Ω, κάποιος οτιδήποτε απ' όλα αυτά να κατανοούσε!
Όμως ακόμη και ο σακάτης έτρεχε με τους άλλους όσο μπορούσε.
Και αφού δεν ξέρανε καθόλου, έστω και τα υπαρκτά
Μέσα στο γενικό μπέρδεμα φαινόταν μόνο μια σκιά.
Ω, πόσο έλειπε ένας σαν τον Θωμά τον Ακινάτη
Ώστε να διδάσκει τους εκλεκτούς, και στο πλήθος να λέει κάτι!
Υπήρχε, βέβαια υπήρχε κάποια εκκλησιαστική αρχή.
Όμως κανείς τους χαμένους έξω απ' την ομίχλη δεν οδηγεί.
Τρέχαμε, ακόμη και χορεύαμε, εμείς οι χωριανοί οι καημένοι.
Τι να κάναμε; Αφού στα κεφάλια μας το ίδιο κενό παραμένει.
Ο πολιτισμός μας σαν αγγεία σπασμένα.
Άνδρες και γυναίκες κοιτάμε τους άλλους θυμωμένα.
Και με κάποιαν απάθεια κάνουμε τα παιδιά.
Ούτε στην επαρχία ούτε στην πόλη γίνεται πιο καλά.
Για πες μου, κύριε Αδάμ, πως να βγούμε απ' αυτά.
Με δίδαξαν ο μικρός πάντα των μεγάλων τη γνώμη να ζητά.
Όμως τότε χόρευαν τα φόξτροτ, ήτο πολύ παλιά,
Και μόλις είχαν κοπεί νέα νομίσματα - τα λέγανε χρυσά.
Στα θέατρα έπαιζαν το έργο «Οι μπολσεβίκοι στην πολωνική αυλή»,
Κανείς πια δεν πιστεύει πως αυτό μπορεί και πάλι να συμβεί.
Ύστερα μόνο οι θρήνοι του Ιερεμία. Αλλιώς,
Να τα πούμε σύντομα, έγινε γενικός χαμός.
Λέει ο κύριος Αδάμ: μπορείς να βοηθήσεις κι εσύ
Εξηγώντας ότι τέτοιες φάσεις συνήθως δεν κρατάν πολύ.
Ότι μπορείς να κολλήσεις ένα αγγείο αν το 'χει σπάσει κανείς
Όμως για τα περασμένα χρειάζεται επίδομα διατροφής.
Ότι όταν πάσχει από κίρρωση, δεν είναι σοφό το συκώτι.
Μα μην φοβάσαι για την ποίηση. Έχει κτήμα δικό της.
CZESLAW MILOSZ
ΕΣΧΑΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΠΑΒΕΟΥ ΚΡΟΥΠΚΑ & ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ MOMENTUM 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου