Θα κατεβαίνεις σκάλες,
κάθε πρωί θα κατεβαίνεις σκάλες·
σαν άγαλμα προς τη θυρίδα για το εισιτήριο θα προχωρείς
κι ύστερα στην ουρά
- πάντα σαν άγαλμα -
που μες στο μάρμαρο του ονειροπολεί,
θα στέκεις.
Στο τραμ
πιασμένος στη χειρολαβή θα ταλαντεύεσαι
με το κεφάλι μες στη λύπη κρεμασμένο.
Στον Πειραιά η πρωινή ομίχλη θα σε πνίγει
και στο γραφείο οι συνάδελφοι.
Και θα ραγίζεις
και στα δυό η πέτρα σου θα σπα
καθώς απ’ το παράθυρο στην προκυμαία θα κοιτάς
το πλοίο που ξεμάκρυνε -
σφυρίζοντας μες στην ψυχή σου.
Χρίστος Λάσκαρης
Ποιήματα
Εκδόσεις Τύρφη 2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου