ΧΑΜΕΝΗ ΛΕΩΦΟΡΟΣ (LOST HIGHWAY) – DAVID LYNCH

Έχω εμμονή μ' αυτή την ταινία. (Και με δυό - τρεις άλλες).
Ζω.Ν.

Την εποχή όπου γράφαμε μαζί με τον Barry Gifford το σενάριο για τη Χαμένη Λεωφόρο, εγώ είχα πάθει εμμονή με τη δίκη του O. J. Simpson (1). Ο Barry κι εγώ δεν είχαμε ποτέ μιλήσει γι' αυτό το θέμα, αλλά νομίζω ότι η ταινία συνδέεται κατά κάποιον τρόπο με το συγκεκριμένο γεγονός.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση στον O. J. Simpson ήταν ότι μπορούσε ακόμη να χαμογελάει ή να γελάει. Φαινόταν να μπορεί να πηγαίνει για γκολφ χωρίς να τον απασχολεί ιδιαίτερα αυτό που έγινε. Κι εγώ αναρωτιόμουν πως γίνεται να εξακολουθεί να ζει κάποιος έχοντας κάνει αυτά που εκείνος έκανε. Και τότε ανακαλύψαμε έναν εκπληκτικό όρο της ψυχολογίας – την “ψυχογενή φυγή” -, που περιγράφει μια κατάσταση κατά την οποία το μυαλό προσπαθεί με τεχνάσματα να διαφύγει από την ανάμνηση ενός φρικτού γεγονότος. Κατά κάποιον τρόπο, λοιπόν, η Χαμένη Λεωφόρος αυτό το θέμα πραγματεύεται. Όπως και το γεγονός ότι τίποτα δεν μένει κρυφό για πάντα.

______________

(1)Αμερικανός πρώην παίκτης του ράγκπι και ηθοποιός, που κατηγορήθηκε για τη δολοφονία της πρώην γυναίκας του και του εραστή της και αθωώθηκε μετά από μια μακροχρόνια πολύκροτη δίκη.

DAVID LYNCH

ΚΥΝΗΓΩΝΤΑΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΨΑΡΙ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΝΤΣΙΟΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΤΤΑΚΗ