Τι κάνει ο
θεός, λοιπόν, μ' αυτό το κύμα των
αναθεματισμών
Που ανεβαίνει
κάθε μέρα στα προσφιλή του αγγελούδια;
Σαν τύραννος
χορτασμένος από κρέας και κρασιά,
Αποκοιμιέται
στο γλυκόν ήχο των φρικτών βλασφημιών
μας.
Τ' αναφιλητά
των μαρτύρων και των βασανισμένων
Είναι συμφωνία
μεθυστική χωρίς αμφιβολία,
Αφού παρά το
αίμα που η ηδονή τους κοστίζει,
Οι ουρανοί
δεν ένιωσαν ακόμη χορτασμένοι!
Α! Χριστέ
μου, θυμήσου τον κήπο των ελαιών!
Μες στην
απλότητά σου γονατιστός παρακαλούσες
Εκείνον που
γελούσε στον ουρανό του με των καρφιών
τον ήχο
Που οι απαίσιοι
δήμιοι φύτευαν μες στις ζωντανές σου
σάρκες.
Όταν είδες
να φτύνει πάνω στη θεότητά σου
Ο άσωτος της
φρουράς και των μαγειρείων,
Κι όταν
ένιωσες να βυθίζονται τ' αγκάθια
Μες στο κρανίο
σου όπου ζούσε η αχανής Ανθρωπότητα.
Όταν του
τσακισμένου κορμιού σου το φοβερό φορτίο
Τέντωνε τ'
απλωμένα σου μπράτσα, που το αίμα
Κι ο ιδρώτας
κυλούσαν απ' το χλωμό σου μέτωπο,
Όταν μπροστά
σ' όλους στάθηκες σα στόχος.
Ονειρευόσουν
κείνες τις μέρες τόσο λαμπρές κι ωραίες
Όπου ήρθες
τη θεία υπόσχεση να εκπληρώσεις,
Όπου ανεβασμένος
στο ήμερο γαϊδουράκι πατούσες
Τους στρωμένους
με λουλούδια και βάγια δρόμους.
Όπου, με την
καρδιά γεμάτη μ' ελπίδα κι ανδρεία,
Μαστίγωνες
όλους τους αισχρούς εμπόρους μ' όλη τη
δύναμή σου,
Μήπως, εκεί
έγινες δάσκαλος επιτέλους; Η τύψη
Δεν πέρασε
πιο βαθιά απ' τη λόγχη μες στο πλευρό
σου;
Βέβαια θ'
απέλθω ευχαριστημένος από έναν κόσμο
Όπου η πράξη
δεν είναι αδελφή του ονείρου.
Είθε να μπορώ
τη ρομφαία να χρησιμοποιώ κι απ' αυτή
να χαθώ!
Ο Άγιος Πέτρος
απαρνήθηκε τον Ιησού... καλά έκανε!
Charles Baudelaire
Τα άνθη του
κακού
Δίγλωσση
έκδοση
Μετάφραση
Δέσπω Καρούσου
Εκδόσεις
Γκοβόστη 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου