Κωφ. - Τ. - Η ΛΙΘΟΣ ΤΩΝ ΣΟΦΩΝ. - ΗΛΙΟΓΑΒΑΛΟΣ – ELIFAS LEVI

Ο Ήλιος – VOCATIO. - SOL. - AURUM. -

Τι είναι η Λίθος αύτη. - Διατί εις λίθος. - Ιδιόρρυθμοι αναλογίαι.-

Οι αρχαίοι ελάτρευον τον Ήλιον υπό την μορφήν ενός μέλανος λίθου τον οποίον απεκάλουν Ελαγκαμπάλ ή Ηλιογάβαλον. Τι εσήμαινεν ο λίθος εκείνος; και πως ήτο δυνατόν να εικονίζη τον λαμπρότερον των αστέρων;

Οι οπαδοί του Ερμού, πριν υποσχεθώσιν εις τους μαθητάς των το ελιξήριον της μακροζωίας ή την προσβλητικήν κόνιν, συνίστων εις αυτούς να αναζητήσωσιν την φιλοσοφικήν λίθον. Τι είναι η λίθος αύτη και διατί μια λίθος;

Ο μέγας μυσταγωγός των Χριστιανών προσκαλεί τους πιστούς αυτού να οικοδομήσωσι επί του λίθου, εάν δεν θέλωσι να ίδωσι τα κτίριά των αθεμελίωτα. Καλεί εαυτόν τετραγωνικόν λίθον και λέγει προς τον πιστότερον των μαθητών του: Πέτρος ει και επί της πέτρας ταύτης οικοδομήσω μου την εκκλησίαν.

Η λίθος αύτη, λέγουσιν οι διδάσκαλοι της αλχημείας, είναι το αληθές φιλοσοφικόν άλας, το οποίον λαμβάνει μέρος κατά το εν τρίτον εις την σύνθεσιν του Αζώθ. Αζώθ γνωρίζομεν ότι είναι το όνομα του μεγάλου ερμητικού παράγοντος και του πραγματικού φιλοσοφικού παράγοντος, δια τούτο παριστώσι το άλας αυτό υπό την εικόνα κυβικού λίθου, όπως δύναταί της να το ίδη εις τας δώδεκα κλείδας του Βασιλείου Βαλεντίνου και εις τας αλληγορίας του Τρεβιζάν.

Τι είναι λοιπόν ο λίθος ούτος; Είναι το θεμέλιον της απολύτου φιλοσοφίας, είναι η υπάτη και ακλόνητος λογική. Πριν σκεφθώμεν περί του μεταλλικού Μεγάλου Έργου, πρέπει να έχωμεν σταθεροποιήσει τας γνώσεις μας επί των αρχών της απολύτου φιλοσοφίας, πρέπει να είμεθα κάτοχοι της απολύτου λογικής εκείνης ήτις αποτελεί την λυδίαν λίθον της αληθείας. Ουδέποτε άνθρωπος πλήρης προλήψεων θέλει καταστή βασιλεύς της φύσεως και κυρίαρχος των μεταστοιχειώσεων.

Ώστε προ παντός άλλου η φιλοσοφική λίθος είναι απαραίτητος, αλλά πως ευρίσκεται αύτη; Ο Ερμής μας το διδάσκει εν τω Σμαραγδίνω Πίνακι. Πρέπει να διαχωρήσωμεν το ελαφρόν από το βαρέος, το πτητικόν από του σταθερού, μετά μεγάλης προσοχής και επιδεξιότητος. Κατά ταύτα πρέπει να διαχωρίσωμεν τας βεβαιοτήτας από τας υποθέσεις και να διακρίνωμεν καλώς τα πεδία ενεργείας της επιστήμης και της πίστεως. Δέον να κατανοήσωμεν καλώς ότι δεν γνωρίζομεν τα πράγματα εις α πιστεύομεν και ότι δεν πιστεύομεν πλέον τα πράγματα τα οποία εφθάσαμεν εις το σημείον να γνωρίσωμεν. Και ούτως η ουσία των πραγμάτων της φύσεως είναι το άγνωστον και το απεριόριστον, ενώ όλως τουναντίον συμβαίνει περί των πραγμάτων της επιστήμης. Συμπέρασμα είναι ότι η επιστήμη βασίζεται επί της λογικής και του πειράματος, ενώ η πίστις εδραιούται επί του αισθήματος και της λογικής. Με άλλας λέξεις η φιλοσοφική λίθος, είναι η απόλυτος βεβαιότης την οποίαν η ανθρωπίνη σύνεσις αποδίδει εις ταες ευσυνειδήτους αναζητήσεις και εις την μετριόφρονα αμφιβολίαν, ενώ ο θρησκευτικός ενθουσιασμός δίδει ταύτην αποκλειστικώς εις την πίστην. Επομένως δεν ανήκει εις την άνευ εμπνεύσεων λογικήν, ούτε εις τας παραλόγους εμπνεύσεις. Η απόλυτος βεβαιότης έγκειται εις την απόκτησιν αμοιβαίως της λογικής ήτις γνωρίζει μετά του αισθήματος το οποίον πιστεύει. Η οριστική συμμαχία της πίστεως μετά της λογικής θα επιτευχθή δια της απολύτου αυτών διακρίσεως και του διαμερισμού αλλά συγχρόνως δια της προς αλλήλας επιτηρήσεως και του αδελφικού συνασπισμού. Τοιαύτη είναι η έννοια των δύο στηλών των προπυλαίων του ναού του Σολομώντος, εξ ων η μία είναι λευκή, η δε ετέρα μέλαινα. Είναι διακεκριμμένεαι και διαχωρισμέναι, εκ πρώτης δε όψεως αντίθετοι. Αλλ' εάν τυφλή τις δύναμις θελήση να τας συνενώση συμπλησιάζουσα αυτάς, τότε ο θόλος του ναού θα καταρρεύση: διότι εν διαστάσει αποτελούσι μιαν δύναμιν, συνηνωμέναι όμως αντιπροσωπεύουσι δύο δυνάμεις εξουδετερούσας αλλήλας. Ο άνθρωπος δια να σταθή έχει ανάγκην δύο ποδών, οι κόσμοι ισορροπούσι δια δύο δυνάμεων, η γένεσις έχει ανάγκην δύο φύλων. Τοιαύτη είναι η σημασία του Σολομωντείου Απορρήτου, παριστωμένη δια των δύο στηλών και των δύο τριγώνων.

Ο ήλιος και η σελήνη των αλχημιστών, το αυτό σύμβολον υποκρύπτουσι και συμβάλλουσιν εις την τελειότητα και σταθερότητα της φιλοσοφικής λίθου. Ο ήλιος είναι το ιερογλυφικόν σύμβολον της αληθείας, διότι είναι η ορατή πηγή του φωτός, ο δε αλάξευτος λίθος συμβολίζει την μονιμότητα. Δια τον λόγον τούτον οι αρχαίοι μάγοι εξελάμβανον την λίθον Ηλιογάβαλον ως εικόνα του ηλίου και δια τον αυτόν λόγον οι αλχημισταί του μεσαίωνος υπεδείκνυον την φιλοσοφικήν λίθον ως το πρώτον μέσον παρασκευή χρυσού, δηλαδή μεταμορφώσεως πασών των ζωτικών δυνάμεων, συμβολιζομένων υπό των εξ μετάλλων, εις χρυσόν, ήτοι εις αλήθειαν και φως, πράγμα όπερ αποτελεί την πρώτην και απαραίτητον εργασίαν του Μεγάλου Έργου, ήτις άγει εις τας δευτερεύουσας εφαρμογάς και οδηγεί εις την ανεύρεσιν τη βοηθεία των αναλογιών της φύσεως, του φυσικού και βαρέος χρυσού, εις τους δημιουργούς του πνευματικού και ζώντος χρυσού, εις τους κατόχους του αληθούς άλατος, του αληθούς υδραργύρου και του αληθούς θείου των σοφών.

Η ανεύρεσις λοιπόν της φιλοσοφικής λίθου, ισοδυναμεί προς την ανακάλυψιν του απολύτου, ως το λέγουσιν άλλως τε άπαντες οι διδάσκαλοι. Αλλ' απόλυτον, είναι εκείνο το οποίον δεν επιδέχεται πλέον απάτην, είναι το σταθερόν του πτητικού, είναι ο κανών της φαντασίας, είναι η ανάγκη της υπάρξεως, είναι ο αμετάβλητος νόμος της λογικής και της αληθείας, το απόλυτον είναι το Ον. Αλλ' εκείνο όπερ υπάρχει, υφίσταται τρόπον τινα προ του όντος. Και ο Θεός ακόμη έχει λόγον υπάρξεως και υπάρχει συνεπεία υπερτάτης τινος και αναποδράστου λογικής. Η τοιαύτη λοιπόν λογική, αποτελεί το απόλυτον: προς αυτήν δέον να προσηλώμεν την πίστην ημών εάν θέλωμεν η πίστις αύτη να στηρίζεται επί τινος λογικής και εδραίας βάσεως. Ηδυνήθησαν σήμερον να είπωσιν ότι ο Θεός είναι απλή τις υπόθεσις, αλλ' η απόλυτος λογική δεν αποτελεί υπόθεσιν: είναι ουσιώδες συστατικόν του Όντος.

Ο Άγιος Θωμάς ο Ακυινάτης, είπεν: «Εν πράγμα δεν είναι ορθόν διότι ο Θεός το θέλει, αλλ' ο Θεός το θέλει διότι είναι ορθόν». Εάν ο Άγιος Θωμάς είχεν εξαγάγει όλα τα δυνατά συμπεράσματα της ωραίας ταύτης σκέψεως, θα είχεν ανακαλύψει την φιλοσοφικήν λίθον και αντί να αρκεσθή να είναι ο άγγελος της Σχολής θα εγίνετο ο μεταρρυθμιστής αυτής.

Το να πιστεύη τις εις την λογικήν του Θεού και εις τον Θεόν της λογικής, είναι ωσάν να καθιστά τον αθεϊσμόν αδύνατον. Οι ειδωλολάτραι διεμόρφωναν τους αθέους. Όταν ο Βολταίρος έλεγεν: «Εάν Θεός δεν υπάρχη, πρέπει να τον δημιουργήσωμεν», διησθάνετο ότι δεν κατενόει την λογικήν του Θεού.

Υπάρχει όντως Θεός; Ουδέν γνωρίζομεν, αλλ' επιθυμούμεν να έχη ούτως και δια τούτο το πιστεύομεν. Η τοιουτοτρόπως διατυπουμένη πίστις, είναι πίστις λογική, διότι παραδέχεται την αμφιβολίαν της επιστήμης, πράγματι δεν πιστεύομεν ειμή εις τα ευλογοφανή ζητήματα αλλά περί των οποίων δεν έχομεν σαφή γνώσιν, τον να σκέπτηται κανείς διαφορετικά, είναι ως να παραληρή, το να ομιλή άλλως είναι ωσάν να εκφράζεται ως φωτισμένος ή φανατικός. Όθεν εις τοιαύτα άτομα δεν πρόκειται να αποκαλυφθή η φιλοσοφική λίθος.

Οι αδαείς εκείνοι οι οποίοι διέστρεψαν τον αρχικόν χριστιανισμόν αντικαθιστώντες την επιστήμην δια μόνης της πίστεως, το πείραμα δια του ονείρου, την πραγματικότητα δια του φανταστικού, οι ιεροεξετασταί οι οποίοι επί τόσους αιώνας διεξήγαγον σφοδρότατον πόλεμον κατά της μαγείας, κατέληξαν να συγκαλύψουν δια του σκότους τας αρχαίας ανακαλύψεις του ανθρωπίνου πνεύματος, εις τοιούτο σημείον ώστε βαδίζομεν σήμερον ψηλαφητί δια να ανεύρωμεν την κλείδα των φαινομένων της φύσεως. Όθεν πάντα τα φυσικά φαινόμενα, εξαρτώνται εξ ενός και αμεταβλήτου νόμου παρισταμένου υπό της φιλοσοφικής λίθου και ιδίως υπό της συμβολικής μορφής της, ήτις είναι ο κύβος. Ο νόμος ούτος εκφραζόμενος εν τη Καββάλα δια της τετράδος, είχε δώσει γένεσιν παρά τοις Ιουδαίοις εις όλα τα μυστήρια του θείου αυτών Τετραγραμμάτου. Δυνάμεθα λοιπόν να είπωμεν ότι η φιλοσοφική λίθος είναι τετραγωνική καθ' όλας τας διαστάσεις της, όπως η ουράνιος Ιερουσαλήμ του Αγίου Ιωάννου και επί της μιας έδρας φέρει εγκεχαραγμένον το όνομα του Θεού επί δε της άλλης το του Σολομώντος, επί της τρίτης υπάρχει το όνομα του Αδάμ και επί της όπισθεν το της Εύας, τέλος αι λέξεις Αζώθ και ΙNRI επί των δύο άλλων εδρών. Επί κεφαλής μιας γαλλικής μεταφράσεως του βιβλίου του SIER DE NUISEMENT επί του φιλοσοφικού άλατος, παρίσταται το πνεύμα της φης όρθιον επί τινος κύβου το οποίον διατρέχουσι πύριναι γλώσσαι, ως φαλλόν φέρει εν κηρύκειον, τον δε ήλιον και την σελήνην επί του στήθους, δεξιά και αριστερά, έχει πώγονα και στέμμα, εις την χείρα δε κρατεί σκήπτρον. Είναι το Αζώθ των σοφών, στηριζόμενον επί του άλατος και του θείου. Ενίοτε δίδουσιν εις την συμβολικήν ταύτην εικόνα την κεφαλήν του Μενδησίου τράγου, είναι ο Μπαφομέ των Ναϊτών ο τράγος των σαββατιασμών, ο δημιουργημένος Λόγος των Γνωστικών, εικόνες παράδοξοι αι οποίαι εχρησίμευσαν προς τρομοκράτησιν του όχλου, αφού εχρησιμοποιήθησαν υπό των σοφών ως θέματα συγκεντρώσεως και θεωρίας, αθώα ιερόγλυφα της σκέψεως και της πίστεως τα οποία εχρησιμευσαν ως δικαιολογίαι δια τας αποτροπιαστικάς βασάνους των μεμυημένων. Οπόσοι άνθρωποι είναι δυστυχείς ένεκα της αγνοίας των, αλλά και πόσοι θα περιεφρόνουν εαυτούς εάν κατέληγον να την γνωρίσουν!

ELIPHAS LEVI

(ALPH. LUIS CONSTANT)

ΔΟΓΜΑ ΤΗΣ ΥΨΗΛΗΣ ΜΑΓΕΙΑΣ

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΣΦΙΓΓΟΣ

ΠΕΤΡΟΣ ΓΡΑΒΙΓΓΕΡ 008

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΜΕΛΗ