγής των μονάδων πληροφορίας μέσω των υπολογιστών, αλλά, μέσω της συνθέσεως 7+7, που δείχνει είτε τη σύνθεση C+O = Si (6+8), είτε το διατομικό στοιχείο άζωτο (ΑΑ&), διεθνώς γνωστό σαν Ν, απαραίτητο μαζί με τον φωσφόρο στα λιπάσματα, δηλαδή την τροφή της παραγωγής της γης, κάτω απ' την άκρως κρίσιμη διαδικασία του «κύκλου του αζώτου». Επομένως ο Νείλος ποταμός, ο υπεύθυνος για την ζωή στην Αίγυπτο, μέσω της διατροφικής αλυσίδας, που ευνοεί πλημμυρίζοντας ετησίως τα χωράφια της Αιγύπτου, είναι ζωτικός και sine qua non παράγων (ατζέντης) της ζωής στα χωράφια, που ελέγχονται απ' αυτόν, και για τον λόγο αυτό θεωρείται, σε θρησκειολογικό επίπεδο από συμβολικής αναφοράς, ότι τα νερά του προέρχονται απ' τα δάκρυα της Ίσιδος, θεάς του όφεος όπως είδαμε, σε 16 επίπεδα (όπου 16ΑΑ = S δηλ. 8+8) με αποτέλεσμα να δημιουργήται ο γνωστός ίασπις στο Νείλο (κρυπτοκρυσταλλικός χαλαζίας = κουάρτς = SiO2 δηλ. «πυριτόλιθος του Νείλου» ή «πέτρα του Νείλου».

Το αριθμητικό ισόψηφο της λέξεως Νείλος (βλ. Εισ. Β', α' & β') μας δίνει 365, αριθμό που σημαίνει αφ' ενός τον ετήσιο κύκλο των πλημμυρών του ποταμού, αφ' ετέρου τον κύκλο των ημερών της τροχιάς του Ηλίου = Ρα ή Ρε, πατέρα του Φαραώ ή Όφεος. Επομένως οι 14 πληροφοριακές μονάδες, που περιέχονται στο σύνολο των 21 (= 3 Χ 7) ενεργειακών μονάδων, δείχνουν μέσα απ' τη διδυμία του αζώτου (Ν) τη χρήση του πυριτίου (Si), προκειμένου να επιτευχθή το σκάνδιο (Sc), απ' το ρήμα σκεδάννυμι = διασκορπίζομαι, ενέργεια που, όπως είδαμε ανωτέρω, ελέγχεται απ' τον Κερδώο Ερμή ή Mercurium, Έφορο και Θεό των εμπόρων (mercatorum) που διασκορπίζονται και σκεδάννυνται (Sc) σ' όλον τον κόσμο, διαλαλώντας δηλ. ευαγγελιζόμενοι (βλ. Ευάγγελος ο Ερμής) την πραμάτεια τους, δηλ. τα «καλά πράγματα» ή αγαθά ή καλούδια (goods στα αγγλικά, πρβλ. και καταστήματα Goody's).

Επομένως η σκέδαση, που οδηγεί και στη διασκέδαση, υπονοεί και αυτή το αρχικό σύμβολο S του Satan = πληρωτού, δηλ. ανθρώπου που διαθέτει χρήμα (πληρώνει) για να αποκτήσει ένα αγαθό (πράγμα ή res) ή υπηρεσία, κατά συνέπειαν γίνεται τιτάν (βλ. και σελ. 13 ισοτιμία: 14$00 = 14 σκούδα).

Ο Φαραώ, προφανώς περσική παραφθορά απ' τον καιρό της περσικής κατοχής της λέξεως Παραώ, προέρχεται απ' την παλαιότερη αιγυπτιακή φράση = «Περ Άα» = Υψηλή Πύλη. Ο τίτλος αυτός, τον οποίον κληρονόμησε, χρησιμοποίησε και διατήρησε ο σουλτάνος, δηλ. ο βασιλεύς = εσσήν = μελέκ των Τούρκων, «η σκιά του Αλλάχ πάνω στη γη μας οδηγεί στον Ιωσήφ του οποίου ο φαραωνικός τίτλος Ψονθομφανηχ (= «εκείνος, δια του οποίου ομιλεί ο Θεός ο Ζων») μας οδηγεί στην ομφή = Θεία φωνή, που έβγαινε στους Δελφούς, όταν χρησμοδοτούσε η Πυθία, θηλυκός τύπος της λέξεως πύθων = όφις, προγενέστερος κυρίαρχος δαίμων της περιοχής, απ' το ρήμα πυνθάνομαι = ζητώ να μάθω, πληροφορούμαι. Άρα ο πύθων ή όφις ή δράκων των Δελφών μας οδηγεί δια της Ομφής του στον Ψονθοφανήχ, 2ο τη τάξει μετά τον Φαραώ ή Υψηλή Πύλη = Μεγάλο Δράκοντα ή Όφιν, απ' το ουραίον = κόμπρα = ασπίδα) στο στέμμα του.

Επομένως η εικόνα στην πρόσθα όψη των χαρτονομισμάτων του ευρώ, που αντιστοιχεί στην κορώνα των κερμάτων, που είναι θύρες ή πύλες ή πόρτες ή ευραί, στην κυριολεξία υψηλές πύλες, είναι στην ουσία η αναφορά στον Φαραώ και στο οικονομικό του σύστημα. Το ότι και το Γιβραλτάρ (που αναφέραμε αρχικά και στη συνέχεια εκτεταμένα σαν παριστάμενο στο σκούδο, δολλάριο και ευρώ) ονομαζόταν απ' τους Έλληνες και «Πύλαι Γαδειρίδες», δείχνει ιστορικά μεν το πέρασμα των Αράβων στην Ισπανία, λειτουργικά δε τα χρηματοοικονομικά δεδομένα, που υπονοεί η προσθία εικόνα του ευρώ. Πέραν τούτων και η Δήμητρα καλούμενη Πύλη, ιδιαίτερα στα Ανθήλια των Θερμοπυλών και Γέφυρα απ' τους Γεφυραίους = Εβραίους (βλ. εισ. Β', η') δείχνει το γεωργικό χαρακτήρα της πρώην ΕΟΚ με τα «πράσινα νομίσματά» της (βλ. σχετικά λήμματα στο Ταμείον του παρόντος) και τη σύνδεση της εικόνας της προσθίας όψεως του ευρώ με την εικόνα της οπισθίας όψεως, που είναι οι γέφυρες. Κρίσιμο σημείο, εν προκειμένω (critical point) είναι ότι οι γέφυρες αυτές είναι πάντα θαλάσσιες ή ποτάμιες και ποτέ χερσαίες, δηλ. περνάνε πάνω από νερά, με αποτέλεσμα τα νερά να περνάνε από κάτω τους και μέσα απ' τις καμάρες τους, ώστε στην ουσία οι γέφυρες αυτές είναι επίσης ευραί = πύλαι, μέσα απ' τις οποίες περνάει το υγρό στοιχείο, ενώ μέσα απ' τις πύλες της εικόνας της προσθίας όψεως περνάνε οι εύραι = άνεμοι.

Κατά συνέπειαν η Γέφυρα ή Δήμητρα ή Αχαΐα, γνωστή και σαν Δηώ, απ' το ρήμα δηώ = ερημώνω, ληστεύω, δείχνει και τη δήωση της αιγυπτιακής = νοτιοελληνικής οικονομίας απ' τον σχεδιασμό του Ιωσήφ και η διπλή όψη του νομίσματος (κορώνα – γράμματα ή Κετέρ – Μαλχούτ), τη δικαιοδοσία Φαραώ – Γέφυρας, που δηλώνεται απ' τη γνωστική ορολογία αντίστοιχα σαν Πλήρωμα ή γκίμελ ή καμήλα (= εισροαί ή αποταμιεύσεις) και Κένωμα ή ντάλεθ ή πόρτα (= εκροαί ή εκταμιεύσεις) αφ' ετέρου απ' την εξισορροπιστική διαδικασία του κρατικού παρεμβατισμού (φορολογία ή δεκάτη, εισφορές κλπ).

ΠΑΥΛΟΣ ΣΠ. ΚΥΡΑΓΓΕΛΟΣ

ΕΥΡΩ

ΕΝΑ ΕΥΡΕΟS ΦΑSΜΑΤΟS

ΕΒΡΑΪΚΟ ΝΟΜΙ$ΜΑ

ΑΘΗΝΑΙ 2002