ΑΙ ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΚΑΙ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΤΩΝ ΡΟΔΟΣΤΑΥΡΩΝ – ΠΕΤΡΟΣ ΓΡΑΒΙΓΓΕΡ

Εγνωρίσαμεν εκ των ανωτέρω σελίδων συνοπτικώς την ιστορικήν πλευράν της Ροδοσταυρικής κινήσεως, οία εγένετο γνωστή κατά τον XVIIον αιώνα εν Ευρώπη. Αι ρίζαι όμως αυτής δέον να αναζητηθούν εις πολύ αρχαιοτέραν εποχήν, εάν λάβωμεν υπ' όψει ότι υπό το σύμβολον του Ρόδου και του Σταυρού περικλείεται ολόκληρος η Ερμητική Παράδοσις και ο Εσωτερισμός της μεταχριστιανικής εποχή. Η ροδοσταυρική Αδελφότης, πράγματι, φαίνεται να ιδρυθή δια πρώτην φοράν ουχί κατά τον XVIIον αιώνα, αλλ' υφ' ης στιγμής η έλευσις του Σωτήρος Χριστού εσήμανε την εμφάνισιν επί της Γης ενός νέου Νόμου: του Νόμου της Αγάπης και της Θυσίας. Δια συνδύασμόυ της αρχαίας Γνώσεως, συμβολιζομένης υπό του Ρόδου, μετά της νέας Χριστιανικής Σοφίας, εικονιζομένης υπό του Σταυρού απετελέσθη εν τέλειον και αρμονικόν σύνολον το οποίον έλαβε το όνομα Ροδοσταυρισμός. Έδραι του πρωταρχικού Ροδοσταυρισμού υπήρξαν κατά τον κ. Σεμελάν(1), διαδοχικώς η Αττική, η Έφεσος και ακολούθως το Βυζάντιον. Μετά την πτώσιν της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αλλά και προ αυτής, δια των Σταυροφόρων, η έδρα της Αδελφότητος μετατίθεται προς τα Βορειοδυτικά και εμφανίζεται εις Αυτστροουγγαρίαν, Γερμανίαν, Αγγλίαν, Γαλλίαν, Δανίαν, μέχρι και του νότου της Νορβηγίας κατά την γνωστήν εποχήν της αναγεννήσεως του Ροδοσταυρικού Τάγματος.

Βλέπομεν όθεν ότι η ενιαία και αναλλοίωτος αύτη παράδοσις, βασιζομένη επί παγκοσμίων και καθολικών αρχών, δεν περικλείεται εις τα στενά όρια μας χρονικής περιόδου. Είναι το ανεκτίμητον κτήμα των αρχαίων Μάγων της Ανατολής και των Εποπτών της αρχαίας Σοφίας. Ομιλούντες περί της Ροδοσταυρικής κινήσεως του XVIIου αιώνος, δέον να εκλαμβάνομεν ταύτην ως μίαν παραφυάδα και ως την αναγεννημένην μορφήν της ενιαίας αρχαίας και σεπτής διδασκαλίας η οποία από καιρού εις καιρόν και από τόπου εις τόπον εμφανίζεται επί της Γης από του 1ου μ.Χ. αιώνος.

Οι Ροδόσταυροι υπήρξαν ανέκαθεν οι υπηρέται της Αληθείας και της Ανθρωπότητος ολοκλήρου. Ηγωνίσθησαν εναντίον των σφαλμάτων των ανθρώπων, εναντίον των προλήψεων και των δεισιδαιμονιών, εναντίον πάσης υποδουλώσεως ψυχικής και πνευματικής, χρησιμοποιήσαντες προς τούτο όχι την βίαν, ουδέ την τιμωρίαν ή τον φόβον, αλλά την χριστιανικήν διδασκαλίαν της Αγάπης και της Αλληλεγγύης και εφαρμόσαντες ως μέσον το παράδειγμα.

Βάσις της Ροδοσταυρικής διδασκαλίας είναι η τριπλή υγεία του ανθρώπου: σωματική, ψυχική και πνευματική. Αύτη συνίσταται ουχί εις την δογματικήν αποστήθησιν θεωριών και δογμάτων άνευ ατομικής επεξεργασίας, ουχί εις την εκμάθησιν μίας τεχνητής επιστήμης διδασκομένης έστω και εις εσωτερικούς κύκλους, αλλ' εις την δημιουργίαν πρώτον, ηθικών και ψυχικών χαρισμάτων, ως η αγάπη, ο σεβασμός, ο αλτρουισμός, η θυσία, είτα δε η διαπαιδαγώγησις του νοητικού ημών είναι εις την σύλληψιν θετικών και λογικών εννοιών, εις τρόπον ώστε ουδέποτε να υπεκφεύγωμεν του σταθερού εδάφους της σωφροσύνης και της συναινέσεως και να επιδιδώμεθα εις την πραγμάτωσιν μυστικοπαθών και φανταστικών ιδεών, οιστρηλατούμενοι υπό της ανερματίστου πίστεως ή της τυφλής ευπιστίας.

Σκοπός της μυήσεως κατά την ροδοσταυρικήν διδασκαλίαν είναι η τρόπον τινά εξύψωσις της ασυνειδήτου καταστάσεως εις την υποσυνείδητον, την υποσυνειδήτου εις την ενσυνείδητον και της ενσυνειδήτου εις την υπερσυνείδητον. Εφαρμοζόμενος ο νόμος ούτος εις την ανθρωπίνην μορφήν, μας δίδει την κλείδα της προόδου και τελειώσεως αυτής.

Τρέφεσθαι, αισθάνεσθαι και σκέπτεσθαι συμφώνως προς τον φυσικόν νόμον. Κάθαρσις και εξαγνισμός τόσον του σώματος, όσον και της ψυχής, δηλ. του αισθησιακού, συναισθηματικού και διανοητικού είναι του ανθρώπου, ίνα η υπάτη αρχή, ο Νους, το αγνόν πνεύμα, απαλασσόμενον των σκωριών των παθών και ελαττωμάτων, αρχίση να ενασκή διαρκή και πεφωτισμένον έλεγχον επί των κατωτέρων αρχών αίτινες εις τον συνήθη άνθρωπον υπερέχουν και δεσμεύουν την ελευθέραν εκδήλωσιν της αθανάτου ημών αρχής.

Ο προτιθέμενος να εισέλθη εις την ατραπόν της μυήσεως οφείλει να διάγη ζωήν φιλοσόφου, απλήν, ενάρετον, ελευθέραν παθών και διαπνεομένην υπό της αγάπης. Πρέπει να γνωρίζη να ανακαλύπτει τας καλλονάς της Φύσεως και ολόκληρος η πλάσις να του ομιλή. Ο τέλειος μαθητής, ο έτοιμος να κρούση την θύραν των μυστηρίων, συγκεντρώνει τα εξής ηθικά και πνευματικά προσόντα(2).

1)Αγαπά τον Θεόν, ήτοι την Απόλυτον Σοφίαν και την Απόλυτον Αγάπην, υπεράνω παντός άλλου. Δεν δυνάμεθα άλλως να αγαπώμεν τον Θεόν, ειμή ακολουθούντες τας διατάξεις του φυσικού νόμου όστις είναι συγχρόνως και ο θείος νόμος. Ούτος υπαγορεύει την βελτίωσιν της ανθρωπίνης υποστάσεως και ανύψωσιν αυτής μέχρι της Τελειότητος. Τούτο επιτυχγάνεται δια της Σοφίας και της Αγάπης.

2)Χρησιμοποιεί τον ελεύθερόν του χρόνον προς ηθικήν του και πνευματικήν πρόοδον. Αι περιστάσεις ουδέποτε ελλείπουν εάν υπάρχη η καλή θέλησις και η διακαής επιθυμία προς τούτο.

3)Είναι αφιλοκερδής, αγαθός, δεν γνωρίζει την πλεονεξίαν.

4)Είναι υπομονητικός, μετριόφρων, εχέμυθος αλλά και ενεργητικός.

5)Ακολουθεί πάντοτε τον κανόνα του καθήκοντος, ουδέποτε δε κάμνει συμβιβασμούς με τον εαυτόν του και ουδέποτε ευρίσκει το δικαιολογητικόν δια μίαν κακήν του πράξιν. Τουναντίον ψέγει τον εαυτόν του με απόλυτον ελευθερίαν και λαμβάνει στερρώς την απόφασιν να μη επαναλάβη την πράξιν ταύτην.

6)προσπαθεί να εκμάθη τον εαυτόν του, βέβαιος ων ότι κατ' ανάλογον τρόπον θα γνωρίση τον Κόσμον και αυτόν τον Θεόν, το τέλος πάσης μυήσεως και πάσης Σοφίας.

7)Τηρεί την διάνοιάν του αγνήν από ρυπαρών σκέψεων, επιζητεί την ανάπτυξιν των διανοητικών του ικανοτήτων δια της διαλεκτικής και της συγκεντρώσεως, και μελετά αδιαλείπτως το αιώνιον και αψευδές Βιβλίον της Φύσεως.

8)Εκμανθάνει την θεωρίαν πριν επιδοθή εις την πράξιν. Επιζητεί την καθοδήγησιν ενός πεπειραμένου Διδασκάλου, βέβαιος ων ότι εν τη περιπτώσει ταύτη θέλει είσθαι εν μεγαλειτέρα ασφαλεία και ότι η Οδός την οποίαν διατρέχει, θέλει σημαντικώς συντομευθή.

9)Ενασκείται εις την ευσπλαχνίαν προς όλα τα όντα, και προς όλα τα βασίλεια της Φύσεως, ιδιαιτέρως προς τον άνθρωπον. Δεν σκέπτεται κακόν περί ουδενός. Όλα τα όντα πηγάζουν εκ της αυτής Πηγής διακρίνονται μόνον εκ της απάτης της μορφής. «Ο συ μισείς, ετέρω μη ποιήσης». Πράττε εις τους άλλους, ό,τι επιθυμείς να πράττουν και εκείνοι δια σε. Μη προκαλείς τον πόνον και την θλίψιν. Τουναντίον έσω πάντοτε πρόθυμος δια θυσίας και δια την παρηγορίαν των ένεκα αγνοίας αναξιοπαθούντων συνανθρώπων σου. Ανάπτυξε τα αισθήματα της λατρείας, του σεβασμού και της αγάπης. Αποτελούν ταύτα τα θρεπτικά στοιχεία της ψυχής. Εκείνος όστις διακρίνεται επί ευσπλαχνία προς μίαν οιανδήποτε άλλην μορφήν, εν τη οποία εκδηλούται η Μοναδική Παγκόσμιος Ζωή, αποφεύγει ταλαιπωρίας του ιδίου του Εγώ.

10)Μελετά τα αρχαία βιβλία της Σοφίας και προσπαθεί να κατανοήση την κεκρυμένην αυτών σημασίαν. Τα εκλεκτά βιβλία είναι δια το μη ώριμον πνεύμα, ό,τι το μητρικόν γάλα δια το βρέφος. Είμεθα ηναγκασμένοι να δεχώμεθα την τροφήν εκ τινος άλλου, πριν ακόμη αποκτήσωμεν την δύναμιν και την πείραν να ανέλθωμεν εις την πηγήν της Σοφίας και να αντλήσωμεν εκείθεν το ύδωρ της Αληθείας. Τα αρχαία βιβλία της Σοφίας δεν είναι συνήθη βιβλία ανταποκρινόμενα προς εξωτερικάς αληθείας τας οποίας δυνάμεθα να κατανοήσωμεν δια του εγκεφάλου. Είναι συλλογαί ασκήσεων έχουσαι ως σκοπόν την εξάσκησιν της διανοίας εις την αναζήτησιν και ανεύρεσιν των κεκρυμένων πνευματικών αληθειών. Δια τούτο ο μαθητής οφείλει να μη σπαταλά τον χρόνον του εις την εν αυτοίς ζήτησιν ιστορικών και εξωτερικών περιγραφών, αλλ' εις την αποκάλυψιν πνευματικών αληθειών.

Επί των 10 τούτων σημείων στηριζόμενος ο άνθρωπος και προσπαθών να εφαρμόση τας αρχάς ταύτας εις τον βίον του, επιτελεί τα πρώτα μεγάλα βήματα επί της οδού της Καθάρσεως και η θύρα του Τεμένους της Μυήσεως τω ανοίγεται διάπλατα. Δύναται, εάν το θέλη να περιληφθή μεταξύ των εκλεκτών, διότι τοιούτοι χαρακτήρες είναι οι αποτελούντες την χορείαν των Μυστών και μόνον ενώπιον τοιούτων αποκαλύπτεται γυμνή η Αλήθεια.

Από του σημείου τούτου και εφεξής αι αποκαλύψεις διαδέχονται αλλήλας. Ο Άνθρωπος-Μύστης καθίσταται επί μάλλον και μάλλον ενάρετος, επί μάλλον και μάλλον Σοφός.

«Οι Ροδόσταυροι εδίδασκον τον άνθρωπον όστις έφθανεν εις ωρισμένον επίπεδον μυήσεως, ότι πας άνθρωπος ώφειλε να προσπαθήση να εξαγάγη και ελευθερώση εκ του ληθάργου, ατομικάς τινας ιδιότητας. Όταν δε η δραστηριότης αύτη θα εξεδηλούτο, η ανθρωπίνη ύπαρξις θα ηδύνατο δι' ευεργετικού τρόπου, να ενεργήση επί της ολότητος, να παραγάγη την γαλήνην, να δαμάση την τρικυμίαν και να επεναφέρη την ειρήνην πέριξ αυτής. Τοιουτοτρόπως καθίστατο προστάτης και όχι κυρίαρχος. Πας μεμυημένος, έλεγον οι Ροδόσταυροι, όστις θέλει να έχη δυνάμεις ανωτέρας πρέπει να αρχίση να εξαπλώνη το καλόν και να δίδη την ευτυχίαν πέριξ αυτού.

«Ακολούθως, όταν ο Μύστης διήρχετο ωρισμένους βαθμούς μυήσεως, ώφειλε να εξωτερικεύη το άτομόν του, επιτρέπων εις την ενσυνείδητον αυτού αρχήν, να απομακρυνθή του σώματος και να καταβή εις απόστασιν, δια να κάμη το καλόν εις τους ομοίους του.

«Περαιτέρω, ο Διδάσκαλος έλεγεν εις τον μαθητήν ότι, εκείνος όστις θα εξωτερικεύετο και όστις θα διήρχετο την περίοδον των δοκιμασιών μετά καλής θελήσεως και αγάπης, εκείνος θα ηδύνατο να ορμήση πέραν του Φυσικού Πεδίου και να έλθη εις επαφήν μετ' ανωτέρων υπάρξεων, αίτινες ζώσι πέραν του Πεδίου ημών». (Σεμελά: Ανά τα Παραδόσεις, ένθ. ανωτέρω, σελ. 30).

Η θεία Παράδοσις, ης φωτεινήν παραφυάδα αντιπροσωπεύει η σεπτή Αδελφότης των Ροδοσταύρων, φροντίζει όπως αι παρθένοι ψυχαί επιτελούν εγκαίρως τους μυστικούς αυτών Γάμους, περί ων το μυστηριώδες βιβλίον του ANDREAE εκτενώς διαλαμβάνει.

Σύμβολον της ιεράς ταύτης Ενώσεως είναι αυτό τούτο το έμβλημα του Ροδοσταυρισμού, το κατ' εξοχήν ζωτικόν σημείον της αληθούς Μυσταγωγίας, όπερ συνδέει την διαίσθησιν και τον Έρωτα μετά της λογικής και της Επιστήμης, την Φύσιν μετά της Αιωνιότητος, τον Άνθρωπον μετά του Θεού.

________________________

1.Δημ. ΣΕΜΕΛΑ. Ανά τας Παραδόσεις εν Περιοδικώ «ΣΦΙΓΞ», έτος 1936, σελ. 39 κ.επ.

2.Π.ρ.β.λ. FRANZ HARTMANN:Βιωτικοί κανόνες των Ροδοσταύρων, Τα καθήκοντα ενός Ροδοσταύρου, Τα μυστικά γνωρίσματα των Ροδοσταύρων. Άπαντα εν περιοδ. «ΣΦΙΓΞ»1936 σελ. 39...40,48. 1937 σελ.38-42

ΠΕΤΡΟΣ ΓΡΑΒΙΓΓΕΡ

ΤΕΚΤΟΝΙΚΟΝ ΜΟΥΣΕΙΟΝ Νο 16

ΣΥΝΕΚΔΟΣΗ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ & ΔΙΜΕΛΗΣ 1999