Η ΙΕΡΗ ΓΩΝΙΑ – W. MARSHAM ADAMS

(Σημείωση Δ')

Ανάμεσα στα κοσμήματα που στόλιζαν για τελευταία φορά την ιερή μουύμια, βρισκόταν κάποτε και η Χρυσή Γωνία ένα από τα πιο δυσνόητα, αλλά και πιο ενδιαφέροντα σύμβολα που χρησιμοποιούσαν οι Αιγύπτιοι. Η Γωνία δε βρίσκεται στο χέρι, αλλά ψηλά, στον ώμο της μεγάλης Θεότητας «Άμεν του Αιωνίου Πατρός» και είναι ένα από τα σκήπτρα που φέρει ο Πτα, το Δημιουργό Πνεύμα. Το πιο ασυνήθιστο είναι πως η πασίγνωστη εικόνα με το όνομα Παταϊκός, που έφεραν τα πλοία της Φοινίκης, ταυτίστηκε από τον Σαμπολιόν με τον ίδιο Θεό Πτα. Η ερμηνεία Πατ Άικ στα Αιγυπτιακά, είναι Αφιέρωση της Γωνίας. Η ίδια μορφή βρίσκεται και στα πέτρινα γλυπτά των ακτών της Μικρασίας. Καθώς το ιερό σύμβολο της Γωνίας εξαπλωνόταν, το όνομα φαίνεται πως υιοθετήθηκε από αρκετές φυλές της Εγγύς Ανατολής. Περίπου στο κεντρικό ή στενότερο τμήμα της Μεσογείου, εκεί ακριβώς που η ιταλική χερσόνησος προεξέχει προς το ακρωτήρι της Αφρικής, βρίσκουμε το όνομα της Γωνίας στο σημαντικό νησί Σικελία, που εξαιτίας της θέσης της συγκέντρωσε πολλούς μετανάστες και υπήρξε θέατρο πολλών συγκρούσεων. Το νησί ονομάστηκε έτσι όχι από τους Ρωμαίους – οι οποίοι σύμφωνα με τον Οβίδιο το ονόμαζαν Τρινάκις λόγω του τριγωνικού του σχήματος – αλλά από τους Σικελούς, μια φυλή που σύμφωνα με τον Θουκιδίδη αποίκησε το νησί από το νότιο τμήμα της Ιταλίας, περιοχή με την οποία η Σικελία έχει ταυτιστεί από αιώνες. Το όνομα Σικελοί στα ελληνικά ή Λατινικά δε σημαίνει τίποτε, αλλά στα αιγυπτιακά, χωρίς να παραλλάξουμε ή μετατρέψουμε το παραμικρό, σημαίνει «Γιοί της Γωνίας». Ένας παρόμοιος αλλά πιο υποβλητικός τίτλος των «Πειρατών της Γωνίας» βρίσκεται στο ελληνικό όνομα Λαιστρυγόνες, μια άλλη φυλή που κατοικούσε εκεί και ήταν τόσο αρχαία που ο Θουκιδίδης ομολογεί την άγνοιά του για την καταγωγή της. Καθόλου απίθανο να έχει εκεί την καταγωγή της και η λέξη «sickle» ή «sikel» (δρεπάνι) όπως συνήθως προφέρεται. Το δρεπανοειδές σπαθί που στο ιερατικό αλφάβητο της Αιγύπτου συμβολιζόταν με μια γωνία) ήταν, όπως δείχνουν ακόμη τα μνημεία, το ιερό όπλο με το οποίο ο αιγύπτιος μονάρχης σκότωνε τους αιχμαλώτους. Όπως λέει στην πασίγνωστη πραγματεία του για το σπαθί ο Κάπταιν Μπάρτον (Captain Burton), είναι το όργανο που δίνει την όψη τόσο του ανατολικού γιαταγανιού όσο και του γιαταγανιού των ναυτικών μας.

Στο ανατολικό άκρο της Εγγύς Ανατολής, το όνομα της Γωνίας παρουσιάζεται για άλλη μια φορά με διπλή όψη και μια εντονότερη και υποβλητικότερη σχέση. Δεξιά, αντίθετα από το στόμιο του Νείλου ακριβώς στην τοποθεσία που άραξαν οι Αιγύπτιοι θαλασσοπόροι αφού πέρασαν τις ακτές της Παλαιστίνης, βρίσκονται οι χώρες της Κιλικίας και Φοινίκης, που καθεμιά τους εκφράζει την ιδέα της Γωνίας (στα αιγυπτιακά Κίλικ, στα εβραϊκά Φοιν) ενώ και οι δύο μαζί σχηματίζουν τη Γωνία του κολπίσκου, από όπου περνάει η μεγάλη διαχωριστική γραμμή Ανατολής και Δύσης.

Επίσης στην ίδια την Αίγυπτο σύμφωνα με την αφήγηση της Γένεσης – και υπενθυμίζουμε πως ο Μωυσής ήταν αυθεντία στην αιγυπτιακή παράδοση – ανάμεσα στολυς απογόνους του Χαμ, βρίσκουμε τη φυλή των Πατρουσίμ, που αυτή σημαίνει Κάτοικοι των Συνόρων της Γωνίας (Πατ-Ρόις) και τους συνδέει με αυτούς τους πρίγκιπες της Γωνίας που αποτέλεσαν όπως είδαμε ένα ενιαίο τμήμα της αυλής του Φαραώ.

Τι είναι λοιπόν αυτή η γωνία που η σπουδαιότητά της την έκανε σύμβολο της Θεότητας και το όνομά της αποδόθηκε στις πριγκιπικές φυλές της γης; Ήδη μιλήσαμε για το σημαντικό ρόλο της σχέσης της Γωνίας και του Κύκλου στην κατασκευή της Πυραμίδας. Υπολείπεται ακόμη η εξέταση μιας άλλης Γωνίας και συγκεκριμμένα αυτής που βρίσκεται ανάμεσα στις δύο διακλαδώσεις του Δέλτα στη Μέμφιδα, κάτω από το Μεγάλο Οίκο. Αυτή η Γωνία δίνει ένα απλό κλειδί σε ένα πολύ περίεργο κοσμογραφικό πρόβλημα. Εξετάζοντας την πασίγνωστη τριπλή διαίρεση του αρχαίου κόσμου, δυσκολευόμαστε να αντιληφθούμε σε ποια αρχή θεμελιώθηκε. Ακόμη και τώρα η Ρωσία δεν μπορεί να θεωρηθεί τμήμα της κύριας Ευρώπης είτε σαν φυλή ή σαν μορφολογία όπως η Σκυθία. Μοιάζει εντελώς ξεχωριστή. Η Μικρασία από την άλλη, κατέχει μια συνεχή σχεδόν παραλιακή γραμμή με αυτήν της Ελλάδας και ο πληθυσμός της – τουλάχιστον ο παραλιακός – μοιάζει να προέρχεται σε μεγάλο βαθμό από συγγενικές πηγές. Ούτε είναι εύκολο να βρούμε το κεντρικό σημείο, την αφετηρία των τριών διαχωριστικών γραμμών. Για παράδειγμα, δεν μπορεί να τοποθετηθεί στη Βαβυλωνία, γιατί η Συρία βρίσκεται δυτικά. Ούτε στην Αρμενία μπορεί κανείς να το αναζητήσει, αφού αυτή η χώρα είναι αρκετά απομακρυσμένη από την Αφρική. Αν όμως σταθούμε μπροστά στον Μεγάλο Οίκο στη Μέμφιδα, το οικοδομικό αρχείο της πρωταρχικής επιστήμης, που η είσοδός του υπονοεί την κύρια διαίρεση της συμπαντικής σφαίρας και κοιτάξουμε πέρα, πάνω από το μεγάλο ποτάμι που είδαμε να παρουσιάζεται μέσα, θα δούμε πως η μορφή που παίρνει το ποτάμι, υποβάλλει τρεις διαιρέσεις του όλου ημισφαιρίου. Πίσω μας, νότια, απλώνεται η μεγάλη έκταση μέχρι τις κρυμμένες πηγές της μακρινής πρώτης χώρας, υπονοώντας την τεράστια αφρικανική χερσόνησο που περιβάλλεται από θάλασσες και σχηματίζει τα νότια όρια της αχανούς λεκάνης της Μεσογείου. Κατά μήκος αυτής της έκτασης, πάνω από το Μέγα Οίκο και μέσα από όλο το βασίλειο της Άνω Αιγύπτου απλώνεται ο Μεγάλος Μεσημβρινός, που σχηματίζει στη γη τη Μεγάλη Αψίδα του Σύμπαντος και συναντά την αρχαία πατρίδα κάτω από τον ανώτερο τρούλο του ύψιστου ουρανού. Μετά, αν επιμηκύνουμε τις γραμμές της βόρειας αιχμής, ανατολικά από το ανατολικότερο δόντι βρίσκεται η ασιατική ήπειρος και δυτικά του δυτικότερου είναι η κύρια Ευρώπη. Τέλος, ανάμεσα στα άκρα, βρίσκεται το φημισμένο βασίλειο της Κάτω Αιγύπτου με τον Πρίγκιπα της Γωνίας και ακόμη πιο πέρα. Μέσα στα άκρα της ίδιας γωνίας εκτείνεται η απέραντη πεδιάδα της Σκυθίας, που διαχωρίζει αλλά ενώνει ταυτόχρονα Ανατολή και Δύση. Στο νότιο σύνορο αυτής της πεδιάδας, στα παράλια της Μαύρης Θάλασσας, σύμφωνα με τις αρχαίες παραδόσεις των σκανδιναβικών μας μύθων, είχαν την πειρατική τους κατοικία οι πρόγονοι του Οντίν ή της Θαλασσοπόρας φυλής, που εξακολουθεί να φέρει το περίφημο όνομα της Γωνίας. Και είναι αρκετά αξιόλογο πως ο ίδιος ο μύθος αναφέρει αρκετές φορές πως η οριακή γραμμή ανατολής και δύσης βρίσκεται κοντά στην αρχαία πόλη τους στη Μαύρη Θάλασσα και μνημονεύει τους γείτονές τους τη φυλή των Βανς, που το όνομά τους εμφανίζεται συχνά στα αρχαία μνημεία και συντηρείται ακόμη στη λίμνη της Αρμενίας και βρίσκεται κοντά σε αυτή τη γραμμή.

Μπορούμε επίσης να παρατηρήσουμε πως τα αρχεία των προγόνων μας συνδέουν το όνομα του έθνους μας με το πλατιά διαδεδομένο σύμβολο της αιγυπτιακής Γωνίας, ενώ η αναφορά στις αιγυπτιακές πηγές ρίχνει άπλετο φως σε λέξεις και έθιμά μας. Συνεπώς, το γνωστό όνομα Βίκινγκ για το οποίο δεν υπάρχει απόδοση, υποδηλώνει στα Αιγυπτιακά τον κάτοικο της Γωνίας, δηλαδή τον Άγγλο. Και οι δύο λέξεις που συνθέτουν τη λέξη Βίκινγκ εξακολουθούν να υπάρχουν στη Αγγλική σαν «wick», ένας τόπος και «kink» η καμπή.

Ένας άλλος γνωστός, αλλά χωρίς νόημα όρος (bersek) στην αρχαία αυτή γλώσσα σημαίνει «άροτρο του αφρού» και είναι μια χτυπητή φυσικότατη εικόνα για αυτούς τους καλλιεργητές των θαλασσών που εναρμονίζεται ακριβώς με τους πολυάριθμους ποιητικούς τίτλους που αναφέρονταν στο πραγματικό κατοικητήριο των Βίκινγκ, το πλοίο. Ο ίδιος ο Οντίν, έφερε το αιγυπτιακό, σημαδιακό όνομα του Καταστροφέα. Το έμβλημά του, το κοράκι, ήταν το αιγυπτιακό σύμβολο της καταστροφής. Από την ίδια πηγή φαίνεται ο χαρακτήρας του , όχι μόνο σαν πειρατής (που κι αυτή είναι αιγυπτιακή λέξη) αλλά και σαν δάσκαλος. Σύμφωνα με την παράδοση, ήταν εξοικειωμένος σε κάποιο βαθμό με τη διαδικασία της ταρίχευσης και υποστήριζε πως γνώριζε το μυστικο της ιερής γραφής, ενώ οι οπαδοί του διακρίνονταν από το φτερωτό κάλυμμα της κεφαλής που στα ιερά αιγυπτιακά κείμενα αναφερόταν σαν έμβλημα της κυριαρχίας σε ανατολή και δύση που αποδόθηκε απο το Ρα στο Θοθ, τον Κύριο της Σοφίας. Το ίδιο και οι επικήδειες τελετές, οι περίτεχνες τελετουργίες και η επικοινωνία με το νεκρό που είχαν ριζώσει τόσο βαθιά στις καρδιές των σκανδιναβών προγόνων μας. Οι Άσαρς, ή Θεοί προπάτορές τους οποίους λάτρευαν, ήταν το ακριβές αντίστοιχο τόσο στο όνομα όσο και στις ιδιότητες με τις άγιες ψυχές της Αιγύπτου που είχαν ενωθεί με τον Όσιρι (Άασαρ ή Άουσαρ). Ο τίτλος Χερσίμ ή Αρχηγός της Στρατιάς, όπως φανερώνει ο Ντι Σαγιού (Du Chaillu) στο πολύτιμο έργο του είναι αρχαιότερος από αυτόν του βασιλιά. Στα ιερογλυφικά ονομάζεται (her-ser) και έχει την παρόμοια σημασία «Γενικός Διοργανωτής». Η επαρχία Κεντ ήταν περιοχή των θείων νεκρών και το ιερογλυφικό της ήταν το ιστίο. Στην περίεργη σκανδιναβική μυθολογία, επίσης, δεν υπάρχει σχεδόν ούτε μια μορφή που να μην αντανακλά κάποια εικόνα ενός λίγο πολύ διεστρεβλωμένου τμήματος του Αιγυπτιακού Τυπικού. Ή για να δώσουμε άλλη μια απόχρωση ενός διαφορετικού αλλά το ίδιο παράξενου χαρακτήρα, η εθνική επευφημία «Χιπ Χιπ Ούρα!» που έρχεται αυτόματα και χωρίς κάποιο νόημα στα χείλη μας, που θεωρείται επευφημία και των Κοζάκων κατοίκων από την αρχαία μας πατρίδα στη Μαύρη Θάλασσα, στα ιερογλυφικά (Hep Hep Hura), σημαίνει «Εμπρός, εμπρός, λεηλατήστε», η σημαδιακή κραυγή των πειρατών προγόνων μας τη στιγμή της ολοκλήρωσης της επιχείρησης. Το πιο περίεργο από όλα είναι η σκέψη πως αν ανακαλυπτόταν ο τελευταίος Κρυμμένος Τόπος της γης στον πολιτισμένο άνθρωπο θα έπρεπε να είναι η παραδοσιακή σκηνή των πρώτων πατρίδων του. Πως η πηγή του ιστορικού ποταμού που με την ισχυρή Γωνία του καθορίζει τις γραμμές της πρώτης διευθέτησης της σφαίρας, θα πρέπει σήμερα να αποτελεί το κέντρο του πιο πρόσφατου χωρισμού της από το κράτος των Γωνιών που διαιρεί τον κόσμο και πως ενώ η τεράστια λίμνη που σημειώνει την αρχαία «κορυφή της γης» έχει το όνομα του μονάρχη αυτής της φυλής, το ίδιο το αιγυπτιακό βασίλειο θα έπρεπε να κυβερνάται σύμφωνα με τις οδηγίες των υπουργών της.

Αληθεύει πως αυτές οι παραδόσεις, όπως και άλλων κρατών, διαφέρουν ριζικά από τις περιπέτειες της περίφημης «Άρειας Φυλής», του θαυμαστού δημιουργήματος της σύγχρονης μυθοπλασίας που πλανιέται πάνω από τα πλέον δύσβατα έλη της Φανταστικής Ιστορίας. Ευτυχώς ο επιφανής δημιουργός της, καθηγητής Μαξ Μίλερ (Max Muller) παραδέχτηκε πως η Άρεια φυλή δεν είναι παρά εύρημα για φιλολογική ευκολία. Γιατί μέχρι να εξαφανιστεί και η τελευταία αναλαμπή αυτού του δελεαστικού αλλά τελείως παραπλανητικού μετεωρίτη, τα αρχαία αρχεία κάθε έθνους δεν μπορούν να ρίξουν το φως τους στο παρελθόν. Μέχρι τότε δεν πρόκειται να κατανοήσουμε τους νόμους και τη γλώσσα μας, τα έθιμα και τη δομή μας ή τη συνέχεια της ιστορίας του έθνους των θαλασσών που συνεχίζει το όνομα της ιερής Γωνίας.

W. MARSHAM ADAMS

ΑΙΓΥΠΤΟΣ ΘΕΟΙ ΚΑΙ ΜΥΣΤΗΡΙΑ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ 1996