Καθώς γελούσε
ένιωθα να τυλίγομαι στο γέλιο της και
να γίνομαι ένα μέρος από αυτό, ώσπου τα
δόντια της κατάντησαν συμπτωματικά
μόνο αστέρια με μια δεξιοτεχνία για
ασκήσεις ουλαμού. Είσχωρούσα με μικρές
κοφτές ανάσες, με ρουφούσε στην κάθε
στιγμιαία ανάπαυλα, οριστικά χαμένος
στα σκοτεινά σπήλαια του λάρυγγά της,
συντριμμένος από τον κυματισμό αόρατων
μυώνων. Ένας γηραλαίος υπηρέτης με
τρεμάμενα χέρια άπλωνε βιαστικά ένα
ύφασμα με άσπρα και ροζ τετράγωνα πάνω
στο σκουριασμένο πράσινο σιδερένιο
τραπέζι, λέγοντας: «Αν η κυρία κι ο κύριος
επιθυμούν να πάρουν το τσάι τους στον
κήπο...». Έκρινα πως αν σταματούσε το
τίναγμα του στήθους της, θα μπορούσαν
να συλλέγονταν μερικά συντρίμμια του
απομεσήμερου, και συγκέντρωσα την
προσοχή μου με μεγάλη λεπτότητα στον
σκοπόν αυτόν.
ΚΛΕΙΤΟΣ
ΚΥΡΟΥ
ΞΕΝΕΣ
ΦΩΝΕΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ΚΕΔΡΟΣ 1979
1 σχόλιο:
Κλείτος Κύρου. Από τους αγαπημένους μου και λίγο έχει εκτιμηθεί. Υπάρχει καιρός βέβαια... Ωραία ανάρτηση!
Δημοσίευση σχολίου