Η μουσική [La musique] - Charles Baudelaire

Η μουσική συχνά σαν θάλασσα με συνεπαίρνει!
Προς το χλωμό μου αστέρι,
Κάτω από ομίχλης οροφή ή σε πελώριο μέσα αιθέρα,
Σηκώνω πανί.

Το στήθος προτεταμένο, τα πνεμόνια φουσκωμένα
Σαν του πανιού,
Σκαρφαλώνω  στη ράχη των στοιβαγμένων κυμάτων
Που η νύχτα μου κρύβει.

Μέσα μου νιώθω  να πάλλουν όλα τα πάθη
Πλοίου που υποφέρει.
Ο ούριος άνεμος, η τρικυμία κι οι σπασμοί της

Στ' απέραντο  βάραθρο πάνω
Με λικνίζουν. Άλλες φορές, λεία νηνεμία, μέγας καθρέφτης
Της απελπισίας μου!

*  *

*

La musique souvent me prend comme une mer!

Vers ma pale etoile,

Sous un plafond de brume ou dans un vaste ether,

Je mets a la voile;

La poitrine en avant et les poumons gonfles

Comme de la toile,

J' escalade le dos des flots amonceles

Que la nuit me voile;

Je sens vibrer en  moi toutes le passions

D'un vaisseau qui souffre;

Le bon vent, la tempete et ses convulsions

Sur l'immense gouffre

Me bercent. D' autres fois, calme plat, grand miroir

De mon desespoir!

Charles Baudelaire

Τα άνθη του κακού

Μετάφραση Δέσπω Καρούσου

Έκδοση Δίγλωσση

Εκδόσεις ΓΚΟΒΟΣΤΗ