Ο πίλος – Παύλος Σπ. Κυράγγελος

Ανέφερα ήδη ότι Γέφυρα είναι και συνώνυμο της πόλεως Τανάγρα στη Βοιωτία, γνωστής απ' τις Ταναγραίες κόρες, που φορούσαν πίλον. Η λέξη «πίλος» σημαίνει:

α. το πίλημα, δηλαδή συμπιεσμένο μαλλί (πρβλ. συμπίλιμα). Ο ελληνικής καταγωγής βραχύς επενδύτης, ονομαζόμενος πάλλιον ( στα L. Pallium, πρβλ. παλτόν), αφού οικειοποιήθηκε απ' τον επίσκοπο Ρώμης ή Πάπα (το γνωστό μας ήδη Ποντίφηκα), στέλλεται απ' αυτόν ως αναγνώριση στους καθολικούς επισκόπους και δηλώνει την εξουσία του Ιησού, όταν φέρεται (φοριέται) απ' τον Ποντίφηκα πάνω στους ώμους του. Θα δούμε, κατά την εξέλιξη της έρευνας πάνω στο θέμα, τη σχέση του παλλίου προς το «Διός κώδιον» κατά τις εορτές της Παλλάδος, αφού προηγουμένως τονισθή (υπογραμμισθή) ότι το pallium κατασκευάζεται απ' το έριον (μαλλί) των προβάτων της μονής καλογραιών της Αγίας Αγνής. Η λατινική (= δωρική, κατ' εμέ) λέξη agna σημαίνει την προβατίνα, είναι θηλυκός τύπος της λ. agnus = αμνός ή κριός, οπόθεν και η λατινική λέξη ignis = πυρ γενικώς (και φωτιά ειδικώτερον), απ' τη σανσκριτική (= δωρική, κατ' εμέ) λέξη agnir = πυρ (δηλ. φωτιά που καίει), το στοιχείο του ζωδίου του Κριού ή Αρνειού (δηλαδή του Αμνού). Είναι πλέον εμφανές περί ποίου Θεού ομιλεί ο Παύλος επί του Αρείου Πάγου προς τους Αθηναίους, εφ' όσον το κείμενο στο εδάφιο Πράξ. ΙΖ', 23 πρέπει να αναγνωσθή, κατ' εμέ, ουχί «αγνώστω θεώ», αλλά «αγνώς τω θεώ», δηλαδή τω θεώ Αγνώς ή Agni ή Κριώ ή Κάρνω (πρβλ. Κάρνειον Απόλλωνα) ή τω Αρνίω τω Εσφαγμένω της Αποκαλύψεως (Αποκ. Ε', 12), «τω λούσαντι ημάς από των αμαρτιών ημών εν τω αίματι Αυτού» (Αποκ. Α', 5).

β. τον μύκητα πολύπορον τον πυροφόρον, κοινώς ύσκα ή ίσκα, εξ ου (κατά μίαν άποψιν) και το όνομα του Ισκαριώτου (πρβλ. και το όνομα Καραϊσκάκης απ' τον Καρα-ίσκο και βλ. περαιτέρω συσχέτιση του προδότη με τον πίλον στο Κεφάλαιο 7: Ο Ιούδας Ισκαριώτης).

γ. το ακόντιον αφ' ενός, τον ύπερον αφ' ετέρου, κατά την εναλλαγήν του Παλαιοελληνικού τύπου «πίλος» στον λατινικό (δηλαδή δωρικό) τύπο pillum. Κατά συνέπειαν αυτής της εναλλαγής το όνομα pilatus μεταφράζεται: ακοντιοφόρος.

Γνωρίζοντας πως ο Πιλάτος προερχόταν απ' τους απελεύθερους, είναι λογικό να υποθέσουμε πως το όνομα Pileatus, απ' τη λατινική λέξη pileus = πίλος, σύμβολο της απελευθερώσεως, το οποίον έφερον (φορούσαν) οι απελεύθεροι(1).

Είναι λοιπόν περίεργο ότι μετά την Απελευθέρωση (μετά το 1821) ο Πουλόπουλος, κατ' άλλους Πιλόπουλος, ίδρυσε στην περιοχή του Θησείου (εκεί, που είναι σήμερα η Γέφυρα του Πουλόπουλου) το γνωστό πιλοποιείον, με σήμα τον λαγό. Εξωτερικώς ο λαγός δηλοί (σημαίνει) δέρμα κατασκευής πίλου, μεσωτερικώς δηλοί τον δι' άλματος εκφεύγοντα της αιχμαλωσίας, δηλαδή αυτόν που έγινε απελεύθερος και γι' αυτό φοράει πίλον, εσωτερικώς δε δηλοί (ως σύμβολον και βρετανικής θεότητος) τον τίτλο Λαγός των Πτολεμαίων βασιλέων της Αιγύπτου, εφ' όσον και Λάγεσις (κατά τον Ησύχιον) = Θεός (στους Σικελούς) και οι Λαγίδαι ή Πτολεμαίοι, ως βασιλείς της Αιγύπτου,είναι Φαραώ (δηλαδή θεοί, τυπικώς βλ. και πλάκα της Ροζέττας)(2). Επιπλέον η Χ(ου)μουν ή Πόλη των Οκτώ, η Μητέρα της αιγυπτιακής θεολογίας, η γνωστή μας Ερμούπολις, φέρει επίσης τον τίτλο «Πόλις του θεού Λαγού».

Υπάρχει δηλαδή στην εγκατάσταση του πιλοποιείου μια εσκεμμένη (απ' τον Πουλόπουλο) ή εσκαμμένη (απ' τη Μοίρα) δήλωση ή σήμανση της επανεγκαταστάσεως των Γεφυραίων ιερέων ή Ιερατείου της Δωδώνης (βλ. σημερινή Επισκοπή και Επίσκοπο Ιωαννίνων) στον Αττικό χώρο, μετά την εκδίωξη του τουρκικού ζυγού και τον αποτυχημένο παρεμβατισμό (παρά τη στήριξη του Πατροκοσμά του Αιτωλού) του Πασά των Ιωαννίνων (Αλή).

Η όλη κατάσταση των εγκαταστάσεων του πιλοποιείου αυτού μέσα απ' τη διαμόρφωση του νεοπαγούς κατεστημένου του μετατουρκικού καθεστώτος αποτελεί πανηγυρική απόδειξη του 1ου Φωτοδυναμικού ή Λογοδυναμικού Αξιώματος του 2ου Νόμου της Θεωρίας μου περί Παλαιοελληνικής Γλώσσης, σύμφωνα με το οποίο: «Καθένας είναι υποχρεωμένος (εξαναγκασμένος), απ' την ελληνοπαγή καμπυλότητα του χωροχρόνου να εφεύρη, δημιουργήση ή κατασκευάση αυτό, που δηλώνει το όνομά του στην Ελληνική Γλώσσα» (π.χ. ο Bell εφεύρε το bell = πέλλαν, δηλαδή κώδωνα ή τηλεφωνική συσκευή).

1.Η φράση «ιουδαϊκός πίλος» αναφέρεται στην υποχρέωση, που είχαν οι Εβραίοι στο Μεσαίωνα να φέρουν ειδικό κάλυμμα στην κεφαλή τους.

2.Ο πατέρας του Πτολεμαίου Α' του Σωτήρος, ο Λάγος (περισπωμένη, άρα συναιρούμενη λέξη) προέρχεται, προφανώς, απ' τη λέξη λάαγος (=άγός, δηλαδή αρχηγός, του λαού) και η παμπάλαια ονομασία Λαγία της νήσου Δήλου οδηγεί πιθανόν στη σουμεριακή πόλη Λαγάς (ύψιστη διαπιστωμένη ακμή της στα 2.500 π.Χ. περίπου).

Η ποικιλία «μινώα» της κρητικής αμπέλου σε συσχέτιση με την ποικιλία «λαγόρθι» και την λατινική ποικιλία lageos, μπορεί να συσχετισθή με τη λατινική λέξη vitis, που σημαίνει την άμπελον (κληματαριά) και τη βίτσα της αμπέλου, αλλά και τη ράβδο και την εξουσία του Εκατόνταρχου.

ΠΑΥΛΟΣ ΣΠ. ΚΥΡΑΓΓΕΛΟΣ

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΗΤΑΝ ΕΔΩ

ΑΘΗΝΑ 2000