Εφτά είναι τα κλειδιά για τη μεγάλη πύλη,
οκτώ σε ένα και ένα σε οκτώ.
Πρώτα, κράτησε το σώμα σου ακίνητο.
Δεμένο απ' τα δεσμά της θέλησής σου,
άκαμπτο σαν πτώμα. έτσι θα μπορέσεις να αποβάλλεις
τ' ανήσυχα μωρά που ενοχλούν τη σκέψη σου.
Ύστερα, ανέπνεε βαθιά
ήρεμα, κανονικά και αργά.
Ώστε η ύπαρξή σου να συντονιστεί
με τη μεγάλη λιποθυμία της θάλασσας του Ειρηνικού.
Τρίτο, ας είναι η ζωή σου ήρεμη κι αγνή,
να ταλαντεύεται αργά σαν απάνεμος φοίνικας.
Τέταρτο, άσε τη θέλησή σου για ζωή
με τη μοναδική αγάπη του βάθους να δεθεί.
Πέμπτο, άσε τη σκέψη σου ελεύθερη
απ' τις αισθήσεις, να παρατηρεί τον εαυτό της.
Πρόσεχε κάθε σκέψη που αναδύεται. Ώρα με
την ώρα μεγάλωνε την προσοχή σου!
Έντονα και διαπεραστικά, στραμμένος εσωτερικά
μη χάσεις ούτε ίχνος ανάλυσης!
Έκτο, σε μια μόνο σκέψη σταθερή
στρέψε κάθε ψίθυρο του ανέμου!
Ώστε σαν φλόγα ίσια και ατάραχη
να καίει την ύπαρξή σου με μια μόνο λέξη!
Ύστερα εκστατικά, συνέχισε το
διαλογισμό σου υπέρμετρα και δυναμικά,
σκοτώνοντας και το Θεό, αν σου αποσπά
την προσοχή σου από αυτό!
Τέλος όταν αυτά ενωθούν
ανθίζει το λουλούδι του μεσονυχτίου
αυτό είναι το ένα. Όμως παιδί μου δε θα
λαθέψεις ακόμη κι αν αυτό το απορρίψεις,
στρέφοντας το βλέμμα στη σκοτεινή ρίζα της έκστασης.
Ξεχνώντας δύναμη, όνομα, όψη και μορφή
ακόμη κι αυτής της υψηλής συνείδησης.
Διαπέρασε την καρδιά! Σε αφήνω όμως εδώ.
Εσύ είσαι ο Δάσκαλος. Σέβομαι
το φως σου που ακτινοβολεί
ω Αδελφέ του Αργυρού Άστρου.
Aleister Crowley
Βιβλίο 4
Μετάφραση Απόστολος Κοντός
Εκδόσεις Ιάμβλιχος 1992
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου