Προ γαρ ηλίου δύσεως ώφθη μετέωρα περί πάσαν την γην άρματα και φάλαγγες ένοπλοι, διάττουσαι των νεφών και κυκλούμεναι τας πόλεις (Ευσεβίου Εκκλ. Ιστορία Γ, 8,5)
Αν ο Άρης είναι ο θεός του πολέμου κι αν ο Κριός είναι το σπίτι του, τότε ένας Ιπτάμενος Κριός είναι σίγουρα ένα πολεμικό αεροπλάνο, μέσα στο οποίο βρίσκεται ένας Άρης (αεροπόρος). Έτσι ο Κριός, που πάνω του διαφεύγουν ο Φρίξος με την Έλλη, είναι σίγουρα ένα ιπτάμενο όχημα, κάτι “που βρίσκεται ψηλά”, αφού η Έλλη ζαλίζεται και, τελικά, πέφτει...
Γιατί Μιχαήλ και Γαβριήλ;
“Οι ουρανοί είναι δικοί σας”. Μ' αυτό το διαφημιστικό σλόγκαν (λόγιο), η Ελληνική Αεροπορία καλεί τους νέους στις τάξεις της. Αλλά σε ποιον ανήκουν ουσιαστικά οι ουρανοί, δηλ. ο Αέρας; Φυσικά, στον Άρχοντα του Αέρος. Ποιος είναι αυτός ο Άρχων φαίνεται καθαρά στην προς Εφεσίους Επιστολή του Παύλου, όπου (Β,2) μιλάει για τον “άρχοντα της εξουσίας του αέρος”, που προσδιορίζεται με την έννοια του “πνεύματος του νυν ενεργούντος εν τοις υιοίς της απειθείας”. Ο Παύλος βέβαια είναι ο ειδικός επί των θεμάτων του “αέρος”, αφού στην Β' προς Κορινθίους Επιστολή του μας μιλάει (ΙΒ, 2-4) για ένα συγκεκριμένο άνθρωπο, που γνωρίζει (πολλοί λένε ότι πρόκειται για τον ίδιο) πως ανέβηκε μέχρι τον τρίτο ουρανό (“αρπαγέντα τον τοιούτονν έως τρίτου ουρανού”) (1). Πέρα απ' αυτόν τον ειδικευμένο μάρτυρα όμως (τον Παύλο) παραμένει ζωντανή μέχρι σήμερα κι η λαϊκή έκφραση “τον πήρε και τον σήκωσε” (ενν. στον αέρα), για άνθρωπο,που είτε κυριολεκτικά είτε μεταφορικά, έγινε όργανο του Διαβόλου(2). Και τίθεται το ερώτημα: ποιός μπορεί ν' αντισταθεί στον Άρχοντα της εξουσίας του αέρος; Την απάντηση την βρίσκουμε μέσα στην Αποκάλυψη πάλι (ΙΒ, 7-9):
“7.και εγένετο πόλεμος εν τω ουρανώ. Ο Μιχαήλ και οι άγγελοι αυτού – του πολεμήσαι μετά του Δράκοντος. Και ο Δράκων επολέμησε και οι άγγελοι αυτού, 8.και ουκ ίσχυσεν, ουδέ τόπος ευρέθη αυτώ έτι εν τω ουρανώ. 9.και εβλήθη ο Δράκων – ο όφις ο μέγας ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος και ο Σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην, εβλήθη εις την γην, και οι άγγελοι αυτού μετ' αυτού εβλήθησαν”.
Βλέπουμε εδώ την περιγραφή μιας κανονικής αερομαχίας, της Πρώτης στην Ιστορία, που αναφέρεται σαν πόλεμος εν τω ουρανώ, ανάμεσα σε δυο ισχυρούς αντιπάλους στον πιστό στη Θεία Θέληση αρχάγγελο ή ταξιάρχη Μιχαήλ και στον Άρχοντα της εξουσίας του Αέρος, που εδώ βλέπουμε καθαρά ποιος είναι και πως κατονομάζεται: Διάβολος και Σατανάς, με την μορφή του Δράκου, δηλ. του αρχαίου (Ξαρχικού) και μεγάλου Φιδιού. Έτσι φαίνεται καθαρά τόσο η θεολογική όσο και η αεροπορική λογική της επιλογής του αρχαγγέλου Μιχαήλ σαν προστάτη αγίου της Ελληνικής Αεροπορίας, που γιορτάζεται την 8ην Νοεμβρίου μαζί με τον Γαβριήλ. Η 8η Νοεμβρίου αντιστοιχεί περίπου στο μέσον του ζωδίου του Σκορπιού (μεσοδιάστημα) κι αυτό έχει ειδική σημασία, αφού ο Σκορπιός στον αρχαίο ζωδιακό (ειδικά αιγυπτιακό), παριστάνεται με φίδι, δηλ. τον αρχαίο Όφιν ή Δράκοντα. Το ότι ο Δράκων είναι αστρονομικό-αστρολογικό φαινόμενο ή μέγεθος φαίνεται απ' το κείμενο στην Αποκάλυψη(ΙΒ,4), όπου αναφέρεται πως η ουρά του “σύρει το τρίτον των αστέρων του ουρανού”. Το κόκκινο χρώμα του (πυρρός) κι η εξουσία του Σκορπιού απ' τον Άρη (το “πνεύμα του κακού” - Νερκάλ), μας πείθουν τελικά για την περιγραφή της ταυτότητάς του, όπως παραπάνω δόθηκε.
Παραμένει βέβαια, μετά απ' όλη αυτή την εξήγηση, το ερώτημα για τον Γαβριήλ, γιατί να εορτάζεται κι αυτός μαζί με το Μιχαήλ σαν προστάτης της Ελληνικής Αεροπορίας, αφού δεν αναφέρεται κι αυτός στην ουράνια (αεροπορική) μάχη μαζί με το Μιχαήλ. Η εξήγηση είναι απλή, παρά το ότι δεν βγαίνει άμεσα: ο Γαβριήλ είναι ο αρχάγγελος του Ευαγγελισμού αυτός που πήγε το μήνυμα της Παρθενοσυλλήψεως στην Παρθένο. Αυτήν ακριβώς την Παρθένο παραμονεύει ο Δράκων, για να της αρπάξει το παιδί (τον Θείο Υιό) μόλις γεννήσει κι αυτός είναι ο λόγος της αερομαχίας στον ουρανό, όπως αναφέρεται στην Αποκάλυψη: ο Γαβριήλ είναι ο εκτελεστής (μέσω του Ευαγγελισμού) της Θείας Εντολής για την Παρθενοσύλληψη (επιτελικό αεροπορικό σχέδιο) κι ο Μιχαήλ ο υπερασπιστής της επιτυχίας του (επιχειρησιακή αεροπορική κίνηση). Έτσι λοιπόν είναι κι οι δύο υπεύθυνοι της ουράνιας ευταξίας και της αποκρούσεως των σχεδίων του Δράκοντος ή Άρχοντος του Αέρος.
Κριός και Αργώ
Ας επανέλθουμε στις αρχικές σκέψεις μας για τον Κριό του Φρίξου. Πέφτοντας η Έλλη, στην προσπάθεια για το πέρασμα του Ελλήσποντου, το ταξίδι συνεχίζεται απ' τον Φρίξο (πολλοί λένε πως συνοδεύεται απ' τον οπλοδιδάσκαλό του Κριό) μέχρι που φτάνει στη χώρα του Αιήτη (γιού του Ήλιου) που του παρέχειάσυλο, και το κριάρι σφάζεται, σαν ευχαριστήρια θυσία, κι αφιερώνεται το χρυσόμαλο δέρμα του στο άλσος του Άρη. Παρατηρούμε βέβαια πως αυτό, που ονομάζεται “χρυσόμαλο δέρας”, δίνεται για φύλαξη στο άλσος του Άρη, θεού του πολέμου και κυβερνήτη του Κριού (αστρολογικά), πράγμα που σημαίνει, σε σημερινή επιστημονική γλώσσα, πως δίνεται για φύλαξη ή συντήρηση σε κάποιο ειδικό στρατόπεδο, το φυλάει δε ο Δράκων. Έχουμε δηλ. ένα Εσφαγμένο Κριό ή Αμνό, που τον παραφυλάει ο Δράκων, κι είναι ακριβώς αυτή η εικόνα η ίδια που βλέπουμε στην Αποκάλυψη (ΙΒ,11) σα συνέχεια των όσων είπαμε για το Μιχαήλ, όπου αναφέρεται ότι “αυτοί ενίκησαν αυτόν (τον Δράκοντα ή Διάβολον) δια το αίμα του αρνίου”. Έχουμε δηλ. εδώ από δύο πηγές (Ελλ. Μυθολογία και Αποκάλυψη) αναφορά σε μια συγκεκριμένη πράξη, τη θυσία του Κριού ή Αμνού, που έκτοτε λέγεται Εσφαγμένος Αμνός (ή Κριός) το δε “αίμα” του χρησίμευσε για τη “νίκη”.
Αυτός ο Κριός ή το Χρυσόμαλον Δέρας πρέπει νάναι κάτι πολύ σημαντικό για την Ελληνική Αεροπορία, αφού οι εκλεκτοί των Ελλήνων (οι Αργοναύτες) κάνουν ολόκληρη υπερπόντια εκστρατεία (όπως θα λέγαμε σήμερα) για να το πάρουν και να το φέρουν πίσω στην Πατρίδα. Έτσι, έχοντας επικεφαλής τον Ιάσονα πηγαίνουν στην Κολχίδα και το παίρνουν. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε τα εξής 3 άκρως κρίσιμα δεδομένα, προκειμένου να καταλάβουμε το εσωτερικό νόημα του Μύθου: 1)Η λέξη Ιάσων είναι δωρικός τύπος της ιωνικής λέξης Ιήσων, που στη μικρασιατική διάλεκτο έγινε Ιησούς-γιατρός ή σωτήρας. 2)Ο Ιάσων και οι Αργοναύτες επιβιβάζονται στην Αργώ, που είναι αεροπλάνο και όχι σκάφος θαλάσσης, αφού, προκειμου να περάσει τις Συμπληγάδες Πέτρες, κάνει τεστ (δοκιμή) με ένα περιστέρι, κι αυτό, κατά την άποψή μου, σημαίνει αναγνώριση ρευμάτων αέρος κι όχι θαλάσσης, πρόκειται δηλ. για δοκική αεροστροβίλων (κι όχι υδροστροβίλων) σκάφους 3)Τον Κριό στέλνει στα παιδιά η μητέρα τους Νεφέλη για να σωθούν. Αλλά η λέξη Νεφέλη σημαίνει “δίχτυ που πιάνουν τα πουλιά”, κι αυτή είναι μια καθαρά αέρινη σημασία, που δηλώνει ένα “μητρικό αεροσκάφος” (κάτι σαν εναέριο αεροπλανοφόρο).
Η ινδονησιακή λέξη Merpati, παραφθορά (κατά την άποψή μου) της απωλεσθείσας δωρικής λέξης “μερκάτι” που σημαίνει περιστέρι, φαίνεται νάχει σχέση με την εβραϊκή λέξη merkabah-όχημα θείου φωτός (ενν. ιπτάμενο) και συσχετίζεται α)με το περιστέρι, που στέλνει για δοκιμή ο Ιάσων, β)με την συνώνυμη λέξη πελειάς-περιστέρι, γ)με τον Πελία, θείο του Ιάσονος, που τον στέλνει στην αποστολή, δ)με το ξύλο της Δωδώνης, που μιλάει και τοποθετείται στην πλώρη της Αργούς, απ' το μαντείο που ιδρύθηκε από πελειάδες-περιστερές.
Το Merkabah ή Νεφέλη
Ξεκινώντας απ' τον εσωτερικό εβραϊκό όρο Maasen Merkabah – Το έργο του Οχήματος, όπως είναι παρμένος απ' την εικόνα στο κεφ. Α' του Ιεζεκιήλ, κι αφού συσχετίσουμε, εν παρόδω πληροφοριακά (μια που είναι εκτός θέματος) τη διαδικασία των Δύο διδασκαλιών για το όχημα με την ανάλογη βουδιστική (Hahajana – Μεγάλο Όχημα και Minajana – Μικρό Όχημα) ας προχωρήσουμε στην διαπίστωση της επίσημης (κρατικής) εκμεταλλεύσεως εκ μέρους των Η.Π.Α. (συγκεκριμένα της N.A.S.A.) των αεροπορικών πληροφοριών που παρέχονται στο βιβλίο του Ιεζεκιήλ (Α' και Ι'), όπως αναλύονται στο βιβλίο του Μπλούμριχ με τίτλο “Ηνεώχθησαν οι ουρανοί”, που αναφέρεται στα σχετικά πειράματά του στη N.A.S.A. Στο βιβλίο The book of knowledge: The keys of Enoch του J.J. Hurtak, στο οποίο αναφέρθηκα στο άρθρο μου για την Αποκάλυψη, δίνονται τα ακόλουθα δύο σχεδιαγράμματα για αεροσκάφη τύπου Merkabah.
Έχοντας κατά νουν πως ο γιος της Ευφραάθα (Εφφραθά κατά τους Ο'), απ' όπου πήρε το παλιό της όνομα η Βηθλεέμ, είναι ο Ωρ, λεξικό πρότυπο του Ώρου, μυητικού συμβόλου του Ιησού (ετυμολογικού κρυπτογραφικού της Αφροδίτης), αντιλαμβανόμαστε ότι ο Ιησούς (ή Ιάσων) ή Φως του Κόσμου όπως αυτοαποκαλείται: [Ιω. Η', 12] μπορεί να ονομαστεί Αύρος ή Αύγος (αφού αυρά ή αυλά-αυγά ή αυγή, το φως της αυγής) και, με σύμπτυξη του ΑΥ σε Ω, Ώρος, περιγραφόμενος μέσα στη ρηματική διακύρηξη: “μόνο μια ψυχή, η μεγάλη ψυχή του Ώρου, γέννησε, αυτοδιαμοιραζόμενη, όλες τις ψυχές, που σφαδάζουν στο Σύμπαν”. Η περιγραφή αυτή δίνεται με το γνωστό γλαφυρό τρόπο του A.E. Van Vogt στο βιβλίο του Ptath, οπότε έχουμε την περιεχόμενη ειδωλική απόδοση της μερκαμπικής ή αργοναυτικής πορείας του σαν κλείδα της θεϊκής, μέσω ενσαρκώσεων και μετενσαρκώσεων, διασποράς του.
To Merkabah (ή Merkavah) ορίζεται σαν “όχημα θείου φωτός, χρησιμοποιούμενο απ' τους Κυρίους (Masters), για να διεισδύσουν και αφιχθούν... μέσα στις πολλές διαστάσεις του Θείου Νου”. Ο ορισμός αυτός που δίνεται με αναφορά στον Ιεζεκιήλ (Α, 4-28) και στο Β' Βασιλειών (Β' 11) συνδέεται άμεσα με την έννοια της “φωτεινής νεφέλης” στην Καινή Διαθήκη (π.χ. Ματθ. ΙΖ,5 ή Μαρκ.Θ,7), ιδιαίτερα στα εδάφια εκείνα, που έχει μια ξεκάθαρη αεροπορική (αεροδρομική) έννοια: Μαρκ. ΙΓ,26 (“ερχόμενον εν νεφέλαις”), Λουκ. ΚΑ,27 (“ερχόμεννο εν νεφέλη μετά δυνάμεως” [προφανώς στρατιωτικής]) και Αποκαλ. Α,7 (“έρχεται μετά των νεφελών”). Ιδιαίτερα το εδάφιο Ι',1 στην Πρώτη προς Κορινθίους Επιστολή του (ειδικού στα αεροπορικά όπως είδαμε) Παύλου (“υπό την νεφέλην ήσαν”) μας συνδέει άμεσα με την Παλαιά Διαθήκη, όπου το βασανιστικό μοτίβο της Νεφέλης στην Έξοδο επισκιάζει κάθε άλλη εικόνα στον άξονα της Ερυθράς. Έτσι βλέπουμε την ορδή που οδηγεί ο Ουσαρσήφ (Μωυσής) έξω απ' την Αίγυπτο να βρίσκεται πίσω απ' την ορδή και μπροστά απ' τους Αιγυπτίους. Και ξαφνικά: ενώ η μέρα συνεχίζει για τους ανθρώπους της ορδής, στο μέρος των Αιγυπτίων ξαφνικά νυχτώνει (η σωστή λέξη: σκοτεινιάζει). Πρόκειται βέβαια για την περίφημη Μαύρη Ακτίνα, το σκοτεινό όπλο ενός UFO ή Νεφέλης, δηλ. Μητρικού Σκάφους, που περιπολεί πάνω απ' τον “περιούσιο λαό” τη στιγμή της “Εξόδου”. Το ότι η Νεφέλη (ή σκάφος του “Θεού” του Μωυσή) είναι απλά ένα κοσμοσκάφος (UFO) φαίνεται απ' το ότι κάθε φορά , που η Νεφέλη κατεβαίνει (προσγειώνεται για άμεσες οδηγείες προς τον Μωυσή), κατεβαίνει μαζί της κι ένα μυστηριώδες αντικείμενο, που οι Ο' μεταφράζουν “στύλος”. Πρόκειται βέβαια για ένα τρίποδα στηρίξεως, που χρησιμοποιούν τα UFO αυτής της τεχνολογίας για προσεδάφιση. Φυσικά ο πραγματικός Θεός δεν χρειάζεται “νεφέλες”, τρίποδα και γενικά “υλικά μέσα” εμφανίσεως, ενώ ένας τεχνητός θεός, σαν τον Νόμμο των Ντόγκον, όπως έχει περιγραφεί στο βιβλίο Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΣΕΙΡΙΟΣ του Ρ. Τεμπλ, έχει βέβαια ανάγκη από μεταλλικά σκάφη (βροντές) με προωθητήρες (φωτιές) και ανθρώπινες απώλειες (τιμωρία αμαρτωλών). Το παράπλευρο σχήμα με το αρχαίο αιγυπτιακό αεροπλάνο αποδεικνύει την υψηλή τεχνολογία της περιοχής στον τομέα της αεροπορικής βιομηχανίας, πολύ περισσότερο που και οι Έλληνες της Μ. Ελλάδας, τουλάχιστον, επιδίδονταν στο συναρπαστικό σπορ, όπως προκύπτει απ' την κατασκευή αεροπλάνου, της γνωστής Περιστεράς, απ' τον Έλληνα Αρχύτα (βλ. σχετική ανακοίνωση του Κ. Χασάπη).
Το ότι ο Αρχύτας ονόμασε τον πτητικό μηχανισμό του Περιστερά, δείχνει τις γνώσεις, που είχε ο αρχαίος κατασκευαστής, για τα κρυπτογραφημένα και μυστικά διαφυλαγμένα απόρρητα της ναυσιπλοίας (διάβαζε αεροπλοίας) της Αργούς, όπως τα ανέλυσα παραπάνω (στην παραγ. Κριός και Αργώ). Παρόμοια και οι Κολομβιανοί έχουν να παρουσιάσουν με την συλλογή Μπάνκο ντε Κολόμπια, το παρακείμενο χρυσό τεχνούργημα, που ο ΙβάνΣάντερσον (ερευνητής) θεωρεί μοντέλο αρχαίου αεροπλάνου. Χωρίς να ξεχνάμε: 1ον)οτι εκεί, στην περιοχή Περού-Κολομβίας, βρίσκεται η κοιλάδα της Νάζκα με τους αεροδιαδρόμους της, 2ον)ότι όπως έχω αποδείξει οι λέξεις Κολομβία-Περού σημαίνουν περιστέρι.
Ωστόσο οι Ινδοί (κατά τον Όμηρο, α, 22-24, οι ανατολικοί Αιθίοπες), πολύ πιο προοδευμένοι τεχνολογικά, δε μασάνε τις θεωρίες περί Νεφέλης, και γι' αυτό δεν μασάνε και τα λόγια τους: μιλάνε ξεκάθαρα για τεχνολογία αέρος- αέρος, δηλ. για τα περίφημα Βιμαάνας, που οι οδηγίες κατασκευής τους βρίσκονται στη Σαμανρανγκάνα Σουτραντάρα και αναδημοσιεύτηκαν στο περ. ΤΑ ΑΙΝΙΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ τ. 7-8 (Ιούλ.-Αυγ. '79, σελ. 38). Η λέξη βιμάνα, κατ' εμέ, είναι κι αυτή ελληνική (4) και αποδίδει τη φράση “βήμα+άνω” ή “βήμα+άναξ”, και σημαίνει το θρόνο, που βρίσκεται ψηλά, όπως αναφέρεται και για τους κινέζους βασιλιάδες (αυτοκράτορες), τους Γιους του Ουρανού, πως ταξίδευαν στον ουρανό. Το καύσιμο ανυψώσεως, ο υδράργυρος (5), αναφέρεται καθαρά, Ινδιάνικο (και όχι ινδικό) είναι το αεροπλάνο του Γκουσμάο, περιστατικό που περιγράφεται στο βιβλίο του Robert Charroux με τίτλο “Η άγνωστη ιστορία των ανθρώπων πριν 100.000 χρόνια” (Πείραμα και ανύψωση:30/10/1709,βλ. Σελ. 204-205).
Τελειώνοντας μια τόσο περιφερειακή – και ατελή – αναφορά σ' ένα θέμα τόσο αιθέριο και ατελείωτο, ας πούμε πως wright στα αγγλικά σημαίνει Δεξιό, Ορθό, Σωστό. Όμως δεν είναι Σωστό (wright) πως οι αδελφοί Wright ανακάλυψαν, τον προηγούμενο αιώνα, το αεροπλάνο, όπως και οι Μογκολφιέρι το αερόστατο. Η αρχή έγινε, πολύ πιο παλιά από κάποιον Αρχύτα. Κι αυτός ήταν – τι άλλο; - Έλληνας μαθηματικός και φιλόσοφος...
Υ.Γ. Όσοι αγνοούν τον μεγάλο φιλόσοφο Αρχύτα δεν φταίνε. Ο Αριστοτέλης έγραψε ειδικό βιβλίο γι' αυτόν, αλλά κι αυτό, όπως πολλά άλλα, “χάθηκε”.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
1.Το πλήρες κείμενο στη Β' Κορ.ΙΒ έχει ως εξής:[(2)οίδα άνθρωπον εν Χριστώ προ ετών 14. είτε εν σώματι ουκ οίδα, είτε εκτός του σώματος ουκ οίδα, ο Θεός οίδεν. Αρπαγέντα, τον τοιούτον έως τρίτου ουρανού(3)και οίδα τον τοιούτον άνθρωπον, είτε εν σώματι είτε εκτός του σώματος ουκ οίδα, ο Θεός οίδεν.(4)ότι ηρπάγη εις τον παράδεισον και ήκουσεν άρρητα ρήματα, α ουκ εξόν ανθρώπω λαλήσαι.] Βλέπουμε εδώ πως δένει το παυλικό “ουκ εξόν λαλήσαι” με το αποκαλυψιακό “σφράγισον τους λόγους”. Επιπλέον η έννοια της αρπαγής, όπως βγαίνει απ' τις λέξεις “αρπαγέντα” και “ηρπάγη”, μας θυμίζει την αρπαγή του Ηλία με το πύρινο άρμα (άρμα Ισραήλ, Δ' Βασιλ. Β',11) και το Δ, 17, στην Α' προς Θεσαλονικείς “αρπαγησάμεθα εν νεφέλαις” αλλά και τις ακόμή πιο σύγχρονες αρπαγές των αφγανών γυναικών απ' τους βαρβάρους σοβιετικούς των ελικοπτέρων κατά την πρόσφατη εισβολή τους στο Αφγανιστάν.
2.Μεταφορικά για εκνευρισμό ( ο εκνευρισμένος απειλεί για τον αντίπαλο: “θα τον πάρει και θα τον σηκώσει”), κυριολεκτικά για ανύψωση, όπως γίνεται στα δαιμονόληπτα μέντιουμ. Σχετική είναι η πασίγνωστη ιστορία του Σίμωνος του Μάγου, που ανυψώθηκε μπροστά στο Νέρωνα, αλλά γκρεμίστηκε με αρά του Πέτρου. Φυσικά οι ανυψώσεις ή αιωρήσεις αγίων αποδίδονται απ' την Εκκλησία στην αγιωσύνη τους.
3.Ωστόσο και ο Διάβολος, την ώρα των πειρασμών στην έρημο, ανυψώνει τον Ιησού (προφανώς πετώντας) και τον ανεβάζει στο πτερύγιον (ψηλό εξωτερικό άκρο) του ιερού, όπως αναφέρει και ο Μάρκος (Δ,5) και ο Λουκάς (Δ,9), προτρέποντας τον να πέσει κάτω και να μην πάθει τίποτα, αφού είναι ο Υιός του Θεού. Ο Μάρκος επίσης (Δ,8), αναφέρει πως τον ανέβασε και στο ψηλότερο όρος της Γης. Μια που τα Ιμαλάϊα είανι το αναντίρρητα ψηλότερο βουνό της Γης, φαίνεται πως οι φήμες για μετάβαση του Ιησού εκεί έχουν βάση, αλλά όχι όπως το θέτουν οι θεοσοφιστές: βρέθηκε εκεί για να αντιμετωπίσει το Σατανά (άρα και τους σατανιστές της περιοχής) κι όχι, όπως βλάσφημα ισχυρίζονται, για να διδαχθεί.
4.Η σανσκριτική θεωρείται γνήσια δωρική διάλεκτος ( λέξη μεταφράζεται απ' τον Κ. Γεωργανά “ως εάν κρητικά”.
5.Εσφαλμένα ο Νικ. Βαχαμίδης στο βιβλίο του για την Ατλαντίδα “Η ανεύρεσις της προκατακλυσμιαίας Ατλαντίδος”, αναφέρεται σε υδρογόνο. Ο υδράργυρος (Mg) αντιστοιχεί αστρολογικά, στον Ερμή, αποδιδόμενο στα λατινικά, σαν Mercurius, τόσο κοντά στο εβραΐκό Merkabah.
6.Η “περιστερά του Αρχύτα” περιγράφεται σαν ξύλινο ομοίωμα πουλιού, που πετούσε με την ενέργεια βάρους ηρτημένου σε τροχαλία και πεπιεσμένου αέρα, που διέφευγε από κάποια σχισμή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου