Οι κύριοι της γης – H. P. Lovecraft

...Ούτε και θα πρέπει να φανταστεί κανείς ότι ο άνθρωπος είναι ο παλαιότερος ή ο τελευταίος από τους κυρίους της γης, ή ότι το ενιαίο σύνολο της ζωής και της ύλης βαδίζει μόνο. Οι Παλαιοί υπήρξαν, οι Παλαιοί υπάρχουν, και οι Παλαιοί θα υπάρξουν. Βαδίζουν γαλήνιοι, αρχέγονοι, αδιάστατοι και αθέατοι σε μας, όχι στους χώρους που εμείς γνωρίζουμε, αλλά ανάμεσα τους. Ο Γιογκ-Σοθόθ γνωρίζει την πύλη. Ο Γιογκ-Σοθόθ είναι η πύλη. Ο Γιογκ-Σοθόθ είναι το κλειδί και ο φρουρός της πύλης. Παρελθόν, παρόν και μέλλον είναι ένα εις τον Γιογκ-Σοθόθ. Αυτός γνωρίζει που διέσπασαν το φράγμα οι Παλαιοί κατά το παρελθόν, και που Εκείνοι θα το διασπάσουν ξανά. Αυτός γνωρίζει που Εκείνοι βάδισαν στους αγρούς της γης και που Εκείνοι συνεχίζουν να τους βαδίζουν ακόμη, και γιατί ουδείς μπορεί να Τους δει καθώς Εκείνοι βαδίζουν. Από την οσμή Τους οι άνθρωποι μπορεί να καταλάβουν μερικές φορές ότι Εκείνοι βρίσκονται πλησίον, αλλά την όψη Τους ουδείς άνθρωπος γνωρίζει, πλην μόνον εις τα χαρακτηριστικά αυτών οι οποίοι γεννήθηκαν μεταξύ των ανθρώπων από Εκείνους. Και από αυτούς υπάρχουν πολλά είδη, διαφέροντας εις την όψη από το γνησιότερον πρότυπο του ανθρώπου προσεγγίζοντας εις εκείνη τη μορφή η οποία είναι αθέατη και άυλη και η οποία είναι η μορφή Εκείνων. Βαδίζουν αθέατοι και αποκρουστικοί σε μοναχικούς τόπους εκεί όπου οι Λέξεις έχουν ειπωθεί και οι Τελετουργίες έχουν ωρυομένως(1) εκφωνηθεί πλήρως και κατά την Εποχή τους. Ο άνεμος παραληρεί με τη φωνή Τους, και η γη μουρμουρίζει με την δική τους συνείδηση. Αυτοί κάνουν το δάσος να κάμπτεται και αυτοί συντρίβουν την πόλη, ωστόσο ούτε το δάσος ούτε η πόλη μπορούν να δουν το χέρι που τα χτυπά. Το Καντάθ στην παγωμένη ερημιά Τους έχει γνωρίσει, αλλά ποιος άνθρωπος γνωρίζει το Καντάθ; Η παγωμένη έρημος του Νότου και οι βυθισμένες νήσοι του Ωκεανού φιλοξενούν λίθους οι οποίοι φέρουν χαραγμένη τη σφραγίδα Τους, αλλά ποιος έχει δει την βαθιά παγοσκεπή πόλη ή τον σφραγισμένο πύργο, τον προαιώνια στεφανωμένο με φύκι και με όστρακα; Ο Μέγας Κθούλου είναι εξάδελφός Τους, ωστόσο ακόμη και αυτός δεν μπορεί να Τους δει ειμή μόνον αμυδρά, Ια! Σουμπ-Νιγκουράθ! Ως κάτι το βδελυρόν, έτσι θα Τους γνωρίσετε. Το χέρι Τους είναι εις τον λαιμό σας, και ωστόσο δεν τους βλέπετε. Και η κατοικία Τους είναι ένα και το αυτό με το καλοφρουρημένο κατώφλι σας. Ο Γιογκ-Σοθόθ είναι το κλειδί της πύλης, εκεί όπου οι σφαίρες συναντώνται. Ο άνθρωπος εξουσιάζει τώρα εκεί όπου Εκείνοι εξουσίαζαν κάποτε. Εκείνοι θα εξουσιάζουν σύντομα εκεί όπου ο άνθρωπος εξουσιάζει τώρα. Μετά το θέρος έρχεται ο χειμώνας, και μετά το χειμώνα το θέρος. Εκείνοι περιμένουν υπομονετικοι και πανίσχυροι, διότι εδώ Εκείνοι θα κυριαρχήσουν ξανά.

___________

(1)Σε ορισμένες από τις τελετές της μαγείας, ιδίως του διονυσιακού είδους, τα όποια μαγικά λόγια ή επωδές εκφωνούνται με ωρυγμούς – οι μύστες ωρύονται σε κατάσταση μανίας, δηλαδή ουρλιάζουν τα λόγια σαν άγρια θηρία. -Γ.Μ.

H. P. LOVECRAFT

Η ΦΡΙΚΗ ΤΟΥ ΝΤΑΝΓΟΥΙΤΣ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΛΑΝΟΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ LOCUS 7

Δεν είσαι αθώος - ΠΑΥΛΟΣ ΣΠ. ΚΥΡΑΓΓΕΛΟΣ

Δεν είσαι αθώος.
Όταν περνάς πλάι από τα πτώματα
με κλειστά τα μάτια
δεν είσαι αθώος.
Όταν βλέπεις χέρια να στάζουν αίμα
και συ να σωπαίνεις,
δεν είσαι αθώος.
Όταν της φρίκης το Γιατί
σβύνει στα χείλη σου,
δεν είσαι αθώος.
Η σιωπή σου ο τάφος των άλλων.
Του εγκληματία ο θρόνος.
Το δικαστήριο του χρόνου
φωνάζει την ενοχή σου.

Born on the wrong Side of Time - Rory Gallagher (Taste)

Born on the wrong side of time, 
Even your best friend, 
Is ready, to watch you die.
You don't want to live on the street, 
So you've got to sweat till your'e dead, 
To make ends meet.


Born on the wrong side of time, 
Your days are so cold, 
That you curse, just something to cry.


That you should be living in fear, 
When you cry out, 
Your friends just don't want to hear.


And you dream, of the day, 
When the great mastertime, 
Will call us .... to his side.


And you watch, your brothers, 
Shake with fear, as they watch, 
His serpintine .... eye.


And you can smell, their fear, 
As they stand, and curse, 
The fact that they're .... alive.


Born on the wrong side of time, 
Pretend to yourself, 
That some day, you'll do just fine.


You know that you live through a lie, 
You'll only find out what went wrong, 
When the sun makes us cry. 

Ο ΦΑΙΔΩΝ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΟΣ (απόσπασμα 61d - 63d) ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΠΑΚΤΙΚΑ ΤΟΥ CASTANEDA

ΚΕΙΜΕΝΟ

ἤρετο οὖν αὐτὸν ὁ Κέβης· πῶς τοῦτο λέγεις, ὦ Σώκρατες, τὸ μὴ θεμιτὸν εἶναι ἑαυτὸν βιάζεσθαι, ἐθέλειν δ᾽ ἂν τῷ ἀποθνῄσκοντι τὸν φιλόσοφον ἕπεσθαι;

τί δέ, ὦ Κέβης; οὐκ ἀκηκόατε σύ τε καὶ Σιμμίας περὶ τῶν τοιούτων Φιλολάῳ συγγεγονότες;

οὐδέν γε σαφές, ὦ Σώκρατες.

ἀλλὰ μὴν καὶ ἐγὼ ἐξ ἀκοῆς περὶ αὐτῶν λέγω· ἃ μὲν οὖν τυγχάνω ἀκηκοὼς φθόνος οὐδεὶς λέγειν. καὶ γὰρ ἴσως [61e] καὶ μάλιστα πρέπει μέλλοντα ἐκεῖσε ἀποδημεῖν διασκοπεῖν τε καὶ μυθολογεῖν περὶ τῆς ἀποδημίας τῆς ἐκεῖ, ποίαν τινὰ αὐτὴν οἰόμεθα εἶναι· τί γὰρ ἄν τις καὶ ποιοῖ ἄλλο ἐν τῷ μέχρι ἡλίου δυσμῶν χρόνῳ;

κατὰ τί δὴ οὖν ποτε οὔ φασι θεμιτὸν εἶναι αὐτὸν ἑαυτὸν ἀποκτεινύναι, ὦ Σώκρατες; ἤδη γὰρ ἔγωγε, ὅπερ νυνδὴ σὺ ἤρου, καὶ Φιλολάου ἤκουσα, ὅτε παρ᾽ ἡμῖν διῃτᾶτο, ἤδη δὲ καὶ ἄλλων τινῶν, ὡς οὐ δέοι τοῦτο ποιεῖν· σαφὲς δὲ περὶ αὐτῶν οὐδενὸς πώποτε οὐδὲν ἀκήκοα. [62a] ἀλλὰ προθυμεῖσθαι χρή, ἔφη· τάχα γὰρ ἂν καὶ ἀκούσαις. ἴσως μέντοι θαυμαστόν σοι φανεῖται εἰ τοῦτο μόνον τῶν ἄλλων ἁπάντων ἁπλοῦν ἐστιν, καὶ οὐδέποτε τυγχάνει τῷ ἀνθρώπῳ, ὥσπερ καὶ τἆλλα, ἔστιν ὅτε καὶ οἷς βέλτιον <ὂν> τεθνάναι ἢ ζῆν, οἷς δὲ βέλτιον τεθνάναι, θαυμαστὸν ἴσως σοι φαίνεται εἰ τούτοις τοῖς ἀνθρώποις μὴ ὅσιον αὐτοὺς ἑαυτοὺς εὖ ποιεῖν, ἀλλὰ ἄλλον δεῖ περιμένειν εὐεργέτην.

καὶ ὁ Κέβης ἠρέμα ἐπιγελάσας, Ἴττω Ζεύς, ἔφη, τῇ αὑτοῦ φωνῇ εἰπών.

[62b] καὶ γὰρ ἂν δόξειεν, ἔφη ὁ Σωκράτης, οὕτω γ᾽ εἶναι ἄλογον· οὐ μέντοι ἀλλ᾽ ἴσως γ᾽ ἔχει τινὰ λόγον. ὁ μὲν οὖν ἐν ἀποῤῥήτοις λεγόμενος περὶ αὐτῶν λόγος, ὡς ἔν τινι φρουρᾷ ἐσμεν οἱ ἄνθρωποι καὶ οὐ δεῖ δὴ ἑαυτὸν ἐκ ταύτης λύειν οὐδ᾽ ἀποδιδράσκειν, μέγας τέ τίς μοι φαίνεται καὶ οὐ ῥᾴδιος διιδεῖν· οὐ μέντοι ἀλλὰ τόδε γέ μοι δοκεῖ, ὦ Κέβης, εὖ λέγεσθαι, τὸ θεοὺς εἶναι ἡμῶν τοὺς ἐπιμελουμένους καὶ ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους ἓν τῶν κτημάτων τοῖς θεοῖς εἶναι. ἢ σοὶ οὐ δοκεῖ οὕτως;

ἔμοιγε, φησὶν ὁ Κέβης.

[62c] οὐκοῦν, ἦ δ᾽ ὅς, καὶ σὺ ἂν τῶν σαυτοῦ κτημάτων εἴ τι αὐτὸ ἑαυτὸ ἀποκτεινύοι, μὴ σημήναντός σου ὅτι βούλει αὐτὸ τεθνάναι, χαλεπαίνοις ἂν αὐτῷ καί, εἴ τινα ἔχοις τιμωρίαν, τιμωροῖο ἄν;

πάνυ γ᾽, ἔφη.

ἴσως τοίνυν ταύτῃ οὐκ ἄλογον μὴ πρότερον αὑτὸν ἀποκτεινύναι δεῖν, πρὶν ἀνάγκην τινὰ θεὸς ἐπιπέμψῃ, ὥσπερ καὶ τὴν νῦν ἡμῖν παροῦσαν.

ἀλλ᾽ εἰκός, ἔφη ὁ Κέβης, τοῦτό γε φαίνεται. ὃ μέντοι νυνδὴ ἔλεγες, τὸ τοὺς φιλοσόφους ῥᾳδίως ἂν ἐθέλειν [62d] ἀποθνῄσκειν, ἔοικεν τοῦτο, ὦ Σώκρατες, ἀτόπῳ, εἴπερ ὃ νυνδὴ ἐλέγομεν εὐλόγως ἔχει, τὸ θεόν τε εἶναι τὸν ἐπιμελούμενον ἡμῶν καὶ ἡμᾶς ἐκείνου κτήματα εἶναι. τὸ γὰρ μὴ ἀγανακτεῖν τοὺς φρονιμωτάτους ἐκ ταύτης τῆς θεραπείας ἀπιόντας, ἐν ᾗ ἐπιστατοῦσιν αὐτῶν οἵπερ ἄριστοί εἰσιν τῶν ὄντων ἐπιστάται, θεοί, οὐκ ἔχει λόγον· οὐ γάρ που αὐτός γε αὑτοῦ οἴεται ἄμεινον ἐπιμελήσεσθαι ἐλεύθερος γενόμενος. ἀλλ᾽ ἀνόητος μὲν ἄνθρωπος τάχ᾽ ἂν οἰηθείη ταῦτα, φευκτέον [62e] εἶναι ἀπὸ τοῦ δεσπότου, καὶ οὐκ ἂν λογίζοιτο ὅτι οὐ δεῖ ἀπό γε τοῦ ἀγαθοῦ φεύγειν ἀλλ᾽ ὅτι μάλιστα παραμένειν, διὸ ἀλογίστως ἂν φεύγοι· ὁ δὲ νοῦν ἔχων ἐπιθυμοῖ που ἂν ἀεὶ εἶναι παρὰ τῷ αὑτοῦ βελτίονι. καίτοι οὕτως, ὦ Σώκρατες, τοὐναντίον εἶναι εἰκὸς ἢ ὃ νυνδὴ ἐλέγετο· τοὺς μὲν γὰρ φρονίμους ἀγανακτεῖν ἀποθνῄσκοντας πρέπει, τοὺς δὲ ἄφρονας χαίρειν.

ἀκούσας οὖν ὁ Σωκράτης ἡσθῆναί τέ μοι ἔδοξε τῇ τοῦ [63a] κέβητος πραγματείᾳ, καὶ ἐπιβλέψας εἰς ἡμᾶς, ἀεί τοι, ἔφη, [ὁ] Κέβης λόγους τινὰς ἀνερευνᾷ, καὶ οὐ πάνυ εὐθέως ἐθέλει πείθεσθαι ὅτι ἄν τις εἴπῃ.

καὶ ὁ Σιμμίας, ἀλλὰ μήν, ἔφη, ὦ Σώκρατες, νῦν γέ μοι δοκεῖ τι καὶ αὐτῷ λέγειν Κέβης· τί γὰρ ἂν βουλόμενοι ἄνδρες σοφοὶ ὡς ἀληθῶς δεσπότας ἀμείνους αὑτῶν φεύγοιεν καὶ ῥᾳδίως ἀπαλλάττοιντο αὐτῶν; καί μοι δοκεῖ Κέβης εἰς σὲ τείνειν τὸν λόγον, ὅτι οὕτω ῥᾳδίως φέρεις καὶ ἡμᾶς ἀπολείπων καὶ ἄρχοντας ἀγαθούς, ὡς αὐτὸς ὁμολογεῖς, θεούς.

[63b] δίκαια, ἔφη, λέγετε· οἶμαι γὰρ ὑμᾶς λέγειν ὅτι χρή με πρὸς ταῦτα ἀπολογήσασθαι ὥσπερ ἐν δικαστηρίῳ.

πάνυ μὲν οὖν, ἔφη ὁ Σιμμίας.

φέρε δή, ἦ δ᾽ ὅς, πειραθῶ πιθανώτερον πρὸς ὑμᾶς ἀπολογήσασθαι ἢ πρὸς τοὺς δικαστάς. ἐγὼ γάρ, ἔφη, ὦ Σιμμία τε καὶ Κέβης, εἰ μὲν μὴ ᾤμην ἥξειν πρῶτον μὲν παρὰ θεοὺς ἄλλους σοφούς τε καὶ ἀγαθούς, ἔπειτα καὶ παρ᾽ ἀνθρώπους τετελευτηκότας ἀμείνους τῶν ἐνθάδε, ἠδίκουν ἂν οὐκ ἀγανακτῶν τῷ θανάτῳ· νῦν δὲ εὖ ἴστε ὅτι παρ᾽ [63c] ἄνδρας τε ἐλπίζω ἀφίξεσθαι ἀγαθούς--καὶ τοῦτο μὲν οὐκ ἂν πάνυ διισχυρισαίμην--ὅτι μέντοι παρὰ θεοὺς δεσπότας πάνυ ἀγαθοὺς ἥξειν, εὖ ἴστε ὅτι εἴπερ τι ἄλλο τῶν τοιούτων διισχυρισαίμην ἂν καὶ τοῦτο. ὥστε διὰ ταῦτα οὐχ ὁμοίως ἀγανακτῶ, ἀλλ᾽ εὔελπίς εἰμι εἶναί τι τοῖς τετελευτηκόσι καί, ὥσπερ γε καὶ πάλαι λέγεται, πολὺ ἄμεινον τοῖς ἀγαθοῖς ἢ τοῖς κακοῖς.

τί οὖν, ἔφη ὁ Σιμμίας, ὦ Σώκρατες; αὐτὸς ἔχων τὴν διάνοιαν ταύτην ἐν νῷ ἔχεις ἀπιέναι, ἢ κἂν ἡμῖν μεταδοίης; [63d] κοινὸν γὰρ δὴ ἔμοιγε δοκεῖ καὶ ἡμῖν εἶναι ἀγαθὸν τοῦτο, καὶ ἅμα σοι ἡ ἀπολογία ἔσται, ἐὰν ἅπερ λέγεις ἡμᾶς πείσῃς.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Τον ρώτησε λοιπόν ο Κέβης:

-Πως ισχυρίζεσαι αυτό, Σωκράτη, ότι δεν είναι θεμιτό πράγμα η αυτοκτονία, αλλά είναι θεμιτό να θέλη ένας φιλόσοφος να ακολουθή κάποιον που πεθαίνει;

-Τι λοιπόν Κέβη; Δεν έχετε ακούσει γι' αυτά τα θέματα εσύ και ο Σιμμίας, παρ' όλο που κάνατε παρέα με τον Φιλόλαο;

-Ναι όμως τίποτε το σαφές δεν έχουμε ακούσει, Σωκράτη.

-Αλλά κι εγώ, βέβαια, εξ ακοής μιλάω γι' αυτά. Αυτά λοιπόν που έτυχε ν' ακούσω, δεν έχω καμμιά αντίρρηση να τα πω. Επειδή ίσως και να αρμόζη, περισσότερο τώρα που πρόκειται να αποδημήσω, να εξετάζω και να συζητώ για την εκεί αποδημία μου, πως την φαντάζομαι δηλαδή αυτήν. Γιατί τι άλλο θα μπορούσαμε να κάνουμε μέχρι τη δύση του ήλιου;

“Από μια άποψη λοιπόν, Σωκράτη, αρνούνται πως είναι θεμιττό να αυτοκτονή κανείς. Διότι ήδη εγώ αυτό που τώρα ρώτησες, το άκουσα ο ίδιος και από τον Φιλόλαο, όταν έμενε κοντά μας, το ήξερα και από κάποιους άλλους, ότι δεν πρέπει να κάνουμε αυτή την πράξη. Όμως τίποτε το σαφές γι' αυτά δεν έχω ακούσει από κανένα, ως τώρα”.

-Αλλά πρέπει να δείξης ενδιαφέρον, είπε ο Σωκράτης. Γιατί μπορεί σύντομα κάτι ν' ακούσης. Ίσως όμως να σου φανεί παράξενο, γιατί απ' όλα τ' άλλα πράγματα αυτό μόνο είναι απλό και ποτέ δεν είναι για τον άνθρωπο όπως τα άλλα, και μερικές φορές μάλιστα για κάποιους είναι καλύτερος ο θάνατος από την ζωή, γι' αυτούς λοιπόν που ο θάνατος είναι καλύτερος, ίσως σου φαίνεται παράξενο να μην θεωρήται όσιο το να ευεργετήσουν τον εαυτόν τους, αλλά είναι ανάγκη να περιμένουν άλλον ευεργέτη.

Και ο Κέβης χαμογελώντας είπε στην χαρακτηριστική του διάλεκτο:

-Μάρτυς μου ο Δίας! “Και φυσικά θα μπορούσε να θεωρηθή παράξενο, αν το δούμε απ' αυτήν την άποψη”, είπε ο Σωκράτης. Παρ' όλα αυτά ίσως έχει τουλάχιστον μια δικαιολογία. Η δικαιολογία λοιπόν που λέγεται γι' αυτά κατά την μυστική διδασκαλία, οι άνθρωποι είμαστε μέσα σε κάποια φυλακή και ότι δεν πρέπει κανείς ούτε να ελευθερώνη τον εαυτόν του ούτε να δραπετεύη μου φαίνεται πολύ σπουδαία και δεν είναι εύκολο να την εξιχνιάσουμε. Ωστόσο μου φαίνεται, Κέβη, ότι σωστά λέγεται το εξής: ότι οι Θεοί φροντίζουν για μας και πως εμείς οι άνθρωποι είμαστε ένα από τα κτήματά τους. Ή νομίζεις πως δεν είναι έτσι;

-Εγώ τουλάχιστον έτσι νομίζω, είπε ο Κέβης.

-Επομένως, είπε ο Σωκράτης, και συ, αν κάποιο από τα πλάσματα που σου ανήκουν αυτοκτονήση, χωρίς εσύ να συγκατανεύσης ότι θέλεις να πεθάνει, δεν θα εξοργιζόσουν εναντίον του και αν μπορούσες δεν θα του επέβαλλες κάποια τιμωρία;

-Σίγουρα, είπε ο Κέβης.

-Αλλά αυτό φαίνεται πού φυσικό, είπε ο Κέβης. Όμως αυτό που έλεγες τώρα δα, ότι οι φιλόσοφοι πολύ εύκολα θα ήθελαν να πεθάνουν, αυτό, Σωκράτη, μοιάζει με παράλογο, αν είναι λογικό αυτό που τώρα λέγαμε, πως ο θεός φροντίζει για μας και εμείς είμαστε κτήματά του. Γιατί είναι εντελώς παράλογο να μην αγανακτούν οι πιο φρόνιμοι, όταν ξεφεύγουν απ' αυτήν την φροντίδα εις την οποία τους επιβλέπουν οι άριστοι επιστάτες όλων των πλασμάτων, οι θεοί. Γιατί νομίζω, δεν πιστεύει ένας φιλόσοφος ότι θα φροντίση καλύτερα τον εαυτόν του αν απελευθερωθή από την επιστασία του θεού, αλλά μόνον ένας ανόητος θα μπορούσε να νομίση αυτά τα πράγματα, ότι δηλαδή πρέπει να απαλλαγή από τον αφέντη του, και δεν θα συλλογιζόταν ότι δεν πρέπει να φεύγουμε από τον καλόν αφέντη, αλλά να παραμένουμε όσο το δυνατόν περισσότερο κοντά του, γι' αυτό θα ήταν παραλογισμός να φύγη. Ενώ ο λογικός, νομίζω, θα ήθελε για πάντα να είναι κοντά στον καλύτερό του. Κι όμως, Σωκράτη, απ' αυτή την άποψη, είναι φυσικό να συμβαίνη το αντίθετον απ' αυτό που τώρα λέγαμε. Δηλαδή οι φρόνιμοι να αγανακτούν πεθαίνοντας και οι άμυαλοι να ευχαριστούνται”.

Μόλις τον άκουσε ο Σωκράτης μου φάνηκε πως ευχαριστήθηκε με την φιλοσοφική ανάλυση του Κέβητος και στρέφοντας το βλέμμα του προς εμάς είπε: -Ο Κέβης επανεξετάζει κάποιες αιτίες, και δεν θέλει να πείθεται αμέσως, ό,τι κι αν κάποιος του πη.

Και ο Σιμμίας είπε: -Αλλά τώρα, Σωκράτη, μου φαίνεται κι εμένα πως ο Κέβης κάτι σπουδαίο λέει. Γιατί, τι θέλοντας οι πραγματικά σοφοί θα έφευγαν από αληθινά καλύτερους αφέντες και θα τους ξεφορτώνονταν με ευκολία; Και νομίζω πως ο Κέβης σε σένα απευθύνει τον λόγον, επειδή τόσο εύκολα ανέχεσαι να μας εγκαταλείψεις και ακόμα και τους καλούς άρχοντες όπως ο ίδιος ομολογείς, δηλαδή τους θεούς”.

-Σωστά, είπε, λέγετε. Δηλαδή νομίζω ότι εννοείτε πως πρέπει να απολογηθώ σ' αυτά σαν σε δικαστήριο”.

-Οπωσδήποτε, είπε ο Σιμμίας.

Εμπρός λοιπόν, είπε αυτός, ας προσπαθήσω να απολογηθώ προς εσάς με μεγαλύτερη πειστικότητα από όση προς τους δικαστές. Συγκεκριμένα εγώ, είπε, Σιμμία και Κέβη, αν δεν πίστευα πρώτος πως θα πάω κοντά σ' άλλους θεούς σοφούς και καλούς, δεύτερον κοντά σ' ανθρώπους πεθαμένους καλύτερους από τους εδώ, θα ήμουν άδικος να μην αγανακτώ για τον θάνατό μου. Τώρα όμως να είσαστε βέβαιοι ότι ελπίζω να φτάσω κοντά σε ανθρώπους αγαθούς. Και αυτό μεν ίσως και να μην το ισχυριζόμουν με βεβαιότητα. Ότι όμως θα πάω κοντά σε θεούς – κυρίους τέλειους να είσθε βέβαιοι, ότι θα το ισχυριζόμουν απόλυτα. Ώστε γι' αυτό δεν αγανακτώ με τον ίδιο τρόπο, αλλά ευελπιστώ πως αυτοί που πεθαίνουν, όπως έλεγαν τα παλαιά χρόνια, έχουν κάτι καλύτερο, αν είναι δίκαιοι, παρά αν είναι κακοί. -Τι λοιπόν, Σωκράτη; είπε ο Σιμμίας, ο ίδιος κρατώντας για τον εαυτό σου αυτή την άποψη σκοπεύεις να φύγης, ή τουλάχιστον θα μπορούσες να την μεταδώσης και σ' εμάς; Γιατί μου φαίνεται ότι αυτό είναι ένα αγαθό που ανήκει σε όλους μας και ταυτόχρονα θα έχης απολογηθή αν μας πείσεις μ' αυτά που λες”.

ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΑΠΑΝΤΑ

ΦΑΙΔΩΝ (Ή ΠΕΡΙ ΨΥΧΗΣ)

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ Ι. Κ. ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ

ΤΑ ΑΡΠΑΚΤΙΚΑ – CARLOS CASTANEDA

...Τι είναι αυτό, δον Χουάν, ρώτησα. Βλέπω παντού γύρω μου σκιές, σκιές που ξεγλιστρούν.

Α, είναι το σύμπαν στην ολότητά του, απάντησε. Ασύγκριτο, μη γραμμικό, πέρα από το βασίλειο της σύνταξης. Οι σαμάνοι του αρχαίου Μεξικού ήταν οι πρώτοι που διέκριναν αυτές τις φευγαλέες σκιές, κι έτσι παρακολούθησαν τις κινήσεις τους. Τις είδαν όπως τις βλέπεις κι εσύ, και τις είδαν επίσης σαν ενέργεια που ρέει στο σύμπαν. Και ανακάλυψαν κάτι υπερβατικό.

Σώπασε και με κοίταξε. Οι παύσεις του ήταν πολύ καίριες. Σώπαινε πάντα όταν εγώ ένιωθα να κρέμομαι από μια κλωστή.

Τι ανακάλυψαν δον Χουάν; τον ρώτησα.

Ανακάλυψαν πως έχουμε έναν ισόβιο σύντροφο, απάντησε με όση σαφήνεια μπορούσε. Ενα αρπακτικό, που ανέβηκε από τα βάθη του κόσμου και πήρε τον έλεγχο της ζωής μας. Τα ανθρώπινα όντα είναι αιχμάλωτοί του. Τούτο το αρπακτικό, που είναι πολλοί άρπαγες μαζί, είναι κύριος και αφέντης μας. Μας έκανε υπάκουους, αβοήθητους. Οταν πάμε να διαμαρτυρηθούμε, καταπνίγει τις διαμαρτυρίες μας. Κι όταν θελήσουμε να δράσουμε ανεξάρτητα, απαιτεί να μη δράσουμε καθόλου.

...Το γυροφέρνω τόση ώρα για να σου πω ότι κάτι μας κρατά αιχμαλώτους. Κι είμαστε όντως αιχμάλωτοι, δεσμώτες! Αυτό ήταν ένα ενεργειακό γεγονός για τους σαμάνους του Μεξικού.

Βλέπε την συνέχεια στην κατωτέρω διεύθυνση

http://intruder1901.blogspot.com/2010/02/blog-post_26.html

   Ο βοσκός με τα πολλά αρνάκια και τα Αρπακτικά    

Ο σκοπός του όνου στον μύθο του Ιησού – JULIUS EVOLA

Όποιος λαμβάνει υπόψη τις αινιγματικές μαρτυρίες των συμβόλων, δεν μπορεί να μην υποστή την γοητεία του μέρους που στο μύθο του Ιησού, έχει ο σκοπός του όνου. Όχι μόνο ο όνος εικονίζεται πλησίον στη γέννηση του Ιησού, μα είναι αλήθεια, ότι πάνω σε έναν όνο η παρθένος και το θείο βρέφος δραπετεύουν, και πάνω απ' όλα, ο όνος φέρνει τον Ιησού στην θριαμβική του είσοδο στα Ιεροσόλυμα. Τώρα, ο όνος είναι ένα παραδοσιακό σύμβολο για μια “διαβολική” δύναμη διάλυσης. Είναι, στην Αίγυπτο, το ζώο του Set, το οποίο ενσαρκώνει ακριβώς τέτοια δύναμη, έχει χαρακτήρα αντιηλιακό και συνδέεται με τους “υιούς της ανίκανης εξέγερσης”. Είναι στην Ινδία το ζώο που φέρει τον Mudevi (- η ίππευσή του...) που απεικονίζει την υποχθόνια όψη της θηλυκής θεότητας. Όπως είδαμε, στον ελληνικό μύθο είναι το συμβολικό ζώο που, στην κοιλάδα της Λήθης, καταστρέφει αιώνια το έργο του Όκνου*, ενώ έχει σχέση με μια θηλυκή θεότητα χθόνιο-υποχθόνια, την Εκάτη.

Έτσι αυτό το σύμβολο θα μπορούσε να είχε την αξία ενός μυστικού σημείου της δύναμης που προσεταιρίσθηκε στον πρωταρχικό χριστιανισμό και στην οποία αυτός όφειλε μερικώς τον θρίαμβό του: είναι η δύναμη που αναδύεται και προσλαμβάνει έναν δραστήριο ρόλο (μέρος) παντού. Αυτό που σε μια παραδοσιακή δομή αντιστοιχεί στην αρχή “κόσμος” παραπαίει, διαλύεται και επιβιώνει στην αρχική του δύναμη. Η έλευση του χριστιανισμού, στην πραγματικότητα, δεν θα μπορούσε να ήταν δυνατή, εάν οι ζωτικές δυνατότητες του ηρωικού ρωμαϊκού κύκλου δεν ήταν ήδη εξουθενωμένες, εάν η “φυλή της Ρώμης”, δεν ήταν ήδη κατάκοπη στο πνεύμα της και τους ανθρώπους της (και μια απόδειξη γι' αυτό υπήρξε η αποτυχία της προσπάθειας παλινόρθωσης εκ μέρους του αυτοκράτορα Ιουλιανού), εάν οι παραδόσεις του αρχαίου καιρού δεν είχαν θολώσει και κοντά σε ένα εθνικό χάος και μια κοσμοπολίτικη διάλυση, εάν το αυτοκρατορικό σύμβολο δεν είχε μολυνθεί και καταντήσει, όπως ειπώθηκε, σε μια καθαρή επιβίωση εν μέσω ενός κόσμου ερειπίων.

JULIUS EVOLA

ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΣΜΟ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΙΤΣΙΟΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΛΟΓΧΗ

* Όκνος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Στην ελληνική και τη ρωμαϊκή μυθολογία με το όνομα `Οκνος είναι γνωστή μία θεότητα ή θνητός (αντιστοίχως) που προσωποποιούσε τη νωθρότητα, τη βραδύτητα και τη ματαιοπονία (πρβλ. τα επίθετα οκνός, οκνηρός). Ο `Οκνος μυθολογείται ως γιος της Μαντώς και τουΤιβερίνου, ή ως γιος ή αδελφός του Αυλητή, ενώ αναφέρεται συχνά σε σχέση με τον`Αδη. Κατά την παράδοση ίδρυσε την πόλη Μάντοβα ή τη Φελσίνα (τη σημερινή Μπολόνια, Βιργίλιος Χ 198).

Ο ζωγράφος Πολύγνωτος είχε απεικονίσει τον `Οκνο στη «Λέσχη των Κνιδίων» στους Δελφούς. Σε ανάγλυφο που βρίσκεται στο Βατικανό, ο θεός παριστάνεται ως μεσήλικας άνδρας που πλέκει ασταμάτητα ένα σκοινί, το οποίο κατατρώει συνεχώς ένας γάιδαρος που βρίσκεται δίπλα του. Η απασχόλησή του θυμίζει το μάταιο γέμισμα του «Πίθου των Δαναΐδων», μαζί με τις οποίες απεικονίζεται πολλές φορές ο `Οκνος.

Πηγές

• Το αντίστοιχο άρθρο της αγγλόγλωσσης Wikipedia
• Emmy Patsi-Garin: «Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας», εκδ. Οίκος Χάρη Πάτση, Αθήνα 1969

25 Δεκεμβρίου 1925 γεννήθηκε ο Κάρλος Καστανέντα (Carlos Cesar Salvador Arana Castaneda)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Κάρλος Καστανέντα (Carlos Cesar Salvador Arana Castaneda) ^[1] (25 Δεκεμβρίου 1925 – 27 Απριλίου 1998) γεννήθηκε στο Περού και ήταν Αμερικανός ανθρωπολόγος και συγγραφέας. Ξεκινώντας το 1968 με τη δημοσίευση του Οι Διδασκαλίες του Δον Χουάν, ο Καστανέντα έγραψε μια σειρά βιβλίων που περιγράφει τη μαθητεία του στον παραδοσιακό Μεσο-αμερικανικό σαμανισμό. Τα 12 βιβλία του έχουν πουλήσει περισσότερα από 8 εκατομμύρια αντίτυπα σε 17 χώρες. Τα βιβλία και ο Καστανέντα, ο οποίος σπάνια μιλούσε σε κοινό για τη δουλειά του, υπήρξαν αμφιλεγόμενοι για πολλά χρόνια. Οι υποστηρικτές πιστεύουν ότι τα βιβλία είναι είτε αληθή, είτε πολύτιμες εργασίες στη φιλοσοφία και περιγραφές πρακτικών οι οποίες επιτρέπουν μια αυξημένη επίγνωση. Για πολλά χρόνια, οι ανθρωπολόγοι θεωρούσαν τη δουλειά του σημαντική και αυθεντική, ωστόσο μια σειρά αποκαλύψεων τα επόμενα χρόνια έθεσαν υπό αμφισβήτηση την ειλικρίνεια του Καστανέντα. Οι ακαδημαϊκοί κριτικοί τώρα υποστηρίζουν ότι τα βιβλία του είναι έργα μυθιστορηματικά, υποδεικνύοντας τις πολλές εσωτερικές αντιθέσεις και ασυμφωνίες ανάμεσα στα βιβλία και στα ανθρωπολογικά δεδομένα, στις εναλλακτικές πηγές που θα μπορούσε να αντλήσει ο Καστανέντα λεπτομερείς πληροφορίες για τις σαμανιστικές πρακτικές καθώς και στην έλλειψη υποστηρικτικών αποδείξεων.

Στα βιβλία του, ο Καστανέντα διηγείται σε πρώτο πρόσωπο αυτά που υποστηρίζει ότι αποτελούν τη μαθητεία του σε έναν Γιάκι Σαμάνο που ονομάζεται Δον Χουάν Μάτους τον οποίο συνάντησε το 1960. Ο Καστανέντα έγραψε ότι αναγνωρίστηκε από τον Δον Χουάν Μάτους να έχει τον ενεργειακό σχηματισμό του "ναγουάλ", τον οποίο εφόσον τον διάλεγε το πνεύμα θα μπορούσε να γίνει ο ηγέτης μιας ομάδας πολεμιστών. Χρησιμοποίησε επίσης τον όρο "ναγουάλ" για να σηματοδοτήσει το μέρος της αντίληψης το οποίο βρίσκεται στην περιοχή του αγνώστου, ωστόσο είναι δυνατόν ο άνθρωπος να το φτάσει, το οποίο υπονοεί για την ομάδα των μάγων του, ότι ο Δον Χουάν ήταν με κάποιον τρόπο ο σύνδεσμος με αυτό το άγνωστο. Ο Καστανέντα συχνά αναφέρεται σε αυτή την άγνωστη περιοχή ως μη συνηθισμένη πραγματικότητα, κάτι το οποίο δείχνει ότι αυτή η περιοχή αποτελεί μια πραγματικότητα, αλλά είναι θεμελιωδώς διαφορετική από τη συνηθισμένη φύση της πραγματικότητας της οποίας την εμπειρία έχουμε ως ανθρώπινα όντα τα οποία είναι απορροφημένα στις καθημερινές τους ασχολίες μέσω της κοινωνικής διαμόρφωσης και εκπαίδευσής τους. Η συνηθισμένη πραγματικότητα όπως έχουν την εμπειρία της οι άνθρωποι είναι απλώς μια "περιγραφή" η οποία έχει τοποθετηθεί μέσω της "εξημέρωσης" στη συνείδησή τους από τη στιγμή που ήταν βρέφη.

Ο Καστανέντα αποσύρθηκε από τη δημόσια θέα το 1973, ζώντας σε ένα σπίτι με τις τρεις "μάγισσες", γυναίκες που είχαν κόψει τις σχέσεις με τις οικογένειές τους και είχαν αλλάξει τα ονόματά τους. Ίδρυσε την Cleargreen, έναν οργανισμό που προωθούσε την Προένταση (Tensegrity), μια σειρά ασκήσεων Τολτέκικης προέλευσης που ήταν ιδιαίτερα δυνατές πνευματικά. Μετά το θάνατο του Καστανέντα το 1998, οι τρεις μάγισσες και άλλοι άνθρωποι που ήταν συνδεδεμένοι με τον Καστανέντα εξαφανίστηκαν από την κοινή θέα.

Πίνακας περιεχομένων  [Απόκρυψη] 1 Βιογραφικά Στοιχεία 2 Το έργο του 3 Στοιχεία από τη κοσμοθεώρησή του 4 Οι Μάγισσες 5 Σχετιζόμενοι συγγραφείς 6 Άλλα έργα 7 Αναφορές 8 Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία]Βιογραφικά Στοιχεία

Τα αρχεία των μεταναστών δείχνουν ότι ο Κάρλος Θέσαρ Αράνα Καστανέντα γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου του 1925 στην Καχαμάρκα τουΠερού.^[2] Τα αρχεία δείχνουν ότι το επίθετό του το πήρε από τη μητέρα του τη Σουζάνα Καστανέντα Ναβόα (Susana Castañeda Navoa). Ο πατέρας του ήταν ο Θέσαρ Αράνα Μπουρουνγκαράι (Cesar Arana Burungaray). Το επίθετό του εμφανίζεται με τον χαρακτήρα ñ σε πολλά ισπανόφωνα λεξικά, αν και τα πιο διάσημα έργα του είναι δημοσιευμένα με την αγγλική εκδοχή του ονόματος. Μετακόμισε στις Ηνωμένες Πολιτείες στις αρχές της δεκαετίας του 1950 και έγινε ένας "ουδετεροποιημένος πολίτης" το 1957. Το 1960 παντρεύτηκε την Μάργκαρετ Ρούνιαν (Margaret Runyan) στην Τιχουάνα του Μεξικού. Έζησαν μαζί μόνο για έξη μήνες, αλλά το διαζύγιό τους βγήκε το 1973. Εκπαιδεύτηκε στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια (University of California, Los Angeles - UCLA) από όπου πήρε το πτυχίο του το 1962 και το διδακτορικό του το 1973. ^[3]

Τα πρώτα τρία βιβλία του Καστανέντα, Οι Διδασκαλίες του Δον Χουάν, Μια Ξεχωριστή Πραγματικότητα και Ταξίδι στο Ιξτλάν, γράφτηκαν καθώς ο Καστανέντα ήταν φοιτητής ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο UCLA (Καλιφόρνια). Έγραψε αυτά τα βιβλία ως την καταγραφή της έρευνάς του που περιέγραφε τη μαθητεία του με τον "Άνθρωπο της Γνώσης" ο οποίος αποκαλείται στα βιβλία ως Δον Χουάν Μάτους, έναςΙνδιάνος Γιάκι από το βόρειο Μεξικό. Το Μάρτιο του 1973 ο Καστανέντα ήταν στο εξώφυλλο του περιοδικού Time (5 Μαρτίου 1973 - Vol. 101 No. 10). Το άρθρο τον περιέγραφε ως "ένα αίνιγμα το οποίο είναι τυλιγμένο σε μυστήριο". Από τη συνέντευξη αυτή και μετά ο Καστανέντα εξαφανίστηκε από τη δημόσια θέα μέχρι τη δεκαετία του 1990.

Το 1974, το τέταρτο του βιβλίο, Ιστορίες Δύναμης, δημοσιεύτηκε. Αυτό το βιβλίο τελειώνει με τον Καστανέντα να πηδάει από ένα βράχο στην άβυσσο και σηματοδότησε το τέλος της μαθητείας του στον Δον Χουάν. Ο Καστανέντα συνέχισε να είναι διάσημος στο αναγνωστικό κοινό και στα επόμενα βιβλία του. Συνολικά 12 βιβλία του Καστανέντα εκδόθηκαν, τα δύο από τα οποία εκδόθηκαν μετά το θάνατό του.

Στη δεκαετία του 1990 ο Καστανέντα συνέχισε να εμφανίζεται στο κοινό για να προωθήσει την Προένταση (Tensegrity), μια σειρά κινήσεων που υποστήριζε ότι είχε κληροδοτηθεί από 25 γενιές Τολτέκων Σαμάνων.

Ο Καστανέντα πέθανε στις 27 Απριλίου 1998 στο Λος Άντζελες λόγω επιπλοκών καρκίνου στο ήπαρ. Δεν έγινε δημόσια τελετή και η σωρός του Καστανέντα κάηκε ενώ οι στάχτες του στάλθηκαν στο Μεξικό. Σχεδόν δύο μήνες αργότερα, στις 19 Ιουνίου του 1998, εμφανίστηκε μια ανακοίνωση στον τύπο με τίτλο Ένας Αποσιωπημένος Θάνατος για τον Μυστικιστή Συγγραφέα Κάρλος Καστανέντα (A Hushed Death for Mystic Author Carlos Castaneda) από το δημοσιογράφο J.R. Moehringer στους Los Angeles Times.^[4]

Τέσσερις μήνες μετά το θάνατο του Καστανέντα ο C. J. Castaneda, που είναι γνωστός και ως Adrian Vashon, του οποίου το πιστοποιητικό γεννήσεως δείχνει ότι ο Κάρλος Καστανέντα είναι πατέρας του, αμφισβήτησε τη διαθήκη του Καστανέντα δικαστικά. Για πολλά χρόνια ο Καστανέντα ανέφερε τον Vashon ως γιο του. Η διαθήκη είχε υπογραφεί τέσσερις μέρες πριν το θάνατο του Καστανέντα και ο Vashon αμφισβήτησε την αυθεντικότητά της. Τελικώς ο Vashon δεν δικαιώθηκε.^[5]

[Επεξεργασία]Το έργο του

Είναι σαφές ότι η συνεισφορά του υπήρξαν τα βιβλία του και η διάδοση των Μαγικών Περασμάτων. O Κάρλος Καστανέντα είχε την ευκαιρία να επιδείξει την πιθανή εξέλιξη του ανθρώπου.

Το 1993 ο Καστανέντα ανακοίνωσε τα Μαγικά Περάσματα, την κορύφωση της τέχνης των τολτέκων Πολεμιστών, τα οποία μεταφέρθηκαν προφορικά στον Καστανέντα από γενιά σε γενιά. Τις κινήσεις αυτές τις ονόμασε επίσης Tensegrity (στο βιβλίο "Μαγικά Περάσματα" της ελληνικής μετάφρασης μεταφράζεται ως Προένταση από το μεταφραστή), η οποία λέξη είναι δανεισμένη από την Αρχιτεκτονική και συνδυάζει τις έννοιες της "έντασης" (tension) και της "ακεραιότητας" (integrity). Παράλληλα, ίδρυσε την οργάνωση Cleargreen για τη διάδοση τους και έκανε πολλές εμφανίσεις για την περαιτέρω διάδοσή τους. Αυτή ήταν μια διαφοροποίηση σε σχέση με την προηγούμενη φάση της απομόνωσης, και εξέπληξε πολλούς δεδομένου ότι δεν ανέφερε τα μαγικά περάσματα σε προηγούμενα βιβλία του.

Τα έργα του Καστανέντα, είναι όλα γραμμένα στα αγγλικά αν και ο ίδιος μιλούσε τέλεια καστιλιάνικα (στην πραγματικότητα, διόρθωσε ο ίδιος τις ισπανικές μεταφράσεις των βιβλίων του) και αποτελούν τη μεταφορά της κοσμοθεώρησης που τον εισήγαγε ο Δον Χουάν. Πολύ γρήγορα τα έργα του έγιναν κλασικά στην πνευματική λογοτεχνία και στη λογοτεχνία της Νέας Εποχής.

Κατά τα δύο πρώτα βιβλία ο Καστανέντα επικεντρώνεται στην χρήση του πεγιότ το οποίο το ονομάζει μεσκαλίτο στο βιβλίο, και το θεωρεί ως μια δύναμη-προστάτη κατά ανάλογο τρόπο όπως και τα φυτά-συμμάχους που ανήκουν στο είδος Datura και τη χρήση των μανιταριών του είδους psilocybe (ψυχοτροπικά μανιτάρια), τα οποία χρησιμοποίησε ο Δον Χουάν ως μέσο για να δημιουργήσει στον Κάρλος Καστανέντα αυτό που ονόμαζε "κατάσταση αυξημένης συνείδησης".

Από το τρίτο βιβλίο, "Ταξίδι στο Ιξτλάν", το κείμενο των βιβλίων του επικεντρώνεται στην επίτευξη "άλλων πραγματικοτήτων" χωρίς τη χρήση οποιουδήποτε παραισθησιογόνου. Στο τέταρτο βιβλίο, "Ιστορίες Δύναμης", διηγείται την "εγκατάλειψη του κόσμου" από την πλευρά του Δον Χουάν, αφήνοντας πίσω του τον Καστανέντα ως κληρονόμο του και ως τον επόμενο "Ναγουάλ", ελεύθερο να βρει και να αποκτήσει τους δικούς του μαθητές.

• Οι Διδασκαλίες του Δον Χουάν (The Teachings of Don Juan: A Yaqui Way of Knowledge, 1968). ISBN 978-0-671-60041-9
• Μια ξεχωριστή πραγματικότητα (A Separate Reality, 1971). ISBN 978-0-671-73249-3
• Ταξίδι στο Ιξτλάν (Journey to Ixtlan, 1973). ISBN 978-0-671-73246-2
• Ιστορίες Δύναμης (Tales Of Power, 1975). ISBN 978-0-671-73252-3
• O Δεύτερος Κρίκος της Δύναμης (The Second Ring Of Power, 1977). ISBN 978-0-671-73247-9
• Το Δώρο του Αετού (The Eagle's Gift, 1981). ISBN 978-0-671-73251-6
• Η Εσωτερική Φλόγα (The Fire From Within, 1984). ISBN 978-0-671-73250-9
• Η Δύναμη της Σιωπής (The Power Of Silence, 1987). ISBN 978-0-671-73248-6
• Η Τέχνη των Ονείρων (The Art Of Dreaming, 1993). ISBN 978-1-85538-427-9
• Η Σιωπηλή Γνώση (Silent Knowlegde, 1996): Γνωστό και ως "Το μωβ βιβλίο (The Purple Book)», το οποίο πουλήθηκε μόνο στα εργαστήρια Tensegrity. ISBN 9781888294118
• Η Ενεργός Πλευρά του Απείρου (The Active Side of Infinity, 1998). ISBN 978-0-06-092960-2
• Μαγικά Περάσματα (Magical Passes, 1999). ISBN 978-0-671-73247-9
• Ο Τροχός του Χρόνου (The Wheel of Time, 2000). ISBN 978-0-7434-1280-3

Η επιτυχία των βιβλίων του Καστανέντα είχε ως αποτέλεσμα να εμφανιστούν και πολλοί ακόμα μάγοι ή πολεμιστές από την παράδοση των ινδιάνων ιθαγενών, κάποιοι από τους οποίους έρχονταν σε αντιπαράθεση μαζί του.

[Επεξεργασία]Στοιχεία από τη κοσμοθεώρησή του

Ήδη ξεκινώντας από το βιβλίο του "Διδασκαλίες του Δον Χουάν", προσδιόρισε το τι σημαίνει να βαδίζει κανείς στην ατραπό του πολεμιστή ή το μονοπάτι της αψογοσύνης. Οι αρετές και οι αρχές του πολεμιστή του επιτρέπουν να οδηγηθεί στο να αντιληφθεί τον κόσμο και την ύπαρξή του με έναν νέο τρόπο.

Το "ονείρεμα" και η "ανασκόπηση" μαζί, κάνουν ικανό να δημιουργήσουν το ενεργειακό "διπλό" - μια οντότητα η οποία δεν μπορεί να καταστραφεί και ικανή να δράσει μόνη της. ^[6]

Το ονείρεμα ξεκινάει με τον μαθητευόμενο να κινείται με συνείδηση στο περιβάλλον των ονείρων του με τέτοιο τρόπο όπως και στην καθημερινή του ζωή. Αυτή η τεχνική συμπληρώνεται από την "τέχνη της παραφύλαξης", η οποία έχει την ανασκόπηση ως βασικό συστατικό της το οποίο περιλαμβάνει το να ξαναζήσει ο μαθητευόμενος τις εμπειρίες της ζωής του, ώστε να καταλάβει πράγματα για τον ίδιο και να ανακτήσει τη χαμένη του ενέργεια από τα γεγονότα.

Μια από τις πιο σημαντικές ανακαλύψεις των Τολτέκων αφορούν το γεγονός ότι τα ανθρώπινα όντα έχουν ένα φωτεινό κουκούλι ή ενεργειακό πεδίο γύρω από το φυσικό τους σώμα. Επίσης είδαν ότι υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι με έναν ειδικό σχηματισμό που αποτελείται από δύο μέρη. Αυτοί είναι οι "ναγουάλ" ή οι "διπλοί άνθρωποι" σύμφωνα με τον Καστανέντα. Λόγω της ειδικής ενεργειακής κατανομής, το ναγουάλ έχει μεγαλύτερα ποσά ενέργειας στη διάθεσή του.

[Επεξεργασία]Οι Μάγισσες

Αφού ο Καστανέντα απομακρύνθηκε από τη δημόσια θέα το 1973, αγόρασε ένα μεγάλο σπίτι στο Λος Άντζελες το οποίο μοιραζόταν με τις τρεις γυναίκες ακολούθους του, οι οποίες έγιναν ευρύτερα γνωστές ως οι Μάγισσες. ^[7]

Οι Μάγισσες είχαν ως προϋπόθεση ένταξης στην ομάδα του Καστανέντα το σπάσιμο των σχέσεων και δεσμών με φίλους και την οικογένειά τους. Επίσης, αρνούνταν να φωτογραφηθούν και πήραν καινούρια ονόματα η Ρεγγίνα Ταλ (Regina Thal) έγινε η Φλορίντα Ντόνερ (Florinda Donner-Grau), η Μαίρηαν Σίμκο έγινε η Ταΐσα Άμπελαρ {Taisha Abelar} και η Κάθλιν Πολμαν έγινε η Κάρολ Τιγγς (Carol Tiggs).

[Επεξεργασία]Σχετιζόμενοι συγγραφείς

• Δύο άλλοι συγγραφείς, η Ταΐσα Άμπελαρ και η Φλορίντα Ντόνερ-Γκράου, έγραψαν βιβλία στα οποία υποστηρίζουν ότι είναι από την ομάδα Τολτέκων πολεμιστών του Δον Χουάν Μάτους. Και οι δύο είχαν εγκριθεί και επιδοκιμαστεί από τον Καστανέντα ως γνήσιοι μαθητές του Δον Χουάν Μάτους, ενώ απέρριψε όλους τους άλλους συγγραφείς ως μη αληθινούς. Οι δύο γυναίκες ήταν μέλη του εσωτερικού κύκλου της ομάδας του Καστανέντα, τις οποίες αποκαλούσε "The Brujas" (Μάγισσες στα Ισπανικά).^[8]
• Ο Φήλιξ Γουλφ, ένας από τους μαθητευόμενους και μεταφραστές του Κάρλος Καστανέντα, έγραψε το βιβλίο The Art of Navigation: Travels with Carlos Castaneda and Beyond (Η Τέχνη της Πλοήγησης: Ταξίδια με τον Κάρλος Καστανέντα και Πέρα Από Αυτόν). Στο βιβλίο του ο Γουλφ περιγράφει το πως άλλαξε η ζωή του από την γνωριμία του με τον Καστανέντα. Αν και αγγίζει όλες τις πλευρές της διδασκαλίας, ο Γουλφ τονίζει αυτό που θεωρεί ο ίδιος ως το κυρίαρχο και πιο ουσιαστικό κομμάτι της εργασίας του Καστανέντα: την Τέχνη της Πλοήγησης.
• Ο Ντόναλντ Μπαρτελμέ διακωμωδεί τα βιβλία του Καστανέντα στο βιβλίο του Οι Διδασκαλίες του Δον Μπ.: Ο Δρόμος της Γνώσης ενός Γιάνκι (The Teachings of Don B.: A Yankee Way of Knowledge), στο οποίο αντικαθιστά τη λέξη "brujo" (μάγος) με τη λέξη "brillo".
• Ο ανθρωπολόγος Βίκτωρ Σάντσεζ (Victor Sanchez) υποστηρίζει ότι έχει λάβει όμοιες διδασκαλίες από τη φυλή των Γουιραρίκα στοΜεξικό.^[9] Αν και αναφέρει ότι έχει συναντήσει τον Καστανέντα και ότι τα βιβλία του Καστανέντα υπήρξαν για αυτόν μια πηγή έμπνευσης, επισημαίνει ότι ο Καστανέντα δεν ασπάστηκε τη δουλειά του. ^[10]
• Ο Μάρτιν Γκούντμαν (Martin J. Goodman) υποστηρίζει ότι πέρασε δύο ημέρες με έναν "επανασυναρμολογημένο" Κάρλος ή το διπλό του Κάρλος, μετά το θάνατο του Κάρλος στο βιβλίο του "Ήμουν ο Κάρλος Καστανέντα (I Was Carlos Castaneda)".
• Ο Μιγκέλ Άνχελ Ρουίθ (Miguel Ángel Ruiz) είναι γνωστός για το πετυχημένο βιβλίο του Οι Τέσσερις Συμφωνίες (The Four Agreements).
• O Αρμάντο Τόρες (Armando Torres) έγραψε το Συναντήσεις με το Ναγουάλ: Συζητήσεις με τον Κάρλος Καστανέντα (Encounters with the Nagual: Conversations with Carlos Castaneda) πέντε χρόνια μετά το θάνατο του Καστανέντα και υποστηρίζει ότι του είπε να το κάνει ο ίδιος ο Καστανέντα. Σε αυτό περιγράφει το Νόμο του Ναγουάλ με τα Τρία Μέρη. Ωστόσο, ο Καστανέντα είχε πει από το 1995 ότι δεν έχει άλλους μαθητευόμενους εκτός από τις Τσάκμουλς (τις Μάγισσες).

[Επεξεργασία]Άλλα έργα

• "Winds of Nagual" - Ένα μουσικό κομμάτι από το συνθέτη Michael Colgrass
• Sorcerer (Ο Μάγος) - Ένα άλμπουμ άμπιεντ μουσικής του Michael Stearns και Ron Sunsinger το οποίο είναι εμπνευσμένο από τον Καστανέντα
• Η Δύναμη της Πρόθεσης (The Power of Intention), Γουέιν Ντάιερ (Wayne Dyer), Μια σύγχρονη δουλειά του Ντάιερ η οποία αναφέρει και χρησιμοποιεί ως σημείο εκκίνησης τη δουλειά του Καστανέντα σχετικά με την Πρόθεση (Intent).

[Επεξεργασία]Αναφορές

1. ↑ Corey Donovan. Prelude to don Juan: Castaneda's Early Years (ανακτήθηκε 2010-05-04 )
2. ↑ The Scribner Encyclopedia of American Lives, Volume 5: 1997-1999. Charles Scribner's Sons, 2002.
3. ↑ Castaneda's Journey, The Power and the Allegory (Lincoln: iUniverse.com, Inc., 2001 [1976]) 27.
4. ↑ Castaneda Obituary All Things Considered, June 19, 1998
5. ↑ Mystery Man's Death Can't End the Mystery; Fighting Over Carlos Castaneda's Legacy By Peter Applebome, NY Times, August 19, 1998, retrieved September 3, 2008.
6. ↑ Armando Torres, Encounters with the Nagual. Chapter 49.
7. ↑ Lachman, Gary, 'Don Carlos and the Witches', Fortean Times 238, July 2008
8. ↑ The dark legacy of Carlos Castaneda, Salon magazine, April 12, 2007
9. ↑ Victor Sanchez. The Toltec Path of Recapitulation. (Bear & Company: Rochester, Vermont 2001), p. 7, ISBN 1-879181-60-6
10. ↑ Castaneda Controversies

Border Crossings: A Psychological Perspective on Carlos Castaneda's Path of Knowledge By Donald Williams. Inner City Books, 1981. Digitized by Google Jan 10, 2008 from the University of Texas. 153 pages.

[Επεξεργασία]Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Στα Βικιφθέγματα υπάρχει υλικό σχετικό με το άρθρο:

Κάρλος Καστανέντα

• Sustained Action, ένα ιστότοπος που δίνει μια εναλλακτική οπτική στο έργο που άφησε πίσω του ο Κάρλος Καστανέντα
• Carlos Castaneda's Don Juan's Teachings, ένα βιβλίο 117.500 λέξεων το οποίο δημιουργήθηκε από τα δέκα βιβλία του Κάρλος Καστανέντα
• Carlos Castaneda's Tensegrity, ή , http://www.cleargreen.com δικτυακός τόπος που διατηρεί η εταιρεία ClearGreen Inc., και η οποία πραγματοποιεί σεμινάρια και μαθήματα Προέντασης (Tensegrity)
• Nagualism, συλλογή πληροφοριών, συνεντεύξεων και φόρουμ συζητήσεων σχετικά με τον Κάρλος Καστανέντα, το ναγουαλισμό και το σαμανισμό
• Nagual Net, συλλογή από συνεντεύξεις του Καστανέντα, και διάφορες δημοσιεύσεις γύρω από το ναγουαλισμό και τον σαμανισμό
• Carlos Castaneda il Nagual, ιταλική μελέτη σχετικά με τον Ναγουαλισμό