Η Γραπτή Καββάλα – JEFF LOVE

Η γραπτή Καββάλα αποτελείται είτε από κείμενα των προσπαθειών που έγιναν να καταγραφούν οι προφορικές διδασκαλίες ή από σχόλια σε αυτά που έχουν ήδη γραφεί. Η αχανής έκταση των διαθεσίμων σήμερα σχολίων βασίζεται στα τέσσερα έργα που αποτελούν τις πηγές της γραπτής Καββάλα: Το Σεφέρ Γιετσιρά, γνωστό και σαν “Η Βίβλος της Δημιουργίας”, αποδίδεται στο Ραμπί Ακίμπα (περίπου το 120 π.Χ.) Το Σεφέρ Χα Ζοχάρ, που ονομάζεται και “Η Βίβλος της Λαμπρότητας”, αποδίδεται στο Συμεών Μπεν Γιοχάι (160 π.Χ.). Τα Σχόλια των Δέκα Σεφιρόθ, του Ραμπί Έζρα (12ος αιώνας) και το Βιβλίο της Αποκάλυψης στη Βίβλο.

Ο θρύλος λέει ότι οι μυστικές δοξασίες του Ισραήλ υπήρχαν από την αρχή του κόσμου. Όμως, ο πρώτος πυ τις κατέγραψε ήτνα ο Ραμπί Συμεών. Μετά από 1.200 χρόνια ανακαλύφθηκαν και εκδόθηκαν από το Μωυσή Ντε Λεόν (1305 μ.Χ.).

Σήμερα υπάρχουν εκατοντάδες έργα γύρω από την Καββάλα. Σχεδόν όλα αναφέρονται σε κάποιο από τα αρχικά κείμενα, το οποίο ερμηνεύουν κατόπιν σύμφωνα με τη μία ή την άλλη άποψη.

Στη συνέχεια παρατίθενται μερικές σύντομες πληροφορίες που αντλήθηκαν από αυτούς τους τόμους, οι οποίες βέβαια σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να θεωρηθούν πλήρεις.

Η Καββάλα επιζητά να ερμηνεύσει τη μετάβαση από το άπειρο στο πεπερασμένο. Τη διαδικασία από το απόλυτο στο σχετικό. Τη σχέση ανάμεσα στην ύλη και τη διάνοια. Την επίδραση της διάνοιας επάνω στην ύλη και τη σχέση Δημιουργού και δημιουργίας.

Οι μεγαλύτερες δοξασίες της Καββάλα επιζητούν να διευκρινήσουν τη φύση του Υπέρτατου Όντος, την κοσμολογική δομή του σύμπαντος, τη δημιουργία των αγγέλων και του ανθρώπου, τον προορισμό του σύμπαντος, τη σημασία καθώς και το εσωτερικό νόημα του αποκαλυμμένου νόμου (των Γραφών).

Στην καββαλιστική φιλολογία ο Θεός αποκαλείται Αΐν Σοφ, που σημαίνει ατελείωτος και απεριόριστος. Είναι μια απόλυτη ενότητα. Το Αΐν Σοφ δεν μπορεί να κατανοηθεί μέσω της διανόησης, ούτε να απεικονισθεί με λέξεις. Για το νου μας Εκείνος δεν υπάρχει, αφού στο βασίλειό του νου δεν υφίσταται ό,τι δεν μπορούμε να κατανοήσουμε. Για να κάνει αντιληπτή την ύπαρξή Του, ο Αΐν Σοφ χρειάστηκε να γίνει ενεργητικός και δημιουργικός. Όμως δεν μπορεί να δημιουργήσει άμεσα, επειδή δεν έχει θέληση, πρόθεση, επιθυμία, σκέψη, γλώσσα ή δράση, καθώς όλα αυτά είναι πεπερασμένα και περιοριστικά, ενώ το Αΐν Σοφ είναι απεριόριστο και άπειρο. Το Αΐν Σοφ δεν μπορεί να γεννήσει τίποτα που να μην είναι σαν Εκείνο, δηλαδή απεριόριστο και τέλειο.

Ωστόσο, η συμπαντική τάξη των πραγμάτων μας δείχνει ότι ο κόσμος δεν είναι ένα παιδί της τύχης, αλλά προϊόν νοήμονος σχεδιασμού. Επομένως το Αΐν Σοφ μπορεί να αντιμετωπισθεί σαν έμμεσος δημιουργός του κόσμου. Το μέσο με το οποίο έκανε γνωστή την ύπαρξή Του το Αΐν Σοφ στο δημιουργημένο κόσμο είναι τα δέκα Σεφιρόθ (στον ενικό Σεφίρα που σημαίνει φως, εκπόρευση ή διάνοια) τα οποία εκπορεύθηκαν από το Απεριόριστο Ένα.

Στην αρχαϊκή γλώσσα το Καββαλιστικό κείμενο παραθέτει κάπως έτσι την Καββαλιστική κοσμολογία.

“Ο Αρχαίος των Αρχαίων, ο Άγνωστος των Αγνώστων, έχει μια μορφή και όμως μορφή δεν έχει. Έχει μια μορφή με την οποία διατηρεί το Σύμπαν και παρόλα αυτά μορφή δεν έχει επειδή Εκείνος δεν μπορεί να κατανοηθεί. Όταν έλαβε για πρώτη φορά μορφή (της πρώτης Σεφίρα), προκάλεσε την εκπόρευση εννέα λαμπρών φώτων, που λάμποντας μέσα από αυτήν διέχεαν ένα λαμπρό φως προς όλες τις κατευθύνσεις. Αν προσεγγίσουμε τούτο το φως για να εξετάσουμε τις ακτίνες, τότε παύουμε να κατανοούμε πως εκπορεύονται από το φως. Έτσι και ο Ιερός Αρχαίος είναι απόλυτο φως, αλλά ο Ίδιος καλυμμένος και ακατανόητος. Μπορούμε να Τον κατανοήσουμε μόνο μέσα από εκείνες τις φωτεινές εκπορεύσεις, που είναι εν μέρει ορατές και εν μέρει σφραγισμένες. Τούτες συνθέτουν το ιερό όνομα του Θεού. Εν αρχή, το Αΐν Σοφ από το άπειρο φως Του πρόβαλε μια πνευματική ουσία ή διάνοια. Η πρώτη Σεφίρα ονομάζεται Στέμμα και στη Βίβλο εκφράζεται με το θεϊκό όνομα Εχεγιέ ή “ΕΙΜΑΙ”, επειδή είναι απόλυτη ύπαρξη και ξεχωρίζει το άπειρο από το πεπερασμένο. Η πρώτη Σεφίρα περιέχει τις άλλες εννέα και γέννησε τη μία μετά την άλλη”.

Παραφράζοντας το Σεφέρ Γετσιρά διαβάζουμε:

“Σε τριανταδύο μυστηριώδεις Ατραπούς της Σοφίας ο Γιαχ, ο Γεχόβα των στρατιών, ο Θεός του Ισραήλ, ο Ζωντανός Ελοϊμ, ο Βασιλιάς των Αιώνων, ο ελεήμων και φιλεύσπλαχνος Θεός, ο Υπέρτατος, ο Ενοικών στην αιωνιότητα, ύψιστος και αγιότατος σκάλισε το όνομά του με τα τρία Σεραφίμ – Αριθμούς, Γράμματα και Ήχους.

Δέκα είναι τα ανέκφραστα Σεφιρόθ. Είκοσι δύο τα Γράμματα, το Θεμέλιο των πάντων. Υπάρχουν Τρία Μητρικά, Επτά Διπλά και Δώδεκα Απλά Γράμματα.

Δέκα είναι τα ανέκφραστα Σεφιρόθ, όσοι και οι Αριθμοί. Και όπως ο άνθρωπος έχει πέντε δάχτυλα απέναντι σε άλλα πέντε, έτσι και ανάμεσά τους έχει εγκαθιδρυθεί μια συνθήκη δύναμης με το λόγο του στόματος και την περιτομή της σάρκας.

Δέκα στον αριθμό τα ανέκφραστα Σεφιρόθ, δέκα και όχι εννέα, δέκα και όχι έντεκα. Κατανόησε αυτή τη σοφία και γίνε σοφότερος με την αντίληψή της. Ερεύνησέ την, αποκατάστησε το Λόγο στο Δημιουργό του και αποκατάστησε Αυτόν που τον έπλασε στο θρόνο του.

Στα Δέκα ανέκφραστα Σεφιρόθ ανήκουν δέκα αχανή βασίλεια. Απεριόριστα στην αρχή και ατέρμονα. Μια άβυσσος του καλού και του κακού. Απροσμέτρητου ύψους και βάθους. Απέραντα στην Ανατολή και τη Δύση. Απέραντα στο Βορρά και το Νότο. Και ο μοναδικός Κύριος ο Θεός, ο Πιστός Βασιλιάς, τα κυβερνά στους αιώνες των αιώνων από την αγία έδρα του.

Τα Δέκα ανέκφραστα Σεφιρόθ έχουν εμφάνιση Αστραπής, η αρχή τους είναι αόρατη και το τέλος τους ασύλληπτο. Ο Λόγος βρίσκεται εντός τους, καθώς εκπορεύονται και επιστρέφουν. Μιλούν σαν από ανεμοστρόβιλο και επιστρέφοντας πέφτουν μπρούμητα σε λατρεία ενώπιον του Θρόνου.

Τα Δέκα ανέκφραστα Σεφιρόθ, που το τέλος είναι σαν η αρχή τους, μοιάζουν με τη φλόγα που αναδίδει κάρβουνο αναμμένο. Διότι ο Θεός είναι υπέρτατος στην Ενότητά του, δεν υπάρχει άλλος σαν Αυτόν. Ποιόν αριθμό μπορείς να θέσεις μπροστά από το Ένα.

Δέκα είναι τα ανέκφραστα Σεφιρόθ. Σφράγισε τα χείλη γιατί μπορεί να σου ξεφύγουν λόγια και φύλαγε την καρδιά σου καθώς τα συλλογιέσαι. Και αν το μυαλό σου ξεφύγει, πίσω φέρτο στη βουλή σου. Σαν να ειπώθηκε [πηγαίνει και επανέρχεται] (τα ζώντα πλάσματα πήγαιναν και επέστρεφαν) και κατ' αυτόν τον τρόπο έγινε η Διαθήκη”.

Το Σεφέρ Γετσιρά συσχετίζει τα γράμματα του εβραϊκού αλφαβήτου με τα σύμβολά τους. Περιγράφει τα είκοσι δύο γράμματα να βασίζονται επάνω στα τρία θεμελιώδη γράμματα: στο άλεφ σύμβολο του αέρα, το σιν, σύμβολο της φωτιάς και το μεμ, σύμβολο του νερού. Σε καθένα από τα επτά διπλά γράμματα αποδίδει ένα πλανήτη και σε καθένα από τα υπόλοιπα δώδεκα απλά γράμματα ένα σημείο του Ζωδιακού. Στη συνέχεια το Σεφέρ Γετζιρά συνεχίζει με την παρακάτω φράση: “Και ο Ελοΐμ έθεσε το καλό υπεράνω και έναντι του κακού και δημιούργησε τα καλά από το καλό και τα κακά από το κακό”. Όσον αφορά την τριάδα (τα πρώτα τρία γράμματα και τα πρώτα τρία Σεφιρόθ) λέει:

“Τα Τρία είναι Ένα και το Ένα ίσταται υπεράνω. Τα Επτά μοιράζονται. Τρία υπεράνω των άλλων τριών και ένα στέκει μεταξύ των τριάδων. Τα Δώδεκα παρατάσσονται σαν σε πόλεμο. Τρία είναι ζωοδότες, τρία είναι καταστροφείς. Ο Θεός, ο πιστός βασιλέας, κυβερνά τα πάντα. Ένα πάνω από τα Τρία, Τρία υπεράνω των Επτά και Επτά πάνω από τα Δώδεκα. Και όλα αλληλοσυνδέονται.

Ιδού λοιπόν τα Είκοσι Δύο Γράμματα, από τα οποία ο Γιαχ, ο Γεχόβα Τζαμπαόθ, ο Γεχόβα Ελοϊμ, ο Θεός του Ισραήλ, υπέρτατος και μεγαλειώδης, ο Ενοικών στην αιωνιότητα, δημιούργησε και εγκαθίδρυσε τα πάντα. Ύψιστο και Άγιο το Όνομά Του”.

JEFF LOVE

ΟΙ ΘΕΟΙ ΤΩΝ ΚΒΑΝΤΑ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΛΥΣΑΝΔΡΟΣ ΜΥΓΙΑΚΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ